‘Your mother hoped you were coming

‘Your mother hoped you were coming earlier too,’ Stephen Mayhew added. He looked carefully at his son, then he sighed deeply.
‘I’m sorry — I’m so sorry,’ Dexter said unhappily. ‘How is she, Dad.”
'You need to ask her that yourself,’ Mr Mayhew said. ‘Go up to her room now. I’ll make us some lunch.’
Dexter walked slowly up the stairs, carrying Emma’s present. He opened the door of his mother’s bedroom and went nervously inside. Alison Mayhew was sitting up in her bed. She was very thin and she looked very tired and ill. But she smiled when she saw her son.
‘A present! What have you brought me ?' she asked.
‘The present is from Emma,’ Dexter said. ‘Let’s open it.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' แม่หวังว่า คุณมาเร็วเกินไป Stephen Mayhew เพิ่ม เขามองอย่างระมัดระวังบุตร แล้วเขาถอนหายใจลึก ' ขอ — เพื่อขอ Dexter กล่าวว่า unhappily ว่าเธอ พ่อ " ' คุณจำเป็นต้องขอให้เธอนั้นเอง กล่าวว่า นาย Mayhew ' ขึ้นไปห้องของเธอตอนนี้ ฉันจะทำให้เราบางมื้อกลางวัน ' Dexter เดินช้ามาก แบกของ Emma ปัจจุบัน เขาเปิดประตูห้องนอนของแม่ และก็คนภายใน อลิสัน Mayhew นั่งค่าเตียงของเธอ เธอมาก และเธอดูเหนื่อย และป่วย แต่เธอยิ้มเมื่อเธอเห็นลูกชายของเธอ ' ขวัญ อะไรมีคุณนำฉัน? "เธอถาม 'ปัจจุบันจากเอ็มม่า Dexter กล่าวว่า 'ลองเปิดด้วย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'คุณแม่หวังว่าคุณได้มาก่อนหน้านี้มากเกินไป' สตีเฟ่นเมย์ฮิวเพิ่ม เขามองอย่างที่ลูกชายของเขาแล้วเขาก็ถอนหายใจลึก.
'ฉันขอโทษ - ฉันขอโทษ "เด็กซ์เตอร์กล่าวว่ามีความสุข "เธอเป็นวิธีการที่พ่อ."
"คุณต้องถามตัวเองว่า 'นายเมย์ฮิวกล่าวว่า 'จงขึ้นไปที่ห้องของเธอในขณะนี้ ฉันจะทำให้เรารับประทานอาหารกลางวันบาง.
Dexter เดินช้าขึ้นบันไดถือปัจจุบันของเอ็มม่า เขาเปิดประตูห้องนอนของแม่ของเขาและเดินหงุดหงิดภายใน อลิสันเมย์ฮิวกำลังนั่งอยู่ในเตียงของเธอ เธอเป็นคนที่บางมากและเธอดูเหนื่อยมากและป่วย แต่เธอก็ยิ้มเมื่อเธอเห็นลูกชายของเธอ.
'นำเสนอ! คุณมีสิ่งที่นำฉัน? เธอถาม.
'ปัจจุบันมาจากเอ็มม่า "เด็กซ์เตอร์กล่าวว่า 'ลองเปิดมัน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แม่ของคุณหวังว่าคุณจะมาก่อนหน้านี้ด้วย สตีเฟ่น เมฟิวเพิ่ม เขาดูอย่างลูกชายของเขาแล้ว เขาถอนหายใจลึกๆ
' ฉันขอโทษฉันขอโทษ ' เด็กซ์เตอร์บอกว่าไม่มีความสุข ' แล้วเธอ พ่อ "
' คุณต้องไปถามเธอเอง ' นายเมฮิวกล่าว ' ไปที่ห้องของเธอแล้ว ฉันจะทำอาหารกลางวัน '
เด็กซ์เตอร์เดินช้าๆขึ้นบันได แบกของ Emma ปัจจุบันเขาเปิดประตูห้องนอนของแม่ของเขาและเดินกระวนกระวายอยู่ภายใน อลิสัน เมย์ฮิวก็นั่งอยู่บนเตียงของเธอ เธอผอมมาก เธอดูเหนื่อยและป่วย แต่เธอยิ้มเมื่อเธอเห็นลูกชายของเธอ
' ขวัญ คุณพาอะไรฉัน ? เธอถาม
' ปัจจุบันจากเอ็มม่า ' เด็กซ์เตอร์ กล่าว ' '





เปิดกัน