The story opens with the narrator i

The story opens with the narrator ironing. She is prompted to think about her daughter by someone's request (presumably a teacher's) to discuss ways to help her.
The narrator goes back nineteen years, to the time when her daughter was born. The narrator herself was nineteen at the time, trying to get by during the Great Depression. Emily, as her daughter was called, was a happy baby.
When Emily is eight months old, her father leaves them, and the narrator has to seek work. Emily is left first in the care of a neighbor, then with the father's family, as the narrator struggles to make ends meet.
Emily finally returns to live with the narrator at the age of two. The narrator leaves her at a nursery school, where the conditions are awful.
The narrator thinks of the caller's reference to Emily's talent for comedy. Looking back over Emily's tough childhood, the narrator isn't sure how Emily acquired this talent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปิดเรื่อง ด้วยโปรแกรมผู้บรรยายที่รีดผ้า เธอถูกเตือนให้คิดถึงลูกสาวของคนต้อง (สันนิษฐานว่าครู) การอธิบายถึงวิธีการช่วยให้เธอเล่ากลับไปปีทส่วน เวลาที่เมื่อเกิดลูกสาว โปรแกรมผู้บรรยายตัวเองถูก nineteen เวลา พยายามที่จะได้รับโดยในระหว่างภาวะซึมเศร้ามาก เอมิลี่ เป็นลูกสาวของเธอถูกเรียกว่า เป็นเด็กที่มีความสุขเมื่อเอมิลี่ อายุแปดเดือน พ่อของเธอออกจากพวกเขา และผู้มีงานทำ เอมิลี่เป็นซ้ายก่อนในการดูแล ของเพื่อนบ้าน แล้ว กับ ครอบครัวของพ่อ เป็นย่างโปรแกรมผู้บรรยายจะทำให้สิ้นสุดที่ตรงกับเอมิลี่ก็กลับไปอยู่กับผู้ที่อายุ 2 ผู้ทิ้งเธอที่โรงเรียนอนุบาล ร้ายเงื่อนไขผู้คิดอ้างอิงของผู้เรียกให้ช่างของเอมิลี่ตลก มองเห็นกลับไปวัยเด็กยากของเอมิลี่ เล่าไม่แน่ว่า Emily ได้รับความสามารถนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปิดเรื่องด้วยการรีดผ้าบรรยาย เธอจะได้รับแจ้งจะคิดเกี่ยวกับลูกสาวของเธอโดยการร้องขอของใครบางคน (น่าจะเป็นครู) เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีการที่จะช่วยให้เธอ.
บรรยายไปกลับสิบเก้าปีเพื่อให้เวลาที่ลูกสาวของเธอเกิด ผู้บรรยายตัวเองเป็นสิบเก้าในขณะที่พยายามที่จะได้รับโดยในช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ เอมิลี่เป็นลูกสาวของเธอถูกเรียกว่าเป็นทารกที่มีความสุข.
เมื่อเอมิลี่เป็นแปดเดือนเก่าพ่อของเธอออกจากพวกเขาและผู้บรรยายที่มีการหางานทำ เอมิลี่เป็นครั้งแรกที่เหลืออยู่ในความดูแลของเพื่อนบ้านแล้วกับครอบครัวของพ่อที่เป็นผู้บรรยายที่ต้องดิ้นรนเพื่อให้จบตรง.
เอมิลี่ในที่สุดก็กลับไปอยู่กับผู้บรรยายที่อายุของทั้งสอง ผู้บรรยายใบของเธอที่โรงเรียนอนุบาลที่มีเงื่อนไขอันยิ่งใหญ่.
ผู้บรรยายคิดของการอ้างอิงที่โทรมาความสามารถของเอมิลี่ตลก มองย้อนกลับไปในช่วงวัยเด็กที่ยากลำบากของเอมิลี่ผู้บรรยายคือไม่แน่ใจว่าเอมิลี่ได้รับความสามารถนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเปิดด้วยการรีดผ้า เธอจะต้องคิดถึงลูกสาวของเธอ โดยขอให้มีคน ( น่าจะของครู ) เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีการที่จะช่วยเธอ
เล่าเรื่องย้อนกลับไปสิบเก้าปี ไปถึงเวลาที่ลูกสาวของเธอเกิด เล่าเรื่องตัวเอง อายุ 19 ตอนนั้นพยายามที่จะได้รับโดยในช่วง Great อาการซึมเศร้า . เอมิลี่ ลูกสาวที่ถูกเรียกว่าเป็นเด็กมีความสุข
เมื่อเอมิลี่อยู่แปดเดือน พ่อของเธอทิ้งเขา และเล่าเรื่องได้แสวงหางาน เอมิลี่ออกไปก่อนในการดูแลเพื่อนบ้าน แล้วกับครอบครัวของพ่อ เป็นผู้บรรยายดิ้นรนเพื่อให้จบตรง .
เอมิลี่ก็กลับไปอยู่กับเล่าเรื่องที่อายุของทั้งสอง เล่าเรื่องใบของเธอที่เนอสเซอรี่ ที่สภาพแย่มาก
เล่าเรื่องความคิดของผู้โทรอ้างอิงความสามารถของ เอมิลี่ ตลก มองย้อนกลับไปในวัยเด็กที่ยากลำบากของเอมิลี่เล่าเรื่องไม่แน่ใจว่าเอมิลี่ได้รับความสามารถนี้