I excused myself and carried Ojousa

I excused myself and carried Ojousama in my arms and then ran to the place where we left the coach.

Once we managed to arrive there, I seated her on a bench outside.

I paid for some water and washed her clean of mud, starting with her hands and face, then her hair.

On Ojousama’s palms that were red like the leaves of autumn, blood was oozing out from the grazed skin.

It wasn’t a big injury.

If it’s something like this, it can be healed with Gigi-san’s healing magic without leaving a scar.

And yet my heart was furiously struck with sorrow.

I washed away Ojousama’s filth, wiped her clean, and placed her on the coach.

Gigi-san turned up 30 minutes afterwards.

He healed Ojousama’s wounds with healing magic.

We left town on the coach as if running away.

“…………”

“…………”

There were just Ojousama and I inside the coach.

Ojousama was hugging her knees, making herself small.

I was also silent and just continued to sit across from her.

—As Ojousama looked up, she wrote on the mini blackboard.

[… my classmates used to tell me the same thing back when I still went to school.]

What the vampire family head and second son had said earlier was [Chrisse’s parents are magicians and yet, why is she talentless as a magician?].

[I had also resisted at first. There’s a chance that abilities don’t get inherited even if both parents are magicians. But every time I said that they just laughed at me without properly listening to me…]

Ojousama wrote with trembling fingertips.

[Lute onii-chan, Am I a despicable existence for not inheriting magical talent? Am I unnecessary?]

I shook my head sideways.

I was also bullied in my previous life, so I knew exactly what Ojousama wanted to hear.

So I looked straight into her eyes and declared.

“I don’t know about other people, but master and madam definitely doesn’t think that way. Also Gigi-san, Merry-san, Mercè-san, Malcolm-san, and all the other servants, including me of course, none of us care about whether or not Ojousama can do magic! We all love Ojousama! We’re happy just from seeing Ojousama smiling!”

“…….!”

It’s tough on Ojousama being looked down by others and being the topic of malicious gossip.

But the most frightening thing of all is how her parents think of her.

Maybe, just maybe, they think she’s a [good-for-nothing] because their magician’s abilities didn’t pass on to her.

When I became a hikikomori because I was afraid of being made a target by those delinquents, I was afraid to even find out what my parents think of my miserable self.

So I did all I could to stay inside and reduced contact with family members as much as possible. I came under the impression that they didn’t care about me, and finally our relations soured.

That’s why I told Ojousama this.

We’ll be her allies, even if she can’t be a magician, even if the whole world would turn against her.

We will always be by her side.

Those feelings seem to have reached her, and Ojousama once again burst into tears.

She slowly reached her hands out, grabbed my butler suit, and pressed her face down onto it.

*sob*

Ojousama continued crying while trying to muffle her voice.

As if she was letting out all the sadness that’s been filling her chest.

