Previous studies have shown that th

Previous studies have shown that the EMS-induced mutant vtc2-1 has a growth defect (Müller-Moulé et al., 2004; Pavet et al., 2005; Kerchev et al., 2011). However, when vtc2-4 mutants were propagated on soil under continuous light, they had a wildtype appearance (Figure 1B) and fresh weight measurements differed little from wildtype (Figure 1C). In contrast, vtc2-1 mutants were significantly smaller than vtc2-4 mutants, with approximately half the fresh weight of wildtype. To ensure that the observed growth difference between vtc2-1 and vtc2-4 mutants are a general feature of these mutants and not just induced by long-days, leaf surface area measurements were assessed over a 10-day growth period under both short and long-days conditions. Regardless of day length, vtc2-4 mutants had a marginally smaller leaf surface area when compared to wildtype, whereas vtc2-1 mutants were considerably smaller than wildtype and vtc2-4 mutants (Figures 2A,B). A multi-factor ANOVA test confirmed that differences in leaf size between vtc mutant lines and wildtype under either growth condition was significant (p < 0.0001; Table 1). To determine whether the observed difference in leaf surface area arises from altered rates of growth, relative leaf expansion rate of rosettes under long and short day conditions were calculated. As expected, the growth rate was largely influenced by day length as each line displayed significantly higher growth under long days (Figure 2C). In contrast, there was no significant difference in the growth rate between wildtype and the vtc2 mutants under long days. While this was also true for wildtype and vtc2-4 mutants under short days, vtc2-1 mutants had a significantly reduced growth rate when compared to wildtype (Figure 2C). Finding a smaller rosette leaf area for both vtc2-1 and vtc2-4 in long days (Figure 2A), but similar relative expansion rate to wildtype (Figure 2C), implies that the small size results from initially smaller seedlings rather than from differences in intrinsic leaf expansion rate. However, under short-day conditions, vtc2-1 relative leaf expansion rate is compromised as well. Measuring the surface area of individual leaves collected from 6-week old short-day grown plants revealed that the size differences between wildtype and vtc2-1 mutants is mostly confined to the fifth and subsequent leaves (Figures 2D,E). Taken together these data show that the growth defects of vtc2-4 mutants are not of the same magnitude as those seen in vtc2-1 and hence may not be directly attributable to ascorbate deficiency.

FIGURE 2
www.frontiersin.org
FIGURE 2. (A–C) Rosette and leaf area measurements of Arabidopsis thaliana vtc2 mutants. (A) Surface area measurements (mm2) of leaves taken over a 10-day period under long-day (14 h) conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 12). (B) Surface area measurements (mm2) of leaves taken over a 10-day period under short-day (8 h) conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 12). (C) Relative leaf expansion rate (RLER, day-1) was calculated as the slope of a linear fit to a graph of natural log leaf area (mm) versus time (days). RLER was calculated from data in Figures 2A,B. Values are mean and error bars indicate SD (n = 10–12). Significant differences were determined with a one-way ANOVA and Tukey HSD post hoc test (∗p = 0.005, ∗∗p < 0.001). (D) Silhouettes of leaves from 6-week-old plants grown under short-day conditions. Scale bar = 1 cm. (E) Surface area measurements (mm2) of leaves taken from 6-week-old plants grown under short-day conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 7–10). Differences between leaf areas of vtc2-1, vtc2-1W and VTC2-1S were assessed using a Student’s t-test (∗p < 0.05).

TABLE 1
www.frontiersin.org
TABLE 1. A comparison of the rosette leaf areas of wildtype (Col-0) and vtc2 mutants of Arabidopsis thaliana using multivariate ANOVA.

