Astronomical twilight is defined to

Astronomical twilight is defined to begin in the morning, and to end in the evening when the center of the Sun is geometrically 18 degrees below the horizon. From the end of astronomical twilight in the evening to the beginning of astronomical twilight in the morning, the sky (away from urban light pollution) is dark enough for all astronomical observations.

Most casual observers would consider the entire sky fully dark even when astronomical twilight is just beginning in the evening or just ending in the morning, and astronomers can easily make observations of point sources such as stars, but faint diffuse items such as nebulae and galaxies can be properly observed only beyond the limit of astronomical twilight. In some places, especially those with sky glow, astronomical twilight may be almost indistinguishable from night. Theoretically, the dimmest stars ever visible to the naked eye (those of the sixth magnitude) will become visible in the evening once the sun falls more than 18° below the horizon (i.e., at astronomical dusk), and become invisible when the sun moves to within 18° of the horizon in the morning (at astronomical dawn). However, because of light pollution, some localities, generally those in large cities, may never have the opportunity to view even fourth-magnitude stars, irrespective of the presence of any twilight at all.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนธยาทางดาราศาสตร์ไว้ จะเริ่มในตอนเช้า และจบในตอนเย็นเมื่อศูนย์กลางของดวงอาทิตย์เป็น geometrically 18 องศาต่ำกว่าขอบฟ้า จากตอนท้ายของทไวไลท์ดาราศาสตร์ในช่วงเย็นเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นของสนธยาทางดาราศาสตร์ในตอนเช้า ฟ้า (จากมลภาวะทางแสงเมือง) จะมืดเพียงพอสำหรับการสังเกตทางดาราศาสตร์ผู้สังเกตการณ์บรรยากาศสุดจะพิจารณาท้องฟ้าทั้งหมด nebulae เข้มเต็มแม้ดาราศาสตร์ทไวไลท์เพียงเริ่มในตอนเย็นหรือเพียงสิ้นสุดตอนเช้า และนักดาราศาสตร์สามารถทำข้อสังเกตจุดแหล่ง เช่น ดาว แต่จาง ๆ กระจายสินค้าเช่น และชื่อดาราจักรจะถูกสังเกตได้จากเกินขีดจำกัดของสนธยาทางดาราศาสตร์เท่านั้น ในบางสถาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ มีเรืองแสงฟ้า สนธยาทางดาราศาสตร์อาจจำแนกไม่ได้เกือบจากคืน ตามหลักวิชา ดาว dimmest เคยเห็นตาเปล่า (บรรดาขนาดหก) จะมองเห็นได้ในตอนเย็นเมื่อดวงอาทิตย์อยู่ใต้ขอบฟ้ามากกว่า 18 องศา (เช่น ว่ายน้ำดาราศาสตร์), และหายเมื่อดวงอาทิตย์ย้ายไปภายใน 18 องศาของเส้นขอบฟ้าในตอนเช้า (ที่รุ่งอรุณดาราศาสตร์) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมลภาวะทางแสง มาบาง โดยทั่วไปผู้ที่อยู่ในเมืองใหญ่ อาจไม่มีโอกาสดูแม้ขนาดสี่ดาว โดยไม่คำนึงถึงสถานะของทไวไลท์ใด ๆ เลย[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สนธยาดาราศาสตร์ที่ถูกกำหนดจะเริ่มขึ้นในตอนเช้าและจะสิ้นสุดในช่วงเย็นเมื่อศูนย์กลางของดวงอาทิตย์เป็นเรขาคณิต 18 องศาด้านล่างขอบฟ้า จากปลายสนธยาดาราศาสตร์ในช่วงเย็นที่จุดเริ่มต้นของสนธยาดาราศาสตร์ในตอนเช้าท้องฟ้า (ห่างจากมลพิษทางแสงในเมือง) เป็นสีเข้มมากพอสำหรับการสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ทั้งหมด. สังเกตการณ์สบายส่วนใหญ่จะพิจารณาทั้งท้องฟ้ามืดอย่างเต็มที่แม้เมื่อสนธยาดาราศาสตร์ เป็นเพียงการเริ่มต้นในช่วงเย็นหรือเพียงแค่สิ้นสุดในตอนเช้าและนักดาราศาสตร์สามารถทำให้การสังเกตของแหล่งที่มาจุดเช่นดาว แต่รายการที่กระจายลมเช่นเนบิวล่าและกาแลกซี่สามารถสังเกตได้อย่างถูกต้องเท่านั้นเกินขีด จำกัด ของสนธยาดาราศาสตร์ ในบางสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีการเรืองแสงฟ้าสนธยาดาราศาสตร์อาจจะเกือบจะแยกไม่ออกจากคืน ในทางทฤษฎีดาว dimmest เคยมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า (ผู้ขนาดหก) จะกลายเป็นมองเห็นได้ในช่วงเย็นอีกครั้งดวงอาทิตย์ตกกว่า 18 °ต่ำกว่าขอบฟ้า (เช่นในตอนค่ำดาราศาสตร์) และกลายเป็นมองไม่เห็นเมื่อดวงอาทิตย์เคลื่อน ไปภายใน 18 °ของขอบฟ้าในตอนเช้า (ที่รุ่งอรุณดาราศาสตร์) แต่เนื่องจากมลพิษทางแสงบางท้องที่โดยทั่วไปผู้ที่อยู่ในเมืองใหญ่อาจจะไม่เคยมีโอกาสที่จะดูแม้ดาวสี่ขนาดโดยไม่คำนึงถึงการปรากฏตัวของสนธยาใด ๆ เลย. [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาราศาสตร์ทไวไลท์ถูกกำหนดให้เริ่มในตอนเช้า และไปสิ้นสุดในตอนเย็นเมื่อศูนย์กลางของดวงอาทิตย์เป็นวิธี 18 องศาด้านล่างขอบฟ้า จากปลายของดาราศาสตร์ทไวไลท์ในตอนเย็นที่จุดเริ่มต้นของดาราศาสตร์ทไวไลท์ตอนเช้า ท้องฟ้า ( ห่างจากเมืองมลพิษทางแสง ) ฟ้ามืดพอสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ทั้งหมด

