The fourth decade of His Majesty th

The fourth decade of His Majesty the King’s life was marked by a series of state visits that put Thailand on the global stage and enhanced International relations between Thailand and the international community. All in all, Their Majesties the King and Queen visited more than 25 countries in Asia, Australasia, Europe and America, with the bulk of the visits being concentrated in this decade.
The first of these trips was to Vietnam in 1959, followed by Indonesia and Burma, in 1960. Their Majesties embarked on a month-long visit to the United States, followed by a lengthy visit to 14 European countries.
The impact of these visits was enormous, and hugely beneficial to the country. Born and raised overseas, His Majesty the King was at ease in the foreign environments, and spoke in English, French and German on various occasions.
Though Her Majesty the Queen was more nervous and less vocal on these extended trips, particularly during media interviews, she attracted the world’s attention for her beauty, poise and glamour. Wearing a combination of western outfits designed by Pierre Balmain and Thai outfits which she had specifically compiled from ancient archives, this led to a revival of Thai costume as well as local hand-woven textiles, which had gradually become a dying art due to the influx of cheaper factory-produced printed fabrics.
The visits were also strategically beneficial to the country’s well-being, particularly during the Cold War. As noted by the foreign minister, Thanat Khoman: "The underlying objective of His Majesty’s state visits was to make Thailand known internationally and to seek Western support in countering the spread of communism that was a threat to our national security."
His visits to rural Thailand had started a few years earlier, with an extended trip to the northeast of the country in 1955, the first time a Thai monarch had visited this region. He returned to Isan in 1958, and in the following year he travelled to the South. These trips to remote corners of the Kingdom became a trademark of His Majesty’s reign, and historical photographs today often show the monarch making his way over rough terrain by car, by boat and even on foot, to visit his people, and gain a first-hand experience about their woes so he could find a way to help them. His tools of trade were a camera, a self-produced map and a pencil. With these tools and his talks to village elders and farmers, he began to gain a full perspective of his country that was a far cry from the mountains of Lausanne where he had spent most of his childhood.
He was to spend up to eight months of the year travelling upcountry, using his regional palaces – Bhubing Palace in Chiang Mai, Phu Phan Palace in Sakon Nakhon, Klai Kangwon Palace in Hua Hin and Thaksin Ratchaniwet Palace in Narathiwat – as his bases. With his deep understanding of the problems and the geography, as well as the cultural differences of each locality, he gradually formulated his own remedies that would improve their well-being and livelihood, more than any government has ever been able to do for its citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทศวรรษสี่ของพระชีวิตกษัตริย์ถูกทำเครื่องหมาย โดยชุดของรัฐที่วางประเทศไทยบนเวทีระดับโลก และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศระหว่างไทยกับประชาคมระหว่างประเทศที่เพิ่มขึ้น ทั้งหมดในทุก หฤทัยกษัตริย์และราชินีชมกว่า 25 ประเทศในเอเชีย