The Small Size Phenotype of vtc2-1 Is Not Linked to Ascorbate Deficiency
Since vtc2-1 and vtc2-4 have contrasting growth phenotypes, we undertook a genetic characterization of vtc2-1. From a cross between wildtype and vtc2-1 F1 individuals, heterozygous for vtc2-1, exhibited wildtype growth in soil under continuous light condition (data not shown). The presence of the vtc2-1 allele can be detected by CAPS (cleaved amplified polymorphic sequence) PCR (Dowdle et al., 2007). In a segregating F2 population grown in soil, genotyping confirmed that the vtc2-1 allele segregated in a Mendelian ratio (Table 2; χ2 = 2.23; p > 0.3). Four-week-old individual F2 plants were also visually scored for size as “Wildtype” or “Small.” While wildtype and vtc2-1 mutants grown in parallel showed a clear difference in size as previously reported (Veljovic-Jovanovic et al., 2001; Müller-Moulé et al., 2004; Pavet et al., 2005; Kerchev et al., 2011), some individual wildtype plants exhibited a similar growth size to vtc2-1 mutant plants. However, an excess of small i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงว่า EMS เกิดกลายพันธุ์ vtc2-1 มีข้อบกพร่อง (Müller Moulé et al. 2004 เจริญเติบโต Pavet et al. 2005 Kerchev et al. 2011) อย่างไรก็ตาม เมื่อ vtc2-4 สายพันธุ์ได้แพร่กระจายในดินแสงต่อเนื่อง พวกเขามีลักษณะ wildtype (รูปที่ 1B) และการวัดน้ำหนักสดแตกต่างกันเล็กน้อยจาก wildtype (รูปที่ 1C) ตรงกันข้าม vtc2-1 กลายพันธุ์มีขนาดเล็กกว่าสายพันธุ์ vtc2-4 มีประมาณครึ่งสดน้ำหนัก wildtype ให้แน่ใจว่าการเจริญเติบโตสังเกต ความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ vtc2-1 และ vtc2 4 เป็นคุณลักษณะทั่วไปของสายพันธุ์เหล่านี้ และไม่เพียงเกิดจากวันยาว ใบพื้นที่วัดถูกประเมินในช่วง 10 วันเจริญเติบโตภายใต้ทั้งสั้น และยาววันเงื่อนไข ไม่ยาว vtc2-4 สายพันธุ์ได้มีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อยใบพื้นที่เมื่อเทียบกับ wildtype ขณะ vtc2-1 กลายพันธุ์เล็กกว่าสายพันธุ์ wildtype และ vtc2-4 (ตัวเลขที่ 2A, B) การทดสอบ ANOVA หลายปัจจัยยืนยันว่า ความแตกต่างในขนาดใบระหว่างบรรทัดกลายพันธุ์ vtc และ wildtype ภายใต้เงื่อนไขใดเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.0001 ตาราง 1) เพื่อตรวจสอบว่า ความแตกต่างที่สังเกตได้ในพื้นที่ผิวใบเกิดจากมีการเปลี่ยนแปลงอัตราการเจริญเติบโต มีคำนวณอัตราขยายสัมพัทธ์ใบ rosettes ภายใต้สภาพวันยาว และสั้น ตามที่คาดไว้ อัตราการเจริญเติบโตได้รับอิทธิพลตามความยาวของวันแต่ละบรรทัดแสดงการเจริญเติบโตสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญภายใต้วันยาว (รูปที่ 2C) ตรงกันข้าม คือไม่มีความแตกต่างในอัตราการเติบโตระหว่าง wildtype และสายพันธุ์ vtc2 ภายใต้วันยาว ในขณะนี้ยังเป็นจริงสำหรับ wildtype และกลายพันธุ์ vtc2-4 ใต้วันสั้น vtc2-1 กลายพันธุ์มีอัตราการเติบโตลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ wildtype (รูปที่ 2C) ค้นหาบริเวณใบกุหลาบเล็ก vtc2-1 และ vtc2-4 ในวันยาว (รูปที่ 2A), แต่คล้ายญาติขยายอัตราเพื่อ wildtype (รูปที่ 