The people's constitution of 199719

The people's constitution of 1997

1997 "The People's Constitution"
The increasing desire to develop a democratic system of government resulted in political reform, which opened the door to the drafting of a new constitution. The representatives who drafted the Constitution were elected by the people, so this Constitution is popularly called "The People's Constitution," and it was been in effect from 1997 until 2007.
The 1997 Constitution included many other significant principles. It is the first constitution with provisions for the protection of human dignity and religious freedom. It is also the first constitution to stipulate that there be an independent state organization to allocate frequencies for radio, television, and other telecommunication broadcasting.
In addition, the 1997 Constitution dealt with other matters, such as education, the preservation of local wisdom, and the protection of children and the elderly. This is the first constitution that stipulates that the state must provide at least 12 years of quality, basic education, at no charge and countrywide. It is also the first constitution that gives the right to local communities to preserve local art, culture, and wisdom.
The last important point is that the 1997 Constitution gave importance to the setting up of organizations to inspect and provide checks and balances, such as the Election Commission, the Inspectors of State Affairs of Parliament, the National Human Rights Commission, and the National Counter-Corruption Commission. All these organi-zations help to make the selection of people for political work more transparent.
The 1997 Constitution made some significant changes concerning Parliament, particularly the new party list system. The Constitution stipulates that the House of Representatives must have 500 members, 100 of which were to be from the party lists and 400 from constituency elections. As for the Senate, this is the first time that the Thai people have elected the Senate. The Constitution stipulates that 200 senators must be elected, and the provincial districts must represent the constituencies.
Furthermore, the Constitution also stipulated that voting is a duty, and this change has really helped to develop the Thai democratic system. This Constitution was the basis of the election of the senators in the year 2000 and of the general election in 2001. About 70 percent of the people used their right to vote.
The 1997 Constitution's unexpected, and undesirable, consequence was a strong government under an autocratic prime minister, controlling a quiescent cabinet and a majority-holding political party as never before encountered. The governing political party held absolute control in the Parliament to result in the legislative - executive checks and balances mechanism skewed and thrown off balance. In September 2006 a group of top military officers overthrew the caretaker Thaksin administration in a non-violent coup d’etat, repealed the 1997 constitution, and dissolved both houses of parliament. The coup leaders promulgated an interim constitution and appointed Surayud Chulanont as interim Prime Minister. In a national referendum in August 2007, a majority of Thai voters approved a new constitution drafted by an assembly appointed by the coup leaders.

These two points were achieved in their first announcement. Beyond that, they don't seem to have had much planning at all. General Sonthi admitted that subsequent coup announcements were improvised on the fly. The course of events since suggests they had little idea on the follow-through.

The point is, there were two points, not one. The overthrow of Thaksin was only half the goal. The other half was the abolition of the 1997 constitution.

Of course, this second point was technically necessary, since the coup was illegal under the 1997 charter. Section 63 states that nobody can overthrow the democratic regime or acquire power by methods other than those prescribed in the charter. Section 65 gives people the right to resist any such unlawful seizure. But the coup-makers could easily have finessed these provisions by temporarily suspending the 1997 constitution until they had given themselves an amnesty and made a few amendments. Instead, they ripped up the constitution as soon as possible. That is very telling.

The 1997 version was the fourth of Thailand's great reform constitutions. The first in 1932 lasted six months. Those in 1946 and 1974 were both shredded within eighteen months following a military coup. The 1997 charter did much better. It was ripped up just eight days short of the tenth anniversary of its approval in parliament with not a single vote cast against.

Why was this shredding point two on the coup plan? Just recall the massive opposition against the 1997 charter. The military chiefs played a very prominent part in this opposition. They objected specifically to two provisions.

The first was the "right to resist a coup" enshrined in Sections 63 and 65 mentioned above. A prominent general objected strongly to these clauses, and joked that the charter should instead have a clause guaranteeing the military's right to stage coups.

The military's second objection was to Section 40, which declares that "transmission frequencies for radio or television broadcasting and radio telecommunication are national communication resources for public interest", and mandates a commission to MANAGE these resources "to utmost public benefit". This clause threatened to destroy the military's octopus-like control of Thailand's broadcast media. This control delivers a large income, both official and unofficial. It allows the military to put out a constant stream of propaganda on its own importance. It was justified by an argument about "national security" which had lost any meaning since the collapse of any communist threat, internal or external. Hence it was very vulnerable to challenge.

The military chiefs were not the only powerful group that was horrified at provisions in the 1997 charter. The Ministry of Interior was opposed to decentralisation. Bureaucrats in general were irked by the freedom of information law. Police disliked granting rights to suspects. MPs grumbled about the separation of powers that would deny them access to becoming a minister. And so on. Most of all, there was a general conservative horror at a constitution which gave the people such a long list of rights and freedoms (40 clauses) and which introduced some tentative elements of direct democracy, such as the right to introduce a bill or impeach a politician with the backing of enough signatures.

