“Tie Ta, are you alright?” Jian Che

“Tie Ta, are you alright?” Jian Chen asked in concern.

Tie Ta shook his head. He let out a long breath, and spoke in a muffled voice, “I’m fine, but the heat really got me; it was difficult to endure.”

“As long as you’re fine.” Jian Chen sighed in relief. When he saw that Tie Ta was engulfed in flames, Jian Chen had honestly felt quite concerned for Tie Ta’s well-being.

Suddenly, Jian Chen’s eyes hardened as he turned back to look at the lush tree. His eyes gleamed as his mouth also rose up to show a hint of a smile.

“Hong! Hong! Hong!”

The ground began to shake again as the Flaming Cloud Beast stamped towards Jian Chen. With each step it took, the earth trembled. The Flaming Cloud Beast kept breathing fire out of its mouth, almost as if it was excited.

Tie Ta’s face hardened as he stared at the approaching Flaming Cloud Beast, “Changyang Xiang Tian, this guy’s skin is fairly tough. How do we go about killing him?”

Jian Chen also looked at the beast with a grave face, “The Flaming Cloud Beast’s body is entirely covered by a strong layer of skin. Unless we reach the level of Saints, our weapons will barely be able to slice apart its pelt. At the moment, our only chance is to attack through the Flaming Cloud Beast’s eyes to stab its brain.”

As Jian Chen trailed off, the Flaming Cloud Beast roared, and opened up its jaws to release another serpent fire.

Jian Chen and Tie Ta both dove towards the side to dodge it. Jian Chen tightly clenched the iron rod, as he cried out, “Tie Ta, distract it for me!”

“Don’t worry, leave it to me!” Tie Ta picked up a nearby rock and threw it at the Flaming Cloud Beast, and ran towards the opposite direction.

The rock twirled in midair before hitting the Flaming Cloud Beast precisely on the spot where Tie Ta had broke off the tusk.

Since the spot was still tender for the Flaming Cloud Beast, its eyes turned red with bloodlust as it began to breath fire at Tie Ta once more.

Jian Chen watched as Tie Ta distracted the Flaming Cloud Beast. He gripped the iron rod so hard that it had began to deform. Quickly running forward, he dashed towards the head of the Flaming Cloud Beast.

Jian Chen’s speed was fairly fast. As he dashed across the ground, the grass around him swayed from the rapid air currents, which made him seem like he was flying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผูกตา คุณเป็นไร? " เฉินเจี้ยนถามในความกังวลผูกตาส่ายหัวของเขา เขาปล่อยให้ลมหายใจยาวเป็น และพูดเสียงอู้อี้ "สบายดี แต่ความร้อนฉัน มันเป็นเรื่องยากที่จะอดทน""ตราบใดที่คุณทำดี" เฉินเจียนถอนหายใจในบรรเทา เมื่อเขาเห็นว่า ตาผูกถูกกลืนในเปลวไฟ เฉินเจียนได้ตรงไปตรงมารู้สึกค่อนข้างกังวลสำหรับผูกตาอยู่ดีทันใดนั้น เฉินเจียนตาแข็งเป็นเขาหันกลับไปมองต้นไม้เขียวชอุ่ม ตาของเขา gleamed เป็นปากของเขายังลุกขึ้นแสดงของรอยยิ้ม"ฮ่องกง ฮ่องกง ฮ่องกง"พื้นเริ่มสั่นอีกเป็นสัตว์เมฆเผาประทับต่อเฉินเจียน ในแต่ละขั้นใช้เวลา โลก trembled สัตว์ร้ายเมฆเผาเก็บไว้หายใจไฟออกจากปาก เกือบจะเป็นว่ามันตื่นเต้นผูกหน้าของตาแข็งเป็นเขาจ้องไปที่สัตว์ร้ายเผาใกล้เมฆ "Changyang เซียงเทียน ผิวของผู้ชายคนนี้จะค่อนข้างยาก วิธีทำเราไปฆ่าเขา"เฉินเจี้ยนยังมองสัตว์ ด้วยใบหน้าหลุมฝังศพ "ร่างกายของสัตว์พ่นไฟเมฆทั้งหมดครอบ คลุม ด้วยชั้นของผิวหนังแข็งแรง เว้นแต่เราไปถึงระดับของนักบุญ อาวุธของเราแทบจะสามารถเชือดกัน pelt ของ ในขณะนี้ โอกาสเดียวของเราเป็นการ โจมตีผ่านสัตว์เมฆเผาสายตาทิ่มแทงของสมอง"เฉินเจียนหายปิด เผาสัตว์เมฆคำราม และเปิดขากรรไกรมันจะปล่อยไฟพญานาคอีกเฉินเจียนและผูกตาทั้งนกพิราบด้านจะหลบมัน เฉินเจียนแน่นกัดก้านเหล็ก ตามที่ร้องขอ, "ผูกตา กวนใจฉัน! ""ไม่ต้องกังวล ปล่อยฉัน" ผูกตาหยิบหินใกล้เคียง และโยนที่เมฆสัตว์เผา และวิ่งไปทิศทางตรงกันข้ามหิน twirled เวหาก่อนตีสัตว์เมฆเผาได้อย่างแม่นยำในจุดที่สายตามีการสนทนา tuskตั้งแต่จุดชำระเงินยังคงสำหรับเผาสัตว์เมฆ ตาเปิดสีแดง มี bloodlust มันเริ่มหายใจไฟที่ผูกตาอีกครั้งเฉินเจียนดูเหมือนเป็นตาผูกฟุ้งซ่านเมฆสัตว์เผา เขาพิพากษาก้านเหล็กอย่างหนักว่า มีการเริ่มต้นเพื่อทำให้พิการ เขาได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้า เส้นประไปทางหัวของสัตว์ร้ายเมฆเผาเฉินเจียนความเร็วได้ค่อนข้างรวดเร็ว ขณะที่เขาประทั่วพื้นดิน หญ้ารอบ ๆ ตัวเขาเปี่ยมไปจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้เขาดูเหมือนว่าเขาบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผูกตา, คุณไม่เป็นไร?" เจี้ยนเฉินถามในความกังวล

