1 The bag snatcherOne Saturday afte

1 The bag snatcher
One Saturday afternoon in a small town, Emma Carter came out of the
shoe shop with some new shoes. They were cheap shoes, but Emma
was very pleased with them. She was seventy-three years old and didn’t
have much money. She began to walk home. ‘A nice cup of tea,’ she
thought, ‘and then I can go for a walk in my new shoes.’
It was a quiet town and there was nobody in the street. Suddenly,
Emma heard something behind her. She didn’t have time to look, because
just then somebody ran up behind her, hit her on the head, and
snatched her bag out of her hands. Emma fell down on her back. Then
she looked up and saw a tall young man with long, dirty brown hair.
He stood and looked down at her for a second; then he ran away with
Emma’s bag under his arm.
‘Help! Help!’ Emma cried.
But nobody came, and after two or three minutes Emma slowly got
up and went to the nearest house. The people there were very kind.
They gave Emma a cup of tea, and soon an ambulance came and took
her to hospital.
At the hospital a doctor looked at Emma’s head and back. ‘You are
going to be OK,’ he said. ‘Just take it easy for a day or two. Can your
husband help you at home?’
‘My husband died eight years ago,’ said Emma. ‘There’s only me at
Home

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Snatcher กระเป๋า 1บ่ายวันเสาร์หนึ่งในเมืองเล็ก ๆ Emma คาร์เตอร์มาจากการร้านขายรองเท้า มีรองเท้าใหม่บาง พวกรองเท้าราคาถูก แต่เอ็มม่ามีความยินดีมากด้วย เธอเจ็ดสามปี และไม่ได้มีเงินมาก เธอเริ่มเดินกลับ 'หอมกรุ่นของชา เธอคิดว่า 'และจากนั้น จะไปเดินเล่นในรองเท้าของฉันใหม่'มันเป็นเมืองเงียบสงบ และมีใครในห้อง ทันใดนั้นเอ็มม่าได้ยินสิ่งที่เธอ เธอไม่มีเวลาในการค้นหา เนื่องจากแล้วคนก็วิ่งขึ้นเธอ เพียงกดเธอบนหัว และกระชากกระเป๋าของเธอออกจากมือของเธอ เอ็มม่าล้มลงบนหลังของเธอ แล้วเธอมองขึ้น และเห็นชายหนุ่มสูงผมสีน้ำตาลยาว สกปรกเขายืน และมองลงที่เธอแป๊บ แล้วเขาวิ่งหนีไปด้วยกระเป๋าของ Emma ภายใต้แขนของเขา' ช่วย ช่วย!' เอ็มมาร้องเรียกแต่ไม่มีใครมา และหลังจากสอง หรือสาม นาที เอ็มมาช้าได้ขึ้น และไปบ้านที่ใกล้ที่สุด คนดีได้เขาให้เอ็มม่าถ้วยชา และเร็ว ๆ นี้มีรถพยาบาลมา และเอาเธอไปโรงพยาบาลโรงพยาบาลหมอมองที่หัวและหลังของ Emma ' คุณไปได้ OK เขากล่าวว่า ' เพียงเย็น ๆ สำหรับหนึ่งหรือสองวัน สามารถของคุณสามีช่วยคุณที่บ้าน? "'สามีเสียชีวิตเมื่อแปดปีที่ผ่านมา กล่าวว่า เอ็มมา ' มีเพียงฉันที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 ถุง Snatcher
หนึ่งบ่ายวันเสาร์ในเมืองเล็ก ๆ เอ็มมีคาร์เตอร์ออกมาจาก
ร้านรองเท้ากับรองเท้าใหม่บางส่วน พวกเขาเป็นรองเท้าราคาถูก แต่เอ็มม่า
ก็พอใจมากกับพวกเขา เธอเป็นคนที่เจ็ดสิบสามปีและไม่ได้
มีเงินมาก เธอเริ่มที่จะเดินกลับบ้าน 'ถ้วยชาที่ดีของ' เธอ
คิดว่า 'แล้วฉันจะไปเดินเล่นในรองเท้าใหม่ของฉัน.'