Since the introduction of the 1997 constitution, there has been a massive effort to sandbag its more ambitious clauses. The Ministry of Interior has slowed down decentralisation. The police have simply ignored constraints on their mode of operation. No people's bill has passed through parliament. The Freedom of Information Act delivered only minor triumphs. Most of all, the military fought a brilliant rearguard action against the 1997 constitution's intention to liberalise the broadcast media.

These various campaigns of resistance show the strength of the conservative hatred of the 1997 charter. This hatred explains why its shredding was point two of the coup plan. It also explains why the interim charter gives the coup group an iron grip over the drafting of a new constitution.

Of course, the 1997 constitution is wide open to the criticism that it failed to deliver on the hopes it generated. It opened the way for the expansion of executive power, which Thaksin gleefully exploited. It failed to check corruption and the abuse of power. But those who are arguing that it would be better to reform the 1997 draft rather than starting again are missing the point. The people now in charge want to start again.

Their ideal would be a return to something like the "semi-democracy" of the Prem era in the 1980s. Power restored to the senior ranks of the bureaucracy. A discreet oversight role for the military. Politicians allowed to go through all the democratic motions without much real power. Popular participation through representational bodies under strict bureaucratic MANAGEMENT. And a massive propaganda campaign to persuade everyone that this is "democracy".

But this ideal form is almost certainly unattainable. The massive 1986-96 economic boom has changed Thai society in extraordinary ways. There are many more interests to protect and promote. There are much sharper conflicts raging. The country needs a more complex political system to balance competing interests and resolve cross-cutting conflicts. In recent weeks, the Surayud government has been pole-axed by its growing realisation that this society is no longer MANAGEABLE through bureaucratic paternalism alone.

The old politicians have noticed the government's gloom, and have begun to exert themselves. They will probably be able to influence the constitution that eventually emerges. In that case, we may return to the early 1990s, with some sharing of power between politicians and bureaucrats, though probably with the division better structured than before.

Either way, those aspects which made the 1997 draft deserve its title as the "People's Constitution" will have disappeared, and point two of the plan of September 19 will have been achieved.


The Constitution of the Kingdom of Thailand, Buddhist Era 1997 was a constitution of Thailand enacted on 11 October 1997 to replace the 1991 Constitution and was widely hailed as a landmark in Thai democratic constitutional reform. The Constitution was repealed by the Council for Democratic Reform on 19 September 2006 following a successful military coup and was replaced by the 2006 Constitution on 1 October 2006.
The 1997 Constitution was the first constitution to be drafted by popularly-elected Constitutional Drafting Assembly, hence was popularly called the "People's Constitution". The 1997 Constitutio

