Gus returns and says that the gas h

Gus returns and says that the gas has gone out, as the meter needs to be refilled with coins. Ben says they'll have to wait for Wilson. Gus says that Wilson doesn't always come—that he sometimes sends only a message—and complains about not having a cup of tea "before." He believes that, as it's his place, Wilson should pay for the meter. Ben denies this, saying Wilson has only rented it. Gus is insistent, arguing that since no one ever complains or hears anything, Wilson must own all the places they go to. He also finds it hard to talk to Wilson, and says that he's been thinking about the "last one"—a girl. When Ben reads his newspaper instead of answering him, he and Gus get into an argument. Gus continues talking about the girl. The job was a "mess," he recalls, as women don't "hold together like men." He wonders who cleans up for them after they leave. Ben reminds him that other departments take care of those matters.

A clattering sound from the wall between their beds interrupts them. With guns in hand, they investigate and find a box on a dumb waiter (a small elevator controlled by pulleys that delivers food or other goods between floors, usually in restaurants or hotels). Gus pulls a piece of paper out, and Ben tells him to read it. It lists an order for food. The dumb waiter ascends. Ben explains that the upstairs used to be a café, the basement was the kitchen, and that these places change ownership quickly. Gus loudly wonders who has moved in. The dumb waiter descends again, and Gus pulls out another order for food. Gus looks up the hatch, but Ben pushes him away. Ben decides that they should send something up, but they have only a little food. Gus keeps revealing more food, however—a cake, and a bag of chips. They put everything on a plate, but the dumb waiter ascends before they can put the plate on it.
They decide to wait until the dumb waiter returns. Gus wonders how it could be a café if the gas stove is so inefficient. The box descends again with another order, this time for "high class" exotic food such as "Ormitha Macarounada." Ben pretends to know how to make the dish. They put the plate on the dumb waiter and Gus yells up the hatch, announcing the brand names of the food. Ben tells him that he shouldn't shout. Ben warns Gus not to lose sight of their job and tells him to get ready and polish his gun. Gus wonders about the possibility of another nearby kitchen, which Ben supports. Gus then discusses, without Ben's answering, his feelings of anxiety about the job and Wilson. Another order comes down the passage for more food with which they are unfamiliar. Much to Ben's chagrin, the packet of tea they sent up has also returned, perhaps because, as Gus suggests, it isn't teatime.
Analysis
The influence of Beckett's Waiting for Godot deepens in this section, in which it becomes clearer that Ben is perhaps not telling Gus the complete truth about their operation—they are certainly in the kitchen of a working café, not merely a basement, and something is odd about their interaction with the person or people upstairs. In Godot, the two men wait around for a man named Godot who never arrives, yet who exercises great power over them. In The Dumb Waiter, Ben and Gus are at the beck and call of Wilson, a mysterious character who dominates the duo even when he's not around—or perhaps especially when he's not around. Ben is more reverent of Wilson, while Gus is wary of their relationship to the mysterious figure. It is therefore not surprising that Gus is the one who looks up and wants to shout up the hatch—investigating the god upstairs, so to speak—and not Ben, who seems fearful of angering the gods and who is anxious to please them. He is noticeably embarrassed when the tea is returned. Gus also seems to hold a greater sensitivity to his job. He is not only disturbed about their murder of the girl, but he wonders who has the task of cleaning up the remains.
The characters' anxiety over their lower-class status hangs over the food sequence. It begins with their inability to pay for the meter, which inhibits their ability to make their own food, or at least to brew their own tea. Their anxiety amplifies when they feel they need to send more food back up the hatch, and then with the orders for increasingly fancy food with which they are not familiar. Much of this class tension is bound up in language. Gus tries to dress up their own standard food by announcing the brand names associated with the items, names that pale in comparison to the exotic names of the ordered dishes, such as "Ormitha Macarounada." Ben noticeably tries to cover up his lower-class status by pretending that he knows how to make the dish. The characters' dialect is also distinctly lower class, abrupt sentences peppered with idiomatic utterances like "Kaw!" Many productions of The Dumb Waiter emphasize Ben's and Gus's different relationships to class by giving Ben an accent of a slightly better-off Englishman, while Gus often speaks in a lower-class Cockney accent. American audiences may not be able to distinguish between the particular accents so readily.