2C), หมายถึงว่า ขนาดเล็กผล จากต้นกล้าขนาดเล็กครั้งแรก มากกว่า จากความแตกต่างในอัตราการขยายของใบที่แท้จริง อย่างไรก็ตาม ภายใต้เงื่อนไข short-day ใบญาติ vtc2-1 อัตราการขยายเป็นความเสียหายเช่นกัน การวัดพื้นที่ผิวของแต่ละใบจากพืชที่ปลูก short-day 6 - สัปดาห์เก่าเปิดเผยว่า ความแตกต่างของขนาดระหว่าง wildtype และกลายพันธุ์ vtc2-1 เป็นแคบมากไปใบห้า และตามมา (ตัวเลข 2D, E) นำมารวมกันข้อมูลเหล่านี้แสดงว่า บกพร่องเจริญเติบโตของสายพันธุ์ vtc2-4 ไม่ได้ของขนาดเดียวกันกับที่ vtc2-1 และดังนั้น อาจไม่มีการขาด ascorbateFIGURE 2 www.frontiersin.orgFIGURE 2. (A–C) Rosette and leaf area measurements of Arabidopsis thaliana vtc2 mutants. (A) Surface area measurements (mm2) of leaves taken over a 10-day period under long-day (14 h) conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 12). (B) Surface area measurements (mm2) of leaves taken over a 10-day period under short-day (8 h) conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 12). (C) Relative leaf expansion rate (RLER, day-1) was calculated as the slope of a linear fit to a graph of natural log leaf area (mm) versus time (days). RLER was calculated from data in Figures 2A,B. Values are mean and error bars indicate SD (n = 10–12). Significant differences were determined with a one-way ANOVA and Tukey HSD post hoc test (∗p = 0.005, ∗∗p < 0.001). (D) Silhouettes of leaves from 6-week-old plants grown under short-day conditions. Scale bar = 1 cm. (E) Surface area measurements (mm2) of leaves taken from 6-week-old plants grown under short-day conditions. Values are mean and error bars indicate SD (n = 7–10). Differences between leaf areas of vtc2-1, vtc2-1W and VTC2-1S were assessed using a Student’s t-test (∗p < 0.05).TABLE 1 www.frontiersin.orgTABLE 1. A comparison of the rosette leaf areas of wildtype (Col-0) and vtc2 mutants of Arabidopsis thaliana using multivariate ANOVA.The Small Size Phenotype of vtc2-1 Is Not Linked to Ascorbate DeficiencySince vtc2-1 and vtc2-4 have contrasting growth phenotypes, we undertook a genetic characterization of vtc2-1. From a cross between wildtype and vtc2-1 F1 individuals, heterozygous for vtc2-1, exhibited wildtype growth in soil under continuous light condition (data not shown). The presence of the vtc2-1 allele can be detected by CAPS (cleaved amplified polymorphic sequence) PCR (Dowdle et al., 2007). In a segregating F2 population grown in soil, genotyping confirmed that the vtc2-1 allele segregated in a Mendelian ratio (Table 2; χ2 = 2.23; p > 0.3). Four-week-old individual F2 plants were also visually scored for size as “Wildtype” or “Small.” While wildtype and vtc2-1 mutants grown in parallel showed a clear difference in size as previously reported (Veljovic-Jovanovic et al., 2001; Müller-Moulé et al., 2004; Pavet et al., 2005; Kerchev et al., 2011), some individual wildtype plants exhibited a similar growth size to vtc2-1 mutant plants. However, an excess of small i

