Part 2[edit]---[Underwood Undergrou

Part 2[edit]
---[Underwood Underground City]. Kasukabe Yō’s room.

After leaving the guest reception room, everyone decided to return to their own rooms to unpack their baggage and went their separate ways.

Returning to her room, Yō fell straight towards the bed that was made out of a hollowed out Water Tree root that was stuffed with something similar to the weaving of the thatch roofs. Though it might be so, it wasn’t as if she had directly dropped herself straight into a litter of tree roots.

But she lay on the white sheet that covered the tree roots.

“……the smell of tree roots and thatch.”

Yō was enjoying the calming smells and almost drifted into sleep there and then.

Through her droopy eyelids that went so heavy with the desire to sleep, Yō lifted her head suddenly as though she just remembered something.

“……Cannot. There’s no time to sleep.”

That’s right. Yō had arrived in the South Side with a strong determination and a promise to keep. Though it might be impossible to have a hundred new friends, but if she didn’t get to know more Eudemons of different kinds, she wouldn’t be able to show her face to Izayoi who had given her his rights.

“……Come to think about it, would Izayoi have found his headphones by now?”

Yō suddenly thought of the headphones that Izayoi always wore on his head. She also remembered the Flame-like logo that were on those headphones as well.

That logo was similar to the brand that dad had liked as well.

[Dad said that it was an [Irreplaceable exquisite antique that couldn’t be found currently]……Could Izayoi’s headphones be the same too?]

Maybe it was due to that reason which made Izayoi look for it so desperately. Even so, the moment that the three of them were summoned to this world of Little Garden, all the belongings that they brought along with them would also have become items that are unique and irreplaceable……

“……Nn, thinking about it will get me nowhere. I will ask him when I get back then.”

Yō decided to change the direction of her thoughts. Rather than worrying about Izayoi, Yō would like to prioritize the promise that they had. Luckily Calico cat had gone for a stroll and hadn’t return. If she wanted to move alone, this would be the only chance for her.

“Firstly, the change of clothes and then head outside of the suburbs. The wildlife reserves should hold many different types of Eudemons.”

Yō rustled through her baggage as she finally got to unpacking it.

From a personal perspective of living, Yō did not find a need for excessive items.

Hence her bag was small and should only contain the minimum amount of necessities---as such, when she spotted an item that she had no recollection of, appearing in her bag, Yō’s mind was instantly blanked.

“……Huh……”

How did……She managed to squeeze out a low moan.

‘That’ which had dropped out from her bag……was definitely……Definitely not something that should appear with the other items in her bag, especially for Yō.

“Eh……Huh? Huh?”

The sudden impact caused Yō to feel dizzy as she got to her feet and fell head first to knock on the pillar in the middle of the room.

But she didn’t mind that pain. Because……the……the appearance of such an item in her possessions would definitely cause people to assume that she had purposefully resorted to underhanded means to get Izayoi’s---

“Yō-san! It’s an emergency!”

*Bang!*Kuro Usagi suddenly burst into the room by slamming the door open forcefully. Yō quickly hid the item behind her back in a hurry.

However, accompanying a loud sound, the surroundings began to shake violently, causing Yō to fall backwards on her butt in a sitting position.

“Wa……Earth……Earthquake?”

“No! It’s an attack! [Underwood] is currently under that attack of a Demon Lord Residual group! We should also go lend a hand immediately---“

---Kuro Usagi’s words stopped as she had suddenly clamped her mouth shut.

This is due to the item that dropped behind Yō that held her unwavering gaze. And that was Izayoi’s headphones.

“Yō…Yō-san? Why is Izayoi-san’s headphones here……”

“No……It’s not!”

Yō was getting more confused. This was understandable since she really didn't know anything.

Even if she wanted to defend herself, her laconic nature was a burden to her and she did not know what else to say, leading to an awkward silence between them.