Interruptions and abbreviations continue to play a significant role in this section, as Gus's continuing questions about the nature of their job and the café are twice broken by the sounds of the descending dumb waiter. As of now, Ben and Gus's communication with the upstairs via the dumb waiter has been based on written notes with abbreviated sentences at that. This limited communication will assume a more symbolic form in the next section.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Gus กลับ และบอกว่า ก๊าซหาย เป็นตัววัดต้องถูกเติม ด้วยเหรียญ เบนกล่าวว่า พวกเขาจะต้องรอ Wilson Gus กล่าวว่า Wilson ไม่เสมอมาเช่นว่า เขาบางครั้งส่งเฉพาะข้อความ — และบ่นเกี่ยวกับการไม่มีถ้วยชา "ก่อน" เขาเชื่อว่า มันเป็นเขา Wilson ควรจ่ายค่ามิเตอร์ เบนปฏิเสธนี้ ว่า Wilson มีเพียงให้เช่าได้ Gus เป็นเรื่อง insistent โต้เถียงที่เนื่องจากไม่เคยบ่น หรือได้ยินอะไร Wilson ต้องเป็นเจ้าของสถานทั้งหมดที่พวกเขาไป เขายังพบว่ายากที่จะพูดคุยกับ Wilson และกล่าวว่า เขาได้คิดเกี่ยวกับการ "ล่าสุดหนึ่ง" ซึ่งผู้หญิง เมื่อเบนอ่านหนังสือพิมพ์ของเขาแทนที่จะตอบเขา เขาและ Gus ได้เป็นอาร์กิวเมนต์ Gus ยังคงพูดถึงหญิงสาว งานมี "ระเบียบ เขาเรียกคืน เป็นผู้หญิงอย่า"สมานเช่นคนนั้น" มหัศจรรย์เขาที่ล้างข้อมูลพวกเขาหลังจากที่ปล่อยให้พวกเขา เบนเตือนเขาว่า แผนกอื่น ๆ ดูแลเรื่องเหล่านั้นเสียง clattering จากผนังระหว่างเตียงของพวกเขาขัดจังหวะพวกเขา มีปืนในมือ พวกเขาตรวจสอบ และค้นหากล่องบนเสิร์ฟใบ้ (ตัวเล็กลิฟท์ควบคุมรอกที่ส่งอาหารหรือสินค้าอื่น ๆ ระหว่างชั้น มักจะอยู่ในร้านอาหารหรือโรงแรม) Gus ดึงกระดาษออก และเบนบอกอ่าน จะแสดงรายการใบสั่งสำหรับอาหาร พนักงานเสิร์ฟใบ้ลอยขึ้นไป เบนอธิบายว่า ที่ชั้นบนใช้เป็น คาเฟ่ ห้องครัวมีห้องใต้ดิน และว่า สถานเหล่านี้เปลี่ยนแปลงความเป็นเจ้าของอย่างรวดเร็ว Gus ดังสิ่งมหัศจรรย์ที่ได้ย้ายใน พนักงานเสิร์ฟใบ้ทอดอีกครั้ง และ Gus ดึงออกใบสั่งอื่นสำหรับอาหาร Gus ค้นหาขณะ แต่เบนผลักดันเขาออกไป เบนจึงตัดสินใจว่า พวกเขาควรส่งค่า แต่พวกเขามีเพียงเล็กน้อยอาหาร Gus จะเผยให้เห็นอาหารมากขึ้น อย่างไรก็ตาม — เค้ก และถุงของชิ พวกเขาใส่ทุกอย่างในจาน แต่เสิร์ฟใบ้ ascends ก่อนที่พวกเขาสามารถใส่จานไว้พวกเขาตัดสินใจที่จะรอจนกว่าจะเสิร์ฟใบ้กลับ Gus สิ่งมหัศจรรย์อย่างไรคาเฟ่ว่าเตาแก๊สต่ำดังนั้น กล่องทอดอีกครั้งกับใบสั่งอื่น เวลานี้สำหรับ "ชั้น" อาหารที่แปลกใหม่เช่น "Ormitha Macarounada" เบนแอบไปรู้วิธีการทำอาหาร พวกเขาใส่จานเสิร์ฟใบ้ และ Gus yells ค่าแฮทช์ ประกาศชื่อแบรนด์ของอาหาร เบนบอกเขาว่า เขาไม่ควรตะโกน เบนเตือน Gus ไม่ให้สูญเสียสายตาของคน และบอก การเตรียมขัดปืนของเขา Gus สิ่งมหัศจรรย์เกี่ยวกับความอื่นที่ใกล้เคียงกับห้องครัว ที่เบน Gus แล้วอธิบาย ไม่ มีการตอบรับของเบน เขารู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับงานและ Wilson สั่งที่อื่นมาลงเส้นทางที่พวกเขาไม่คุ้นเคยอาหารเพิ่มเติม มากไปน้ำตกชากรินของเบน แพ็คเก็ตของชาที่ส่งออกไปได้ยังส่งกลับ อาจเนื่องจาก เป็น Gus แนะนำ ไม่สกิตวิเคราะห์The influence of