ออสเตรเลีย ยุโรป และ อเมริกา มีจำนวนมากของการเข้าชมที่มีความเข้มข้นในทศวรรษนี้ครั้งแรกของการเดินทางเหล่านี้คือเวียดนามในปี 1959 ตาม ด้วยอินโดนีเซียและพม่า ใน 1960 สมเด็จลงมือในสหรัฐอเมริกา ตาม ด้วยยุโรป 14 ประเทศไปยาวไปเดือนยาวผลกระทบของการเข้าชมเหล่านี้เป็นอย่างมาก และเป็นประโยชน์อย่างมากในประเทศ เกิด และโตในต่างประเทศ สมเด็จได้อย่างง่ายดายในสภาพแวดล้อมต่างประเทศ และพูดภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส และเยอรมันในโอกาสต่าง ๆแม้ว่าราชินีเป็นประสาทมากขึ้น และน้อยกว่าแกนนำในการเดินทางแบบขยายเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างการสัมภาษณ์สื่อ เธอดึงดูดความสนใจของโลกสำหรับความงามของเธอ ความเที่ยง และความเย้ายวนใจ ใส่ชุดของชุดตะวันตกที่ออกแบบ โดยปิแอร์วาล์และชุดไทยซึ่งเธอได้รวบรวมเฉพาะจากคลังเก็บโบราณ นี้นำไปฟื้นฟูเครื่องแต่งกายไทยเป็นผ้าทอมือท้องถิ่น ซึ่งค่อย ๆ กลายเป็นศิลปะกำลังตายเนื่องจากการไหลเข้าของราคาถูกกว่าโรงงานผลิตผ้าพิมพ์โดยเฉพาะในช่วงสงครามเย็นก็มีกลยุทธ์ประโยชน์ของประเทศเป็นอยู่ การเข้าชม เท่าที่สังเกต โดยรัฐมนตรีต่างประเทศ Thanat Khoman: "วัตถุประสงค์พื้นฐานของพระรัฐคือ การทำให้ประเทศไทยเป็นที่รู้จักในระดับสากล และตะวันตกแสวงหาการสนับสนุนในการต่อต้านการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ที่เป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของชาติ. "ของเขาเยี่ยมชมชนบทของประเทศไทยได้เริ่มต้นที่กี่ปีก่อนหน้านี้ ด้วยการเดินทางที่ขยายไปทางทิศเหนือของประเทศในปี 1955 ครั้งแรกพระมหากษัตริย์ไทยมาเยือนภูมิภาคนี้ เขากลับไปภาคอีสานในปี 1958 และในปีต่อไป เขาเดินทางไปภาคใต้ เดินทางระยะไกลมุมของอาณาจักรเหล่านี้กลายเป็น เครื่องหมายการค้าพระรัชกาล และภาพประวัติศาสตร์วันนี้มักแสดงพระมหากษัตริย์ทำให้ทางของเขาผ่านภูมิประเทศที่ขรุขระ โดยรถ ทางเรือ และ ทางเดิน เท้า แม้แต่ไปเยี่ยมคนของเขา และได้รับประสบการณ์ตรงเกี่ยวกับ woes ของพวกเขาเพื่อให้เขาสามารถหาวิธีที่จะช่วยให้พวกเขา เครื่องมือทางการค้าของเขาได้กล้อง ผลิตเองแผนที่ และดินสอ เครื่องมือเหล่านี้และเจรจาหน้าหมู่บ้านและเกษตรกรของเขา เขาเริ่มที่จะได้รับมุมมองแบบเต็มของประเทศของเขาว่าหนทางไกลจากภูเขาของเมืองโลซานน์ซึ่งเขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของเขาเขาก็จะใช้จ่ายถึงแปดเดือนปีที่เดินทางต่างจังหวัด ใช้พระราชวังของเขาในภูมิภาค – พระราชวัง Bhubing เชียงใหม่ ภูพานพาเลสในสกลนคร พระราชวังไกลกังวลหัวหิน และทักษิณราชนิเวศน์ในนราธิวาส – เป็นฐานของเขา ความเข้าใจของปัญหา และภูมิศาสตร์ของเขาลึก เป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมของแต่ละท้อง เขาค่อย ๆ สูตรของตัวเองเยียวยาที่จะปรับปรุงความเป็นอยู่และชีวิต กว่ารัฐบาลใด ๆ เคยทำให้กับประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทศวรรษที่สี่ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในชีวิตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ถูกทำเครื่องหมายโดยชุดของการเข้าชมของรัฐที่ทำให้ประเทศไทยบนเวทีระดับโลกและเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างประเทศระหว่างไทยและประชาคมระหว่างประเทศ ทั้งหมดในทุกพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีเข้าเยี่ยมชมกว่า 25 ประเทศในเอเชีย Australasia ยุโรปและอเมริกากับกลุ่มของผู้เข้าชมที่มีการกระจุกตัวอยู่ในทศวรรษนี้.
ครั้งแรกของการเดินทางเหล่านี้เป็นไปเวียดนามในปี 1959 ตามด้วยอินโดนีเซีย และพม่าในปี 1960 พระบาทสมเด็จลงมือเข้าชมเดือนยาวไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาตามด้วยการเข้าชมที่มีความยาวถึง 14 ประเทศในยุโรป.
ผลกระทบของการเข้าชมเหล่านี้เป็นอย่างมากและเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลให้กับประเทศ เกิดและเติบโตในต่างประเทศพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่สบายในสภาพแวดล้อมที่ต่างประเทศและพูดภาษาอังกฤษฝรั่งเศสและเยอรมันในโอกาสต่างๆ.