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เกิด vtc2-1 กลายพันธุ์มีข้อบกพร่องการเจริญเติบโต (Müller-Moule et al, 2004;. Pavet et al, 2005;.. Kerchev et al, 2011) แต่เมื่อกลายพันธุ์ vtc2-4 ถูกแพร่กระจายบนพื้นดินอย่างต่อเนื่องภายใต้แสงพวกเขามีลักษณะ wildtype (รูปที่ 1B) และการวัดน้ำหนักสดแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ จาก wildtype (รูปที่ 1C) ในทางตรงกันข้ามการกลายพันธุ์ vtc2-1 อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่ากลายพันธุ์ vtc2-4 มีประมาณครึ่งหนึ่งของน้ำหนักสด wildtype เพื่อให้แน่ใจว่าการเจริญเติบโตของความแตกต่างระหว่างสังเกต vtc2-1 กลายพันธุ์และการ vtc2-4 เป็นคุณลักษณะทั่วไปของการกลายพันธุ์เหล่านี้และไม่เหนี่ยวนำให้เกิดเพียงแค่วันยาววัดพื้นที่ผิวใบได้รับการประเมินในช่วงระยะเวลาการเจริญเติบโต 10 วันภายใต้ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว เงื่อนไข -Days โดยไม่คำนึงถึงระยะเวลาในวันกลายพันธุ์ vtc2-4 มีพื้นที่ผิวใบมีขนาดเล็กลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับ wildtype ขณะที่กลายพันธุ์ vtc2-1 มีขนาดเล็กกว่ามาก wildtype กลายพันธุ์และการ vtc2-4 (รูป 2A, B) หลายปัจจัยทดสอบ ANOVA ยืนยันว่าความแตกต่างในขนาดใบระหว่างบรรทัด VTC กลายพันธุ์และ wildtype ภายใต้เงื่อนไขการเจริญเติบโตอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.0001; ตารางที่ 1) เพื่อตรวจสอบว่าความแตกต่างที่สังเกตได้ในพื้นที่ผิวใบเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงอัตราการเจริญเติบโตของอัตราการขยายตัวของใบญาติของโบภายใต้เงื่อนไขที่วันยาวและระยะสั้นจะถูกคำนวณ คาดว่าจะเป็นอัตราการเติบโตที่ได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดยความยาววันเป็นแต่ละบรรทัดแสดงการเจริญเติบโตที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญภายใต้วันยาว (รูป 2C) ในทางตรงกันข้ามไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในอัตราการเจริญเติบโตระหว่าง wildtype และ vtc2 กลายพันธุ์ภายใต้วันยาว ในขณะนี้ยังเป็นจริงสำหรับ wildtype และ vtc2-4 กลายพันธุ์ภายใต้วันสั้นกลายพันธุ์ vtc2-1 มีอัตราการเติบโตลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ wildtype (รูป 2C) การหาพื้นที่ใบดอกกุหลาบขนาดเล็กสำหรับทั้ง vtc2-1 และ vtc2-4 ในวันยาว (รูปที่ 2A) แต่อัตราการขยายตัวที่คล้ายกันเมื่อเทียบกับ wildtype (รูป 2C) แสดงให้เห็นว่าผลขนาดเล็ก ๆ จากต้นกล้าครั้งแรกที่มีขนาดเล็กมากกว่าจากความแตกต่างใน อัตราการขยายตัวที่แท้จริงใบ อย่างไรก็ตามภายใต้เงื่อนไขสั้นวัน vtc2-1 อัตราการขยายตัวของใบญาติเป็นอันตรายเช่นกัน ขนาดพื้นที่ผิวของแต่ละใบที่เก็บรวบรวมจาก 6 สัปดาห์เก่าวันสั้นพืชที่ปลูกพบว่าแตกต่างขนาดระหว่าง wildtype กลายพันธุ์และการ vtc2-1 ส่วนใหญ่จะถูกคุมขังในใบที่ห้าและที่ตามมา (ตัวเลข 2D, E) นำมารวมกันข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าข้อบกพร่องการเจริญเติบโตของการกลายพันธุ์ vtc2-4 ไม่ได้ของขนาดเดียวกับที่เห็นใน vtc2-1 และด้วยเหตุนี้อาจจะไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการขาด ascorbate.