Beckett's Waiting for Godot deepens in this section, in which it becomes clearer that Ben is perhaps not telling Gus the complete truth about their operation—they are certainly in the kitchen of a working café, not merely a basement, and something is odd about their interaction with the person or people upstairs. In Godot, the two men wait around for a man named Godot who never arrives, yet who exercises great power over them. In The Dumb Waiter, Ben and Gus are at the beck and call of Wilson, a mysterious character who dominates the duo even when he's not around—or perhaps especially when he's not around. Ben is more reverent of Wilson, while Gus is wary of their relationship to the mysterious figure. It is therefore not surprising that Gus is the one who looks up and wants to shout up the hatch—investigating the god upstairs, so to speak—and not Ben, who seems fearful of angering the gods and who is anxious to please them. He is noticeably embarrassed when the tea is returned. Gus also seems to hold a greater sensitivity to his job. He is not only disturbed about their murder of the girl, but he wonders who has the task of cleaning up the remains.The characters' anxiety over their lower-class status hangs over the food sequence. It begins with their inability to pay for the meter, which inhibits their ability to make their own food, or at least to brew their own tea. Their anxiety amplifies when they feel they need to send more food back up the hatch, and then with the orders for increasingly fancy food with which they are not familiar. Much of this class tension is bound up in language. Gus tries to dress up their own standard food by announcing the brand names associated with the items, names that pale in comparison to the exotic names of the ordered dishes, such as "Ormitha Macarounada." Ben noticeably tries to cover up his lower-class status by pretending that he knows how to make the dish. The characters' dialect is also distinctly lower class, abrupt sentences peppered with idiomatic utterances like "Kaw!" Many productions of The Dumb Waiter emphasize Ben's and Gus's different relationships to class by giving Ben an accent of a slightly better-off Englishman, while Gus often speaks in a lower-class Cockney accent. American audiences may not be able to distinguish between the particular accents so readily.Interruptions and abbreviations continue to play a significant role in this section, as Gus's continuing questions about the nature of their job and the café are twice broken by the sounds of the descending dumb waiter. As of now, Ben and Gus's communication with the upstairs via the dumb waiter has been based on written notes with abbreviated sentences at that. This limited communication will assume a more symbolic form in the next section.