มันเป็นเมืองที่เงียบสงบและไม่มีใครในถนน ทันใดนั้น
ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่เอ็มม่าด้านหลังของเธอ เธอไม่ได้มีเวลาที่จะดูเพราะ
เพียงแค่ใครสักคนแล้ววิ่งขึ้นหลังเธอตีเธอบนหัวและ
คว้ากระเป๋าของเธอออกมาจากมือของเธอ เอ็มม่าล้มลงบนหลังของเธอ จากนั้น
เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นชายหนุ่มร่างสูงผมยาวสีน้ำตาลสกปรก.
เขาลุกขึ้นยืนและมองลงไปที่เธอเป็นครั้งที่สอง; แล้วเขาก็วิ่งหนีไปกับ
ถุงของเอ็มม่าภายใต้แขนของเขา.
'Help! Help! ' เอ็มม่าร้องไห้.
แต่ไม่มีใครมาและหลังจากนั้นสองสามนาทีเอ็มม่าได้ช้า
ขึ้นและเดินไปที่บ้านที่อยู่ใกล้ที่สุด มีคนใจดีมาก.
พวกเขาให้เอ็มม่าถ้วยชาและเร็ว ๆ นี้รถพยาบาลมาและพา
เธอไปโรงพยาบาล.
ที่โรงพยาบาลแพทย์มองไปที่ศีรษะของเอ็มม่าและด้านหลัง 'คุณ
จะเป็น OK "เขากล่าวว่า 'เพียงแค่ใช้เวลาเป็นเรื่องง่ายสำหรับวันหรือสองวัน คุณสามารถ
ช่วยให้คุณสามีที่บ้าน? '
'สามีของฉันเสียชีวิตแปดปีที่ผ่านมากล่าวว่าเอ็มม่า 'มีเพียงฉันที่
บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ถุง snatcher
หนึ่งบ่ายวันเสาร์ในเมืองเล็ก ๆ เอ็มม่า คาร์เตอร์ออกมาจาก
ร้านรองเท้ากับรองเท้าคู่ใหม่ พวกเขามีรองเท้าถูกๆ แต่เอ็มม่า
รู้สึกยินดีมากกับพวกเขา เธอถูกเจ็ดสิบสามปีและไม่ได้
มีเงินมาก เธอเริ่มที่จะเดินกลับบ้าน ' ชาดีๆสักถ้วย ' เธอ
คิดว่า แล้วผมสามารถไปเดินในรองเท้าของฉันใหม่ '
.มันเป็นเมืองที่เงียบสงบ และไม่มีใครอยู่ในถนน ทันใดนั้น
เอ็มม่าได้ยินอะไรบางอย่างข้างหลังเธอ เธอไม่ได้มีเวลาดู เพราะตอนนั้นมีคนวิ่งตามหลัง
เธอตีหัวเธอ และกระชากกระเป๋าเธอ
ออกจากมือของเธอ เอมม่าล้มลงบนหลังของเธอ งั้น
เธอเงยหน้าขึ้น เห็นชายหนุ่มร่างสูง ผมยาวสีน้ำตาลสกปรก
เขายืนและก้มลงมองเธอสักวินาทีแล้วเขาก็หนีไปกับ
กระเป๋าเอ็มม่าภายใต้แขนของเขา . . . . . .
'help ! ช่วยด้วย ! ! ! ! ' เอ็มม่าร้องไห้ .
แต่ไม่มีใครมา และหลังจากที่สองหรือสามนาทีเอ็มม่าค่อยๆได้
ขึ้นและเดินไปบ้านที่ใกล้ที่สุด ผู้คนก็มีน้ำใจ
พวกเขาให้เอ็มม่า ถ้วยชา และไม่นาน รถพยาบาลก็มารับเธอไปโรงพยาบาล
.
ที่โรงพยาบาลหมอมองหัวของเอ็มม่าและกลับมา " คุณ
ไม่เป็นไร ' เขาพูดแค่ทำให้มันง่ายสำหรับวันหรือสองวัน ก็สามี
ช่วยให้คุณที่บ้าน '
' ของฉันสามีเสียชีวิตเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ' เอ็มม่า ' มีแค่ฉันคนเดียวที่
บ้าน