รูปที่ 2
www.frontiersin.org
รูปที่ 2 (A -C) Rosette และพื้นที่ใบวัด Arabidopsis thaliana กลายพันธุ์ vtc2 วัด (A) พื้นที่ผิว (mm2) ของใบนำมาเป็นระยะเวลากว่า 10 วันภายใต้วันยาว (14 ชั่วโมง) เงื่อนไข ค่าเฉลี่ยและแถบข้อผิดพลาดบ่งชี้ SD (n = 12) วัด (B) พื้นที่ผิว (mm2) ของใบนำมาเป็นระยะเวลากว่า 10 วันภายใต้วันสั้น (8 ชั่วโมง) เงื่อนไข ค่าเฉลี่ยและแถบข้อผิดพลาดบ่งชี้ SD (n = 12) (C) อัตราการขยายตัวของใบสัมพัทธ์ (RLER วัน-1) ที่คำนวณได้เป็นความลาดเอียงของแบบเชิงเส้นกราฟของพื้นที่ใบล็อกธรรมชาติ (mm) เมื่อเทียบกับเวลาที่ (วัน) RLER ถูกคำนวณจากข้อมูลในรูปที่ 2A, B ค่าเฉลี่ยและแถบข้อผิดพลาดบ่งชี้ SD (n = 10-12) ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้รับการพิจารณาด้วย one-way ANOVA และ Tukey HSD ทดสอบโพสต์เฉพาะกิจ (* p = 0.005 ** p <0.001) (D) เงาของใบจากพืช 6 สัปดาห์เก่าเติบโตขึ้นภายใต้เงื่อนไขที่วันสั้น บาร์ชั่ง = 1 ซม. (E) การวัดพื้นที่ผิว (mm2) ของใบที่นำมาจากพืช 6 สัปดาห์เก่าเติบโตขึ้นภายใต้เงื่อนไขที่วันสั้น ค่าเฉลี่ยและแถบข้อผิดพลาดบ่งชี้ SD (n = 7-10) ความแตกต่างระหว่างพื้นที่ใบ vtc2-1, vtc2-1W และ VTC2-1S ได้รับการประเมินโดยใช้ t-test ของนักเรียน (* p <0.05).

ตาราง 1
www.frontiersin.org
ตารางที่ 1 การเปรียบเทียบพื้นที่ใบดอกกุหลาบจาก wildtype (Col-0) และ vtc2 กลายพันธุ์ของ Arabidopsis thaliana ใช้หลายตัวแปร ANOVA.

ฟีโนไทป์ขนาดเล็กของ vtc2-1 ไม่เชื่อมโยงกับการขาดวิตามินซี
ตั้งแต่ vtc2-1 และ vtc2-4 มีตัดกัน phenotypes การเจริญเติบโตของเรามารับลักษณะทางพันธุกรรมของ vtc2- 1 จากการข้ามระหว่าง wildtype และบุคคล F1 vtc2-1, heterozygous สำหรับ vtc2-1, การจัดแสดงการเจริญเติบโตในดิน wildtype ภายใต้สภาวะแสงต่อเนื่อง (ไม่ได้แสดงข้อมูล) การปรากฏตัวของอัลลีล vtc2-1 สามารถตรวจพบโดยแคป (แยกขยายลำดับ polymorphic) PCR (Dowdle et al., 2007) ในการแยกประชากร F2 ปลูกในดิน genotyping ยืนยันว่าอัลลีล vtc2-1 แยกในอัตราส่วนที่เมนเดล (ตารางที่ 2; χ2 = 2.23; p> 0.3) สี่สัปดาห์อายุพืช F2 บุคคลยังถูกยิงสายตาขนาดเป็น "wildtype" หรือ "ขนาดเล็ก." ในขณะที่ wildtype และ vtc2-1 กลายพันธุ์ที่ปลูกในแบบคู่ขนานที่แสดงให้เห็นความแตกต่างที่ชัดเจนในขนาดตามที่รายงานก่อนหน้านี้ (Veljovic-Jovanovic et al., 2001 Müller-Moule et al, 2004;. Pavet et al, 2005;.. Kerchev et al, 2011) บางพืชแต่ละ wildtype แสดงขนาดการเจริญเติบโตคล้ายกับ vtc2-1 พืชกลายพันธุ์ แต่ส่วนเกินของฉันมีขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า