I continued to gently stroke her soft hair the whole time until she stopped crying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันรับเอง และดำเนินการ Ojousama ในอ้อมแขนของฉันแล้ว วิ่งไปยังสถานที่ที่เราออกรถที่เมื่อเราจัดการถึงมี ฉันนั่งเธอบนม้านั่งด้านนอกชำระค่าน้ำ และล้างสะอาดของโคลน เธอเริ่มต้น ด้วยมือของเธอ และใบหน้า แล้วผมของเธอบนปาล์มของ Ojousama ที่มีสีแดงเช่นใบไม้ร่วง เลือดถูกจัด oozing ออกจากผิว grazedมันไม่ได้บาดเจ็บใหญ่ถ้าเป็นเช่นนี้ มันสามารถ healed กับ Gigi ซานวิเศษรักษาโดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็นและยังได้ หัวใจของฉันอย่างดุเดือดหลงกับความเสียใจล้างสิ่งโสโครกของ Ojousama เช็ดทำความสะอาด เธอไป และเธอไว้ในรถGigi ซังเปิดขึ้นหลังจากนั้น 30 นาทีเขา healed ของ Ojousama แผล ด้วยเวทมนตร์รักษาเราทิ้งเมืองโค้ชว่าวิ่งออกไป“…………”“…………”มีถูกเพียง Ojousama และภายในรถOjousama ถูกกอดหัวเข่าของเธอ ทำให้ตัวเองเล็ก ๆผมยังเงียบ และต่อเนื่องเพียงนั่งฝั่งตรงข้ามของเธอ-เป็น Ojousama มองขึ้น เธอเขียนบนกระดานดำมินิ[...เพื่อนร่วมชั้นของฉันใช้เพื่อบอกสิ่งเดียวกันกลับเมื่อผมยังคงไปโรงเรียน]หัวหน้าครอบครัวแวมไพร์และลูกที่สองได้พูดก่อนหน้านี้ถูก [มายากลเป็นผู้ปกครองของ Chrisse และยัง ทำไมเธอ talentless เป็นนักมายากลที่?][ฉันมียัง resisted ครั้งแรก มีโอกาสที่ความสามารถไม่ได้รับการสืบทอดมาแม้ว่าพ่อแม่ทั้งสองจะมายากล แต่ทุก ครั้งที่ผมพูดว่า พวกเขาเพียงแค่หัวเราะที่ฉันไม่ถูกฟังฉัน. ...]Ojousama เขียนกับตะลึงงันปลายนิ้ว[ลูท onii จันทร์ ฉันดำรงอยู่ความน่าชังไม่สืบทอดพรสวรรค์มหัศจรรย์ ผมไม่จำเป็นหรือไม่]ผมจับศีรษะด้านข้างฉันยังมีอะไรในชีวิตก่อนหน้านี้ ดังนั้นฉันรู้ว่าอะไร Ojousama อยากได้ยินดังนั้น ผมมองตรงเข้าไปในตาของเธอ และประกาศ"ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับอื่น ๆ คน แต่หลัก และม่ายแน่นอนไม่คิดวิธีการ ยัง Gigi ซัง แมรี่ซัง Mercè ซัง Malcolm ซัง และทั้งหมดอื่น ๆ ข้า ราชการ รวมทั้งฉันแน่นอน ไม่มีเราดูแลหรือไม่สามารถทำ Ojousama วิเศษ เรารัก Ojousama เรามีความสุขจากการเห็น Ojousama ยิ้มเพียง"“…….!”