Crop coefficient, water requirement

Crop coefficient, water requirements, yield and water use efficiency of
sugarcane growth in Brazil

A correct evaluation of water losses as evapotranspiration (ET) by crops is important for allocating irrigation water and improving water use efficiency. Field experiments were conducted throughout 2009/2010 (second ratoon) and 2010/2011 (third ratoon) in a sugarcane field of a commercial distillery located on the coastal area of Paraiba state, Brazil. The main objective of this study was to determine crop coefficient, water requirements and water use efficiency (WUE) of sugarcane grown in a tropical climate. The experimental design was by randomized block design with four irrigation treatments and three replications using two center pivots. Crop evapotranspiration (ET) was determined by field soil water balance and reference evapotranspiration (ETo) was obtained based on Penman–Monteith method (FAO/56), using data of air temperature, relative humidity, wind speed and solar radiation from Data Collection Platform, located next to the experimental site. The experimental area was cultivated with
irrigation applied weekly by a center pivot system in addition to rainfall. The irrigation scheduling was based on four irrigation levels (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% and T4 = 100% of ETo). Results showed that ET and WUE are strongly influenced by soil water availability. When averaged across two years, productivity increased according to increases in water level. Sugarcane ET ranged from 2.7 (rain-fed condition) to 4.2 mm day−1 (100% ETo irrigation treatment)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัดสัมประสิทธิ์ ความต้องการน้ำ ผลผลิต และประสิทธิภาพใช้น้ำเจริญเติบโตของอ้อยในบราซิลประเมินต้องสูญเสียน้ำเป็น evapotranspiration (ET) โดยพืชเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปันส่วนน้ำชลประทาน และปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ ฟิลด์ทดลองได้ดำเนินการตลอดปี 2009/2010 (ratoon สอง) 2010/2554 (ratoon สาม) ในอ้อยฟิลด์ของโรงกลั่นสุพาณิชย์อยู่บริเวณชายฝั่งรัฐ Paraiba บราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือการ กำหนดสัมประสิทธิ์พืช ความต้องการน้ำและน้ำใช้ประสิทธิภาพ (WUE) ของอ้อยที่ปลูกในภูมิอากาศเขตร้อน การออกแบบการทดลองได้ โดยการออกแบบบล็อก randomized รักษาชลประทาน 4 และระยะที่สามใช้ pivots ศูนย์สอง Evapotranspiration พืช (ET) ถูกกำหนด โดยฟิลด์ดินน้ำสมดุล และตามวิธี Penman – รีมอนทีท (FAO/56), ใช้ข้อมูลอุณหภูมิอากาศ ความชื้นสัมพัทธ์ ความเร็วลม และแสงอาทิตย์รังสีจากแพลตฟอร์มเก็บรวบรวมข้อมูล อยู่ไซต์ทดลองอ้างอิง evapotranspiration (ร้านเบ) กล่าว พื้นที่ทดลองถูกปลูกด้วยชลประทานใช้ระบบศูนย์สาระสำคัญนอกจากปริมาณน้ำฝนรายสัปดาห์ แผนชลประทานขึ้นใน 4 ระดับชลประทาน (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% และ T4 = 100% ของร้านเบ) ผลพบว่า ร้อยเอ็ดและ WUE เป็นอย่างยิ่งรับอิทธิพลจากดินน้ำพร้อม เมื่อ averaged ข้ามสองปี ผลผลิตที่เพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นในระดับน้ำ อ้อยและอยู่ในช่วงจาก 2.7 (สภาพฝนเลี้ยง) กับ day−1 4.2 มม. (100% ร้านเบชลประทานรักษา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าสัมประสิทธิ์พืชที่ต้องการน้ำผลผลิตและประสิทธิภาพการใช้น้ำของการเจริญเติบโตของอ้อยในบราซิลการประเมินผลที่ถูกต้องของการสูญเสียน้ำเป็นคายระเหย(ET) โดยพืชที่มีความสำคัญในการจัดสรรน้ำชลประทานและการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ การทดลองภาคสนามได้ดำเนินการตลอด 2009/2010 (อ้อยตอวินาที) และ 2010/2011 (อ้อยตอที่สาม) ในสนามอ้อยของโรงกลั่นในเชิงพาณิชย์ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ชายฝั่งทะเลของรัฐ Paraiba บราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบค่าสัมประสิทธิ์พืชต้องการน้ำและประสิทธิภาพการใช้น้ำ (WUE) อ้อยที่ปลูกในอากาศร้อน การออกแบบการทดลองโดยการออกแบบบล็อกสุ่มสี่ชลประทานและการรักษาที่สามซ้ำใช้สอง pivots ศูนย์ การคายระเหยพืช (ET) ถูกกำหนดโดยสนามสมดุลของน้ำในดินและการคายระเหยอ้างอิง (ร.ส.พ. ) ที่ได้รับขึ้นอยู่กับวิธีการที่นักเขียน-Monteith (FAO / 56) โดยใช้ข้อมูลของอุณหภูมิอากาศความชื้นสัมพัทธ์ความเร็วลมและพลังงานแสงอาทิตย์จากแพลตฟอร์มการเก็บรวบรวมข้อมูล ตั้งอยู่ถัดจากเว็บไซต์ทดลอง พื้นที่ทดลองปลูกการชลประทานใช้รายสัปดาห์โดยระบบเดือยศูนย์นอกเหนือไปจากสายฝน ตั้งเวลาชลประทานมีพื้นฐานอยู่บนสี่ระดับชลประทาน (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% และ T4 = 100% ของ ร.ส.พ. ) ผลการศึกษาพบว่า ET และ WUE ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากดินมีน้ำ เมื่อเฉลี่ยในสองปีที่ผ่านมาผลผลิตที่เพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำ อ้อย ET ตั้งแต่ 2.7 (สภาพฝนที่เลี้ยง) 4.2 มมวันที่ 1 (100% Eto รักษาชลประทาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าความต้องการน้ำของพืช , ผลผลิต และประสิทธิภาพการใช้น้ำของอ้อยในบราซิล

