With the price of oil at record low

With the price of oil at record lows, the small Southeast Asian nation of Brunei is quickly becoming the first oil-rich country to fall victim to an economic reliance on the energy industry. The hydrocarbon-dependent sultanate of 420,000 people now stands on the precipice of an economic calamity. At the apex of its 2008-2015 financial crisis, Greece’s budget deficit was equal to 15.7 percent of its GDP. For the 2015-2016 fiscal year, Brunei is currently on track to report a fiscal deficit valued at 16 percent of its GDP. With economic stagnation inevitable, the likelihood that the country will remain one of Asia’s richest states grows increasingly slim.

This fall from the top is all the more astonishing given the country’s current affluence. By GDP (PPP) per capita, Brunei ranks as the 4th wealthiest country in the world, according to the IMF. Due to many years of soaring demand for its vast energy resources, this small sovereign state the size of Delaware has known no end to its oil-fueled largesse, having no income tax or sales tax for locals, offering free education through university, and subsidizing housing.

But the good times are long gone: The global price for a barrel of oil has plummeted 40 percent since January 2015 and 78 percent since its peak value in 2008. Since more than 95 percent of Brunei’s exports are oil- and gas-related, for the past three years in a row Brunei’s GDP has contracted.

This has resulted in acute strain on the country’s finances. Income from hydrocarbons comprises 90 percent of government revenue – as such government earnings have already dropped about 70 percent compared to the 2012/2013 fiscal year. Despite having already trimmed the $6.4 billion 2015/2016 budget by roughly 4 percent compared to last year, further spending cuts are widely expected.

Brunei’s generous social contract greased by oil money is unlikely to last much longer in the face of yawning deficits. Such reductions are likely to anger the public, accustomed as they are to decades of benefits stemming from free-flowing oil revenue. The Sultan, a lavish spender with an estimated net worth of $27 billion, may soon find himself in the uncomfortable position of explaining the need for economic austerity to his citizens. Any resulting instability would only further hinder the country’s ability to attract foreign investment.

While Brunei has announced a development plan – Vision Brunei 2035 – to build other parts of its economy. Thus far there is little to show for it. Rather than focus on efforts to build sectors outside of the oil and gas industry, Brunei has chosen to pump even more oil.

The Sultan recently pointed to several big-ticket infrastructure projects in his New Year’s Eve address, but such construction efforts do little to abate foreign concerns over obstacles to operating within Brunei. The World Bank ranks Brunei 84th in terms of ease of doing business, well below the regional (Asia & Pacific) average of 61. And with an estimated 70-80 percent of the country’s citizens employed by the government or government-linked institutions, according to FT Confidential Research, there is limited hope for an internally-driven economic expansion.

Attempts to double down on Islamic finance have been stymied by neighboring Malaysia, a robust hub of Islamic banking itself, and Indonesia, which is rapidly building up its own financial industry. As for any optimism about developing tourism, the recent imposition of Sharia law might give holidaymakers pause about visiting a country that has banned both alcohol and Christmas.

Moreover, the currency remains pegged one-to-one with the Singaporean dollar, causing Brunei to be one of the region’s most expensive places to live and work – even in the face of its sluggish economy. Maintaining such a costly exchange rate will only further exacerbate development difficulties given the country’s current economic headwinds.

The flight of foreign labor and capital should not be the only concern of policymakers; faced with dismal economic prospects at home, Brunei’s own skilled laborers may consider opportunities in places that are free of moralist government intervention. Unless Brunei can quickly find a way to outperform its “middle-income” neighbors such as Malaysia and Thailand and reassure its own people of its place in Southeast Asia’s firmament, it will find itself in dire straits. Perhaps the recently signed Trans-Pacific Partnership will help provide economic salvation, but as the smallest economy of the twelve nations in talks, the negotiated outcomes are unlikely to be in Brunei’s favor.

The clock is ticking for Brunei to achieve its planned goal of a “dynamic, sustainable economy” by 2035. According to the BP World Energy Outlook, Brunei’s oil reserves are projected to run out in 22 years. The repercussions will be felt far sooner.

