Although not among the world’s poor

Although not among the world’s poorest countries, Egypt is considered by the World
Bank to be a lower middle-income country. Egypt ranks as the world’s 39th largest economy
(Economist, 2003), with a gross domestic product in 2003 of US$82 billion. In that year, it had an adjusted per capita GDP of US$3,950. The ratio of the income of the top 10% to that
of the bottom 10% is 8.0. It was ranked as 62nd out of 104 countries in the World Economic
Forum’s (2004) competitive index. Egypt has experienced a hardy economic growth over the
years, with an average annual growth rate of 2.7% during the years 1975-2003 and 2.5% from
1990 to 2000. This compares with the U.S. growth rate for these periods of 2.0% and 2.1% respectively. While economic growth in Egypt has been encouraging, the high poverty rate
impedes the country’s economic progress. The UNDP (2005) cites a figure of 44% of the population living under the poverty level of US$2 a day. Almost 900,000 people join the labor force in Egypt each year and the economy absorbs just under 60% of this supply (Radwan, 2002). The UNDP (2005) credits Egypt with only a 55.6% adult literacy rate and literacy is particularly low among women (43.6% compared to 67.2% for men). These conditions, among others, currently constrain the type and amount of economic growth that
Egypt can expect in the near future.
In response to the global trends mentioned above, Egypt is in the process of social and
economic reform. The government recently instituted modest electoral reform that allowed citizens to vote directly for president for the first time in the fall of 2005, although opposition
candidates faced significant qualification hurdles and constrains on press and speech freedoms. The country is also transitioning from a heavily state-directed economy to a less regulated, more open economy. There has also been some limited progress in privatizing state
enterprises and state banks. The government has recently taken steps to bring some tariffs into World Trade Organization compliance but overall protection remains high. And while the rate of reform has been slow, the Prime Minister and Cabinet have taken macroeconomic
measures to increase growth, including tariff reduction and tax reforms (“Mubarak fully supports…,” September 30, 2004). But the country is burdened by a top-down organizational structure and entrenched bureaucracy associated with a command economy and these conditions inhibit reform.
In August of 2004, the new Prime Minister presented an economic development strategy intended to turn Egypt’s ICT sector into a major engine for economic development. Entitled Egypt’s “Information Society Initiative,” the initiative offers a vision of providing equal access for all to information technology, nurturing human capital, improving government service, providing companies with new ways to do business, improving health services, promoting Egyptian culture, and developing an ICT export industry (Ministry of Communication, Information, and Technology, 2005). However, as common among latecomers to this sector, the development of Egypt’s ICT cluster is not straightforward. For
example, Egypt spent a mere .02% of its GDP on research between 1997 and 2002, according to the UNDP (2005), compared to 2.2% for Singapore and 3.5% for Finland. And while a recent study by the International Telecommunications Union (2001) recognized that Egypt has one of the largest ICT sectors and among the highest levels of computer and Internet use
in North African and Middle Eastern countries, the ICT penetration in Egypt is quite low as
compared to countries that have grown their economy through the ICT sector. For example,
there are only 22 PCs per 1000 people in Egypt, according to the World Bank 2005 World Development Indicators, and only 4% of Egypt’s population is connected to the Internet (UNDP, 2005). This compares to 53% of the population for Finland, and 51% of the population for Singapore. The UNDP (2001) rates Egypt as 57th on its Technology Achievement Index, with a score of .236. The low penetration rate of technology interacts with the country’s geography and poverty. Most of the infrastructure is concentrated in the Cairo area. Most of the country’s poor are concentrated in Upper Egypt and Lower Rural Egypt (El-Laithy & Lokshin, 2003) and they are least serviced by the current ICT infrastructure, according to the International Telecommunications Union (2001). Consequently, there is concern that ICT-based developments might exacerbate the situation
for the poor in Egypt by creating a two-tiered information society that increases inequity in
the country (Wheeler, 2003).