Just when Kuro Usagi couldn’t stand it anymore and was about to break the silence------A huge arm smashed through the dormitory walls and right between the both of them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่ 2 [แก้ไข]--- [Underwood ใต้ดินเมือง] ห้อง Kasukabe Yōหลังจากการรับแขกออกจากห้อง ทุกคนตัดสินใจที่จะกลับไปห้องของตนเองแยกสัมภาระของพวกเขา และวิธีการแยกไปกลับไปห้องของเธอ Yō ตกตรงไปยังเตียงนอนที่ทำจากน้ำ hollowed ออกรากต้นไม้ที่ถูกยัด ด้วยคล้ายกับการทอผ้าของหลังคามุง ด้วย แม้ว่ามันอาจจะให้ ไม่ได้ว่า เธอได้โดยตรงทิ้งตัวเองตรงเข้าแคร่ของรากต้นไม้แต่เธอวางบนแผ่นสีขาวที่ปกคลุมรากต้นไม้".. กลิ่นรากต้นไม้และมุงอะลูมิเนียมม..."Yō ได้เพลิดเพลินกับกลิ่นสงบ และเกือบลอยนอนมีแล้วผ่านเปลือกย้อยของเธอตาที่ไปหนักกับความต้องการการนอนหลับ Yō ยกศีรษะของเธอก็ว่าเธอเพียงแค่จดจำบางสิ่งบางอย่าง“…… ไม่ มีเวลานอนไม่"ถูกต้อง Yō มาถึงด้านใต้มีความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่งและสัญญาที่จะให้ แม้ ว่ามันอาจจะไม่สามารถมีเพื่อนใหม่ร้อย แต่ ถ้าเธอไม่รับรู้ Eudemons เพิ่มเติมของแตก เธอไม่สามารถแสดงใบหน้าของเธอเพื่อ Izayoi ที่มีให้เธอสิทธิ์ของเขา“…… มาคิดเกี่ยวกับมัน จะ Izayoi พบหูฟังของเขาตอนไหน"Yō คิดว่า หูฟังที่ Izayoi เสมอสวมบนศีรษะของเขาทันที นอกจากนี้เธอยังจดจำโลโก้เหมือนเปลวไฟที่อยู่บนหูฟังเหล่านั้นเช่นที่โลโก้ที่เป็นพ่อนั้นก็ชอบเช่นกัน[พ่อกล่าวว่า [Irreplaceable วิจิตรโบราณวัตถุที่ไม่สามารถพบได้ในขณะนี้]... หูฟังของ Izayoi อาจเหมือนกันเกินไปหรือไม่]บางทีมันก็เนื่องจากว่าสาเหตุที่ Izayoi ค้นหาเพื่อให้หมด ถึงกระนั้น ขณะที่ทั้งสามก็ถูกเรียกไปสวนน้อย โลกนี้ ไว้ทั้งหมดที่พวกเขามาพร้อมกับพวกเขาจะได้กลายเป็น สินค้าที่ไม่ซ้ำกัน และ irreplaceable ...“…… Nn คิดเกี่ยวกับมันจะได้ไม่มีที่ไหน ฉันจะถามเขาเมื่อฉันได้รับกลับมาแล้วหรือ"Yō ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนทิศทางของความคิดของเธอ แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับ Izayoi, Yō อยากสำคัญสัญญาที่พวกเขา โชคดีแมวคาลิโคแล้วสำหรับการเดินเล่น และไม่ได้คืน ถ้าเธออยากจะย้ายคนเดียว นี้จะเป็นโอกาสเดียวสำหรับเธอ"ประการแรก เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วหัวนอกชานเมือง ขอสงวนพันธุ์สัตว์ป่าควรเก็บ Eudemons ชนิดต่างๆ"Yō rustled ผ่านกระเป๋าของเธอกับเธอจนได้ไปแยกมันจากมุมมองส่วนตัวของที่อยู่อาศัย Yō ได้ไม่ค้นหาความต้องการสินค้ามากเกินไปดังนั้นกระเป๋าของเธอมีขนาดเล็ก และควรประกอบด้วยเฉพาะยอดเงินต่ำสุดของปัจจัย---เช่น เมื่อเธอพบสินค้าที่ เธอมีไม่เลือนของ ปรากฏในกระเป๋าของเธอ ใจของ Yō ถูกให้ทันที“…… ฮะ... "วิธีทำ... เธอจัดการเพื่อบีบออกคร่ำต่ำ'ที่' ได้หลุดออกจากกระเป๋าของเธอ...แนะนำ... ไม่แน่นอนบางสิ่งบางอย่างที่ควรปรากฏกับสินค้าอื่น ๆ ในกระเป๋าของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ Yō"เอ๊ะ... อะไรนะ ฮะ"ผลกระทบอย่างฉับพลันเกิด Yō หวิวเธอได้ไปที่เท้าของเธอ และล้มลงหัวก่อนจะเคาะบนเสากลางห้องแต่เธอไม่สนใจความเจ็บปวดนั้น เนื่องจาก......