EMS เกิดกลายพันธุ์ vtc2-1 มีการเจริญเติบโตบกพร่อง ( M ü ller moul é et al . , 2004 ; pavet et al . , 2005 ; kerchev et al . , 2011 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อ vtc2-4 กลายพันธุ์เป็นไปในดินภายใต้แสงอย่างต่อเนื่อง พวกเขาได้ wildtype ลักษณะ ( รูป 1B ) และการวัดน้ำหนักแตกต่างเล็ก ๆน้อย ๆจาก wildtype ตัวเลข ( 1C ) ในทางตรงกันข้าม vtc2-1 พันธ์อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่า vtc2-4 สายพันธุ์ที่มีประมาณครึ่งหนึ่งของน้ำหนักสดของ wildtype . เพื่อให้สังเกตความแตกต่างระหว่างการเจริญเติบโตและ vtc2-1 vtc2-4 กลายพันธุ์เป็นคุณลักษณะทั่วไปของสายพันธุ์เหล่านี้และไม่เพียง แต่เนื่องจากวัน , การวัดพื้นที่ผิวใบประเมิน กว่า 10 วัน ระยะเวลาในการเจริญเติบโต ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว ภายใต้เงื่อนไขวัน โดยไม่คำนึงถึงความยาววัน vtc2-4 กลายพันธุ์ได้เล็กน้อยที่มีพื้นที่ผิวใบ เมื่อเทียบกับ wildtype ในขณะที่ vtc2-1 กลายพันธุ์ที่ถูกมากขนาดเล็กกว่าและ wildtype vtc2-4 กลายพันธุ์ ( ตัวเลข 2A , B ) หลายปัจจัย การวิเคราะห์ผลการทดสอบยืนยันว่าขนาดต่างกันระหว่างเส้นใบ และ wildtype ทั้ง VTC กลายพันธุ์ ภายใต้เงื่อนไขการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.0001 ; ตารางที่ 1 ) เพื่อตรวจสอบว่า ความแตกต่างระหว่างพื้นที่ผิวใบที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงอัตราการเจริญเติบโตสัมพัทธ์ใบการขยายตัวของโบภายใต้สภาพวันสั้น ยาวได้ ตามที่คาดไว้ อัตราการเติบโตส่วนใหญ่มาจากความยาวของวันเป็นแต่ละบรรทัดแสดงสูงกว่าการเจริญเติบโตภายใต้วันยาว ( รูปที่ 2 ) ในทางตรงกันข้ามมีความแตกต่างในอัตราการเติบโตระหว่าง wildtype และ vtc2 กลายพันธุ์ในวันยาว ในขณะที่มันก็จริงที่ wildtype vtc2-4 กลายพันธุ์และภายใต้สั้นวัน vtc2-1 กลายพันธุ์ได้ปรับลดอัตราการเติบโตเมื่อเทียบกับ wildtype ( รูปที่ 2 ) การหาพื้นที่ทั้ง vtc2-1 Rosette ใบเล็ก และในวัน vtc2-4 นาน ( รูปที่ 2A ) แต่เหมือนญาติขยายอัตรา wildtype ( รูปที่ 2 ) พบว่า ผลจากการเริ่มต้นขนาดเล็ก เล็กกว่าต้นกล้ามากกว่าจากความแตกต่างในอัตราใบที่แท้จริง อย่างไรก็ตาม ภายใต้สภาพวันสั้น vtc2-1 ญาติใบขยายอัตราถูกละเมิดเช่นกัน การวัดพื้นที่ผิว ของแต่ละใบเก่าเก็บจากวันปลูกพืชระยะสั้น 6 สัปดาห์ พบว่า ความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์และขนาด wildtype vtc2-1 เป็นส่วนใหญ่คับ ใบที่ 5 และต่อมา ( ตัวเลข 2 , E ) ถ่ายกัน ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการเจริญเติบโตบกพร่องของ vtc2-4 กลายพันธุ์ไม่ได้มีขนาดเดียวกับที่เห็นใน vtc2-1 และด้วยเหตุนี้อาจจะไม่ใช่โดยตรงจากการเปลี่ยนแปลง .