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐธรรมนูญประชาชนของปี 1997ปี 1997 "รัฐธรรมนูญประชาชน"ต้องเพิ่มขึ้นเพื่อพัฒนาระบอบประชาธิปไตยของรัฐบาลให้ปฏิรูปการเมือง ซึ่งเปิดประตูสู่การร่างรัฐธรรมนูญใหม่ แทนที่ร่างรัฐธรรมนูญถูกเลือก โดยคน ดังนั้นรัฐธรรมนูญนี้นิยมเรียกว่า "รัฐธรรมนูญประชาชน" และได้รับผลจากปี 1997 จนถึงปี 2007ธรรมนูญรวมหลักสำคัญมากอื่น ๆ รัฐธรรมนูญแรกบทบัญญัติการคุ้มครองศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และเสรีภาพทางศาสนาได้ นอกจากนี้ยังมีรัฐธรรมนูญแรก stipulate ที่มีเป็นองค์กรรัฐอิสระจัดสรรคลื่นความถี่วิทยุ โทรทัศน์ และวิทยุโทรคมนาคมอื่น ๆนอกจากนี้ ธรรมนูญแจกกับเรื่องอื่น ๆ เช่นการศึกษา การอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น และคุ้มครองเด็กและผู้สูงอายุ โดยรัฐธรรมนูญแรกที่ข้อกำหนดให้ รัฐต้องให้น้อยกว่า 12 ปีคุณภาพ ศึกษาขั้นพื้นฐาน ไม่มีค่าใช้จ่าย และทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังเป็นรัฐแรกที่ให้สิทธิกับชุมชนท้องถิ่นเพื่อรักษาศิลปะพื้นเมือง วัฒนธรรม และภูมิปัญญาจุดสำคัญที่สุดคือ ที่ที่รัฐธรรมนูญให้ความสำคัญการตั้งองค์กร เพื่อตรวจสอบถ่วงดุล กกต. ผู้ตรวจสอบของรัฐกิจการของรัฐสภา คณะ กรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และสำนักงานคณะ กรรมการปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ ทั้งหมดนี้ organi-zations ช่วยให้คุณทำการเลือกคนสำหรับทำงานทางการเมืองโปร่งใสมากขึ้นธรรมนูญทำการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับรัฐสภา โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่ายรายการระบบใหม่ รัฐธรรมนูญสถานภาพว่า ราษฎรต้องมีสมาชิก 500, 100 ที่ถูกต้องจากรายการบุคคลและ 400 จากการเลือกตั้งซึ่งตน ส่วนวุฒิสภา นี้เป็นครั้งแรกที่คนไทยได้รับเลือกเป็นวุฒิสภา รัฐธรรมนูญข้อกำหนดว่า ต้องเลือก 200 senators และเขตจังหวัดต้องเป็นตัวแทนของชุมชนที่นอกจากนี้ รัฐธรรมนูญยังกำหนดที่ ลงคะแนนเสียงมีหน้าที่ และการเปลี่ยนแปลงนี้ได้จริง ๆ ช่วยพัฒนาระบบประชาธิปไตยไทย รัฐธรรมนูญนี้เป็นพื้นฐาน ของราษฎร senators ที่ในปี 2000 และการเลือกตั้งทั่วไปในปีค.ศ. 2001 ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ของผู้ใช้ขวาลงสัจจะไม่คาดคิด และไม่พึง ปรารถนา ธรรมนูญของรัฐบาลภายใต้การวิจารณ์นายกรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรีไม่มีการทำการควบคุมแรง และส่วนใหญ่ถือพรรคเคยมีมาก่อนที่จะพบ พรรคการเมืองควบคุมจัดควบคุมสัมบูรณ์ในรัฐสภาทั้งนิติบัญญัติ - บริหารตรวจสอบ และดุลกลไกนี้ และโยนออกจากยอดดุล กันยายน 2549 กลุ่มเจ้าหน้าที่ทหารบนรุ่นรักษาการทักษิณบริหารรัฐประหารที่ไม่ใช้ความรุนแรง d'etat, repealed ธรรมนูญ และส่วนยุบบ้านทั้งสองของรัฐสภา ผู้นำรัฐประหาร promulgated เป็นรัฐธรรมนูญชั่วคราว และแต่งตั้งพล.อ.