Degas regularly went to the Paris o

Degas regularly went to the Paris opera house, not only as a member of the audience, but as a visitor backstage and in the dance studio, where he introduced by a friend who played in the orchestra. At that time, the opera was still housed in the rue Le Peletier and had not yet moved to the building designed by Garnier which was soon to replace it. From the 1870s until his death, Degas's favourite subjects were ballerinas at work, in rehearsal or at rest, and he tirelessly explored the theme with many variations in posture and gesture.

More than the stage performance and the limelight, it was the training and rehearsals that interested him. Here the class is coming to an end - the pupils are exhausted, they are stretching, twisting to scratch their backs, adjusting their hair or clothes, an earring, or a ribbon, paying little heed to the inflexible teacher, a portrait of Jules Perrot, a real-life ballet master.

Degas closely observed the most spontaneous, natural, ordinary gestures, the pauses when concentration is relaxed and the body slumps after the exhausting effort of practising and the implacable rigour of the class.

The slightly raised viewpoint looking diagonally across the studio accentuates the vanishing perspective of floor boards. Paul Valéry wrote: "Degas is one of the very few painters who gave the ground its true importance. He has some admirable floors". This is all the more appropriate for dancers in that the parquet, which was moistened to prevent slipping, is their main work tool. And the ballet master beats time on the floor with his baton.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดอกาส์เป็นประจำไปปารีสโอเปร่าเฮ้าส์ ไม่เพียงแต่ เป็นสมาชิกของผู้ชม แต่ผู้มาเยือนหลังเวที และ ใน สตูดิโอเต้นรำ ซึ่งเขานำเพื่อนเล่นในวงดุริยางค์ ในเวลานั้น โอเปร่ายังถูกตั้งใน rue Peletier เลอ และไม่ได้ย้ายอาคารที่ออกแบบ โดยการ์นิเย่ซึ่งเร็ว ๆ นี้จะแทนที่ จากจลาจลจนกระทั่งเสียชีวิต วิชาโปรดของ Degas บัลเล่ต์ที่ทำงาน ซ้อม หรือในส่วน ที่ เหลือ และเขาทำสำรวจแบบ มีรูปแบบหลายท่าและท่าทาง มากกว่าที่เวทีและไฟแก็ซ มันเป็นการฝึกอบรมและฝึกซ้อมที่สนใจเขา นี่ชั้นจะมาสิ้นสุด - นักเรียนจะหมด พวกเขาจะยืด บิดเกาหลัง การปรับผม หรือเสื้อผ้า ต่างหูเป็น หรือ ริบบิ้น จ่ายน้อยรำลึกถึงครูไม่ยืดหยุ่น ภาพพจน์ของชูลส์ Perrot หลักจริงบัลเลต์ เดอกาส์ใกล้ชิดสังเกตรูปแบบที่สุดธรรมชาติ ธรรมดา ธรรมชาติ หยุดชั่วคราวเมื่อมีการผ่อนคลายความเข้มข้น และพับได้ที่นอนร่างกายหลังจากพยายามหลบหนีการฝึกและความเข้มงวดการโอนอ่อนของคลาส จุดชมวิวยกขึ้นเล็กน้อยมองทแยงไปสตูดิโอเน้นมุมมองหายสาบสูญของกระดานพื้น Paul Valéry เขียน: "เดอกาส์เป็นจิตรกรน้อยมากที่ให้ความสำคัญที่แท้จริงของพื้นดินอย่างใดอย่างหนึ่ง ได้บางพื้นที่น่าชื่นชม" นี่คือทั้งหมดเหมาะสมสำหรับนักเต้นในที่พื้นปาร์เกต์ ซึ่งถูกชุบลื่น เครื่องมือการทำงานหลักของพวกเขา และแบบบัลเล่ต์เต้นเวลาที่ชั้นกับเขาบาตัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดอกาส์เป็นประจำไปปารีสโอเปราเฮาส์ไม่เพียง แต่เป็นสมาชิกคนหนึ่งของผู้ชม แต่เป็นผู้เข้าชมเวทีและในสตูดิโอเต้นรำที่เขาแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนที่เล่นในวงออเคสตรา ในขณะที่โอเปร่าก็ยังคงอยู่ใน Rue Le Peletier และยังไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่อาคารออกแบบโดย Garnier ซึ่งเร็ว ๆ นี้จะแทนที่ จากยุค 1870 จนถึงการตายของเขาเดอกาส์ของวิชาที่ชื่นชอบบัลเล่ต์ที่ทำงานในการฝึกซ้อมหรือในส่วนที่เหลือและเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยสำรวจธีมที่มีหลายรูปแบบในท่าทางและท่าทาง

มากกว่าการแสดงบนเวทีและไฟแก็ซก็คือการฝึกอบรมและการฝึกซ้อมที่สนใจเขา นี่ชั้นกำลังจะมาถึงจุดสิ้นสุด - นักเรียนจะหมดพวกเขาจะยืดบิดเกาหลังของพวกเขาปรับผมของพวกเขาหรือเสื้อผ้าต่างหูหรือริบบิ้นจ่ายเอาใจใส่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะเป็นครูที่ยืดหยุ่นภาพของจูลส์ Perrot เป็นชีวิตจริงต้นแบบบัลเล่ต์

เดอกาส์ตั้งข้อสังเกตอย่างใกล้ชิดธรรมชาติมากที่สุดธรรมชาติท่าทางธรรมดาหยุดเมื่อความเข้มข้นผ่อนคลายและร่างกายทรุดหลังจากที่พยายามหลบหนีของการฝึกและความรุนแรงไม่โอนอ่อนของชั้นเรียน

จุดชมวิวที่ยกสูงขึ้นเล็กน้อยมองเยื้องสตูดิโอเน้นมุมมองที่หายไปของพื้นกระดาน พอลValéryเขียน: "เดอกาส์เป็นหนึ่งในไม่กี่จิตรกรที่ทำให้พื้นดินที่มีความสำคัญที่แท้จริงของเขามีพื้นชื่นชมบาง." ทั้งหมดนี้เป็นความเหมาะสมมากขึ้นสำหรับนักเต้นในที่ปาร์เก้ซึ่งได้รับการชุบเพื่อป้องกันการลื่นไถลเป็นเครื่องมือทำงานของพวกเขาหลัก และปริญญาโทบัลเล่ต์เต้นเวลาอยู่บนพื้นด้วยกระบองของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดอกาเป็นประจำไปปารีสโอเปร่าเฮาส์ , ไม่เพียง แต่ในฐานะสมาชิกของผู้ชม แต่ในฐานะที่เป็นผู้เข้าชมที่หลังเวทีและในสตูดิโอเต้นรำที่เขาแนะนำโดยเพื่อนที่เล่นในวง ในเวลานั้น , Opera ยังตั้งอยู่ใน Rue Le peletier และยังไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่อาคารออกแบบโดย การ์นิเยร์ ซึ่งเร็วๆ นี้ เพื่อแทนที่ จาก 1870s จนถึงความตายของเขา , Degas ที่ชื่นชอบจำนวนนักบัลเล่ต์ในงาน ซ้อม หรือ ที่พัก และเขาก็พยายามหากระทู้ที่มีหลายรูปแบบในท่าทางและท่าทางมากกว่าการแสดงบนเวที และ แฉ มันคือการฝึกอบรมและการฝึกซ้อมที่สนใจเขา นี่ชั้นกำลังจะถึงจุดจบ - นักเรียนเหนื่อย พวกเขาจะยืด บิด เกาหลัง ปรับเส้นผมหรือเสื้อผ้าของพวกเขา เป็นต่างหู หรือริบบิ้น จ่ายน้อยฟังอาจารย์กำหนดแนวของจูลส์ แปร์โรต์ , อาจารย์บัลเลต์ในชีวิตจริงเดอกาอย่างใกล้ชิด สังเกตธรรมชาติ มากที่สุด ธรรมชาติ ธรรมดา ท่าทาง แล้วหยุดเมื่อสมาธิผ่อนคลายและร่างกาย slumps หลังจากหลบหนีความพยายามของการฝึกและรุนแรงซึ่งไม่สามารถทำให้สงบลงได้ในชั้นเรียนการยกเล็กน้อย มุมมองมองมุมในสตูดิโอมากขึ้นหายไปมุมมองของพื้นกระดาน . Paul Val é ry wrote : " เดกาส์เป็นหนึ่งในจิตรกรน้อยมากที่ให้พื้นความสำคัญที่แท้จริง เขามีบางอย่างที่น่าชื่นชมชั้น " ทั้งหมดนี้เป็นมากกว่าที่เหมาะสมสำหรับนักเต้นที่พื้นปาร์เก้ซึ่งชุ่มเพื่อป้องกันการลื่นไถล , เครื่องมืองานหลักของพวกเขา และปริญญาโทบัลเล่ต์เต้นบนพื้นไม้ของเขา