BACKGROUND: In patients with COPD,

BACKGROUND: In patients with COPD, we investigated the effect of the fat-free mass (FFM) on maximal exercise capacity and the relationship with changes in operational lung volumes during exercise. METHODS: In a cross-sectional study 57 patients (16 females; age 65 ± 8 y) were consecutively assessed by resting lung function, symptom-limited cardiopulmonary exercise test, and body composition by means of bioelectrical impedance analysis to measure the FFM index (FFMI; in kilograms per square meter). RESULTS: Patients were categorized as depleted (n = 14) or nondepleted (n = 43) according to FFMI. No significant difference in gender, age, and resting lung function was found between depleted and nondepleted patients. When compared with nondepleted COPD patients, the depleted COPD patients had a significantly lower O2 uptake at the peak of exercise and at anaerobic threshold as well as at peak oxygen pulse, oxygen uptake efficiency slope (OUES), and heart rate recovery (HRR) (P < .05 for all comparisons), but similar inspiratory capacity/total lung capacity at the peak of exercise. Moreover, they also reported significantly higher leg fatigue (P < .05), but not dyspnea on exertion. In all patients, significant correlations (P < .01) were found between FFMI and peak oxygen pulse, OUES, HRR, and leg fatigue. CONCLUSIONS: This study shows that FFM depletion plays a part in the reduction of exercise capacity in COPD patients, regardless of dynamic hyperinflation, and is strictly associated with poor cardiovascular response to exercise and to leg fatigue, but not with dyspnea

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิหลัง: ในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังที่เราตรวจสอบผลกระทบของมวลไขมันฟรี (FFM) การออกกำลังกายกับความจุสูงสุดและความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงในปริมาณปอดการดำเนินงานระหว่างการออกกำลังกาย นักวิจัยในการศึกษาภาคตัดขวาง 57 ราย (หญิง 16; อายุ 65 ± 8 Y) ได้รับการประเมินอย่างต่อเนื่องโดยการวางตัวการทำงานของปอดอาการ จำกัด การทดสอบการออกกำลังกายหัวใจ, องค์ประกอบของร่างกายและโดยวิธีการของการวิเคราะห์ความต้านทาน bioelectrical การวัดดัชนี FFM (FFMI; กิโลกรัมต่อตารางเมตร) ผลการศึกษา: ผู้ป่วยจะถูกแบ่งออกเป็นหมด (n = 14) หรือ nondepleted (n = 43) ตาม FFMI ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเพศอายุและการทำงานของปอดที่วางอยู่ถูกพบระหว่างผู้ป่วยและหมด nondepleted เมื่อเทียบกับผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง nondepleted, ผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังหมดลงอย่างมีนัยสำคัญต่ำ O 2การดูดซึมที่จุดสูงสุดของการออกกำลังกายและในเกณฑ์ไม่ใช้ออกซิเจนเช่นเดียวกับที่การเต้นของชีพจรออกซิเจนสูงสุดลาดชันที่มีประสิทธิภาพการดูดซึมออกซิเจน (OUES) และการกู้คืนอัตราการเต้นหัวใจ (HRR) (P <0.05 สำหรับการเปรียบเทียบทั้งหมด) แต่ที่คล้ายกันหายใจความจุ / ความจุปอดรวมที่จุดสูงสุดของการออกกำลังกาย นอกจากนี้พวกเขายังมีรายงานความเมื่อยล้าที่ขาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) แต่ไม่หายใจลำบากในการออกแรง ในผู้ป่วยทุกความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.01) พบระหว่าง FFMI และชีพจรออกซิเจนสูงสุด OUES, HRR และความเหนื่อยล้าที่ขา โดยสรุปการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการสูญเสีย FFM เล่นเป็นส่วนหนึ่งในการลดความจุของการออกกำลังกายในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังโดยไม่คำนึงถึง hyperinflation แบบไดนามิกและมีความเกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดกับการตอบสนองหัวใจและหลอดเลือดที่ไม่ดีในการออกกำลังกายและความเมื่อยล้าที่ขา แต่ไม่ได้มีอาการหายใจลำบาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติ : ในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง เราทำการศึกษาผลของมวลไขมัน ( FFM ) ความจุสูงสุดในการออกกำลังกายและความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงปริมาตรปอดในปฏิบัติการระหว่างการออกกำลังกาย วิธีการ : การศึกษาภาคตัดขวาง 57 ราย ( 16 เพศหญิง อายุ 65 ± 8 Y ) ตามลำดับ ประเมิน โดยพักปอด อาการทางหัวใจและปอด ออกกำลังกาย จำกัด การทดสอบและ สัดส่วนของร่างกาย โดยวิธีการวิเคราะห์แบบชั่งน้ำหนักใต้น้ำวัดดัชนี ffm ( ffmi ; กิโลกรัมต่อตารางเมตร ) ผลการศึกษา : ผู้ป่วยที่จัดอยู่ในประเภทพร่อง ( N = 14 ) หรือ nondepleted ( n = 43 ) ตาม ffmi . ไม่มีความแตกต่างในเรื่องเพศ อายุ และพักผ่อนปอดพบหมดและ nondepleted ผู้ป่วย เมื่อเทียบกับ nondepleted ผู้ป่วย COPD ,ในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมีพร่องต่ำกว่า O < sub > 2 < / sub > การดูดซึมที่จุดสูงสุดของการออกกำลังกายและใช้เกณฑ์เช่นเดียวกับที่ชีพจรออกซิเจนสูงสุดประสิทธิภาพการดูดซึมออกซิเจนความชัน ( oues ) และการฟื้นตัวของอัตราการเต้นหัวใจ ( TV ) ( p < . 05 สำหรับการเปรียบเทียบ ) แต่ที่คล้ายกันการความจุ รวม / ความจุปอดที่จุดสูงสุดของการออกกำลังกาย นอกจากนี้พวกเขายังมีรายงานสูงกว่าขาล้า ( P < . 05 ) แต่ไม่มีอาการหายใจลำบากในการออกกําลังกาย ในผู้ป่วยทุกด้าน ( P < . 01 ) พบระหว่าง ffmi ชีพจรและออกซิเจนสูงสุด oues TV , และความเมื่อยล้าของขา สรุป การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าปราศจากการเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการลดความสามารถในการออกกำลังกายผู้ป่วย COPD , ไม่ว่าพวกเขาแบบไดนามิก ,และที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อจนอย่างเคร่งครัดการออกกำลังกายและความเมื่อยล้าที่ขา แต่ไม่ใช่กับอาการหายใจลำบาก