Marine protected areas (MPAs) are a widely celebrated strat-egy to promote the conservation or restoration of marine biodi- versity (species, habitats, and ecosystem functions and services, such as fisheries). In some cases, MPAs have also been proposed as a tool to alleviate poverty, given sufficient time and financial investment , and to allow mitigation of and adaption to the possible effects of climate change. It is no surprise then that multiple studies have attempted to evaluate the results of the implementation of MPAs around the world although relatively few of them have been able to
assess the outcomes of MPAs outside of their boundaries. The ecological effectiveness of an MPA may depend on its goals. For example, protecting large migratory species would require larger MPAs than would be necessary for species with a smaller home range . However, such ecological factors will only be the sole cause of success of an MPA if it is an enforced no-take reserve. Otherwise, socio-economic drivers will play a role as well, such as those affecting fishers’ motivation to comply with the rules. Nevertheless, no-take reserves are only one type of MPA: around the world, MPAs have been managed through a variety of governance regimes that define how, when and where users, who are generally fishers, access the reserve.
In such cases, fishers’ social and economic characteristics are likely to play a role in the success of the MPA, as these factors will drive their behavior and compliance with fisheries restrictions. Compliance appears to be affected by how involved fishers are/were in the establishment of rules, how legitimate the rules are for them, the expectations created towards management, and how
economically dependent they are on fishing in the MPA area.
As such, assuming that the ecological conditions for effective MPAs can be met, involving and empowering the fishers and resource users associated with these areas appear to be relevant conditions to assure resource conservation . Additionally, involving resource users would reduce transaction costs, as they can provide important information in the form of local ecological knowledge, which in many instances is not available in a different form or may be costly to acquire . Transaction costs can also be reduced after the establishment of the MPA if empowered users can assist in monitoring and enforcement and if they can trust the governmental initiative.
In Brazil, numerous MPAs have been established, beginning in 1979, and attention has only recently begun to be given to users, who in this case are mostly fishers and/or shellfish extractors. However, the older MPAs are still a source of conflict between fishers and the environmental agency respon- sible for monitoring and enforcement. Fishers, who are the primary users of these areas, are reallocated to the position of wrongdoers in situations like this.
To address this situation, in the present study, one of the first MPAs established in Brazil (Tamoios Ecological Station) was considered, together with another land park (Bocaina National Park) whose buffer zone affects fishers as well, to compare how the design of such areas would have been different had fishers been considered in their establishment. Both of these study areas are situated on the Rio de Janeiro coast. It was also considered what kind of changes would be necessary to adapt such areas to current fishers’ needs to reduce ongoing conflicts. Several con- flicts were observed in this area due to restrictions on fishing by governmental environmental agencies and to the invasion of small-scale fishing grounds by industrial fisheries.
First, local differences in the type of fishing performed in the region were considered in order to determine whether the same management measures are applicable to the whole region, which is how they are currently implemented. Then, it was considered how fishers’ knowledge could have affected the zoning of the protected areas if such knowledge was taken into account. By doing so, as an exercise, a new zoning was proposed taking into account the peculiarities of local fisheries and fishers’ knowledge, without disregarding the management options that are currently in place. Although this framework is purely conceptual, it is hoped to show that integrated and more parsimonious MPAs could be established or existing ones could be changed with the goal of achieving
conservation without inflating resource-use conflicts.
Marine protected areas (MPAs) are a widely celebrated strat-egy to promote the conservation or restoration of marine biodi- versity (species, habitats, and ecosystem functions and services, such as fisheries). In some cases, MPAs have also been proposed as a tool to alleviate poverty, given sufficient time and financial investment , and to allow mitigation of and adaption to the possible effects of climate change. It is no surprise then that multiple studies have attempted to evaluate the results of the implementation of MPAs around the world although relatively few of them have been able toassess the outcomes of MPAs outside of their boundaries. The ecological effectiveness of an MPA may depend on its goals. For example, protecting large migratory species would require larger MPAs than would be necessary for species with a smaller home range . However, such ecological factors will only be the sole cause of success of an MPA if it is an enforced no-take reserve. Otherwise, socio-economic drivers will play a role as well, such as those affecting fishers’ motivation to comply with the rules. Nevertheless, no-take reserves are only one type of MPA: around the world, MPAs have been managed through a variety of governance regimes that define how, when and where users, who are generally fishers, access the reserve.In such cases, fishers’ social and economic characteristics are likely to play a role in the success of the MPA, as these factors will drive their behavior and compliance with fisheries restrictions. Compliance appears to be affected by how involved fishers are/were in the establishment of rules, how legitimate the rules are for them, the expectations created towards management, and howeconomically dependent they are on fishing in the MPA area.As such, assuming that the ecological conditions for effective MPAs can be met, involving and empowering the fishers and resource users associated with these areas appear to be relevant conditions to assure resource conservation . Additionally, involving resource users would reduce transaction costs, as they can provide important information in the form of local ecological knowledge, which in many instances is not available in a different form or may be costly to acquire . Transaction costs can also be reduced after the establishment of the MPA if empowered users can assist in monitoring and enforcement and if they can trust the governmental initiative.In Brazil, numerous MPAs have been established, beginning in 1979, and attention has only recently begun to be given to users, who in this case are mostly fishers and/or shellfish extractors. However, the older MPAs are still a source of conflict between fishers and the environmental agency respon- sible for monitoring and enforcement. Fishers, who are the primary users of these areas, are reallocated to the position of wrongdoers in situations like this.To address this situation, in the present study, one of the first MPAs established in Brazil (Tamoios Ecological Station) was considered, together with another land park (Bocaina National Park) whose buffer zone affects fishers as well, to compare how the design of such areas would have been different had fishers been considered in their establishment. Both of these study areas are situated on the Rio de Janeiro coast. It was also considered what kind of changes would be necessary to adapt such areas to current fishers’ needs to reduce ongoing conflicts. Several con- flicts were observed in this area due to restrictions on fishing by governmental environmental agencies and to the invasion of small-scale fishing grounds by industrial fisheries.First, local differences in the type of fishing performed in the region were considered in order to determine whether the same management measures are applicable to the whole region, which is how they are currently implemented. Then, it was considered how fishers’ knowledge could have affected the zoning of the protected areas if such knowledge was taken into account. By doing so, as an exercise, a new zoning was proposed taking into account the peculiarities of local fisheries and fishers’ knowledge, without disregarding the management options that are currently in place. Although this framework is purely conceptual, it is hoped to show that integrated and more parsimonious MPAs could be established or existing ones could be changed with the goal of achievingconservation without inflating resource-use conflicts.