ได้ยากใน Ojousama ถูกมองลง โดยผู้อื่น และเป็นหัวข้อซุบซิบที่เป็นอันตรายแต่สิ่งน่ากลัวที่สุดของทั้งหมดเป็นวิธีคิดของพ่อแม่ของเธอบางที จับพลัดจับผลู พวกเขาคิดว่า เธอเป็น [ขี้กะโล้โท้] เนื่องจากความสามารถของนักมายากลไม่ส่งเธอเมื่อเป็น hikikomori เป็น เพราะกลัวการทำเป้าหมายโดย delinquents เหล่า กลัวจะหาพ่อที่คิดของตัวเองเองดังนั้น ฉันได้ทั้งหมดฉันอาจจะอยู่ภายใน และลดการติดต่อกับสมาชิกในครอบครัวมากที่สุด ฉันมาภายใต้ความประทับใจที่พวกเขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับฉัน และสุดท้าย ความสัมพันธ์ของเราถูกทำให้เน่าคือเหตุผลที่ทำไมฉันบอก Ojousama นี้เราจะเป็นพันธมิตรของเธอ แม้ว่าเธอไม่สามารถเป็นนักมายากล แม้ว่าโลกทั้งโลกจะเปิดกับเธอเรามักจะเคียงข้างเธอความรู้สึกเหล่านั้นดูเหมือนจะ มาถึงเธอ ทาง Ojousama อีกครั้งออกมาเป็นน้ำตาเธอช้าถึงมือของเธอออก คว้าชุดพ่อบ้านของฉัน และกดหน้าเธอลงไปก็* sob *Ojousama ยังคงร้องไห้ขณะทำการเตาเสียงของเธอว่าเธอถูกให้ออกทั้งหมดความโศกเศร้าที่มีการกรอกข้อมูลหน้าอกของเธอผมยังคงค่อย ๆ โรคหลอดเลือดสมองผมนุ่มของเธอตลอดเวลาจนกว่าเธอหยุดร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันขอตัวเองและดำเนินการ Ojousama ในอ้อมแขนของฉันและจากนั้นก็วิ่งไปยังสถานที่ที่เราออกจากโค้ช. เมื่อเรามีการจัดการที่จะมาถึงที่นั่นผมนั่งอยู่บนม้านั่งของเธอออกไปข้างนอก. ฉันจ่ายเงินสำหรับน้ำและล้างทำความสะอาดโคลนของเธอเริ่มต้นด้วย มือและใบหน้าของเธอแล้วผม. เธอบนฝ่ามือ Ojousama ของที่มีสีแดงเหมือนใบไม้ของฤดูใบไม้ร่วง, เลือดซึมออกมาจากผิวหญ้า. มันไม่ได้รับบาดเจ็บที่ยิ่งใหญ่. ถ้ามันเป็นอะไรบางอย่างเช่นนี้ก็สามารถหายเป็นปกติกับจีจี้ มายากลรักษา -san โดยไม่ต้องออกจากแผลเป็น. และยังหัวใจของฉันได้หลงคึกด้วยความโศกเศร้า. ฉันไปล้างสิ่งปฏิกูล Ojousama ของเช็ดเธอสะอาดและวางเธอลงบนโค้ช. จีจี้ซังหันมา 30 นาทีหลังจากนั้น. เขาได้รับการเยียวยาบาดแผลของ Ojousama กับ มายากลรักษา. เราออกจากเมืองโค้ชเช่นถ้าวิ่งหนี. "............ " "............ " มีเพียง Ojousama ได้และฉันภายในโค้ช. Ojousama ถูกกอดเข่าของเธอทำให้ตัวเองเล็ก ๆ . ผมก็เงียบ และก็ยังคงนั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ. -As Ojousama เงยหน้าขึ้นมองเธอเขียนบนกระดานดำขนาดเล็ก. [... เพื่อนร่วมชั้นของฉันเคยบอกฉันในสิ่งเดียวกันกลับมาเมื่อผมยังไปโรงเรียน.] สิ่งที่หัวหน้าครอบครัวแวมไพร์และลูกชายคนที่สอง ได้กล่าวว่าก่อนหน้านี้ได้รับการ [Chrisse พ่อแม่เป็นนักมายากลและยังเป็นเหตุผลที่เธอเป็นนักมายากล talentless?]