ลักษณะที่ปรากฏของรายการดังกล่าวในทรัพย์สินของเธอแน่นอนจะทำให้คนคิดว่า เธอทุกมี resorted ที่จะ underhanded วิธีรับของ Izayoi---"Yō ซัง เป็นฉุกเฉิน"* บาง! * ซางิบอร์กก็ระเบิดเข้าไปในห้องโดย slamming ประตูเปิดประ Yō ซ่อนสินค้าหลังเธอกลับรีบเร่งอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม มาพร้อมกับเสียงดัง สภาพแวดล้อมเริ่มจับโหง Yō ตกไปข้างหลังบนก้นของเธอในฐานะพี่เลี้ยงที่ทำให้เกิดการ"ว้า... โลก... แผ่นดินไหว""ไม่ มันเป็นการโจมตี [Underwood] อยู่ภายใต้การโจมตีของกลุ่มส่วนที่เหลือจากพระเจ้าปีศาจ นอกจากนี้เรายังควรไปยืมมือทันที---"-บอร์กซางิคำหยุดเธอมีก็ clamped ปากเธอปิดนี่คือเนื่องจากสินค้าที่ลดลงหลัง Yō ที่จัดขึ้นในสายตาของเธอไม่เปลี่ยนใจ และที่เป็นหูฟังของ Izayoi"YŌ... Yō ซัง ทำไมเป็น Izayoi ซานหูฟังที่นี่...""หมายเลข... ไม่"Yō คือการเพิ่มเติมสับสน นี้ไม่เข้าใจ เพราะเธอจริง ๆ ไม่ทราบอะไรแม้ว่าเธอต้องการที่จะปกป้องตัวเอง ธรรมชาติ laconic เธอเป็นภาระให้เธอ และเธอไม่รู้อะไรว่า นำไปสู่ความเงียบตกใจระหว่างพวกเขาเพียงเมื่อซางิบอร์กไม่ยืนอีกต่อไป และเป็นการ ทำลายความเงียบ---แขนใหญ่ซึ่งได้ถูกทุบ ทะลุกำแพงหอพัก และ ตรงทั้งสองของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 2 [แก้ไข]
--- [อันเดอร์วู้ดเมืองใต้ดิน] ห้อง Kasukabe โย่. หลังจากออกจากห้องรับรองแขกทุกคนตัดสินใจที่จะกลับไปยังห้องพักของตัวเองที่จะแกะสัมภาระของพวกเขาและเดินแยกกัน. กลับไปที่ห้องของเธอโย่ลดลงตรงไปยังเตียงที่ทำจากโหลออกน้ำต้นไม้ รากที่อัดแน่นไปด้วยสิ่งที่คล้ายกับการทอผ้าของหลังคามุง แม้ว่ามันอาจจะเป็นอย่างนั้นมันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอได้โดยตรงลดลงตัวเองตรงเข้าไปในครอกของรากต้นไม้. แต่เธอวางอยู่บนแผ่นสีขาวที่ปกคลุมไปด้วยรากไม้. "...... กลิ่นของรากไม้และมุง." Yōกำลังมีความสุขกลิ่นที่สงบเงียบและเกือบจะลอยเข้าไปในการนอนหลับที่มีแล้ว. ผ่านเปลือกตา droopy ของเธอที่ไปหนักเพื่อให้มีความปรารถนาที่จะนอนหลับโย่ยกหัวของเธอก็ราวกับว่าเธอก็จำได้ว่าบางสิ่งบางอย่าง. "...... ไม่สามารถ ไม่มีเวลาที่จะนอนหลับ. " ที่เหมาะสม Yōได้เดินทางมาถึงในด้านทิศใต้ที่มีความมุ่งมั่นและสัญญาว่าจะให้ แม้ว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพื่อนใหม่ร้อย แต่ถ้าเธอไม่ได้รับรู้ตื่นตาตื่นใจมากขึ้นของชนิดที่แตกต่างกันเธอก็จะไม่สามารถที่จะแสดงใบหน้าของเธอที่จะ Izayoi ที่ได้ให้เธอสิทธิของเขา. "...... มา ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน Izayoi จะได้พบหูฟังของเขาโดยตอนนี้หรือไม่ " Yōก็คิดว่าหูฟังที่ Izayoi มักจะสวมบนศีรษะของเขา เธอยังจำโลโก้เหมือนเปลวไฟที่อยู่บนหูฟังเหล่านั้นเช่นกัน. โลโก้ที่มีความคล้ายคลึงกับแบรนด์ที่พ่อชอบได้เช่นกัน. [พ่อบอกว่ามันเป็น [โบราณที่สวยงามไม่รู้จักที่ไม่สามารถพบได้ในปัจจุบัน] ... ... หูฟังของ Izayoi อาจจะเหมือนกันมากเกินไป?] บางทีมันอาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่ทำให้ Izayoi มองหามันให้หมด