ผู้สังเกตการณ์สบาย ๆส่วนใหญ่จะพิจารณาทั้งท้องฟ้ามืดอย่างเต็มที่แม้ว่าดาราศาสตร์ทไวไลท์เป็นเพียงการเริ่มต้นในตอนเย็นหรือเพียงแค่สิ้นสุดในตอนเช้า และนักดาราศาสตร์สามารถให้ตัวอย่างของจุดแหล่งที่มาเช่นดาว แต่รายการ กระจายลม เช่น เนบิวลา กาแล็กซี และสามารถถูกพบเพียงเกินขีด จำกัด ของสนธยาดาราศาสตร์ ในบางสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแสงท้องฟ้าสนธยาดาราศาสตร์อาจจะเกือบไม่ต่างอะไรจากคืน ทุกคน dimmest ดาวที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ( พวกขนาด 6 ) จะกลายเป็นมองเห็นได้ในเวลาเย็น เมื่อดวงอาทิตย์ตกมากกว่า 18 องศาด้านล่างขอบฟ้า ( เช่น ในทางดาราศาสตร์มืด )และกลายเป็นมองไม่เห็นเมื่อดวงอาทิตย์เคลื่อนภายใน 18 องศาจากขอบฟ้าในตอนเช้า ( เช้าตรู่ดาราศาสตร์ ) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมลภาวะ แสงบางพื้นที่ โดยทั่วไปผู้ที่อยู่ในเมืองใหญ่ อาจจะไม่มีโอกาสไปดูถึงดาวขนาดสี่ โดยไม่คำนึงถึงสถานะของทไวไลท์เลย [ 1 ]