การประเมินที่ถูกต้องของน้ำจากการระเหย ( ET ) โดยพืชที่สำคัญ สำหรับการจัดสรรน้ำชลประทาน และปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำการทดลองตลอด 2009 / 2010 ( ตอ 2 ) และ 2010 / 2011 ( ทั้งสาม ) ในด้านการค้าน้ำอ้อย ตั้งอยู่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลของรัฐพาไรบา ประเทศบราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้ก็เพื่อหาค่าสัมประสิทธิ์พืช ความต้องการน้ำและประสิทธิภาพการใช้น้ำ ( WUE ) ของอ้อยที่ปลูกในภูมิอากาศเขตร้อนชื้นทดลองโดยใช้แผนการทดลองแบบสุ่มในบล็อคสี่ ชลประทานวิทยา และ 3 ซ้ำโดยใช้สองศูนย์ pivots . พืชระเหย ( ET ) ถูกกำหนดโดยความสมดุลน้ำในดินนาและการคายระเหยอ้างอิง ( เอโต้ ) ได้ ตามวิธี มอนทีท ( Penman ( FAO / 56 ) โดยใช้ข้อมูลอุณหภูมิ ความชื้นสัมพัทธ์อากาศความเร็วลมและพลังงานแสงอาทิตย์จากแพลตฟอร์มการเก็บข้อมูลอยู่ถัดจากไซต์ทดลอง พื้นที่ทดลองปลูกกับ
ชลประทานรายสัปดาห์ โดยศูนย์การประยุกต์ระบบนอกจากปริมาณน้ําฝน การใช้น้ำชลประทาน 4 ระดับ ( T1 T2 = = 25% , 50% , 75% และ T4 T3 = = 100% ของเอโต้ )พบว่ามีค่า ET และมีอิทธิพลอย่างมากจากดินและน้ำ เมื่อเฉลี่ยใน 2 ปี ผลผลิตเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มระดับน้ำ อ้อยและอยู่ระหว่าง 2.7 ( ฝนป้อนเงื่อนไข ) 4.2 มม. วัน− 1 ( 100% โต้ชลประทานรักษา )