การแปล กรุณารอสักครู่..
พื้นที่คุ้มครองทางทะเล ( Mpas ) จะฉลองกันอย่างแพร่หลาย egy เริ่มต้นเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์หรือฟื้นฟูทะเล biodi - versity ( ชนิด , ที่อยู่อาศัย , และการทำงานของระบบนิเวศ และการบริการ เช่น จึง sheries ) ในบางกรณี , Mpas ยังได้รับการเสนอเป็นเครื่องมือในการบรรเทาความยากจน ให้ซุฟจึง cient เวลาจึง nancial และการลงทุน ,และเพื่อให้บรรเทา และการปรับตัวกับผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ มันไม่แปลกใจแล้วว่า การศึกษาหลายได้พยายามที่จะประเมินผลของการดำเนินงาน Mpas ทั่วโลกแม้ว่าค่อนข้างน้อยของพวกเขาได้รับสามารถที่จะ
ประเมินผล Mpas นอกเขตแดนของตน ประสิทธิผลทางนิเวศวิทยาของปาสคาลจะขึ้นอยู่กับเป้าหมายของ . ตัวอย่างเช่นปกป้องสายพันธุ์อพยพขนาดใหญ่จะต้องมีขนาดใหญ่กว่าจะเป็น Mpas ชนิดที่มีช่วงบ้านขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม ปัจจัยทางนิเวศวิทยาดังกล่าวจะเป็นเพียงสาเหตุเดียวของความสำเร็จของปาสคาลถ้าเป็นการบังคับใช้ ไม่รับจอง ไม่อย่างนั้น สังคมไดรเวอร์จะมีบทบาทเช่นกัน เช่นที่มีผลต่อจึง shers แรงจูงใจที่จะปฏิบัติตามกฎ อย่างไรก็ตามไม่ใช้สำรองเป็นเพียงหนึ่งชนิดของปาสคาล : ทั่วโลก , Mpas ได้รับการจัดการผ่านความหลากหลายของระบอบการปกครองที่เดอจึงไม่อย่างไร ที่ไหนและเมื่อผู้ใช้ที่โดยทั่วไปจึง shers เข้าถึงสำรอง
ในกรณีดังกล่าว จึง shers ' ลักษณะทางสังคม และเศรษฐกิจมีแนวโน้มที่จะมีบทบาทใน ความสำเร็จของปาสคาลเป็นปัจจัยเหล่านี้จะทำให้พฤติกรรมและการปฏิบัติตามข้อ จำกัด จึง sheries . ตามปรากฏ ที่จะได้รับผลกระทบโดยวิธีการที่เกี่ยวข้องจึง shers / ในการจัดตั้งกฎวิธีการถูกต้องตามกฎหมายกฎสำหรับพวกเขา สร้างความคาดหวังต่อการจัดการและวิธีการ
ทางเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับพวกเขาอยู่ในพื้นที่จึงชิง MPA .
เช่นสมมติว่าสภาพทางนิเวศวิทยาสำหรับ Mpas มีประสิทธิภาพได้เกี่ยวข้องกับการถ่ายทอดและ shers และผู้ใช้ทรัพยากรที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่เหล่านี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้อง เงื่อนไขรับประกันการอนุรักษ์ทรัพยากร นอกจากนี้ เกี่ยวข้องกับผู้ใช้ทรัพยากรจะลดต้นทุนธุรกรรม พวกเขาสามารถให้ข้อมูลที่สำคัญในรูปแบบของความรู้ระบบนิเวศท้องถิ่นซึ่งในหลายกรณีไม่สามารถใช้ได้ในรูปแบบที่แตกต่างกัน หรืออาจเป็นบทเรียนราคาแพงเพื่อซื้อ รายการค่าใช้จ่ายก็จะลดลง หลังจากที่ตั้งของปาสคาลถ้าผู้ใช้อำนาจสามารถช่วยในการตรวจสอบและการบังคับใช้และถ้าพวกเขาเชื่อความคิดริเริ่มของรัฐ .
ในบราซิล , Mpas มากมายได้ถูกก่อตั้งขึ้น การเริ่มต้นในปี 1979 ,
การแปล กรุณารอสักครู่..