Matthew Prusak lives in Southeast Asia, where he consults for various companies and nonprofit organizations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราคาน้ำมันที่ต่ำบันทึก ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ขนาดเล็กของบรูไนอย่างรวดเร็วกลายเป็น ประเทศรวยน้ำมันแรกที่ตกเป็นเหยื่อของการพึ่งพาเศรษฐกิจอุตสาหกรรมพลังงาน ตอนนี้สุลต่านไฮโดรคาร์บอนขึ้น 420,000 คนยืนบนหน้าผาของวิกฤตการทางเศรษฐกิจ ที่ปลายของวิกฤตการเงิน 2008-2015 การขาดดุลงบประมาณของกรีซถูกของ GDP เป็นร้อยละ 15.7 สำหรับปี 2015-2016 บรูไนอยู่ในขณะนี้ตามการรายงานมูลค่าร้อยละ 16 ของ GDP การขาดดุลเงิน มีซบเซาเศรษฐกิจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ โอกาสที่ประเทศจะยังคงเป็นหนึ่งในอเมริกาที่ร่ำรวยที่สุดในเอเชียเติบโตมากขึ้นบางฤดูใบไม้ร่วงนี้จากด้านบนเป็นอัศจรรย์เพิ่มเติมให้สามารถปัจจุบันของประเทศ โดย GDP (PPP) ต่อหัว บรูไนอันดับเป็นประเทศที่ร่ำรวยที่สุดอันดับที่ 4 ในโลก ตาม IMF เนื่องจากหลายปีของความต้องการทรัพยากรพลังงานใหญ่ทะยาน เล็กอธิปไตยรัฐนี้ขนาดของเดลาแวร์ได้ทราบไม่สิ้นสุดเพื่อผ่านการที่น้ำมันเชื้อเพลิง มีภาษีรายได้หรือภาษีขายไม่มีคนท้องถิ่น ให้การศึกษาฟรีผ่านมหาวิทยาลัย และแอดที่อยู่อาศัยแต่ช่วงเวลาหายไปนาน: ราคาถังน้ำมันโลกมีตเพิ่ม 40 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่ 2558 มกราคมถึง 78 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่มูลค่าสูงสุดในปี 2008 เนื่องจากมากกว่าร้อยละ 95 ของการส่งออกของบรูไนเป็นน้ำมัน และก๊าซที่เกี่ยวข้อง ปีสามในแถวบรูไนของ GDP มีการทำสัญญาทำให้ความเครียดเฉียบพลันในการเงินของประเทศ ร้อยละ 90 ของรายได้ของรัฐบาลประกอบด้วยรายได้จากไฮโดรคาร์บอน – เช่นกำไรรัฐบาลแล้วตกประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับปี 2012-2013 แม้มีแล้วตัดงบประมาณ 2015/2016 6.4 พันล้านเหรียญโดยประมาณ 4 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับปี ลดค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอย่างกว้างขวางคาดไว้สัญญาสังคมใจกว้างของบรูไนลตลอด โดยเงินน้ำมันไม่น่าจะนานมากใบหน้าของหาวขาดดุล ลดลงดังกล่าวมักจะโกรธประชาชน คุ้นเคยเป็นการทศวรรษของผลประโยชน์ที่เกิดจากรายได้น้ำมันไหลอิสระ สุลต่าน รางวัลหรู ด้วย net การประเมินมูลค่า 27 พันล้านเหรียญ อาจค้นพบตัวเองในฐานะอึดอัดอธิบายมาตรการรัดเข็มขัดทางเศรษฐกิจจำเป็นต้องให้พลเมืองของเขา ใด ๆ ไม่เสถียรเป็นผลเสริมจะขัดขวางความสามารถของประเทศเพื่อดึงดูดการลงทุนต่างในขณะที่บรูไนได้ประกาศแผนการพัฒนา –วิสัยทัศน์บรูไน 2035 – สร้างส่วนอื่น ๆ ของเศรษฐกิจของประเทศ ป่านนี้มีเพียงเล็กน้อยสำหรับมัน แทนที่มุ่งเน้นความพยายามในการสร้างภาคนอกอุตสาหกรรมน้ำมันและก๊าซ บรูไนได้สูบน้ำมันเพิ่มเติมThe Sultan recently pointed to several big-ticket infrastructure projects in his New Year’s Eve address, but such construction efforts do little to abate foreign concerns over obstacles to operating within Brunei. The World Bank ranks Brunei 84th in terms of ease of doing business, well below the regional (Asia & Pacific) average of 61. And with an estimated 70-80 percent of the country’s citizens employed by the government or government-linked institutions, according to FT Confidential Research, there is limited hope for an internally-driven economic expansion.Attempts to double down on Islamic finance have been stymied by neighboring Malaysia, a robust hub of Islamic banking itself, and Indonesia, which is rapidly building up its own financial industry. As for any optimism about developing tourism, the recent imposition