justifiable for the state to grant

justifiable for the state to grant them separate schooling and education.
Furthermore, the Malays should be provided with public officials who can
speak the Malay language.59 Currently, neither has been accomplished.
3.8 The Exclusive Use of Thai is Discriminatory
There is no evidence showing that Thailand has insufficient resources to
provide the Malay minority with public education in their language, and
public officials who can speak their language. In applying the balancing
formula described earlier, the unreasonable disadvantages faced by a very
large number of Malays concentrated in the southernmost provinces
evidently outweighs Thailand’s objective to preserve the Thai language
due to its social, cultural and religious significance. The linguistic policies
currently in place evidently prevent the Malay minority from the
enjoyment of state services on an equal footing with other Thais who enjoy
the benefit of education and public employment and services in their own
language. Consequently, Thailand’s linguistic practices are discriminatory
towards the Malay minority and thus violate the ICERD and Article 26 of
the ICCPR.
4. Rights of a Minority to Use their own Language
The right of linguistic minorities to use their own language in private has
formed a part of international law since the origin of the minorities treaties
under League of Nations system which existed in the inter-war period.60
As stated above, Thailand has ratified the International Covenant on Civil
and Political Rights in 1997 which has a provision similar to some of the
rights contained in this system, namely Article 27 which states that:
In those states in which ethnic, religious or linguistic minorities
exist, persons belonging to such minorities shall not be denied the
right, in community with the other members of their group, to
enjoy their own culture, to profess and practise their own religion,
or to use their own language.
4.1 Who Constitutes a Minority?
Article 27 of the ICCPR recognises the right of linguistic minorities to
freely use their own language with other members of their community. In