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กัสกลับและบอกว่าก๊าซออกไปเป็นเมตรจะต้องมีการเติมเงินกับเหรียญ เบนบอกว่าพวกเขาจะต้องรอให้วิลสัน กัสวิลสันกล่าวว่าไม่เคยมาที่บางครั้งเขาก็จะส่งเฉพาะข้อความและบ่นเรื่องที่ไม่ได้มีถ้วยชา "มาก่อน." เขาเชื่อว่าเป็นเป็นสถานที่ของเขาวิลสันควรจะจ่ายสำหรับเมตร เบนปฏิเสธเรื่องนี้ว่าวิลสันได้ให้เช่าเพียง แต่ กัสเป็นยืนหยัดเถียงว่าตั้งแต่ไม่มีใครเคยบ่นหรือได้ยินอะไรที่วิลสันต้องเป็นเจ้าของทุกสถานที่ที่พวกเขาไป นอกจากนี้เขายังพบว่ามันยากที่จะพูดคุยกับวิลสันและบอกว่าเขาได้รับการคิดเกี่ยวกับ "คนสุดท้าย" สาว -a เมื่อเบนอ่านหนังสือพิมพ์ของเขาแทนการรับเขาและกัสได้รับในการโต้แย้ง กัสยังคงพูดคุยเกี่ยวกับหญิงสาว งานที่เป็น "ระเบียบ" เขาจำได้ว่าเป็นผู้หญิงไม่ได้ "ถือกันเช่นคน." เขาสงสัยที่ทำความสะอาดขึ้นสำหรับพวกเขาหลังจากที่พวกเขาออก เบนเตือนเขาว่าหน่วยงานอื่น ๆ ที่ดูแลเรื่องเหล่านั้น. เสียงกระทบจากผนังระหว่างเตียงของพวกเขาพวกเขาขัดจังหวะ ที่มีปืนอยู่ในมือของพวกเขาตรวจสอบและพบกล่องบนบริกรใบ้ (ลิฟท์ขนาดเล็กที่ควบคุมโดยรอกที่ให้อาหารหรือสินค้าอื่น ๆ ระหว่างชั้นมักจะอยู่ในร้านอาหารหรือโรงแรม) กัสดึงกระดาษออกและเบนบอกว่าเขาจะอ่านมัน จะแสดงเพื่อให้อาหาร บริกรใบ้เชื่อม เบนอธิบายว่าชั้นบนที่ใช้จะเป็นคาเฟ่, ห้องใต้ดินเป็นห้องครัวและที่สถานที่เหล่านี้เปลี่ยนความเป็นเจ้าของได้อย่างรวดเร็ว กัสดังมหัศจรรย์ที่ได้ย้ายเข้ามาอยู่. บริกรใบ้ลงมาอีกครั้งและกัสดึงออกเพื่อให้อาหารอีก กัสเงยหน้าขึ้นมองฟัก แต่เบนผลักเขาออกไป เบนตัดสินใจว่าพวกเขาควรจะส่งบางสิ่งบางอย่างขึ้น แต่พวกเขามีเพียงอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ กัสช่วยเผยให้เห็นอาหารมากขึ้น แต่-เค้กและถุงของชิป พวกเขาใส่ทุกอย่างในจาน แต่บริกรใบ้ขึ้นไปก่อนที่พวกเขาสามารถใส่จานบน. พวกเขาตัดสินใจที่จะรอจนกว่าผลตอบแทนที่บริกรใบ้ กัสงสัยว่ามันอาจจะเป็นคาเฟ่ถ้าเตาแก๊สจะไม่มีประสิทธิภาพดังนั้น กล่องลงมาอีกครั้งกับการสั่งซื้ออีกครั้งสำหรับ "ชั้นสูง" อาหารที่แปลกใหม่เช่น "Ormitha Macarounada." เบนอ้างว่ารู้วิธีการทำอาหาร พวกเขาวางบนแผ่นบริกรใบ้และกัสตะโกนขึ้นฟักประกาศชื่อแบรนด์ของอาหาร เบนบอกเขาว่าเขาไม่ควรจะตะโกน เบนเตือนกัสไม่ได้ที่จะสูญเสียสายตาของงานของพวกเขาและบอกเขาจะได้รับพร้อมและขัดปืนของเขา กัสงสัยเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของห้องครัวที่ใกล้เคียงอื่นซึ่งเบนสนับสนุน กัสแล้วกล่าวโดยไม่ต้องตอบเบน, ความรู้สึกของเขาของความวิตกกังวลเกี่ยวกับการงานและวิลสัน เพื่อลงมาอีกทางอาหารมากขึ้นด้วยการที่พวกเขาไม่คุ้นเคย มากเพื่อความผิดหวังของเบน, แพ็คเก็ตของชาที่พวกเขาส่งไปถึงยังได้กลับมาอาจจะเป็นเพราะเป็นกัสแสดงให้เห็นก็ไม่ได้เป็นน้ำชา. การวิเคราะห์อิทธิพลของรอ Beckett สำหรับ Godot ล้ำลึกในส่วนนี้ในการที่จะกลายเป็นที่ชัดเจนว่าเบน บางทีอาจจะไม่ได้บอกความจริงกัสที่สมบูรณ์เกี่ยวกับการดำเนินงานของพวกเขาที่พวกเขาอย่างแน่นอนในห้องครัวของคาเฟ่ทำงานไม่เพียงชั้นใต้ดินและสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลหรือคนชั้นบน