This case highlights some of the issues for developing countries as they consider strategic options for economic growth, particularly the development of an ICT cluster to tap into the global value chain and support a knowledge economy. The World Bank (2003) identifies four pillars of the knowledge economy: supportive macroeconomic policies and institutions, an educated and skilled population, a dynamic information infrastructure, and an innovation system of firms, universities, and R&D centers. Egypt lacks many of these conditions, as do many other less developed countries. Egypt is still emerging from a highly state-controlled economy, a large bureaucratic infrastructure, and, as we will see in the next section, an education system that is focused on rote memorization. Egypt has a constrained political process with limited public participation and a controlled press. These conditions reduce the capacity for technology absorption and innovation and this, in turn, limits the potential economic growth. Yet the experience in Singapore and Finland suggests that if sustainable growth is to occur in Egypt, public policy must support the development of physical capital, raise the quality of the workforce, and promote knowledge creation and sharing. If social transformation is to occur, these changes must be focused on reducing inequities, improving the standard of living, and increasing civic and political participation. But everything does not, nor cannot, change at once, particularly with limited resources. Faced with this dilemma, the task of Egyptian policymakers is to find the key pressure points and strategic levers that, if applied, will make the system dynamic and launch a virtuous cycle of sustained growth within the economic and social systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ประเทศยากจนที่สุดในโลก อียิปต์จะเป็นโลกธนาคารจะ ประเทศคอร์รัปชั่นต่ำ อียิปต์เป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดของโลก 39 อันดับ(นักเศรษฐศาสตร์ 2003) กับผลิตภัณฑ์ภายในประเทศรวมใน 2003 ของ 82 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี จะมี GDP ต่อหัวปรับปรุงของสหรัฐอเมริกา $3, 950 อัตราส่วนของรายได้สูงสุด 10% ที่ของด้านล่าง 10% เป็น 8.0 มีการจัดอันดับเป็นงานจาก 104 ประเทศในเศรษฐกิจโลกฟอรัม (2004) แข่งขันดัชนี อียิปต์มีประสบการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแรงผ่านการปี กับมีอัตราการเจริญเติบโตประจำปีเฉลี่ย 2.7% ในช่วงปี 1975-2003 และ 2.5% จากปี 1990 กับ 2000 นี้เปรียบเทียบกับอัตราการเติบโตของสหรัฐอเมริกาในรอบของ 2.0% และ 2.1% ตามลำดับ ในขณะที่เศรษฐกิจในอียิปต์มีการส่งเสริม อัตราความยากจนสูงimpedes ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของประเทศ UNDP (2005) สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดเลข 44% ของประชากรที่อาศัยอยู่ภายใต้ระดับความยากจนของสหรัฐอเมริกา $2 ต่อวัน เกือบ 900000 คนเข้าร่วมกองทัพแรงงานอียิปต์ในแต่ละปี และเศรษฐกิจดูดซับเพียงต่ำกว่า 60% ของอุปทานนี้ (Radwan, 2002) หน่วยกิต (2005) ของ UNDP อียิปต์ 55.6% ผู้ใหญ่วัดอัตราและสามารถจะต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิง (43.6% เมื่อเทียบกับ 67.2% สำหรับผู้ชาย) เงื่อนไขเหล่านี้ หมู่คนอื่น ๆ ขณะนี้จำกัดชนิดและจำนวนของการเติบโตทางเศรษฐกิจที่อียิปต์สามารถคาดหวังว่าในอนาคตอันใกล้ ตอบสนองต่อกระแสโลกที่กล่าวถึงข้างต้น อียิปต์กำลังอยู่ในสังคม และการปฏิรูปเศรษฐกิจ รัฐบาลโลกเพิ่งปฏิรูปเลือกตั้งเจียมเนื้อเจียมตัวที่อนุญาตให้ประชาชนให้ลงคะแนนให้ประธานาธิบดีโดยตรงครั้งแรกในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2005 แม้ว่า ฝ่ายค้านคุณสมบัติสำคัญของผู้สมัครที่ต้องเผชิญกับอุปสรรค และจำกัดในเสรีภาพการกดพูด นอกจากนี้ยังได้เปลี่ยนจากเศรษฐกิจหนักรัฐกำกับประเทศเศรษฐกิจน้อยควบคุม เปิดมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีความคืบหน้าบางจำกัดใน privatizing รัฐวิสาหกิจและธนาคารรัฐ รัฐบาลได้ดำเนินการขั้นตอนในการนำภาษีบางอย่างเป็นการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์การการค้าโลกเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ป้องกันโดยรวมยังคงสูง และในขณะที่อัตราการปฏิรูปได้รับช้า นายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีได้นำเศรษฐกิจมหภาควัดการเจริญเติบโต เพิ่มรวมถึงภาษีศุลกากร ภาษีและลดการปฏิรูป ("Mubarak สนับสนุนอย่างเต็มที่...," เดือน 30 กันยายน 2004) แต่ประเทศเป็นภาระ โดยโครงสร้างองค์กรแบบบนลงล่าง และมั่นคงแห่งรัฐระบบราชการที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจคำสั่ง และเงื่อนไขเหล่านี้ขัดขวางการปฏิรูป ในเดือน 2004 สิงหาคม นายกรัฐมนตรีคนใหม่นำเสนอกลยุทธ์การพัฒนาเศรษฐกิจมีจุดประสงค์เพื่อเปิดภาคของอียิปต์ ICT เป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ ได้รับของอียิปต์ "ข้อมูลสังคมนวัตกรรม" คิดริเริ่มมีวิสัยทัศน์ให้เข้ากับเทคโนโลยีสารสนเทศทั้งหมด nurturing ทุนมนุษย์ ปรับปรุงราชการ ให้บริษัท ด้วยวิธีใหม่ ๆ ในการทำธุรกิจ พัฒนาบริการสุขภาพ ส่งเสริมวัฒนธรรมอียิปต์ และพัฒนา ICT การส่งออกอุตสาหกรรม (กระทรวงการสื่อสาร ข้อมูล และ เทคโนโลยี 2005) อย่างไรก็ตาม ร่วมกันระหว่าง latecomers กับภาคนี้ การพัฒนาคลัสเตอร์ ICT ของอียิปต์เป็นไม่ตรงไปตรงมา สำหรับตัวอย่าง อียิปต์ใช้เป็นเพียงการ 02% ของ GDP ในการวิจัยระหว่างปี 1997 และ 2002 ตาม UNDP (2005), เมื่อเทียบกับสิงคโปร์ 2.2% และ 3.5% ในฟินแลนด์ และใน ขณะที่การศึกษาล่าสุด โดยนานาชาติโทรคมนาคมสหภาพ (2001) รับรู้ว่า อียิปต์มีภาค ICT ที่ใหญ่ที่สุดและ ระหว่างระดับสูงสุดของคอมพิวเตอร์และใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศตะวันออกกลาง และแอฟริกาเหนือ เจาะ ICT ในอียิปต์จะค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับประเทศที่มีการเติบโตของเศรษฐกิจผ่านภาค ICT ตัวอย่างมี 22 ชิ้นต่อ 1000 คนในอียิปต์ ตามที่โลกธนาคาร 2005 โลกพัฒนาตัวบ่งชี้ และเพียง 4% ของประชากรของอียิปต์จะเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต (UNDP, 2005) นี้เปรียบเทียบกับ 53% ของประชากรในประเทศฟินแลนด์ และ 51% ของประชากรในสิงคโปร์ UNDP (2001) ราคาอียิปต์เป็น 57 บนของเทคโนโลยีความสำเร็จดัชนี มีคะแนน.236 อัตราการเจาะต่ำเทคโนโลยีโต้ตอบกับสภาพภูมิประเทศและความยากจนของประเทศ โครงสร้างพื้นฐานส่วนใหญ่จะเข้มข้นในไคโร ส่วนใหญ่ของประเทศยากจนเข้มข้นในอียิปต์บนและล่างอียิปต์ที่ชนบท (เอล-Laithy & Lokshin, 2003) และที่น้อยที่สุดเป็นบริการ โดยโครงสร้างพื้นฐาน ICT ปัจจุบัน ตามนานาชาติโทรคมนาคมสหภาพ (2001) ดังนั้น มีความกังวลว่า การพัฒนา ICT ตามอาจทำให้รุนแรงสถานการณ์สำหรับคนจนในประเทศอียิปต์ด้วยการสร้างสังคมข้อมูลชั้นสองที่เพิ่ม inequity ในประเทศ (ล้อ 2003) กรณีนี้เน้นบางประเด็นสำหรับประเทศกำลังพัฒนาจะพิจารณาเลือกกลยุทธ์การเติบโตทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาของคลัสเตอร์ ICT เคาะเข้ามาค่าส่วนกลาง และสนับสนุนเศรษฐกิจความรู้ ธนาคารโลก (2003) ระบุหลักสี่รู้เศรษฐกิจ: นโยบายเศรษฐกิจมหภาคสนับสนุน และสถาบัน ประชากรการศึกษา และมีทักษะ โครงสร้างข้อมูลแบบไดนามิกเป็น และเป็นระบบนวัตกรรมของบริษัท มหาวิทยาลัย และ R & D ศูนย์การ อียิปต์ขาดหลายเงื่อนไขเหล่านี้ กับหลายประเทศพัฒนาน้อย อียิปต์ยังได้เกิดขึ้นจากความสูงรัฐควบคุมเศรษฐกิจ เป็นใหญ่ราชการโครงสร้างพื้นฐาน และ เราจะดูในส่วนถัดไป ระบบการศึกษาที่เน้นการท่องจำอาจ อียิปต์มีกระบวนการทางการเมืองมีข้อจำกัดกับประชาชนจำกัดและกดควบคุม เงื่อนไขเหล่านี้ลดความจุการดูดซับเทคโนโลยีนวัตกรรม และนี้ กลับ จำกัดการเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีศักยภาพ ยังได้ ประสบการณ์ในสิงคโปร์และฟินแลนด์แนะนำว่า ถ้าเติบโตอย่างยั่งยืนจะเกิดขึ้นในอียิปต์ นโยบายสาธารณะต้องสนับสนุนการพัฒนาทุนทางกายภาพ เพิ่มคุณภาพของแรง และส่งเสริมสร้างความรู้และร่วมกัน ถ้าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมจะเกิดขึ้น การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ต้องจะมุ่งเน้นในการเสนอลด การปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพ และเพิ่มการมีส่วนร่วมของพลเมือง และการเมือง แต่ทุกอย่างไม่ได้ หรือไม่ เปลี่ยนครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับทรัพยากรที่จำกัด ประสบกับความลำบากใจนี้ งานของผู้กำหนดนโยบายของอียิปต์คือการ หาจุดความดันคีย์และกลไกเชิงกลยุทธ์ที่ ถ้าใช้ จะทำให้ระบบแบบไดนามิก และเปิดวงจรบริสุทธิ์ของ sustained เติบโตภายในระบบเศรษฐกิจ และสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจะไม่อยู่ในกลุ่มประเทศที่ยากจนที่สุดของโลกที่อียิปต์มีการพิจารณาโดย World