ดังนั้นแม้ช่วงเวลาที่สามของพวกเขาถูกเรียกตัวเข้าสู่โลกของสวนเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ข้าวของทั้งหมดที่พวกเขามาพร้อมกับพวกเขาก็จะได้กลายเป็นรายการที่ไม่ซ้ำกันและไม่สามารถถูกแทนที่ ...... "...... Nn คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้จะได้รับ ฉันไม่มีที่ไหนเลย ผมจะขอให้เขาเมื่อฉันได้รับกลับมาแล้ว. " Yōตัดสินใจที่จะเปลี่ยนทิศทางของความคิดของเธอ แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับ Izayoi โย่ต้องการที่จะจัดลำดับความสำคัญสัญญาว่าพวกเขามี โชคดีที่แมวผ้าดิบได้ไปสำหรับการเดินเล่นและไม่ได้กลับมา ถ้าเธอต้องการที่จะย้ายคนเดียวนี้จะเป็นโอกาสเดียวสำหรับเธอ. "ประการแรกการเปลี่ยนแปลงของเสื้อผ้าแล้วหัวนอกชานเมือง สัตว์ป่าสงวนควรถือหลายประเภทตื่นตาตื่นใจ. " Yō rustled ผ่านสัมภาระของเธอขณะที่เธอก็มีการเอาออกมัน. จากมุมมองของที่อยู่อาศัยส่วนบุคคลโย่ไม่พบความจำเป็นสำหรับรายการที่มากเกินไป. ดังนั้นกระเป๋าของเธอมีขนาดเล็กและควรเท่านั้น มีจำนวนเงินขั้นต่ำของความจำเป็น --- เป็นเช่นนี้เมื่อเธอพบรายการที่เธอได้มีความทรงจำที่ไม่ปรากฏในกระเป๋าของเธอใจโย่ถูกคอมพ์ทันที. "อืมมม ...... ...... " วิธีทำ ...... เธอพยายามที่จะบีบ ออกครางต่ำ. 'ที่' ซึ่งได้หลุดออกไปจากกระเป๋าของเธอ ...... แน่นอน ...... ไม่แน่นอนสิ่งที่ควรปรากฏขึ้นพร้อมกับรายการอื่น ๆ ในกระเป๋าของเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับYō. "เอ๊ะ ...... หือ? หือ? " ผลกระทบที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันYōรู้สึกวิงเวียนขณะที่เธอได้ไปที่เท้าของเธอและล้มลงหัวแรกที่จะเคาะเสากลางห้อง. แต่เธอไม่ได้ใจความเจ็บปวดที่ เพราะ ...... ...... ลักษณะของรายการดังกล่าวในสมบัติของเธอแน่นอนจะทำให้คนที่คิดว่าเธอได้ resorted เด็ดเดี่ยวที่จะหมายถึงการทุจริตที่จะได้รับของ Izayoi --- "โยซัง! มันฉุกเฉิน! " * บาง! * Kuro ยูซากิก็พรวดพราดเข้ามาในห้องโดยการกระแทกประตูเปิดอย่างแข็งขัน YO ซ่อนตัวได้อย่างรวดเร็วรายการที่ด้านหลังของเธอรีบ. แต่ที่มาพร้อมกับเสียงดัง, สภาพแวดล้อมที่เริ่มสั่นอย่างรุนแรงทำให้เกิดYōจะตกอยู่ข้างหลังในก้นของเธออยู่ในท่านั่ง. "วา ...... ...... โลกแผ่นดินไหว?" " ไม่มี! มันโจมตี! [อันเดอร์วู้] ปัจจุบันภายใต้การโจมตีของพระเจ้าปีศาจกลุ่มที่เหลือที่! นอกจากนี้เรายังควรจะไปยืมมือทันที --- " --- คำ Kuro Usagi หยุดที่เธอได้จับยึดก็ปิดปากเธอ. เพราะนี่คือรายการที่ปรับตัวลดลงอยู่เบื้องหลังYōที่จัดขึ้นจ้องมองเธอไม่เปลี่ยนแปลง และนั่นก็คือหูฟังของ Izayoi. "โย ... Yo-ซัง? ทำไมหูฟัง Izayoi ซังที่นี่ ...... " "ไม่ ...... มันไม่ได้!" Yōได้รับสับสนมากขึ้น นี้เป็นที่เข้าใจตั้งแต่เธอจริงๆไม่ได้รู้อะไร. แม้ว่าเธออยากที่จะปกป้องตัวเองธรรมชาติพูดน้อยของเธอเป็นภาระให้กับเธอและเธอก็ไม่ได้รู้อะไรที่จะพูดที่นำไปสู่ความเงียบที่น่าอึดอัดใจระหว่างพวกเขา. เพียงเมื่อ Kuro ยูซากิ ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปและเป็นเรื่องที่จะทำลายความเงียบ ------ แขนขนาดใหญ่ทุบผ่านผนังหอพักและขวาระหว่างทั้งสองคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 2 [ แก้ไข ]
--- [ Underwood ใต้ดินเมือง ] ห้อง Kasukabe Y โฮ