แม้ว่าสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีเป็นประสาทมากขึ้นและแกนนำน้อยในการเดินทางขยายเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการสัมภาษณ์สื่อ เธอดึงดูดความสนใจของโลกสำหรับความงามของเธอ, ความสุขุมและความเย้ายวน สวมใส่รวมกันของชุดตะวันตกออกแบบโดย Pierre Balmain และชุดไทยซึ่งเธอได้รวบรวมเฉพาะจากคลังโบราณนี้นำไปสู่การฟื้นตัวของเครื่องแต่งกายไทยเช่นเดียวกับสิ่งทอทอมือในท้องถิ่นซึ่งได้ค่อยๆกลายเป็นศิลปะที่กำลังจะตายเนื่องจากการไหลเข้า ของที่ถูกกว่าพิมพ์ผ้าโรงงานผลิต.
เข้าชมก็มีกลยุทธ์ที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศที่เป็นอยู่ที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสงครามเย็น เท่าที่สังเกตจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศถนัดคอมันตร์: "วัตถุประสงค์พื้นฐานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเข้าชมรัฐของเขาคือการทำให้ประเทศไทยเป็นที่รู้จักในระดับสากลและเพื่อแสวงหาการสนับสนุนตะวันตกในการโต้ตอบการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ที่เป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติของเราได้."
ที่เขาไปเยือนชนบท ประเทศไทยได้เริ่มต้นไม่กี่ปีก่อนหน้านี้มีการเดินทางระยะยาวให้กับภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศในปี 1955 เป็นครั้งแรกที่พระมหากษัตริย์ไทยได้เดินทางเยือนภูมิภาคนี้ เขากลับไปยังภาคอีสานในปี 1958 และในปีต่อมาเขาได้เดินทางไปยังภาคใต้ การเดินทางเหล่านี้ไปยังมุมที่ห่างไกลของราชอาณาจักรกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและภาพประวัติศาสตร์ในวันนี้มักจะแสดงพระมหากษัตริย์ทำทางของเขามากกว่าภูมิประเทศขรุขระโดยรถยนต์โดยทางเรือและแม้กระทั่งการเดินเท้าไปเยี่ยมคนของเขาและได้รับครั้งแรก เกี่ยวกับประสบการณ์มือ woes ของพวกเขาเพื่อที่เขาจะหาวิธีที่จะช่วยให้พวกเขา เครื่องมือของเขาของการค้าเป็นกล้องแผนที่ที่ผลิตเองและดินสอ ด้วยเครื่องมือเหล่านี้และการเจรจาของเขาที่จะอาวุโสในหมู่บ้านและเกษตรกรเขาเริ่มที่จะได้รับมุมมองเต็มรูปแบบของประเทศของเขาว่าเป็นหนทางไกลจากภูเขาของเมืองโลซานน์ที่เขาได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กของเขา.
เขาก็จะใช้จ่ายได้ถึงแปดเดือนของ ปีเดินทางไปต่างจังหวัดได้ใช้พระราชวังภูมิภาคของเขา - พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ในเชียงใหม่ภูพานพาเลซในสกลนครพระราชวังไกลกังวลหัวหินและทักษิณราชนิเวศน์วังในนราธิวาส - เป็นฐานของเขา ด้วยความเข้าใจลึกของเขาในปัญหาและภูมิศาสตร์เช่นเดียวกับความแตกต่างทางวัฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่นเขาค่อยๆสูตรการเยียวยาของตัวเองที่จะปรับปรุงความเป็นอยู่และการดำรงชีวิตของพวกเขามากขึ้นกว่ารัฐบาลใด ๆ ที่เคยได้รับสามารถที่จะทำเพื่อประชาชน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทศวรรษที่สี่ของฝ่าบาท พระราชา ชีวิตที่ถูกทำเครื่องหมายโดยชุดของรัฐเข้าชมที่ใส่ไทยบนเวทีระดับโลก และปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศระหว่างไทยและประชาคมระหว่างประเทศ ทั้งหมดนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถเยือนกว่า 