สุรยุทธ์จุลานนท์เป็นนายกรัฐมนตรีชั่วคราว ในชาติในเดือน 2007 สิงหาคม ส่วนใหญ่ของผู้ลงคะแนนไทยอนุมัติรัฐธรรมนูญใหม่ที่ร่าง โดยสภาการแต่งตั้ง โดยผู้นำรัฐประหารสองจุดเหล่านี้ได้ประสบความสำเร็จในการประกาศครั้งแรก นอกเหนือจากนั้น พวกเขาดูเหมือนจะไม่มีการวางแผนมากที่ สนธิทั่วไปยอมรับว่า รัฐประหารต่อมาประกาศได้ว่ากลอนสดในการบิน หลักสูตรของเหตุการณ์ตั้งแต่แนะนำให้พวกเขามีความคิดเล็ก ๆ ใน follow-throughจุดได้ มีสองจุด อัน ล้มล้างทักษิณมีเป้าหมายเพียงครึ่ง อีกครึ่งหนึ่งถูกยกเลิกรัฐธรรมนูญปี 1997แน่นอน จุดที่สองนี้ถูกเทคนิคจำเป็น เนื่องจากการรัฐประหารเป็นสิ่งผิดกฎหมายภายใต้กฎบัตรปี 1997 ส่วน 63 ระบุว่า ไม่มีใครสามารถล้มล้างระบอบประชาธิปไตย หรือได้รับอำนาจ โดยวิธีอื่นนอกเหนือจากที่กำหนดในกฎบัตร ส่วน 65 ให้คนขวาเพื่อต่อต้านการตัดสินผิดกฎหมายดังกล่าว แต่ผู้ทำรัฐประหารไม่ได้มี finessed บทบัญญัติเหล่านี้ โดยระงับธรรมนูญชั่วคราวจนกว่าจะมีการนิรโทษกรรมให้ตัวเอง และทำการแก้ไขกี่ แทน พวกเขาคัดลอกค่ารัฐธรรมนูญโดยเร็วที่สุด นั่นคือ telling มากรุ่นปี 1997 เป็นวันที่สี่ของไทยปฏิรูปดี พ.ศ.2540 ครั้งแรกในปี 1932 กินเวลา 6 เดือน ทั้งสองถูกหั่นใน 1946 และ 1974 ภายในสิบแปดเดือนต่อการรัฐประหาร ธรรมนูญ 1997 ได้ดีมาก ได้คัดลอกค่าขาดครบรอบ 10 ปีของการอนุมัติในรัฐสภาเพียง 8 วันกับไม่มีโยนกับเสียงเดียวทำไมถูกจุดนี้ shredding สองแผนรัฐประหาร เพียงนึกค้านใหญ่กับธรรมนูญ 1997 รัวทหารเล่นเป็นส่วนหนึ่งที่โดดเด่นมากในการต่อต้านนี้ พวกเขา objected โดยเฉพาะกับบทที่สองครั้งแรกได้ "ขวาเพื่อต่อต้านรัฐประหาร" ที่ประดิษฐานในส่วน 63 และ 65 ที่กล่าวถึงข้างต้น ทั่วไปเด่น objected อย่างยิ่งกับประโยคเหล่านี้ และพูดติดตลกว่า กฎบัตรควรมีส่วนคำสั่งในการรับประกันสิทธิถึงขั้นประหารของทหารแทนของทหารสองคัดค้านได้ส่วน 40 ที่ประกาศว่า "ส่งความถี่สำหรับวิทยุหรือโทรทัศน์กระจายเสียงและวิทยุโทรคมนาคมเป็นทรัพยากรสื่อสารแห่งชาติสาธารณประโยชน์" และในการจัดการทรัพยากร "เพื่อประโยชน์สูงสุด" ด้วยตนเอง ประโยคนี้ถูกทำลายของทหารเช่นหมึกควบคุมสื่อเผยแพร่ในประเทศไทย ตัวควบคุมนี้ให้รายได้ใหญ่ อย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทาง จะช่วยให้ทหารดับของโฆษณาชวนเชื่อในความสำคัญของตนเอง มันเป็นธรรม โดยอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับ "ความ" ที่ได้สูญเสียความหมายใด ๆ ตั้งแต่การล่มสลายของภัยคุกคามใด ๆ คอมมิวนิสต์ ภายใน หรือภายนอก จึง ได้เสี่ยงท้าทายรัวทหารไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่านั้นที่ถูก horrified ในบทบัญญัติในธรรมนูญ 1997 กระทรวงมหาดไทยถูกเทียบกับ decentralisation Bureaucrats ทั่วไปถูก irked โดยเสรีภาพข้อมูลกฎหมาย ตำรวจ disliked ให้สิทธิผู้ต้องสงสัย Grumbled เกี่ยวกับการแบ่งแยกอำนาจที่จะปฏิเสธถึงกลายเป็น รัฐมนตรี MPs และอื่น ๆ มากที่สุดทั้งหมด มีความสยองขวัญหัวเก่าทั่วไปที่รัฐธรรมนูญที่ให้ประชาชนเช่นรายการยาวของสิทธิและเสรีภาพ (40 ส่วน) และการนำองค์ประกอบบางอย่างไม่แน่นอนของประชาธิปไตยทางตรง เช่นสิทธิที่จะแนะนำสูตร