รูปที่ 2www.frontiersin.orgรูปที่ 2 ( ( C ) และการวัดพื้นที่ใบกุหลาบของ Arabidopsis thaliana vtc2 มนุษย์กลายพันธุ์ ( ก ) การวัดพื้นที่ผิว ( แน่น ) ของใบมากกว่า 10 วัน ระยะเวลานานวัน ( 14 ชม. ) ภายใต้เงื่อนไข หมายถึงแถบแสดงข้อผิดพลาดและค่า SD ( n = 12 ) ( ข ) การวัดพื้นที่ผิว ( แน่น ) ของใบมากกว่า 10 วัน ระยะเวลาสั้น วัน ( 8 ชั่วโมง ) ภายใต้เงื่อนไข หมายถึงแถบแสดงข้อผิดพลาดและค่า SD ( n = 12 ) ( c ) อัตราใบญาติ ( rler วันที่ , ) คำนวณได้เป็นค่าความชันของเส้นกราฟของพอดีกับพื้นที่ใบบันทึกธรรมชาติ ( มม. ) เมื่อเทียบกับเวลา ( วัน ) rler คำนวณจากข้อมูลตัวเลข 2A พ. ค่าหมายถึงแถบแสดงข้อผิดพลาดและ SD ( n = 10 และ 12 ) ความแตกต่าง วิเคราะห์ด้วยสถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว HSD Post Hoc Test ( ∗ P = 0.005 , ∗∗ p < 0.001 ) ( D ) เงาของใบไม้จาก 6-week-old ปลูกภายใต้สภาพวันสั้น ขนาดบาร์ = 1 cm ( E ) การวัดพื้นที่ผิว ( แน่น ) ของใบที่ถ่ายจาก 6-week-old พืชที่ปลูกภายใต้สภาพวันสั้น หมายถึงแถบแสดงข้อผิดพลาดและค่า SD ( n = 7 - 10 ) ความแตกต่างระหว่างพื้นที่ใบของ vtc2-1 vtc2-1w vtc2-1s , และทดลองใช้ของนักเรียน ( ∗ ( P < 0.05 )ตารางที่ 1www.frontiersin.orgตารางที่ 1 . การเปรียบเทียบของ Rosette ใบพื้นที่ wildtype ( col-0 ) และ vtc2 พันธ์ของ Arabidopsis thaliana ใช้ตัวแปรหลายตัวการวิเคราะห์ ความแปรปรวนทางเดียวที่มีขนาดเล็กของ vtc2-1 จะไม่เชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ vtc2-1 vtc2-4 ได้ตัดกันเกิดและเติบโต เรารับหน้าที่ลักษณะทางพันธุกรรมของ vtc2-1 . จากข้ามระหว่าง wildtype vtc2-1 F1 และบุคคล สร้างเพื่อ vtc2-1 มีการเจริญเติบโต wildtype ในดินภายใต้สภาพแสงอย่างต่อเนื่อง ( ข้อมูลไม่แสดง ) การแสดงตนของกลุ่ม vtc2-1 สามารถตรวจพบโดยหมวก ( Polymorphic ลำดับของเบส ) PCR ( เดาเดิล et al . , 2007 ) ในการแยกปัญหาประชากรปลูกใน ดิน ไร่ เพื่อยืนยันว่า กลุ่ม ในอัตราส่วน vtc2-1 แยกชนิด ( ตารางที่ 2 χ 2 = 2.23 ; P < 0.3 ) สี่สัปดาห์เก่าแต่ละ F2 พืชยังมองเห็นได้ ขนาดเป็น " wildtype " หรือ " เล็ก " และในขณะที่ wildtype vtc2-1 พันธ์ปลูกขนานพบความแตกต่างชัดเจนขนาดตามที่รายงานก่อนหน้านี้ ( veljovic โยวาโนวิซ et al . , 2001 ; M ü ller moul é et al . , 2004 ; pavet et al . , 2005 ; kerchev et al . , 2011 ) , พืชบางชนิด wildtype บุคคลมีขนาดเติบโตคล้ายกับพืชกลายพันธุ์ vtc2-1 . อย่างไรก็ตาม อดีต