That was Ignatius Gallaher all out;

That was Ignatius Gallaher all out; and, damn it, you couldn't but admire him for it.

Little Chandler quickened his pace. For the first time in his life he felt himself superior to the people he passed. For the first time his soul revolted against the dull inelegance of Capel Street. There was no doubt about it: if you wanted to succeed you had to go away. You could do nothing in Dublin. As he crossed Grattan Bridge he looked down the river towards the lower quays and pitied the poor stunted houses. They seemed to him a band of tramps, huddled together along the river-banks, their old coats covered with dust and soot, stupefied by the panorama of sunset and waiting for the first chill of night to bid them arise, shake themselves and begone. He wondered whether he could write a poem to express his idea. Perhaps Gallaher might be able to get it into some London paper for him. Could he write something original? He was not sure what idea he wished to express, but the thought that a poetic moment had touched him took life within him like an infant hope. He stepped onward bravely.

Every step brought him nearer to London, farther from his own sober inartistic life. A light began to tremble on the horizon of his mind. He was not so old - thirty-two. His temperament might be said to be just at the point of maturity. There were so many different moods and impressions that he wished to express in verse. He felt them within him. He tried to weigh his soul to see if it was a poet's soul. Melancholy was the dominant note of his temperament, he thought, but it was a melancholy tempered by recurrences of faith and resignation and simple joy. If he could give expression to it in a book of poems perhaps men would listen. He would never be popular: he saw that. He could not sway the crowd, but he might appeal to a little circle of kindred minds. The English critics, perhaps, would recognize him as one of the Celtic school by reason of the melancholy tone of his poems; besides that, he would put in allusions. He began to invent sentences and phrases from the notice which his book would get. `Mr Chandler has the gift of easy and graceful verse'... `A wistful sadness pervades these poems'... `The Celtic note'. It was a pity his name was not more Irish-looking. Perhaps it would be better to insert his mother's name before the surname: Thomas Malone Chandler; or better still: T. Malone Chandler. He would speak to Gallaher about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ถูก Ignatius Gallaher ออกทั้งหมด และ ไอ้ คุณไม่สามารถแต่ชื่นชมเขาให้น้อย Chandler มีก้าวของเขา สำหรับครั้งแรกในชีวิตของเขาเขารู้สึกว่าตัวเอง เหนือกว่าคนที่เขาผ่าน ครั้งแรก จิตใจของเขา revolted กับ inelegance หมอง Capel ถนน มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันไม่: ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จ ก็ต้องไป คุณสามารถทำอะไรในดับลิน เขาข้ามสะพานทตัน เขามองแม่น้ำต่อคีย์ต่ำ และสงสารบ้านแคระแกรนไม่ดี พวกเขาดูเหมือนกับเขาของ tramps ต้องกันริมแม่น้ำ เสื้อเก่าของพวกเขาปกคลุม ด้วยฝุ่นและเขม่า งง ด้วยภาพพระอาทิตย์ตก และรอหนาวแรกของคืนจะประมูลให้เกิดขึ้น สั่นเอง และ begone เขาสงสัยว่า เขาไม่ได้เขียนบทกวีการแสดงความคิดของเขา บางที Gallaher อาจเข้าลอนดอนกระดาษบางสำหรับเขา เขาสามารถเขียนบางสิ่งบางอย่างที่เดิม เขาก็ไม่แน่ใจว่า คิดอะไรที่เขาอยากจะแสดง แต่คิดว่า ช่วงเวลาห่งได้สัมผัสเขาเอาชีวิตภายในเขามีหวังเด็ก เขาขั้นบันไดเป็นต้นไปอย่างกล้าหาญทุกขั้นตอนนำเขาใกล้ลอนดอน ให้ห่างจากมากชีวิต inartistic เอกลักษณ์ของเขาเอง ไฟเริ่มสั่นเครือบนขอบฟ้าของเขา