Bank จะเป็นที่ต่ำกว่าประเทศที่มีรายได้ปานกลาง อียิปต์จัดอันดับให้เป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก 39
(เศรษฐศาสตร์, 2003) โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศในปี 2003 ของสหรัฐ 82000000000 $ ในปีนี้จะได้ปรับจีดีพีต่อหัวของสหรัฐ $ 3,950 อัตราส่วนของรายได้ของด้านบน 10% ที่
ด้านล่าง 10% เป็น 8.0 มันได้รับการจัดอันดับให้เป็น 62 จาก 104 ประเทศในเศรษฐกิจโลก
ฟอรั่ม (2004) ดัชนีการแข่งขัน อียิปต์มีประสบการณ์การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจแข็งแกร่งกว่า
ปีที่ผ่านมามีอัตราการเติบโตเฉลี่ยปีละ 2.7% ในช่วงปี 1975-2003 และ 2.5% จาก
1990 ถึง 2000 นี้เมื่อเทียบกับอัตราการเติบโตของสหรัฐสำหรับช่วงเวลาเหล่านี้ 2.0% และ 2.1% ตามลำดับ ในขณะที่การเติบโตทางเศรษฐกิจในอียิปต์ได้รับการส่งเสริมให้อัตราความยากจนสูง
ขัดขวางความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของประเทศ โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2005) อ้างอิงตัวเลขของ 44% ของประชากรที่อาศัยอยู่ภายใต้ระดับความยากจนของสหรัฐ 2 ดอลลาร์ต่อวัน เกือบ 900,000 คนเข้าร่วมกำลังแรงงานในอียิปต์ในแต่ละปีและเศรษฐกิจดูดซับเพียงภายใต้ 60% ของอุปทานนี้ (Radwan, 2002) โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2005) สินเชื่ออียิปต์มีเพียงอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่ 55.6% และความรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงต่ำ (43.6% เมื่อเทียบกับ 67.2% สำหรับผู้ชาย) เงื่อนไขเหล่านี้หมู่คนปัจจุบัน จำกัด ชนิดและปริมาณของการเติบโตทางเศรษฐกิจที่
อียิปต์สามารถคาดหวังในอนาคตอันใกล้.
เพื่อตอบสนองต่อแนวโน้มของโลกที่กล่าวถึงข้างต้นอียิปต์อยู่ในกระบวนการของสังคมและ
การปฏิรูปเศรษฐกิจ เมื่อเร็ว ๆ นี้รัฐบาลทำการปฏิรูปการเลือกเจียมเนื้อเจียมตัวที่ได้รับอนุญาตให้ประชาชนที่จะออกเสียงลงคะแนนโดยตรงประธานาธิบดีเป็นครั้งแรกในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2005 แม้ว่าฝ่ายค้าน
ผู้สมัครต้องเผชิญกับอุปสรรคที่มีคุณสมบัติที่สำคัญและข้อ จำกัด ในการกดและเสรีภาพการพูด ประเทศนอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนจากระบบเศรษฐกิจอย่างหนักรัฐสั่งให้มีการควบคุมน้อยเศรษฐกิจเปิดกว้างมากขึ้น นอกจากนี้ยังได้รับความคืบหน้าบางอย่าง จำกัด ในการแปรรูปรัฐ
รัฐวิสาหกิจและธนาคารของรัฐ รัฐบาลได้ดำเนินการเมื่อเร็ว ๆ นี้ขั้นตอนที่จะนำภาษีบางอย่างในการปฏิบัติตามองค์การการค้าโลก แต่การป้องกันโดยรวมยังคงสูง และในขณะที่อัตราของการปฏิรูปที่ได้รับช้านายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีมีการดำเนินการทางเศรษฐกิจมหภาค
มาตรการเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตรวมถึงการลดภาษีและการปฏิรูปภาษี ("บาสนับสนุนอย่างเต็มที่ ... " 30 กันยายน 2004) แต่ประเทศที่เป็นภาระโดยการจากบนลงล่างโครงสร้างองค์กรและระบบราชการที่ยึดที่มั่นที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจสั่งและเงื่อนไขเหล่านี้ยับยั้งการปฏิรูป.
