Aspects of identity linked to place

Aspects of identity linked to place can be described as "place-identity." The term has been in use since the late 1970s (Proshansky, 1978), and is here, as originally, typed with a hyphen. Place-identity has been described as the individual's incorporation of place into the larger concept of self (Proshansky, Fabian & Kaminoff, 1983), defined as a "potpourri of memories, conceptions, interpretations, ideas, and related feelings about specific physical settings, as well as types of settings" (1983, p. 60). Place attachment is considered a part of place-identity, but place-identity is more than attachment. Place-identity is a substructure of self-identity, much like gender and social class, and is comprised of perceptions and comprehensions regarding the environment. These perceptions and conceptions can be organized into two types of clusters; one type consists of memories, thoughts, values and settings, and the second type consists of the relationship among different settings (home, school, and neighborhood; Proshansky & Fabian, 1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะของตัวตนที่เชื่อมโยงไปยังสถานที่ที่สามารถอธิบายเป็น "สถานที่ตัวตน." ระยะที่ได้รับใช้มาตั้งแต่ปี 1970 (Proshansky 1978) และเป็นที่นี่เป็นเดิมพิมพ์กับยัติภังค์ สถานที่เป็นตัวตนได้รับการอธิบายว่าการรวมตัวกันของแต่ละบุคคลของสถ​​านที่ลงในแนวคิดขนาดใหญ่ของตัวเอง (Proshansky เฟเบียนและ Kaminoff, 1983) กำหนดให้เป็น "บุหงาของความทรงจำ, ความคิด, การตีความความคิดและความรู้สึกที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง เช่นเดียวกับประเภทของการตั้งค่า "(1983, น. 60) สิ่งที่แนบมาสถานที่ที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถ​​านที่ตัวตน แต่สถานที่ตัวตนเป็นมากกว่าสิ่งที่แนบมา เอกลักษณ์ของสถ​​านที่ที่เป็นโครงสร้างของตัวตนของตัวเองมากเช่นเพศและระดับชั้นทางสังคมและประกอบด้วยการรับรู้และ comprehensions เกี่ยวกับสภาพแวดล้อม การรับรู้และความคิดเหล่านี้สามารถจัดออกเป็นสองประเภทของกลุ่ม; ประกอบด้วยประเภทหนึ่งของความทรงจำและความคิดค่านิยมและการตั้งค่าและประเภทที่สองประกอบด้วยความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน (บ้านโรงเรียนและพื้นที่ใกล้เคียง; Proshansky และเฟเบียน, 1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะของอัตลักษณ์ที่สามารถอธิบายเป็น " ตัวตน " ระยะยาวถูกใช้ตั้งแต่ปี 1970 ( proshansky , 1978 ) และนี่เป็นครั้งแรก ที่พิมพ์ด้วยเครื่องหมายยัติภังค์ สถานที่ที่ตนได้รับการอธิบายเป็นบุคคลประสานสถานที่ในขนาดใหญ่แนวคิดของตนเอง ( proshansky ฟาเบียน& kaminoff , 1983 ) กำหนดเป็น " บุหงาแห่งความทรงจำ , แนวความคิด ,ความคิด การตีความ และที่เกี่ยวข้องกับการตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง รวมทั้งประเภทของการตั้งค่า " ( 2526 , หน้า 60 ) ที่แนบมาถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ที่ตัวตน แต่ตัวตนที่เป็นมากกว่าความผูกพัน เอกลักษณ์ที่เป็นโครงสร้างพื้นฐานของตัวเอง เหมือน เพศ ชนชั้น และประกอบด้วยการรับรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมความคิดเห็นเหล่านี้และแนวความคิดที่สามารถจัดได้เป็นสองชนิดของกลุ่ม ; ประเภทหนึ่งประกอบด้วยความทรงจำ ความคิด ค่านิยม และการตั้งค่า และประเภทที่สองประกอบด้วยความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน ( บ้าน โรงเรียน และชุมชน ; proshansky & Fabian , 1987 )