. [I ต่อต้านนอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่ มีโอกาสที่ความสามารถไม่ได้รับการสืบทอดมาแม้ว่าพ่อแม่ของทั้งสองเป็นนักมายากลเป็น แต่ทุกครั้งที่ผมบอกว่าพวกเขาเพียงแค่หัวเราะเยาะฉันโดยไม่ต้องฟังฉัน ... ] Ojousama เขียนด้วยปลายนิ้วตัวสั่น. [เกรียง Onii จังฉันน่ารังเกียจการดำรงอยู่ไม่ได้สืบทอดความสามารถที่มีมนต์ขลัง? ฉันไม่จำเป็น?] ผมสั่นหัวของฉันข้าง. ผมถูกรังแกในชีวิตก่อนหน้าของฉันดังนั้นฉันรู้ว่าสิ่งที่ Ojousama ต้องการที่จะได้ยิน. ดังนั้นผมมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอและประกาศ. "ผมไม่ทราบว่าเกี่ยวกับคนอื่น ๆ แต่หลักและแหม่มแน่นอนไม่ได้คิดว่าวิธีการที่ นอกจากนี้จีจี้ซังเมอร์รี่ซังMercèซังซังมิลล์และทุกคนรับใช้อื่น ๆ รวมทั้งผมแน่นอนไม่มีเราดูแลเกี่ยวกับหรือไม่ Ojousama สามารถทำ Magic! เราทุกคนรัก Ojousama! เรามีความสุขจากการได้เห็นเพียง Ojousama ยิ้ม! " "...... ." มันเป็นเรื่องยากใน Ojousama ถูกมองลงมาจากคนอื่น ๆ และเป็นหัวข้อของการนินทาที่เป็นอันตราย. แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของทั้งหมดเป็นวิธีการที่พ่อแม่ของเธอคิดว่าเธอ. บางที แค่บางทีพวกเขาคิดว่าเธอเป็น [ดีสำหรับอะไร] เพราะความสามารถของนักมายากลของพวกเขาไม่ได้ส่งผ่านไปเธอ. เมื่อฉันกลายเป็น Hikikomori เพราะผมกลัวว่าจะถูกทำเป้าหมายโดยการกระทำผิดเหล่านั้นฉันกลัวที่จะได้ หาสิ่งที่พ่อแม่ของฉันคิดว่าตัวเองมีความสุขของฉัน. ดังนั้นผมจึงทำทุกอย่างที่ฉันสามารถที่จะอยู่ภายในและลดการติดต่อกับสมาชิกในครอบครัวมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ฉันมาภายใต้ความประทับใจที่พวกเขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับฉันและในที่สุดความสัมพันธ์ของเราจมปลัก. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมบอก Ojousama นี้. เราจะเป็นพันธมิตรของเธอแม้ว่าเธอไม่สามารถเป็นนักมายากลแม้ว่าโลกทั้งโลกจะ เปิดกับเธอ. เรามักจะอยู่เคียงข้างเธอ. ความรู้สึกของผู้ที่ดูเหมือนจะได้มาถึงเธอและ Ojousama ออกมาอีกครั้งเป็นน้ำตา. ช้าเธอเอื้อมมือของเธอออกมาคว้าชุดบริกรของฉันและใบหน้าของเธอกดลงบนมัน. * ร้องไห้ * Ojousama ยังคงร้องไห้ในขณะที่พยายามที่จะอุดเสียงของเธอ. ถ้าเธอถูกปล่อยออกทั้งหมดความโศกเศร้าที่ได้รับการเติมเต็มหน้าอกของเธอ. ฉันยังคงจังหวะเบา ๆ ผมนุ่มของเธอตลอดเวลาจนเธอหยุดร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมขอลาหยุดตัวเองและนำ ojousama ในอ้อมแขนแล้ววิ่งไปที่ๆเราจากโค้ช . .