หรือโทษนักการเมืองกับของลายเซ็นเพียงพอนับแต่มีรัฐธรรมนูญปี 1997 มีแล้วตัวใหญ่พยายาม sandbag ประโยคความทะเยอทะยานมากขึ้น กระทรวงมหาดไทยได้ชะลอตัวลง decentralisation ตำรวจมีเพียงละเว้นข้อจำกัดของวิธีการดำเนินการ ตั๋วของคนที่ไม่ได้ผ่านรัฐสภา เสรีภาพกระทำข้อมูลส่งเพียงรอง triumphs มากที่สุดทั้งหมด ทหารสู้การกระทำ rearguard สดใสกับความตั้งใจของธรรมนูญการ liberalise สื่อเผยแพร่ส่งเสริมการขายต่าง ๆ เหล่านี้ของความต้านทานแสดงความแข็งแรงของความเกลียดชังหัวเก่าของธรรมนูญ 1997 ความเกลียดชังนี้อธิบายสาเหตุการ shredding ถูกจุดสองของแผนรัฐประหาร มันยังอธิบายทำไมกฎบัตรชั่วคราวให้กลุ่มรัฐประหารจับเหล็กที่ผ่านการร่างรัฐธรรมนูญใหม่แน่นอน 1997 รัฐธรรมนูญที่จะเปิดกว้างการวิจารณ์ที่ล้มเหลวในการจัดส่งบนความหวังที่จะสร้าง มันเปิดทางสำหรับการขยายตัวของอำนาจบริหาร ที่ทักษิณสามารถความยินดี มันไม่สามารถตรวจสอบการทุจริตและใช้อำนาจตามอำเภอใจ แต่คนโต้เถียงว่า มันจะดีกว่าที่จะปฏิรูปร่าง 1997 มากกว่าเริ่มต้นอีกครั้งจะขาดจุด คนในค่าที่ต้องการเริ่มต้นอีกครั้งอุดมคติของพวกเขาจะกลับไปเหมือนกับที่ "กึ่งประชาธิปไตย" ของยุคเปรมในทศวรรษ 1980 กำลังคืนค่ายศอาวุโสของข้าราชการที่ บทบาทกำกับดูแลรอบคอบสำหรับทหาร นักการเมืองสามารถไปถึงประชาธิปไตยดังมากไฟจริง การมีส่วนร่วมนิยมผ่านร่างกาย representational ภายใต้การบริหารราชการอย่างเข้มงวด และส่งเสริมการขายโฆษณาชวนเชื่อขนาดใหญ่เพื่อชักชวนทุกคนที่เป็น "ประชาธิปไตย"แต่แบบฟอร์มนี้เหมาะจะเกือบแน่นอนนั้น 1986-96 ใหญ่บูมเศรษฐกิจมีการเปลี่ยนแปลงสังคมไทยในรูปแบบพิเศษ มีประโยชน์มากหลายเพื่อปกป้อง และส่งเสริม มีความขัดแย้งมากคมโกรธ ประเทศต้องการระบบการเมืองซับซ้อนดุลสนใจแข่งขัน และแก้ไขความขัดแย้งระหว่างตัด ในสัปดาห์ล่าสุด รัฐบาลพล.อ.ได้รับ axed ขั้วโลก โดยปัญหาการเติบโตของสังคมนี้ที่ไม่ MANAGEABLE ผ่าน paternalism ราชการเพียงอย่างเดียวนักการเมืองเก่าได้สังเกตเห็นหยีของรัฐบาล และได้เริ่มออกแรงเอง พวกเขาจะคงสามารถมีอิทธิพลต่อรัฐธรรมนูญที่ขึ้นในที่สุด ในกรณีที่ เราอาจกลับไปช่วงปี 1990 กับบางร่วมกันใช้อำนาจระหว่างนักการเมืองและ bureaucrats แต่ก็อาจ มีการแบ่งโครงสร้างดีขึ้น กว่าก่อนทั้งสองวิธี ด้านผู้ที่ทำร่าง 1997 สมควรได้รับชื่อเรื่องเป็น "รัฐธรรมนูญประชาชน" จะได้หายไป และจุดที่สองของแผนของวันที่ 19 กันยายนจะได้รับความไว้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 1997 ถูกรัฐธรรมนูญของไทยบัญญัติใน 11 1997 ตุลาคมแทนรัฐธรรมนูญปี 1991 และได้คำยกย่องกันอย่างแพร่หลายเป็นดาวไทยปฏิรูปรัฐธรรมนูญประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญถูก repealed โดยคณะปฏิรูปประชาธิปไตยในวันที่ 19 2549 กันยายนหลังการรัฐประหารสำเร็จ และถูกแทนที่ โดยรัฐธรรมนูญ 2006 ในวันที่ 1 2549 ตุลาคม 1997 การรัฐธรรมนูญเป็นรัฐธรรมนูญแรกจะร่าง โดยชนะเลือกตั้งรัฐธรรมนูญร่างแอสเซมบลี จึง ถูกนิยมเรียกว่า "รัฐธรรมนูญประชาชน" 1997 Constitutio

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของประชาชน รัฐธรรมนูญ 2540 1997

" รัฐธรรมนูญ " ประชาชน
เพิ่มความปรารถนาที่จะพัฒนาระบอบประชาธิปไตยของรัฐบาลก่อให้เกิดการปฏิรูปทางการเมือง ซึ่งการเปิดประตู การร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ตัวแทนผู้ร่างรัฐธรรมนูญมาจากการเลือกตั้งโดยประชาชน ดังนั้น รัฐธรรมนูญนี้เป็นที่นิยมเรียกว่า " รัฐธรรมนูญของประชาชน" และมันได้รับผลจากปี 1997 จนถึงปี 2007
รัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ. 2540 รวมหลักการสําคัญมากมายอื่น ๆ มันเป็นรัฐธรรมนูญฉบับแรกที่มีบทบัญญัติเพื่อคุ้มครองศาสนาเสรีภาพและศักดิ์ศรีของมนุษย์ นอกจากนี้รัฐธรรมนูญก่อนที่จะกำหนดว่ามันเป็นรัฐอิสระองค์กรจัดสรรคลื่นความถี่วิทยุ โทรทัศน์กระจายเสียงและโทรคมนาคมอื่น ๆ .
นอกจากนี้ รัฐธรรมนูญปี 2540 ที่จัดการกับเรื่องอื่น เช่น การศึกษา การรักษาภูมิปัญญาท้องถิ่น และการคุ้มครองเด็กและผู้สูงอายุ นี้เป็นครั้งแรกในรัฐธรรมนูญที่ระบุว่า รัฐต้องให้อย่างน้อย 12 ปี คุณภาพของการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย และ ทั่วประเทศมันเป็นครั้งแรกในรัฐธรรมนูญที่ให้สิทธิชุมชนท้องถิ่นเพื่ออนุรักษ์ศิลปะ วัฒนธรรมท้องถิ่น และภูมิปัญญา
ประเด็นสำคัญสุดท้ายคือรัฐธรรมนูญปี 2540 ที่ให้ความสำคัญกับการจัดตั้งองค์กรที่จะตรวจสอบ และให้ตรวจสอบและยอดคงเหลือ เช่น คณะกรรมการการเลือกตั้ง ผู้ตรวจของฝ่ายรัฐสภา คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติคณะกรรมการ เหล่านี้ทั้งหมดหรือ zations ช่วยให้การเลือกของคนการเมืองทำงานโปร่งใสมากขึ้น
รัฐธรรมนูญมีการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับรัฐสภา โดยเฉพาะพรรคใหม่รายการระบบ รัฐธรรมนูญระบุว่า สภาผู้แทนราษฎรต้องมี 500 คน100 ซึ่งได้จากรายชื่อบุคคลและ 400 จากการเลือกตั้งเลือกตั้ง . สำหรับวุฒิสภา นี่เป็นครั้งแรกที่ประชาชนชาวไทยมีการเลือกตั้งวุฒิสภา รัฐธรรมนูญระบุว่า 200 วุฒิสมาชิกต้องเลือก และเขตจังหวัดจะต้องเป็นตัวแทนของการเลือกตั้ง .
นอกจากนี้ รัฐธรรมนูญยังกำหนดให้เลือกตั้งเป็นหน้าที่และการเปลี่ยนแปลงนี้ได้ช่วยจริงๆ เพื่อพัฒนาระบบประชาธิปไตยไทย รัฐธรรมนูญฉบับนี้คือพื้นฐานของการเลือกตั้งวุฒิสมาชิกในปี 2000 และในการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2544 ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ใช้สิทธิในการโหวต
รัฐธรรมนูญปี 2540 ที่คาดไม่ถึง และไม่พึงประสงค์ ผลที่เกิดตามมาคือแข็งแรงรัฐบาลภายใต้นายกรัฐมนตรีเผด็จการการควบคุมตู้อย่างสงบและถือเสียงข้างมากเป็นพรรคการเมืองที่ไม่เคยพบ รัฐพรรคการเมืองยึดการควบคุมแน่นอนในรัฐสภาเพื่อผลในการตรวจสอบของฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายบริหาร และยอดคงเหลือและกลไกบิดเบือนโยนปิดยอดในเดือนกันยายน 2006 กลุ่มนายทหารชั้นคว่ำการบริหารแลทักษิณในที่ไม่ใช้ความรุนแรงรัฐประหาร , ยกเลิกรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 และปริมาณออกซิเจนละลายน้ำในบ้านทั้งสองของรัฐสภา ผู้นำรัฐประหาร ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราวและได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐบาลสุรยุทธ์ จุลานนท์ นายกรัฐมนตรี ในการลงประชามติแห่งชาติในเดือนสิงหาคม 2007ส่วนใหญ่ของไทยผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้รับการอนุมัติโดยสภาร่างรัฐธรรมนูญใหม่ ที่ได้รับการแต่งตั้งโดยผู้นำรัฐประหาร