of Sharia law might give holidaymakers pause about visiting a country that has banned both alcohol and Christmas.Moreover, the currency remains pegged one-to-one with the Singaporean dollar, causing Brunei to be one of the region’s most expensive places to live and work – even in the face of its sluggish economy. Maintaining such a costly exchange rate will only further exacerbate development difficulties given the country’s current economic headwinds.The flight of foreign labor and capital should not be the only concern of policymakers; faced with dismal economic prospects at home, Brunei’s own skilled laborers may consider opportunities in places that are free of moralist government intervention. Unless Brunei can quickly find a way to outperform its “middle-income” neighbors such as Malaysia and Thailand and reassure its own people of its place in Southeast Asia’s firmament, it will find itself in dire straits. Perhaps the recently signed Trans-Pacific Partnership will help provide economic salvation, but as the smallest economy of the twelve nations in talks, the negotiated outcomes are unlikely to be in Brunei’s favor.The clock is ticking for Brunei to achieve its planned goal of a “dynamic, sustainable economy” by 2035. According to the BP World Energy Outlook, Brunei’s oil reserves are projected to run out in 22 years. The repercussions will be felt far sooner.Matthew Prusak lives in Southeast Asia, where he consults for various companies and nonprofit organizations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยราคาน้ำมันที่ต่ำบันทึกที่ขนาดเล็กของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศบรูไนอย่างรวดเร็วกลายเป็นประเทศที่อุดมไปด้วยน้ำมันแรกที่ตกเป็นเหยื่อไปยังพึ่งพาทางเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมพลังงาน รัฐสุลต่านไฮโดรคาร์บอนขึ้นอยู่กับ 420,000 คนตอนนี้ยืนอยู่บนหน้าผาของภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ ที่ปลายของวิกฤตการเงิน 2008-2015 ที่ของกรีซขาดดุลงบประมาณเท่ากับร้อยละ 15.7 ของจีดีพี สำหรับปีงบการเงิน 2015-2016 บรูไนอยู่ในขณะนี้ในการติดตามการรายงานการขาดดุลการคลังมูลค่าร้อยละ 16 ของจีดีพี ด้วยความซบเซาทางเศรษฐกิจอย่างหลีกเลี่ยงไม่โอกาสที่ประเทศจะยังคงอยู่หนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในเอเชียเติบโตบางมากขึ้น. ตกจากด้านบนทั้งหมดนี้เป็นที่น่าอัศจรรย์มากขึ้นได้รับความมั่งคั่งในปัจจุบันของประเทศ โดย GDP (PPP) ต่อหัวบรูไนจัดอันดับให้เป็นประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลกครั้งที่ 4 ตามที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศ เนื่องจากหลายปีที่ผ่านมาจากความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นสำหรับแหล่งพลังงานกว้างใหญ่นี้รัฐอธิปไตยเล็กขนาดเดลาแวร์ได้รู้จักสิ้นไปบริจาคน้ำมันเชื้อเพลิงของมันไม่มีภาษีเงินได้หรือภาษีการขายสำหรับชาวบ้านที่นำเสนอการศึกษาฟรีผ่านมหาวิทยาลัยและอุดหนุน . ที่อยู่อาศัยแต่เวลาที่ดีที่หายไปนาน: ราคาทั่วโลกสำหรับถังน้ำมันได้ลดลงร้อยละ 40 ตั้งแต่เดือนมกราคม 2015 ถึงร้อยละ 78 ตั้งแต่ค่าสูงสุดในปี 2008 ตั้งแต่มากกว่าร้อยละ 95 ของการส่งออกบรูไนมีน้ำมันและก๊าซธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับ สำหรับที่ผ่านมาสามปีในแถวของ GDP บรูไนได้ทำสัญญา. นี้มีผลในความเครียดเฉียบพลันเกี่ยวกับการเงินของประเทศ รายได้จากไฮโดรคาร์บอนประกอบด้วยร้อยละ 90 ของรายได้ของรัฐบาล - เป็นรายได้ของรัฐบาลดังกล่าวได้ลดลงแล้วประมาณร้อยละ 