เขาก็ไม่คิด - สามสิบสอง อารมณ์ของเขาอาจจะกล่าวเป็นเพียงจุดที่กำหนด มีหลายอารมณ์แตกต่างกันและการที่เขาอยากแสดงในข้อ เขารู้สึกว่าพวกเขาภายในเขา เขาพยายามชั่งน้ำหนักดูว่า มันของกวีจิตวิญญาณของเขา ความเศร้าโศกเป็นหมายเหตุที่โดดเด่นของอารมณ์ของเขา เขาคิด แต่มันเป็นความเศร้าโศกเป็นอารมณ์ โดยการเกิดขึ้นประจำของศรัทธา และลาออก และมีความสุขเรียบง่าย ถ้าเขาสามารถแสดงออกได้ในหนังสือของบทกวีบางที ผู้ชายจะฟัง เขาจะไม่นิยม: เขาเห็นที่ เขาอาจไม่เย้ฝูงชน แต่เขาอาจดึงดูดวงเล็ก ๆ ของจิตใจเครือญาติ นักวิจารณ์ภาษาอังกฤษ บางที จะรู้จักเขาเป็นหนึ่งในโรงเรียนเซลติกฝึกหัดเสียงอันเศร้าสร้อยของบทกวีของเขา นอกจากนั้น เขาจะใส่ในช่วยเหลือ เขาเริ่มสร้างประโยคและวลีจากหนังสือซึ่งหนังสือของเขาจะได้รับ 'นาย Chandler มีข้อง่าย และสง่างามของขวัญ'... 'เศร้า wistful ขจรขจายเหล่านี้บทกวี'... 'หมายเหตุเซลติก' ก็สงสารเขาไม่มองไอริชมาก บางทีอาจจะดีกว่าการใส่แม่ของเขาชื่อก่อนนามสกุล: โทมัสมาโลน Chandler หรือดีกว่า ยังคง: T. Chandler มาโลน เขาจะพูดกับ Gallaher เกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่นคืออิก Gallaher ทั้งหมดออก; และประณามว่าคุณอาจไม่ได้ แต่ชื่นชมเขาสำหรับมัน. ลิตเติ้ลแชนด์เลอเร่งก้าวของเขา เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขารู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าให้กับคนที่เขาผ่าน เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาไม่เห็นด้วยกับความไม่ประณีตหมองคล้ำของ Capel ถนน มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันไม่เป็น: ถ้าคุณต้องการที่จะประสบความสำเร็จคุณต้องหายไป คุณจะทำอะไรในดับลิน ในขณะที่เขาเดินข้ามสะพาน Grattan เขามองลงแม่น้ำไปทางท่าเรือที่ต่ำกว่าและสงสารบ้านลักษณะแคระแกรนไม่ดี พวกเขาดูเหมือนจะให้เขาเป็นวงดนตรีของเร่ร่อน huddled ร่วมกันตามแนวแม่น้ำธนาคาร, เสื้อเก่าของพวกเขาที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นและเขม่าตะลึงโดยพาโนรามาของพระอาทิตย์ตกและรอให้เย็นของคืนแรกที่จะเสนอราคามันลุกขึ้นเขย่าตัวเองและไปให้พ้น เขาสงสัยว่าเขาจะเขียนบทกวีที่จะแสดงความคิดของเขา บางที Gallaher อาจจะสามารถที่จะได้รับมันเป็นบางส่วนกระดาษลอนดอนสำหรับเขา เขาอาจจะเขียนอะไรบางอย่างเดิม? เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คิดที่เขาอยากจะแสดง แต่คิดว่าเป็นช่วงเวลาที่กวีได้สัมผัสเขาใช้ชีวิตอยู่ภายในตัวเขาเหมือนความหวังของทารก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ. ทุกขั้นตอนนำเขาใกล้กับลอนดอนไกลออกไปจากชีวิตของเขาเองผิดหลักศิลปะสติ ไฟเริ่มที่จะสั่นสะเทือนบนเส้นขอบฟ้าของจิตใจของเขา เขาเป็นคนที่ไม่เก่าดังนั้น - สามสิบสอง อารมณ์ของเขาอาจจะกล่าวว่าเป็นเพียงที่จุดของการครบกําหนด มีอารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกันมากมายและการแสดงผลได้ว่าเขาอยากที่จะแสดงในบทกวี เขารู้สึกว่าพวกเขาอยู่ภายในตัวเขา เขาพยายามที่จะชั่งน้ำหนักวิญญาณของเขาเพื่อดูว่ามันเป็นจิตวิญญาณของกวี ความเศร้าโศกเป็นบันทึกที่โดดเด่นของอารมณ์ของเขาเขาคิด แต่มันก็เป็นอารมณ์เศร้าโศกโดยการกลับเป็นซ้ำของความเชื่อและการลาออกและความสุขที่เรียบง่าย ถ้าเขาจะให้การแสดงออกถึงในหนังสือบทกวีบางทีคนจะฟัง เขาจะไม่ได้รับความนิยม: เขาเห็นว่า เขาไม่สามารถแกว่งไปแกว่งมาฝูงชน แต่เขาอาจจะอุทธรณ์ไปยังวงกลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของจิตใจของญาติพี่น้อง นักวิจารณ์ภาษาอังกฤษอาจจะรู้จักเขาเป็นหนึ่งในโรงเรียนเซลติกด้วยเหตุผลของเสียงเศร้าโศกบทกวีของเขา; นอกจากนั้นเขาจะใส่ในอธิฐาน เขาเริ่มที่จะคิดค้นประโยคและวลีจากแจ้งให้ทราบล่วงหน้าซึ่งหนังสือของเขาที่จะได้รับ `นายแชนด์เลอมีของขวัญของบทกวีที่ง่ายและสง่างาม ... ` ความโศกเศร้าโหยหาขจรขจายบทกวีเหล่านี้ ' ... `เซลติกหมายเหตุ' มันก็น่าเสียดายชื่อของเขาคือไม่ไอริชมอง บางทีมันอาจจะดีกว่าที่จะใส่ชื่อของแม่ของเขาก่อนที่จะนามสกุล: โทมัสมาโลนแชนด์เลอ; หรือดีกว่ายังคง: ตันมาโลนแชนด์เลอ เขาจะพูดคุยกับ Gallaher เกี่ยวกับเรื่องนี้