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แข่งขันสำหรับรัฐที่จะให้แยกศึกษาและการศึกษานอกจากนี้ เชื้อสายมลายูควรมีให้กับเจ้าหน้าที่สาธารณะที่สามารถพูด language.59 มลายูอยู่ในขณะนี้ ไม่บรรลุผล3.8 การใช้เอกสิทธิ์ของไทยเป็น Discriminatoryมีไม่มีหลักฐานที่แสดงว่า ประเทศไทยมีทรัพยากรไม่เพียงพอมีชนกลุ่มน้อยมาเลย์สาธารณในภาษาของพวกเขา และเจ้าหน้าที่สาธารณะที่สามารถพูดภาษาของตนเอง ในสมดุลสูตรอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ข้อเสีย unreasonable กับตัวมากเข้มข้นของเชื้อสายมลายูในจังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างเห็นได้ชัดก่อนวัตถุประสงค์ของไทยเพื่อรักษาภาษาไทยเนื่องจากของสังคม วัฒนธรรม และศาสนาความสำคัญ นโยบายภาษาศาสตร์ในขณะที่กรีซป้องกันชนกลุ่มน้อยมาเลย์จากการความเพลิดเพลินของรัฐบนหลักการเท่ากับคนไทยอื่น ๆ ที่ประโยชน์ของการศึกษา และจ้างงานสาธารณะ และบริการของตนเองภาษา ดังนั้น ปฏิบัติการภาษาศาสตร์ของไทยจะโจ่งแจ้งต่อชนกลุ่มน้อยมาเลย์ และจึง ละเมิด ICERD และ 26 บทความของICCPR4. สิทธิของชนกลุ่มน้อยให้ใช้ภาษาของตนเองด้านขวาของคมิภาษาศาสตร์ไปใช้ภาษาของตนเองในส่วนตัวได้เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายระหว่างประเทศที่เกิดขึ้นตั้งแต่กำเนิดสนธิคมิภายใต้ระบบของสันนิบาตชาติซึ่งอยู่ใน period.60 ระหว่างสงครามตามที่ระบุไว้ข้างต้น ไทยสำคัญกติการะหว่างประเทศว่าด้วยโยธาและ สิทธิทางการเมืองในปี 1997 ซึ่งมีบทบัญญัติที่คล้ายคลึงกับบางของการสิทธิที่มีอยู่ในระบบนี้ บทความได้แก่ 27 ที่ระบุว่า:ในรัฐในคมิที่เชื้อชาติ ศาสนา หรือภาษาศาสตร์มีอยู่ คนของคมิดังกล่าวจะไม่ถูกปฏิเสธการขวา ในชุมชนกับสมาชิกอื่น ๆ ของกลุ่มของพวกเขา การเพลิดเพลินไปกับวัฒนธรรมของตนเอง การนับถือศาสนาของตนเอง ฝึกฝนหรือใช้ภาษาของตนเอง4.1 ชนกลุ่มน้อยถือที่บทความ 27 ของ ICCPR ตระหนักถึงด้านขวาของคมิภาษาศาสตร์เพื่อได้อย่างอิสระใช้ภาษาของตนเองกับสมาชิกอื่น ๆ ของชุมชนของพวกเขา ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธรรมรัฐเพื่อการศึกษาให้พวกเขาแยกจากกันและการศึกษา.
นอกจากนี้มาเลเซียควรจะให้มีเจ้าหน้าที่ของรัฐที่สามารถพูดภาษามลายู language.59 ปัจจุบันไม่ได้รับความสำเร็จ. 3.8 การใช้งานพิเศษของไทยพินิจพิเคราะห์มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นไม่เป็นว่าประเทศไทยมีทรัพยากรเพียงพอที่จะให้ชนกลุ่มน้อยชาวมาเลย์ที่มีการศึกษาของประชาชนในภาษาของพวกเขาและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่สามารถพูดภาษาของพวกเขา ในการใช้สมดุลสูตรที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ข้อเสียไม่มีเหตุผลที่ต้องเผชิญมากจำนวนมากของชาวมาเลย์เข้มข้นในจังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับวัตถุประสงค์ของประเทศไทยที่จะรักษาภาษาไทยอันเนื่องมาจากสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางวัฒนธรรมและศาสนา นโยบายภาษาในขณะนี้ในสถานที่ที่เห็นได้ชัดว่าป้องกันไม่ให้ชนกลุ่มน้อยชาวมาเลย์จากความสุขของการให้บริการของรัฐที่เท่าเทียมกับคนไทยคนอื่นๆ ที่เพลิดเพลินไปกับผลประโยชน์ของการศึกษาและการจ้างงานและการบริการในของตัวเองภาษา ดังนั้นการปฏิบัติทางภาษาของไทยมีการเลือกปฏิบัติต่อชนกลุ่มน้อยชาวมาเลย์และทำให้ละเมิด ICERD และข้อ 26 ของกติกาICCPR. 4 สิทธิของชนกลุ่มน้อยที่จะใช้ภาษาของตัวเองด้านขวาของภาษาชนกลุ่มน้อยในการใช้ภาษาของตัวเองในภาคเอกชนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายต่างประเทศตั้งแต่ต้นกำเนิดของสนธิสัญญาชนกลุ่มน้อยที่อยู่ภายใต้การสันนิบาตแห่งชาติระบบที่มีอยู่ในperiod.60 ระหว่างสงครามตามที่ระบุไว้ข้างต้นประเทศไทยได้ให้สัตยาบันกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองสิทธิและทางการเมืองในปี 1997 ซึ่งมีบทบัญญัติที่คล้ายกับบางส่วนของสิทธิที่มีอยู่ในระบบนี้คือ27 ข้อซึ่งระบุว่าในรัฐเหล่านั้นซึ่งในเชื้อชาติศาสนาหรือภาษาชนกลุ่มน้อยมีอยู่คนที่เป็นชนกลุ่มน้อยดังกล่าวจะไม่ได้รับการปฏิเสธสิทธิในชุมชนที่มีสมาชิกคนอื่น ๆ ของกลุ่มของพวกเขาที่จะเพลิดเพลินไปกับวัฒนธรรมของตัวเองที่จะยอมรับและปฏิบัติศาสนาของตัวเองหรือการใช้ภาษาของตัวเอง. 4.1 ใครถือเป็นการชนกลุ่มน้อย ? ข้อ 27 ของ ICCPR ตระหนักถึงสิทธิของชนกลุ่มน้อยทางภาษาไปได้อย่างอิสระใช้ภาษาของตัวเองกับสมาชิกคนอื่นๆ ในชุมชนของพวกเขา ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธรรมสำหรับรัฐที่จะให้การแยกและการศึกษา .
นอกจากนี้ มาเลเซียควรจัดให้มีเจ้าหน้าที่ที่สามารถพูดภาษามลายู
language.59 ในปัจจุบัน และได้สำเร็จ
3.8 การใช้เอกสิทธิ์ของ ไทย คือการเลือกปฏิบัติ
ไม่มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าประเทศไทยมีทรัพยากรไม่เพียงพอ