70 เมื่อเทียบกับปีงบประมาณ 2012/2013 แม้จะมีอยู่แล้วตัด $ 6.4 พันล้าน 2015/2016 งบประมาณโดยประมาณร้อยละ 4 เมื่อเทียบกับปีที่แล้วลดการใช้จ่ายต่อไปจะคาดหวังอย่างกว้างขวาง. สัญญาทางสังคมบรูไนใจกว้าง greased โดยน้ำมันเป็นเงินไม่น่าจะอยู่ได้นานกว่าในการเผชิญกับการขาดดุลหาว การลดลงดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะโกรธของประชาชนที่คุ้นเคยที่พวกเขาเป็นทศวรรษที่ผ่านมาของผลประโยชน์ที่เกิดจากรายได้จากน้ำมันฟรีไหล สุลต่านอะไรต่อมิอะไรฟุ่มเฟือยที่มีมูลค่าสุทธิประมาณ $ 27 พันล้านเร็ว ๆ นี้อาจพบว่าตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่อึดอัดของการอธิบายความจำเป็นในการเข้มงวดทางเศรษฐกิจให้กับประชาชนของเขา ความไม่แน่นอนใด ๆ ที่เกิดขึ้นจะยิ่งขัดขวางความสามารถของประเทศในการดึงดูดการลงทุนต่างประเทศ. ในขณะที่บรูไนได้ประกาศแผนพัฒนา - วิสัยทัศน์บรูไน 2035 - เพื่อสร้างส่วนอื่น ๆ ของเศรษฐกิจของประเทศ ป่านนี้มีน้อยที่จะแสดงมัน แทนที่จะมุ่งเน้นความพยายามที่จะสร้างภาคนอกของอุตสาหกรรมน้ำมันและก๊าซบรูไนได้เลือกที่จะสูบน้ำมันมากยิ่งขึ้น. สุลต่านเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ไปที่โครงการโครงสร้างพื้นฐานใหญ่ตั๋วหลายที่อยู่ในวันส่งท้ายปีเก่าของเขา แต่ความพยายามของการก่อสร้างดังกล่าวไม่น้อยที่จะ บรรเทาความกังวลต่างประเทศผ่านอุปสรรคในการดำเนินงานภายในบรูไน ธนาคารทั่วโลกอันดับ 84 บรูไนในแง่ของความสะดวกในการทำธุรกิจดีกว่าภูมิภาค (เอเชียแปซิฟิก) เฉลี่ย 61 และมีประมาณร้อยละ 70-80 ของพลเมืองของประเทศการจ้างงานโดยรัฐบาลหรือสถาบันของรัฐที่เชื่อมโยงตาม เพื่อ FT ลับการวิจัยมีความหวังที่ จำกัด สำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจภายในที่ขับเคลื่อนด้วย. พยายามที่จะเป็นสองเท่าลงบนการเงินอิสลามได้รับการขัดขวางด้วยเพื่อนบ้านมาเลเซียเป็นศูนย์กลางที่แข็งแกร่งของธนาคารอิสลามเองและอินโดนีเซียซึ่งเป็นอาคารขึ้นอย่างรวดเร็วทางการเงินของตัวเอง อุตสาหกรรม. ขณะที่มองโลกในแง่ใด ๆ เกี่ยวกับการพัฒนาท่องเที่ยวจัดเก็บภาษีที่ผ่านมาของกฎหมายอิสลามอาจทำให้นักท่องเที่ยวหยุดเกี่ยวกับการไปเยือนประเทศที่มีการห้ามทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และคริสมาสต์. นอกจากนี้ยังคงเป็นสกุลเงินตรึงหนึ่งต่อหนึ่งกับเงินดอลลาร์สิงคโปร์ที่ก่อให้เกิดบรูไนจะเป็น หนึ่งในสถานที่ที่แพงที่สุดในภูมิภาคเพื่ออยู่อาศัยและทำงาน - แม้ในใบหน้าของเศรษฐกิจที่ซบเซาของตน . การดูแลรักษาเช่นอัตราแลกเปลี่ยนค่าใช้จ่ายเพียง แต่ต่อไปจะทำให้รุนแรงความยากลำบากในการพัฒนาที่กำหนดของประเทศ headwinds เศรษฐกิจในปัจจุบันเที่ยวบินของแรงงานต่างประเทศและเงินทุนไม่ควรจะกังวลเดียวของผู้กำหนดนโยบาย; ต้องเผชิญกับแนวโน้มเศรษฐกิจอึมครึมที่บ้านบรูไนฝีมือแรงงานของตัวเองอาจจะพิจารณาโอกาสในสถานที่ที่มีอิสระจากการแทรกแซงของรัฐบาลมีศีลธรรม เว้นแต่บรูไนได้อย่างรวดเร็วสามารถหาวิธีที่จะมีประสิทธิภาพสูงกว่าของ "รายได้ปานกลาง" เพื่อนบ้านเช่นมาเลเซียและไทยและสร้างความมั่นใจให้คนของตัวเองของสถานที่ในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็จะพบว่าตัวเองอยู่ในสเตรทส์ บางทีอาจจะได้ลงนามเมื่อเร็ว ๆ นี้ Trans-Pacific Partnership จะช่วยให้รอดทางเศรษฐกิจ แต่ในขณะที่เศรษฐกิจที่เล็กที่สุดของประเทศสิบสองในการเจรจาผลการเจรจาต่อรองจะไม่น่าจะอยู่ในความโปรดปรานของบรูไน. นาฬิกาจะฟ้องสำหรับบรูไนเพื่อให้บรรลุเป้าหมายตามแผนของ "พลังทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืน" ในปี 2035 โดยอ้างอิงถึงแนวโน้มพลังงานโลก BP บรูไนน้ำมันสำรองคาดว่าจะวิ่งออกไปในปีที่ 22 ผลกระทบที่จะรู้สึกว่าไกลเร็ว. แมทธิว Prusak อาศัยอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เขาให้คำปรึกษาสำหรับ บริษัท และองค์กรต่าง ๆ ที่ไม่แสวงหากำไร