ในเดือนสิงหาคมของปี 2004 นายกรัฐมนตรีคนใหม่ที่นำเสนอยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจตั้งใจที่จะเปิดภาคการไอซีทีของอียิปต์เป็นเครื่องมือที่สำคัญ สำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ สิทธิของอียิปต์ "สังคมสารสนเทศริเริ่ม" ความคิดริเริ่มมีวิสัยทัศน์ในการให้เท่าเทียมกันสำหรับทุกคนที่เทคโนโลยีสารสนเทศบำรุงทุนมนุษย์, การปรับปรุงการบริการของรัฐบาลให้ บริษัท ที่มีวิธีการใหม่ ๆ ในการทำธุรกิจการปรับปรุงการให้บริการด้านสุขภาพการส่งเสริมวัฒนธรรมอียิปต์และการพัฒนา การส่งออกของอุตสาหกรรมไอซีที (กระทรวงการสื่อสารข้อมูลและเทคโนโลยี, 2005) แต่เป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ latecomers กับภาคนี้การพัฒนาของกลุ่มไอซีทีของอียิปต์จะไม่ตรงไปตรงมา สำหรับ
ตัวอย่างเช่นอียิปต์ใช้เวลาเพียง 0.02% ของจีดีพีในการวิจัยระหว่างปี 1997 และปี 2002 ตามโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2005) เมื่อเทียบกับ 2.2% ในสิงคโปร์และ 3.5% สำหรับฟินแลนด์ และในขณะที่การศึกษาล่าสุดโดยสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ (2001) ได้รับการยอมรับว่าอียิปต์มีหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดภาคไอซีทีและในหมู่ผู้บริหารระดับสูงของเครื่องคอมพิวเตอร์และการใช้งานอินเทอร์เน็ต
ในทวีปแอฟริกาและประเทศในตะวันออกกลางเจาะไอซีทีในอียิปต์ที่ค่อนข้างต่ำเป็น
เมื่อเทียบกับประเทศที่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจของพวกเขาผ่านภาคไอซีที ตัวอย่างเช่น
มีเพียง 22 เครื่องคอมพิวเตอร์ต่อ 1000 คนในอียิปต์ตามที่ธนาคารโลก 2005 ตัวชี้วัดการพัฒนาของโลกและมีเพียง 4% ของประชากรของอียิปต์มีการเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต (UNDP, 2005) เมื่อเทียบกับ 53% ของประชากรสำหรับฟินแลนด์และ 51% ของประชากรสิงคโปร์ โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2001) อัตราอียิปต์ 57 ดัชนีความสำเร็จของเทคโนโลยีที่มีคะแนนจาก 0.236 อัตราการเจาะต่ำของเทคโนโลยีที่มีการโต้ตอบกับสภาพทางภูมิศาสตร์ของประเทศและความยากจน ส่วนใหญ่ของโครงสร้างพื้นฐานมีความเข้มข้นในพื้นที่ไคโร ส่วนใหญ่ของประเทศที่ยากจนมีความเข้มข้นในสังคมอียิปต์และจ้องชนบทอียิปต์ (El-Laithy และ Lokshin, 2003) และพวกเขาจะไม่น้อยกว่าบริการโครงสร้างพื้นฐานด้านไอซีทีในปัจจุบันตามที่สหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ (2001) จึงมีความกังวลว่าการพัฒนาไอซีทีที่ใช้อาจทำให้รุนแรงสถานการณ์
สำหรับคนยากจนในอียิปต์โดยการสร้างสังคมข้อมูลสองชั้นที่เพิ่มความไม่เสมอภาคใน
ประเทศ (วีลเลอร์, 2003).
