Throughout his life Hopper stated t

Throughout his life Hopper stated that his art was not an exact transcription of nature; it was a condensation of many scenes and impressions. "I'm always at a loss when asked for facts about any of my pictures or to describe how any one of them came to be made," he told Lloyd Goodrich. "It is so often a very complicated mental process that would not interest people." Hopper's art depended on memory as well as inspiration. He searched for a typical scene, not a unique one, and found he frequently had to cull from a number of experiences and reduce them to a common denominator to make his art. The real world was often too unique, and a specific locale frequently did not render the commonality of the true "American scene," a term he later learned to hate because it became associated in many people's minds with a nostalgic and Romantic view of the world. His description to Lloyd Goodrich of the origins of Room in New York (1932) underscores his method of creation:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดชีวิตของเขา ถังกล่าวว่า ศิลปะของเขาไม่ ถอดเป็นที่แน่นอนของธรรมชาติ รวมตัวของหลายฉากและแสดงผลได้ "ฉันเสมอที่สูญเสียเมื่อถูกถามถึงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับภาพ หรืออธิบายวิธีใดมาที่จะทำ เขาบอก Lloyd Goodrich "มันเป็นบ่อยกระบวนการทางจิตที่ซับซ้อนมากที่น่าสนใจคน" ศิลปะของถังขึ้นกับหน่วยความจำเป็นแรงบันดาลใจ เขาค้นหาฉากทั่วไป ไม่เป็นหนึ่งเฉพาะ และพบบ่อยเขาจะเก็บจากประสบการณ์ และลดซึ่งล้วนทำงานศิลปะของเขา โลกจริงก็มักจะมากเกินไป และตำแหน่งตั้งเจาะจงมักไม่ทำให้เท่าเทียมของจริง "อเมริกันฉาก คำเขาภายหลังเรียนเกลียด เพราะเป็นการเกี่ยวข้องในจิตใจของคนจำนวนมาก ด้วยความคิดถึง และโรแมนติกของโลก คำอธิบายของเขา Lloyd Goodrich กำเนิดของห้องพักในนิวยอร์ก (1932) นี้มีวิธีการสร้างของเขา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดชีวิตของเขา Hopper ระบุว่างานศิลปะของเขาก็ไม่ได้เป็นถอดความแน่นอนของธรรมชาติ มันเป็นตัวของหลาย ๆ ฉากและการแสดงผล "ฉันเสมอที่สูญเสียเมื่อถามข้อเท็จจริงใด ๆ เกี่ยวกับภาพของฉันหรืออธิบายถึงวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขามาที่จะทำ" เขาบอกลอยด์ริชส์ "มันเป็นจึงมักจะเป็นกระบวนการทางจิตที่ซับซ้อนมากที่จะไม่สนใจคน." ศิลปะกระโดดขึ้นอยู่กับหน่วยความจำเช่นเดียวกับแรงบันดาลใจ เขาค้นหาฉากโดยทั่วไปไม่ได้เป็นที่ไม่ซ้ำกันหนึ่งและพบว่าเขามักจะมีการเฟ้นหาจากจำนวนของประสบการณ์และลดพวกเขาไปยังส่วนร่วมที่จะทำให้งานศิลปะของเขา โลกแห่งความจริงก็มักจะไม่ซ้ำกันเกินไปและสถานที่เฉพาะเจาะจงไม่ได้ทำให้คนธรรมดาสามัญของจริง "ฉากอเมริกัน" ระยะหลังจากนั้นเขาก็เรียนรู้ที่จะเกลียดเพราะมันกลายเป็นที่เกี่ยวข้องในใจของหลาย ๆ คนที่มีมุมมองเกี่ยวกับความคิดถึงและโรแมนติกของโลก . คำอธิบายของเขาที่จะลอยด์ริชส์ของต้นกำเนิดของห้องพักใน New York (1932) ขีดวิธีการของเขาในการสร้าง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลอดดชีวิตของเขากล่าวว่าศิลปะของเขาไม่ใช่การถอดความที่แน่นอนของธรรมชาติ มันเกิดหลายฉากและการแสดงผล . ผมก็พูดไม่ออก เมื่อถามข้อเท็จจริงเกี่ยวกับใด ๆของภาพ หรือเพื่ออธิบายวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาก็จะทำ " เขาบอกลอยด์ GOODRICH " . มันจึงมักจะซับซ้อนมากกระบวนการทางจิตที่ไม่คนสนใจ " กรวยศิลปะขึ้นอยู่กับหน่วยความจำที่เป็นแรงบันดาลใจ เขาค้นหาฉากทั่วไป ไม่ใช่เฉพาะคน และพบเขาบ่อย ต้องคัดเลือกจากจำนวนของประสบการณ์และลดให้เหมือนกันเพื่อให้งานศิลปะของเขา โลกที่แท้จริงคือ บ่อยครั้งที่เป็นเอกลักษณ์ และเป็นสถานที่ที่เฉพาะเจาะจงมักไม่แสดง commonality ของฉากจริงอเมริกัน " , " ระยะเวลาหลังจากนั้นเขาเรียนรู้ที่จะเกลียด เพราะมันกลายเป็นที่เกี่ยวข้องในจิตใจของหลายคนที่มีมุมมองน่าคิดถึง และโรแมนติกของโลก เขาอธิบายให้ลอยด์ Goodrich ของการกำเนิดของห้องในนิวยอร์ก ( 2475 ) ถึงวิธีของการสร้าง :