ให้ชนกลุ่มน้อยมาเลย์กับการศึกษาในภาษาของพวกเขาและ
เจ้าหน้าที่ที่สามารถพูดภาษาของพวกเขา ในการใช้ดุล
สูตรอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากไม่มีเหตุผลที่เผชิญ โดยมาก
จำนวนมากมาเลย์ความเข้มข้นในจังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทย ทำให้ลูกชิ้น
วัตถุประสงค์เพื่ออนุรักษ์ภาษาไทย
เนื่องจากสังคมของวัฒนธรรมและความสำคัญทางศาสนา นโยบายภาษา
อยู่ในสถานที่โดยป้องกันมาเลย์ ชนกลุ่มน้อยจาก
ความเพลิดเพลินของบริการของรัฐที่เท่าเทียมกันกับคนไทยที่ชอบ
ประโยชน์ของการศึกษาและการบริการสาธารณะ และการจ้างงาน ในภาษาของตนเอง

ดังนั้น การปฏิบัติทางภาษาของไทยคือ การแบ่งแยก
ทางมาเลย์ ชนกลุ่มน้อยจึงละเมิด icerd และมาตรา 26 ของ ICCPR
.
4 สิทธิของชนกลุ่มน้อยที่จะใช้เองภาษา
สิทธิของชนกลุ่มน้อยทางภาษา การใช้ภาษาของตนเองในส่วนตัวมี
รูปแบบที่เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายระหว่างประเทศตั้งแต่จุดเริ่มต้นของ
ชนกลุ่มน้อยภายใต้สนธิสัญญาสันนิบาตชาติระบบซึ่งอยู่ในช่วงเวลาระหว่างสงคราม 60
ตามที่ระบุไว้ข้างต้นประเทศไทยได้ให้สัตยาบันในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง
ในปี 1997 ซึ่งมีการคล้ายกับบางส่วนของ
สิทธิที่มีอยู่ในระบบนี้ ได้แก่ มาตรา 27 ที่ระบุว่า :
ในรัฐเหล่านั้นซึ่งในเชื้อชาติ ศาสนา หรือภาษาชนกลุ่มน้อย
อยู่คนชนกลุ่มน้อยดังกล่าวจะไม่ถูกปฏิเสธ
ขวา ในชุมชนกับสมาชิกคนอื่น ๆของกลุ่มของพวกเขา

สนุกกับวัฒนธรรมของตนเอง การยอมรับและปฏิบัติศาสนาของตัวเอง
หรือใช้ภาษาของตนเอง ซึ่งถือเป็น
4.1 ส่วนน้อย ?
บทความ 27 ของ ICCPR ตระหนักถึงสิทธิของชนกลุ่มน้อยทางภาษา

อย่างอิสระ ใช้ภาษาของตนเองให้กับสมาชิกอื่น ๆของชุมชนของตน ใน