หลังจากออกจากห้องพัก ทุกคนตัดสินใจที่จะกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อเอากระเป๋าของพวกเขาและก็เดินแยกกัน

กลับไปที่ห้องของเธอ , Y โฮล้มตรงไปที่เตียงที่ถูกสร้างออกมาจากโหลออกน้ำรากต้นไม้ที่ยัดไส้ด้วยบางสิ่งที่คล้ายกัน กับการทอผ้าจากมุงหลังคาแม้ว่ามันอาจจะมาก มันไม่เหมือนทำเองโดยตรงเป็นแคร่ของรากต้นไม้

แต่เธอวางบนแผ่นสีขาวที่ปกคลุมต้นไม้ราก .

" . . . . . . . กลิ่นของรากต้นไม้ และมุงหลังคาด้วยจาก โฮ Y "

มีความสุขสงบเกือบลอย กลิ่น และ ในการนอนหลับมีแล้ว

ผ่านเปลือกตาที่หนักของเธอห่อเหี่ยวก็ไปกับความปรารถนาที่จะนอนY โฮยกเธอจู่ๆหัวราวกับเธอเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้

" . . . . . . . ไม่ได้ ไม่มีเวลาจะนอน "

ใช่แล้ว และก็มาถึงในเมืองทางใต้ที่มีความมุ่งมั่นและสัญญาที่ให้ไว้ แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเป็นร้อยเพื่อนใหม่ แต่ถ้าเธอไม่ได้รู้ eudemons อีกหลายชนิด