กรณีนี้ไฮไลท์บางส่วนของปัญหาสำหรับประเทศกำลังพัฒนา พวกเขาพิจารณาตัวเลือกเชิงกลยุทธ์สำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาของกลุ่มไอซีทีที่จะเข้าไปในห่วงโซ่คุณค่าระดับโลกและการสนับสนุนเศรษฐกิจฐานความรู้ ธนาคารโลก (2003) ระบุสี่เสาหลักของเศรษฐกิจฐานความรู้: นโยบายเศรษฐกิจมหภาคสนับสนุนและสถาบันการศึกษาของประชากรและมีฝีมือ, โครงสร้างพื้นฐานด้านข้อมูลแบบไดนามิกและระบบนวัตกรรมของ บริษัท ที่มหาวิทยาลัยและศูนย์วิจัยและพัฒนา อียิปต์ขาดหลายเงื่อนไขเหล่านี้เช่นเดียวกับหลายประเทศที่พัฒนาน้อยอื่น ๆ อียิปต์ยังคงเกิดขึ้นจากเศรษฐกิจที่สูงของรัฐที่ควบคุมโครงสร้างพื้นฐานของระบบราชการที่มีขนาดใหญ่และในขณะที่เราจะเห็นในส่วนถัดไประบบการศึกษาที่มุ่งเน้นการท่องจำ อียิปต์มีกระบวนการทางการเมืองที่ จำกัด การมีส่วนร่วมของประชาชน จำกัด และควบคุมกด เงื่อนไขเหล่านี้จะลดความสามารถในการดูดซึมเทคโนโลยีและนวัตกรรมนี้และในทางกลับกันการ จำกัด การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่อาจเกิดขึ้น แต่ประสบการณ์ในสิงคโปร์และฟินแลนด์แสดงให้เห็นว่าถ้าการเติบโตอย่างยั่งยืนคือการเกิดขึ้นในอียิปต์นโยบายสาธารณะจะต้องสนับสนุนการพัฒนาทุนทางกายภาพยกระดับคุณภาพของแรงงานและส่งเสริมการสร้างความรู้และการแบ่งปัน ถ้าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่จะเกิดขึ้นคือการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะต้องมุ่งเน้นไปที่การลดความไม่เท่าเทียมในการปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพและเพิ่มการมีส่วนร่วมของพลเมืองและการเมือง แต่ทุกอย่างไม่ได้หรือไม่สามารถเปลี่ยนได้ในครั้งเดียวโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีทรัพยากร จำกัด ต้องเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้งานของผู้กำหนดนโยบายของอียิปต์คือการหาจุดความดันที่สำคัญและคันโยกเชิงกลยุทธ์ที่หากนำไปใช้จะทำให้ระบบแบบไดนามิกและการเปิดวงจรของการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในระบบเศรษฐกิจและสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าไม่ได้อยู่ในกลุ่มประเทศที่ยากจนที่สุดของโลก , อียิปต์ถือว่าเป็นโลก
ธนาคารเป็นลดรายได้ของประเทศ อียิปต์เป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดอันดับที่ 39 ของโลก
( นักเศรษฐศาสตร์ , 2003 ) โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศในปี 2003 ของ US $ 82 ล้านบาท ในปีนั้น ได้มีการปรับ GDP ต่อหัวของสหรัฐอเมริกา $ 3950 . สัดส่วนของรายได้จากด้านบน 10 % ที่
ของด้านล่าง 10% เป็น 8.0 .อยู่อันดับที่ 62 จาก 104 ประเทศในทางเศรษฐกิจโลก
ฟอรั่ม ( 2004 ) ดัชนีที่แข่งขัน อียิปต์มีประสบการณ์ Hardy การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่า
ปีมีอัตราการเติบโตเฉลี่ยปีละ 2.7 % ในช่วงปี 1975-2003 และ 2.5% จาก
1990 2000 นี้จะเปรียบเทียบกับอัตราการเติบโตของสหรัฐฯ สำหรับรอบระยะเวลาเหล่านี้ร้อยละ 2.0 และ 2.1 ตามลำดับ