สองจุดเหล่านี้ประสบความสำเร็จในการประกาศครั้งแรกของพวกเขา นอกเหนือจากนั้น , พวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้มีการวางแผนมากที่ทั้งหมด สนธิ ทั่วไป ยอมรับว่า ภายหลังรัฐประหารประกาศเป็นกลอนสด ในการบิน เหตุการณ์ตั้งแต่ที่แสดงว่าพวกเขามีความคิดเล็ก ๆน้อย ๆในการติดตามผ่าน

ที่สำคัญคือ มี 2 คะแนน ไม่ใช่ 1 ล้มล้าง พ.ต.ท. ทักษิณ เป็นเพียงครึ่งหนึ่งของเป้าหมาย อีกครึ่งหนึ่งคือยกเลิกรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ. 2540 .

แน่นอน จุดที่สองนี้ เป็นเทคนิค ตั้งแต่รัฐประหารที่ผิดกฎหมายภายใต้ 1997 กฎบัตรมาตรา 63 ระบุว่า ไม่มีใครสามารถล้มล้างระบอบการปกครองประชาธิปไตย หรือได้รับพลังงานโดยวิธีการอื่น ๆ กว่าที่กำหนดไว้ในกฎบัตร มาตรา 65 ให้ถูกคนต่อต้านการใด ๆที่ผิดกฎหมายดังกล่าว แต่รัฐประหาร ผู้ผลิตสามารถใช้วิธีเปรียบเทียบบทบัญญัติเหล่านี้โดยชั่วคราวระงับรัฐธรรมนูญจนกว่าพวกเขาจะได้รับการนิรโทษกรรมให้ตัวเองและไม่แก้ไขแทน พวกเขาฉีกรัฐธรรมนูญโดยเร็วที่สุด นั่นคือสิ่งที่บอก

1997 รุ่นที่ 4 ของรัฐธรรมนูญของไทยการปฏิรูปที่ดี ครั้งแรกใน พ.ศ. 2475 ใช้เวลานานถึงหกเดือน ใน 1946 และ 1974 ทั้งคู่ฝอยภายในแปดเดือนต่อการรัฐประหารของทหาร 1997 กฎบัตรทำได้ดีกว่ามากมันฉีกแค่แปดวันสั้นของการครบรอบ 10 ปีของการอนุมัติในรัฐสภาไม่ได้เดียวโหวตโยนต่อ

ทำไมมันทำลายจุดสองเกี่ยวกับแผนรัฐประหาร ? แค่นึกถึงใหญ่ต่อต้าน 1997 กฎบัตร หัวหน้าทหารเล่นเป็นส่วนที่โดดเด่นมากในการต่อสู้นี้ พวกเขาคัดค้าน โดยเฉพาะสองบท .

คนแรกคือ " สิทธิที่จะต่อต้านรัฐประหาร " ประดิษฐานอยู่ในมาตรา 63 และ 65 ที่กล่าวถึงข้างต้น แม่ทัพเด่นคัดค้านขอประโยคเหล่านี้ และกล่าวติดตลกว่า กฎบัตรแทนควรจะมีข้อรับประกันของทหารถูกขั้นตอนรัฐประหาร

ของทหารอีกโจทย์คือ มาตรา 40ซึ่งประกาศว่า " คลื่นความถี่ที่ใช้ในการส่งวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และวิทยุโทรคมนาคม เป็นทรัพยากรสื่อสารของชาติเพื่อประโยชน์สาธารณะ และคำสั่งคณะกรรมการเพื่อจัดการทรัพยากรเหล่านี้เพื่อประโยชน์สาธารณะสูงสุด ประโยคนี้ขู่ว่าจะทำลายทหารของปลาหมึก เช่น การควบคุมสื่อที่ออกอากาศในประเทศไทย การควบคุมนี้มอบรายได้ขนาดใหญ่ทั้งอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ มันช่วยให้ทหารเอากระแสคงที่ของการโฆษณาชวนเชื่อในความสำคัญของตัวเอง มันเป็นธรรมโดยอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับ " ความมั่นคงแห่งชาติ " ซึ่งได้สูญเสียความหมายใด ๆตั้งแต่การล่มสลายของคอมมิวนิสต์คุกคาม ภายในหรือภายนอก ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงมากที่จะท้าทาย .

หัวหน้าทหารไม่ได้เป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพกลุ่มที่สยดสยองที่บทบัญญัติใน 1997 กฎบัตร กระทรวงมหาดไทยคัดค้าน Decentralisation . ข้าราชการทั่วไป มีความเดือดร้อนจากกฎหมายเสรีภาพในข้อมูลข่าวสาร ตำรวจ ไม่ชอบ ให้สิทธิกับผู้ต้องสงสัย ส.ส. ก็ยังบ่นเรื่องการแยกอำนาจที่จะปฏิเสธการเข้าถึงการเป็นรัฐมนตรี และอื่น ๆ มากที่สุดของทั้งหมดมีทั่วไปอนุลักษณ์สยองขวัญในรัฐธรรมนูญที่ให้ประชาชน เช่น รายการยาวของสิทธิและเสรีภาพ ( 40 ข้อ ) และที่แนะนำบางองค์ประกอบเบื้องต้นของประชาธิปไตยโดยตรง เช่น สิทธิที่จะแนะนำการเรียกเก็บเงินหรือฟ้องร้องนักการเมือง ด้วยการสนับสนุนของลายเซ็นพอ

ตั้งแต่เบื้องต้นของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540มีความพยายามขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มกระสอบทราย ทะเยอทะยานของอนุประโยค กระทรวงมหาดไทยได้ชะลอตัวลง Decentralisation . ตำรวจก็ละเลยข้อจำกัดในโหมดของการดำเนินการ บิลไม่มีคนได้ผ่านรัฐสภา เสรีภาพของข้อมูลกฎหมายมอบชัยชนะเพียงเล็กน้อย มากที่สุดของทั้งหมดทหารต่อสู้กับทหารกองหลังยอดเยี่ยมการกระทำเจตนารัฐธรรมนูญเพื่อเปิดเสรีสื่อกระจายเสียง .