ผูกตาส่ายหัว เขาให้ออกหายใจยาวและพูดด้วยเสียงอู้อี้ "ผมสบายดี แต่ร้อนจริงๆฉัน; มันเป็นเรื่องยากที่จะทน. "

" ตราบใดที่คุณกำลังดี. "เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเขาเห็นว่าผูกตาถูกปกคลุมในเปลวไฟเจี้ยนเฉินได้ตรงไปตรงมารู้สึกค่อนข้างกังวลสำหรับผูกตาเป็นอยู่ที่ดี

ทันใดนั้นสายตาเจี้ยนเฉินแข็งในขณะที่เขาหันกลับไปดูต้นไม้ที่เขียวชอุ่ม ดวงตาของเขาเป็น gleamed ปากของเขาก็ลุกขึ้นยืนขึ้นเพื่อแสดงคำใบ้ของรอยยิ้ม

"ฮ่องกง! ฮ่องกง! ฮ่องกง! "

พื้นดินก็เริ่มสั่นอีกครั้งเป็น Flaming เมฆสัตว์ประทับต่อเจี้ยนเฉิน กับแต่ละขั้นตอนจะเอาแผ่นดินสั่นสะท้าน เพลิงเมฆสัตว์เก็บไว้พ่นไฟออกมาจากปากของมันเกือบจะเป็นถ้ามันเป็นความตื่นเต้น

ใบหน้าผูกตาของแข็งในขณะที่เขาจ้องที่ใกล้ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน "Changyang Xiang Tian ผิวของผู้ชายคนนี้ค่อนข้างยาก ทำอย่างไรเราจะไปเกี่ยวกับการฆ่าเขา? "

เจี้ยนเฉินยังมองสัตว์ที่มีใบหน้าหลุมฝังศพ" ร่างกายเผาเมฆสัตว์ได้รับการคุ้มครองโดยสิ้นเชิงชั้นที่แข็งแกร่งของผิว จนกว่าเราจะถึงระดับของนักบุญอาวุธของเราแทบจะไม่สามารถที่จะตัดออกจากกันของหนัง ในขณะที่โอกาสเดียวของเราคือการโจมตีผ่านสายตา Flaming เมฆสัตว์จะแทงสมอง. "

ในฐานะที่เป็นเจี้ยนเฉินหายออกเพลิงเมฆสัตว์คำรามและเปิดขากรรไกรของมันจะปล่อยไฟพญานาคอีก

เจี้ยนเฉินและผูกตาทั้งนกพิราบไปทางด้านข้างเพื่อหลบมัน เจี้ยนเฉินกำแน่นก้านเหล็กในขณะที่เขาร้องออกมา "ผูกตากวนใจให้กับฉัน!"

"ไม่ต้องกังวลปล่อยให้ฉัน! "ผูกตาหยิบขึ้นมาเป็นร็อคที่ใกล้เคียงและโยนมันที่ Flaming เมฆสัตว์และวิ่งไปในทิศทางตรงข้าม

หินหมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะกดปุ่ม Flaming เมฆสัตว์ได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตามีโพล่งออกมาทัสก์

ตั้งแต่จุดที่ยังคงซื้อเพลิงเมฆสัตว์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง

เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน

ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน และวิ่งไปในทิศทางตรงข้าม หินหมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะกดปุ่ม Flaming เมฆสัตว์ได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตามีโพล่งออกมาทัสก์ ตั้งแต่จุดที่ยังคงซื้อเพลิงเมฆสัตว์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน และวิ่งไปในทิศทางตรงข้าม หินหมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะกดปุ่ม Flaming เมฆสัตว์ได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตามีโพล่งออกมาทัสก์ ตั้งแต่จุดที่ยังคงซื้อเพลิงเมฆสัตว์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน หินหมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะกดปุ่ม Flaming เมฆสัตว์ได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตามีโพล่งออกมาทัสก์ ตั้งแต่จุดที่ยังคงซื้อเพลิงเมฆสัตว์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน หินหมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะกดปุ่ม Flaming เมฆสัตว์ได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตามีโพล่งออกมาทัสก์ ตั้งแต่จุดที่ยังคงซื้อเพลิงเมฆสัตว์ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความกระหายเลือดที่มันเริ่มยิงลมหายใจที่ผูกตาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินดูเป็นผูกตาฟุ้งซ่านเพลิงเมฆสัตว์ เขาจับก้านเหล็กอย่างหนักเพื่อที่จะได้เริ่มต้นที่จะทำให้เสียโฉม ได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปข้างหน้าเขาประต่อหัวของ Flaming เมฆสัตว์เดรัจฉาน ความเร็วเจี้ยนเฉินได้อย่างรวดเร็วเป็นธรรม ในขณะที่เขาประทั่วพื้นหญ้ารอบ ๆ ตัวเขาโดนอิทธิพลจากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไททา คุณไม่เป็นไรนะ ? " เจี้ยนเฉินถามด้วยความเป็นห่วงผูกตาส่ายหน้า เขาปล่อยลมหายใจยาว และพูดด้วยเสียงอู้อี้ ผมสบายดีครับ แต่ร้อนจริงๆฉัน มันก็ยากที่จะทน "" ตราบใดที่คุณยังสบายดี " เจี้ยนเฉินถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อเขาเห็นผูกตาจึงตกอยู่ในเปลวไฟ , เจี้ยนเฉินได้จริงๆรู้สึกกังวลค่อนข้างผูกตาก็อยู่ดีกินดีจู่ๆ ก็เจียนเฉิน ดวงตาแข็งกระด้าง เขาหันกลับไปมองต้นไม้เขียวชอุ่ม ชอบดวงตาเป็นปากของเขาก็ลุกขึ้นจะแสดงคำใบ้ของรอยยิ้ม" ฮง ฮง ฮง "พื้นดินเริ่มสั่นอีกครั้ง เป็นสัตว์ที่มีเมฆเพลิงประทับเจี้ยนเฉิน ด้วยแต่ละขั้นตอนมันเอาโลกสั่นสะท้าน สัตว์เมฆเผาเก็บไว้พ่นไฟออกจากปากของมัน เกือบจะเป็นถ้ามันตื่นเต้นมากผูกตาหน้าแข็ง เขาจ้องใกล้สัตว์เมฆเพลิง " changyang เซียงเทียน ผิวเขาจะค่อนข้างเหนียว ทำอย่างไรเราจะไปเกี่ยวกับการฆ่าเขา ? "เจี้ยนเฉินยังมองมันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม " ร่างกายเผาเมฆของสัตว์ทั้งหมดที่ปกคลุมด้วยชั้น ความแข็งแรงของผิว ถ้าเราเข้าถึงระดับของนักบุญ อาวุธของเราจะแทบจะหั่นกันของเพล ตอนนี้ นี่เป็นโอกาสเดียวของเรา ที่จะโจมตีผ่านดวงตาโชนเมฆตัวแทงสมอง”เป็น เจี้ยนเฉิน trailed ปิด สัตว์ร้ายคำรามเมฆลุกเป็นไฟและเปิดขากรรไกรของมันจะปล่อยอีกงูไฟเจี้ยนเฉินและผูกตาทั้งนกพิราบต่อด้านข้างเพื่อหลบ เจี้ยนเฉินแน่นกำแท่งเหล็ก ที่เขาร้องว่า " ไททา ล่อมันให้ฉัน "" ไม่ต้องห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน " ผูกตาหยิบหินที่อยู่ใกล้เคียงและโยนมันที่อสูรเมฆเพลิง แล้ววิ่งกลับไปในทิศทางตรงกันข้ามหินก็หมุนอยู่กลางอากาศก่อนที่จะตีอสูรเมฆเพลิงได้อย่างแม่นยำในจุดที่ผูกตาก็แตกออกงาช้างตั้งแต่จุดที่ยังคงอ่อนโยนต่อสัตว์เมฆเพลิง ดวงตากลายเป็นสีแดงด้วยเลือดสูบฉีดมันเริ่มพ่นไฟที่มัดตาอีกครั้งเจี้ยนเฉิน เป็นต้องผูกตาวอกแวก อสูรเมฆโชน เขากระชับไม้เท้าเหล็กอย่างแรงจนมันเริ่มพิกลพิการ รีบวิ่งไปข้างหน้า เขาถลันไปที่หัวของสัตว์เมฆโชนของเจี้ยนเฉินความเร็วค่อนข้างรวดเร็ว ขณะที่เขาวิ่งผ่านพื้นหญ้ารอบ ๆเขา swayed จากกระแสอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเขากำลังบิน