An overview of the methodology applied in this paper is pro- vided in Fig. 2, which focuses on the so-called process schema.
The process schema presented in Fig. 2 shows the three main stages of the approach developed. Within the process shown, the course of action moves from science-driven actions, meaning the use of theoretical background data and literature, towards stakeholder-driven actions. Stakeholder involvement and engagement is an important part of the methodology because it implies the use of local, traditional and expert knowledge while simultaneously including the stakeholder-based identification of ecosystem services, key issues, possible impacts, synergies and trade-offs in decision-making on future land use management. Sustainable regional development is essentially determined by interaction between the relevant stakeholders (e.g. agriculture, nature conservation, tourism, water management and policy). A key analytical aspect, therefore, in understanding the linkages between ecosystem services and the social impact implies an understanding of the position of each of the stakeholders. The analysis, therefore, sets out to investigate the knowledge, experiences and needs of each stake- holder in relation to achieving better development outcomes for the region affected (see also Salter et al., 2010). The ecosystem services approach is used as a strategy to integrate local ecosystem services – ecosystem-based material and non-material resources as the source of supply from which benefits are produced – into decision- making (MA 2003). Similarly a social impact assessment promotes the inclusion of the social impacts of an intervention on the com- munity in any decision-making process (Vanclay, 2003a; Vanclay and Esteves, 2011). The basic idea of the methodology, there- fore, is that the ecosystem services describe the supply side, while the social impact concerns the stakeholders’ requirements and reflects the demands of the stakeholders with regard to changing environmental conditions. The consideration of both parameters should thus promote the sustainable development of the region affected.
An overview of the methodology applied in this paper is pro- vided in Fig. 2, which focuses on the so-called process schema. The process schema presented in Fig. 2 shows the three main stages of the approach developed. Within the process shown, the course of action moves from science-driven actions, meaning the use of theoretical background data and literature, towards stakeholder-driven actions. Stakeholder involvement and engagement is an important part of the methodology because it implies the use of local, traditional and expert knowledge while simultaneously including the stakeholder-based identification of ecosystem services, key issues, possible impacts, synergies and trade-offs in decision-making on future land use management. Sustainable regional development is essentially determined by interaction between the relevant stakeholders (e.g. agriculture, nature conservation, tourism, water management and policy). A key analytical aspect, therefore, in understanding the linkages between ecosystem services and the social impact implies an understanding of the position of each of the stakeholders. The analysis, therefore, sets out to investigate the knowledge, experiences and needs of each stake- holder in relation to achieving better development outcomes for the region affected (see also Salter et al., 2010). The ecosystem services approach is used as a strategy to integrate local ecosystem services – ecosystem-based material and non-material resources as the source of supply from which benefits are produced – into decision- making (MA 2003). Similarly a social impact assessment promotes the inclusion of the social impacts of an intervention on the com- munity in any decision-making process (Vanclay, 2003a; Vanclay and Esteves, 2011). The basic idea of the methodology, there- fore, is that the ecosystem services describe the supply side, while the social impact concerns the stakeholders’ requirements and reflects the demands of the stakeholders with regard to changing environmental conditions. The consideration of both parameters should thus promote the sustainable development of the region affected.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาพรวมของวิธีการที่ใช้ในบทความนี้คือ โปร - vided ในรูปที่ 2 ซึ่งจะเน้นสิ่งที่เรียกว่ารูปแบบกระบวนการ
กระบวนการรูปแบบนำเสนอในรูปที่ 2 แสดงสามขั้นตอนหลักของวิธีการพัฒนา ภายในกระบวนการแสดง หลักสูตรของการกระทำจากวิทยาศาสตร์การเคลื่อนไหวขับเคลื่อนการกระทำ หมายถึง การใช้ข้อมูลพื้นฐานและทฤษฎีวรรณคดีต่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสียขับเคลื่อนการกระทำ และการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหมั้นเป็นส่วนหนึ่งของวิธีการ เพราะมันแสดงถึงการใช้พื้นที่แบบดั้งเดิมและความรู้จากผู้เชี่ยวชาญ รวมถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ในขณะเดียวกัน ตามการจำแนกระบบนิเวศปัญหาผลกระทบต่างๆ ที่อาจใช้ไม่ได้ผลในคีย์ และการตัดสินใจในการจัดการการใช้ที่ดินในอนาคตการพัฒนาภูมิภาคอย่างยั่งยืนเป็นหลักที่กำหนดโดยปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง เช่น การเกษตร การอนุรักษ์ธรรมชาติ , การท่องเที่ยว , การบริหารจัดการน้ำและนโยบาย ) คีย์วิเคราะห์ด้าน ดังนั้น ในการทำความเข้าใจความเชื่อมโยงระหว่างบริการของระบบนิเวศ และผลกระทบทางสังคม หมายถึง การเข้าใจตำแหน่งของผู้มีส่วนได้เสีย การวิเคราะห์ ดังนั้นชุดออกไปสำรวจความรู้ ประสบการณ์ และความต้องการของแต่ละหุ้น - ถือในความสัมพันธ์กับการบรรลุดีกว่าผลการพัฒนาในภูมิภาคที่ได้รับผลกระทบ ( เห็นเกลือ et al . , 2010 )วิธีการบริการของระบบนิเวศที่ใช้เป็นกลยุทธ์ในการบูรณาการบริการของระบบนิเวศท้องถิ่นและระบบนิเวศตามวัสดุและทรัพยากรที่ไม่ใช่วัสดุที่เป็นแหล่งผลิตจากที่ผลิต–ประโยชน์ในการตัดสินใจ - ( MA 2003 )ในทำนองเดียวกันผลกระทบทางสังคมและส่งเสริมการรวมของผลกระทบทางสังคมของการแทรกแซงในดอทคอม - ชุมชนในกระบวนการตัดสินใจ ( vanclay 2003a ; และ , vanclay esteves , 2011 ) ความคิดพื้นฐานของวิธีการ มี ก่อน คือ ระบบนิเวศบริการอธิบายอุปทาน ,ขณะที่ผลกระทบทางสังคมเกี่ยวกับความต้องการของผู้มีส่วนได้เสีย และสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการของผู้มีส่วนได้เสียเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม เงื่อนไข การพิจารณาของทั้งสองพารามิเตอร์ควรจึงส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืนของภูมิภาคนี้ได้รับผลกระทบ .
การแปล กรุณารอสักครู่..