ต่างๆเหล่านี้แคมเปญของความต้านทานแสดงความแข็งแกร่งของความเกลียดชังอนุลักษณ์ของ 1997 กฎบัตร ความเกลียดชังนี้อธิบายว่าทำไมมันยังเป็นจุดสองของแผนรัฐประหารนอกจากนี้ยังอธิบายว่าทำไมใบอนุญาตชั่วคราวให้กลุ่มกบฏจับเหล็กผ่านร่างรัฐธรรมนูญใหม่

แน่นอน รัฐธรรมนูญที่เปิดกว้างให้วิจารณ์ว่าล้มเหลวในการส่งมอบในหวังที่จะสร้างขึ้น มันเปิดหนทางสำหรับการขยายตัวของอำนาจบริหาร ซึ่ง พ.ต.ท. ทักษิณยินดีเช่นกัน มันล้มเหลวในการตรวจสอบการทุจริตและการใช้อำนาจในทางที่ผิดแต่คนที่กำลังเถียงกันว่า มันจะดีกว่าที่จะปฏิรูป 2540 ร่าง แทนที่จะเริ่มต้นอีกครั้งจะหายไปจุด คนตอนนี้แล้วอยากจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เหมาะของพวกเขาจะกลับไปอย่าง " กึ่งประชาธิปไตย " ของเปรม ในยุค 1980 . อำนาจคืนสู่ตำแหน่งระดับสูงของระบบราชการ บทบาทการกำกับดูแลอย่างรอบคอบสำหรับทหารนักการเมืองต้องไปผ่านทุกการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยโดยไม่มีอำนาจที่แท้จริงมาก การมีส่วนร่วมของประชาชนผ่านตัวแทนร่างภายใต้การบริหารระบบราชการอย่างเข้มงวด และแคมเปญโฆษณาขนาดใหญ่เพื่อชักชวนให้ทุกคนที่เป็น " ประชาธิปไตย "

แต่รูปแบบนี้เหมาะเป็น unattainable เกือบแน่นอน การ 1986-96 เศรษฐกิจบูมเปลี่ยนไปสังคมไทยในรูปแบบพิเศษมีความสนใจมากที่จะปกป้องและส่งเสริม มีคมชัดมาก ความขัดแย้งรุนแรง . ความต้องการของประเทศเป็นระบบการเมืองที่ซับซ้อนมากขึ้นเพื่อความสมดุลของผลประโยชน์แข่งขันและแก้ไขการตัดข้ามความขัดแย้ง ในสัปดาห์ที่ผ่านมารัฐบาลได้โดยการตัดเสาตระหนักว่าสังคมนี้ไม่สามารถจัดการได้ผ่านระบบราชการฝ่ายบิดาคนเดียว

นักการเมืองเก่า ได้สังเกตเห็นความเศร้าโศกของรัฐบาล และได้เริ่มออกแรงเอง พวกเขาอาจจะสามารถที่จะมีอิทธิพลต่อรัฐธรรมนูญนั้น ในที่สุดก็โผล่ออกมา ในกรณีนี้ เราอาจจะกลับไปช่วงต้นทศวรรษ 1990 มีการแบ่งปันอำนาจระหว่างนักการเมืองและข้าราชการ แม้ว่าอาจจะมีส่วนดีโครงสร้างมากกว่าเดิม

ด้วยวิธีใดด้านผู้ที่สร้าง 2540 ร่างสมควรชื่อเรื่องเป็น " รัฐธรรมนูญ " คนก็จะหายไป และจุดที่ 2 ของแผนในวันที่ 19 กันยายน จะได้รับความ


รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 เป็นรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยประกาศใช้เมื่อวันที่ 11 ตุลาคม 2540 เพื่อแทนที่ 2534 รัฐธรรมนูญและเป็นกันอย่างแพร่หลายว่าเป็นสถานที่ในสังคมประชาธิปไตยตามรัฐธรรมนูญเพื่อการปฏิรูป รัฐธรรมนูญถูกยกเลิกโดยสภาเพื่อการปฏิรูปประชาธิปไตย 19 กันยายน 2549 ดังต่อไปนี้ประสบความสำเร็จรัฐประหารและถูกแทนที่โดย 2549 รัฐธรรมนูญเมื่อ 1 ตุลาคม 2006 .
รัฐธรรมนูญปี 2540 เป็นรัฐธรรมนูญก่อนจะร่างโดยการเลือกตั้งสภาร่างรัฐธรรมนูญนิยม จึงเป็นที่นิยมเรียกว่า " คนของรัฐธรรมนูญ " 1997 constitutio