เมื่อเราจัดการที่จะมาถึง ผมนั่งอยู่บนม้านั่งข้างนอก

ผมจ่ายน้ำ และล้างทำความสะอาดโคลนของเธอ เริ่มจากมือและใบหน้า ผมของเธอ .

ใน ojousama ของฝ่ามือที่เป็นสีแดงเหมือนใบของฤดูใบไม้ร่วงที่เลือดกำลังไหลออกมาจากถากผิว

ไม่ใช่แผลใหญ่

ถ้ามีอะไรอย่างนี้ มันก็หาย กับ จีจี้ ซาน เวทย์รักษา โดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็น

แต่หัวใจผมมันคึกหลงกับความเศร้าโศก .

ผมซัดไป ojousama สกปรก เช็ดทำความสะอาดให้เธอ แล้ววางเธอบนโค้ช

จีจี้ซังเปิดขึ้น 30 นาที หลังจากนั้น

เขารักษาบาดแผล ojousama กับเวทย์รักษา

เราออกจากเมืองบนรถทัวร์เป็นถ้าหนี

" . "

" . "

มี ojousama และฉันในโค้ช . .

ojousama กำลังกอดเข่าของเธอ ทำให้ตัวเองเล็ก ๆ

ผมก็เงียบและก็ยังคงนั่งตรงข้ามเธอ

- ojousama เงยหน้าขึ้น เธอเขียนบนกระดานดำจิ๋ว

[ . . . . . . . เพื่อนที่ใช้ บอกฉันเหมือนเมื่อสมัยที่ผมยังเรียน

. ]สิ่งที่ครอบครัวแวมไพร์หัวและลูกที่สองได้กล่าวก่อนหน้านี้ [ พ่อแม่ chrisse เป็นโหร แต่ ทำไม เธอไร้พรสวรรค์จากการเป็นนักมายากล ? ]

[ ผมก็ขัดขืนในตอนแรก มีโอกาสที่ความสามารถไม่ได้รับสืบทอด ถ้าพ่อแม่เขาเป็นนักมายากล แต่ทุกครั้งที่ฉันบอกว่าพวกเขาหัวเราะเยาะผม โดยไม่ถูกต้อง ฟังฉันนะ . . .


ojousama เขียนด้วยสั่นปลายนิ้ว
[ เกรียงโอนี่จัง ผมไม่ได้สืบทอดเวทมนตร์น่ารังเกียจมีอยู่พรสวรรค์ ? ผมไม่จำเป็น ? ]

ผมส่ายหัวด้านข้าง

ผมยังแกล้งในชาติก่อน ดังนั้นฉันรู้ว่าสิ่งที่ ojousama อยากฟัง

ดังนั้นผมมองตรงเข้าไปในดวงตา และประกาศ

" ไม่รู้คนอื่นจะคิดยังไง แต่คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงแน่นอนไม่ได้คิดแบบนั้น นอกจากนี้ จีจี้ซัง เมอรี่ซัง , Merc . - ซานมัลคอล์ม ซาน และทุก ๆคน รวมทั้งผม แน่นอน ไม่มีใครสนใจหรือไม่ ojousama สามารถทำมายากล ! เราทุกคนรัก ojousama ! เราจะมีความสุข แค่เห็น ojousama ยิ้ม ! "

" . . . . . . . ! "

มันหนัก ojousama โดนดูถูกจากคนอื่น และเป็นหัวข้อในการนินทา

แต่สิ่งน่ากลัวที่สุดของทั้งหมดคือว่าพ่อแม่ของเธอคิดว่าเธอ

บางที แค่บางทีพวกเขาคิดว่าเธอเป็น [ ไม่มีอะไรดีเลย เพราะความสามารถของนักเล่นกลไม่ได้บอกเธอ

เมื่อฉันกลายเป็นฮิคิโคโมริเพราะข้ากลัวทำเป้าหมายโดยอันธพาลพวกนั้น ผมยังกลัวที่จะหาสิ่งที่พ่อแม่คิดว่าตัวเองน่าสมเพชของฉัน

ดังนั้นฉันทำทั้งหมด ฉันอาจจะอยู่ภายในและการติดต่อกับสมาชิกในครอบครัวมากที่สุดผมมาอยู่ภายใต้ความประทับใจที่พวกเขาไม่สนใจผม และสุดท้ายความสัมพันธ์ของเราด้วยกัน

ก็บอกแล้วว่า ojousama นี้

เดี๋ยวเพื่อนของเธอ แม้ว่าเธอไม่ได้เป็นผู้วิเศษ แม้คนทั้งโลกจะหันหลังให้กับเธอ

เรามักจะอยู่ข้างๆ เธอ

ความรู้สึกเหล่านั้นดูเหมือนจะมาถึงเธอ และ ojousama อีกครั้งน้ำตาไหล

เธอช้า มาถึงมือเธอออกคว้าชุดพ่อบ้าน และกดใบหน้าลงบนมัน

* *

ojousama ยังคงสะอื้นร้องไห้ในขณะที่พยายามกลบเสียงของเธอ

ถ้าเธอปล่อยความเสียใจที่ถูกเติมหน้าอก

ผมยังคงค่อยๆ ลูบเส้นผมอ่อนนุ่มของเธอตลอดเวลา จนเธอหยุด ร้องไห้