25 ประเทศใน เอเชีย ออสเตรเลีย ยุโรป และอเมริกา มีจํานวนมากเข้าชมที่เข้มข้นในทศวรรษนี้ครั้งแรกของทริปนี้ที่เวียดนามในปี 1959 รองลงมา คือ อินโดนีเซีย และพม่า ในปี 1960 . พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เริ่มต้นกับเดือนเยือนสหรัฐอเมริกาตามไปยาวถึง 14 ประเทศในยุโรปผลกระทบของการเข้าชมเหล่านี้อย่างมากและเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลให้กับประเทศ เกิดและเติบโตที่ต่างประเทศ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่สบายในสภาพแวดล้อมที่ต่างประเทศ และพูดภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศสและเยอรมันในโอกาสต่างๆแต่พระมเหสีตื่นเต้นมากขึ้นและร้องน้อยลงเหล่านี้ขยายการเดินทาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสื่อสัมภาษณ์เธอดึงดูดความสนใจของโลกความงามของเธอชั่งและเสน่ห์ ใส่รวมกันของตะวันตกชุดออกแบบโดย ปิแอร์ บัลแมง และชุดไทย ซึ่งเธอได้โดยเฉพาะรวบรวมจากเอกสารโบราณ นี้นำไปสู่การฟื้นตัวของเครื่องแต่งกายไทย รวมทั้งท้องถิ่นมือทอสิ่งทอ ซึ่งได้กลายเป็นศิลปะที่ตาย เนื่องจากการไหลเข้าของโรงงานผลิต ราคาถูก พิมพ์ผ้าเยี่ยมชมยังประโยชน์กลยุทธ์เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของประเทศ โดยเฉพาะในช่วงสงครามเย็น ตามที่ระบุไว้โดยรัฐมนตรีต่างประเทศ thanat khoman : " วัตถุประสงค์พื้นฐานของฝ่าบาทรัฐเข้าชม เพื่อให้ประเทศไทยเป็นที่รู้จักในระดับสากล และเพื่อแสวงหาการสนับสนุนตะวันตกในการต่อต้านการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ที่เป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ "การเข้าชมของเขาไปยังชนบทไทยเริ่มไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ด้วยการขยายไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศในปี 1955 ครั้งแรกที่พระมหากษัตริย์ไทยได้เดินทางเยือนภูมิภาคนี้ เขากลับไปอีสาน ในปี 1958 และในปีต่อไปนี้เขาเดินทางไปทางใต้ การเดินทางไปยังมุมที่ห่างไกลของอาณาจักรกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของบัลลังก์ของฝ่าบาท และภาพถ่ายวันนี้มักจะประวัติศาสตร์แสดงพระมหากษัตริย์ทำให้ทางของเขามากกว่าภูมิประเทศขรุขระ โดยรถยนต์ เรือ และแม้กระทั่งเท้า เพื่อเยี่ยมประชาชนของพระองค์ และได้รับประสบการณ์มือแรกเกี่ยวกับ woes ของพวกเขาเพื่อให้เขาสามารถหาวิธีที่จะช่วยให้พวกเขา เครื่องมือของการค้าของเขามีกล้อง หรือไม่แผนที่และดินสอ ด้วยเครื่องมือและพูดคุยของเขากับผู้ใหญ่ในหมู่บ้านและเกษตรกรเหล่านี้ เขาเริ่มที่จะได้รับมุมมองที่เต็มรูปแบบของประเทศของเขาที่เป็นหนทางไกลจากภูเขาของโลซานที่เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตวัยเด็กของเขาเขาต้องใช้เวลาถึงแปดเดือนของปีเดินทางไปต่างจังหวัด ใช้ในพระราชวังและวัง bhubing เชียงใหม่ ภูพาน วังใน จ.สกลนคร พระราชวังไกลกังวล หัวหิน และ พ.ต.ท. ทักษิณ ratchaniwet ในพระราชวังใน–นราธิวาสเป็นฐานของเขา กับลึกของเขา เข้าใจปัญหา และภูมิศาสตร์ ตลอดจนความแตกต่างทางวัฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่น เขาค่อยๆ สูตรของเขาเอง วิธีแก้ต้องปรับปรุงความเป็นอยู่ของพวกเขาและความเป็นอยู่มากขึ้นกว่าที่รัฐบาลได้เคยทำเพื่อประชาชน