ใน Godot ทั้งสองคนรอรอบสำหรับผู้ชายคนหนึ่งชื่อ Godot ที่ไม่เคยมาถึงยังที่ออกกำลังกายพลังอันยิ่งใหญ่เหนือพวกเขา ในบริกร, เบนและกัสอยู่ที่เบ็คและการเรียกร้องของวิลสันเป็นตัวละครที่ลึกลับที่ครองคู่แม้ในขณะที่เขาไม่ได้รอบหรือบางทีอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่ได้รอบ เบนมากขึ้นความเคารพนับถือบูชาของวิลสันขณะที่กัสคือระวังความสัมพันธ์กับบุคคลลึกลับ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่กัสเป็นคนหนึ่งที่มองขึ้นไปและต้องการที่จะตะโกนขึ้นฟัก-สืบสวนพระเจ้าชั้นบนเพื่อที่จะพูดและไม่เบนที่ดูเหมือนว่ากลัวขุ่นเคืองพระเจ้าและผู้ที่เป็นกังวลที่จะโปรดพวกเขา เขาเป็นอายอย่างเห็นได้ชัดเมื่อชาจะถูกส่งกลับ กัสยังดูเหมือนว่าจะถือไวมากขึ้นในการทำงานของเขา เขาไม่ได้รบกวนเพียงของพวกเขาเกี่ยวกับการฆาตกรรมของหญิงสาว แต่เขาสงสัยที่มีงานของการทำความสะอาดซาก. ความวิตกกังวลของตัวละครมากกว่าสถานะที่ต่ำกว่าระดับของพวกเขาแขวนอยู่เหนือลำดับอาหาร มันเริ่มต้นด้วยการไร้ความสามารถของพวกเขาที่จะจ่ายสำหรับเมตรซึ่งยับยั้งความสามารถในการทำอาหารของตัวเองหรืออย่างน้อยในการชงชาของตัวเอง ความวิตกกังวลของพวกเขาขยายเมื่อพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาจำเป็นต้องส่งอาหารมากขึ้นกลับขึ้นฟักแล้วมีคำสั่งสำหรับอาหารแฟนซีมากขึ้นกับการที่พวกเขาไม่คุ้นเคย มากของความตึงเครียดชั้นนี้ถูกผูกขึ้นในภาษา กัสพยายามที่จะแต่งตัวอาหารของตัวเองด้วยการประกาศมาตรฐานชื่อแบรนด์ที่เกี่ยวข้องกับรายการชื่อที่อ่อนในการเปรียบเทียบกับชื่อที่แปลกใหม่ของอาหารที่สั่งเช่น "Ormitha Macarounada." อย่างเห็นได้ชัดเบนพยายามที่จะปกปิดสถานะที่ต่ำกว่าชั้นเรียนของเขาโดยอ้างว่าเขารู้วิธีที่จะทำให้จาน ภาษาถิ่นของตัวละครยังเป็นระดับที่ต่ำกว่าอย่างเห็นได้ชัดประโยคอย่างกระทันหันพริกไทยกับคำพูดสำนวนเช่น "คอก" โปรดักชั่นหลายบริกรเน้นเบนกัสและความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันในชั้นเรียนโดยให้เบนสำเนียงของเล็กน้อยดีกว่าการปิดอังกฤษในขณะที่กัสมักจะพูดในสำเนียงสกุลต่ำกว่าระดับ ผู้ชมชาวอเมริกันอาจจะไม่สามารถที่จะแยกแยะระหว่างสำเนียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้พร้อม. หยุดชะงักและตัวย่อที่ยังคงมีบทบาทสำคัญในส่วนนี้เป็นคำถามต่อเนื่องกัสเกี่ยวกับลักษณะของงานของพวกเขาและคาเฟ่จะแตกครั้งที่สองโดยเสียงของลงมา บริกรใบ้ ณ ตอนนี้เบนกัสและการสื่อสารที่มีชั้นบนผ่านทางบริกรใบ้ที่ได้รับขึ้นอยู่กับการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยประโยคที่ว่าหายาก การสื่อสารที่ จำกัด นี้จะถือว่าเป็นรูปแบบสัญลักษณ์มากขึ้นในส่วนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กัสกลับมาและบอกว่าก๊าซออกไปเป็นเมตร ต้องอายุ ด้วยเหรียญ เบนบอกว่า พวกเขาจะต้องรอ วิลสัน กัสบอกว่าวิลสันไม่ได้เสมอมาว่าบางครั้งเขาก็ส่งเฉพาะข้อความและบ่นเกี่ยวกับไม่ได้มีถ้วยน้ำชา " ก่อน " เขาเชื่อว่า เป็นสถานที่ของเขา วิลสัน ควรจะจ่ายสำหรับเมตร เบน ปฏิเสธ ว่า วิลสัน ได้แค่เช่ามันมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทานมันเป็นฝนตกหนัก ผมไม่สามารถต้านทาน