Decubitus ulcers have plagued the n

Decubitus ulcers have plagued the nursing profession for many years as a major health care problem in term of patients’ pain, disfigurement, prolonged hospitalization and financial cost. Decubitus ulcers, commonly referred to as pressure ulcers, are the most preventable complication of intensive care units (ICU). Nurses, caring for patients in ICU, can exert a positive influence in prevention of pressure ulcer development by taking aggressive measures such as alleviating pressure, implementing meticulous skin care, and providing nutritional support.
A pressure ulcer is defined as “any lesion caused by unrelieved pressure that result in damage to underlying tissue; pressure ulcers are considered both inevitable and preventable” (Pokorny, Koldjeski, & Swanson, 2003, p. 535). Development of pressure ulcers confer significant morbidity and mortality to the critically ill patient and dramatically increase the cost of a medical bill. Research done at Mount Sinai School of Medicine in New York showed that the “cost of complications directly related to hospital acquired pressure ulcer average $225, 615 per patient” (Chronakos & Nierman, 2003, p. 365). Intensive care unit patients, especially the trauma patients, are among the highest risk groups. Chronakos and Nierman (2003) reported that “The incidence of decubitus ulcers average 10% to 15% in acutely hospitalized patients and increases to 30% to 60% in critically ill patients” (p. 365). Every patient in ICU is potentially at risk for developing pressure ulcers due to immobility, decreased sensory perception, low albumin levels, altered nutrition status and medications. Furthermore, many ICU patients have medical devices such as splints, cervical collars, casts and endotracheal tubes which have the potential to cause skin breakdown. Even though the issue of whether or not pressure ulcers are preventable in an ICU setting remains controversial, evidence-based practice suggests that with a systemic approach, the development of ulcers can be substantially decreased. It is the responsibility of each and every nurse to understand the extent and the cause of this problem so actions can be taken to avoid the complication or to treat it in initial stages when treatment is most effective.
Majority of ICU patients are limited in overall physical mobility, resulting in decreased ability to change their position in bed and thus increasing risk of prolonged and intense pressure. This is especially true for patients who are placed in a drug-induced coma because they are unable to communicate or change their position independently. Another frequently encountered problem in a critical care setting is the use of medications such as anesthetics and sedatives which alter sensory perception. All of these patients are enabled to consciously be aware of the damage being accumulated from pressure buildup; therefore, daily examinations of pelvic, sacral, elbow, scapula and heel areas should be an essential responsibly of a nurse. When soft tissue is compressed between external surface and a bony prominence for an extended period of time, the external pressure exceeds capillary pressure. As a result, blood flow becomes restricted; tissue becomes anoxic and release toxic metabolites causing cell death and formation of a pressure ulcer. Some of the signs that would demonstrate that there is skin breakdown are discoloration, warmth, edema and induration. However, methods that prevent patients from getting pressure ulcers is frequent examination and reposition which are based on research done by Chronakos and Nierman (2003), “cornerstones of care” (p. 365). Moreover, as stated by Chronakos and Nierman (2003), intermittent relief of pressure effectively minimizes tissue damage and can reduce the incidence of decubitus ulcers by seventy five percent (p. 368). For repositioning to be effective, the Pressure Ulcer Prevention Protocol states that patients should be repositioned at least every two hours to help alleviate pressure (Wurster, 2007, p. 269). Furthermore, nurses must be conscious to avoid shear and friction associated with positioning and transferring. Keast, Parslow, Houghton,
Norton
and Fraser (2007), stated that “shear is the mechanical force that moves the bony structures in direction opposite to the overlaying skin” (p. 455). Therefore, particular attention should be directed in not placing patients directly on femoral trochanter and keeping bony prominences from direct contact with underlying surfaces by using pillows or foam wedges. For example, when the patient’s head is elevated, skin remains fixed against the bed linen but gravity pulls the skeleton towards the foot of the bed, which can cause distortion of capillaries, thrombosis and ischemia. Thus, to avoid injury, the head of the bed should not be elevated greater then thirty degrees. ICU patients present a challenge to this protocol due to the risk of aspiration and ventilator-associated pneumonia. These concerns should be balanced when caring for a seriously ill patient who is at risk for developing both pressure ulcers and aspiration pneumonia. Friction is another important aspect that needs to be considered when addressing pressure ulcers prevention. Friction or rubbing is defined as the force of two surfaces moving across one another, often resulting in abrasion. National Pressure Ulcer Advisory Panel recommends using bed linens to lift patients when turning or transferring to avoid dragging a patient who is physically weak (Chronakos & Nierman, 2003, p. 368). Additional beneficial tools used to reduce pressure are pressure-reducing mattresses, which help distribute weight evenly, specialized cushioning devices, and padding. However, studies done to identify types of mattresses to use for patients did not provide definite results. Though ultimately, it was concluded that “a patient who is judged to be at high risk for decubitus ulcers should not be placed on an ordinary hospital bed” (Chronakos & Nierman, 2003, p. 368).
Proper skin care for patients confined in bed for long periods is vital and must be done correctly. According to Chronakos and Nierman (2003), a moist environment increases the risk of pressure ulcer development fivefold (p. 369). Numerous factors such as fecal incontinence, leaking wounds, fever and perspiration due to higher ambient temperatures in the ICU may increase skin moisture and predispose patients to skin breakdown. In addition, moist skin is at increased risk for irritation, rashes and infections such as Candida. Wurster (2007) states that “skin care must be implemented by using a mild cleansing agent followed by thoroughly rinsing the skin with water” (p. 268). The use of warm water is recommended; dry the skin via patting and avoid using alcohol-based moisturizing agents to minimize drying and irritation. Keast et al. (2007) point out that fecal incontinence is a greater risk for skin breakdown than urinary incontinence because of the chemical irritation that results from the enzymes, which are caustic to the skin (p. 454). Therefore, to decrease the risk of developing an ulcer, the incontinence brief should be changed as soon as it becomes soiled. Frequent change of moist, soiled linen to promote evaporation and faster drying maintains dry, intact skin. Special attention should be given to trauma patients who require the use of cervical collars. Power, Daniels, McGuire and Hilbish (2006) report that “up to 55% of patients in a cervical collar for five days or greater develop skin breakdown” (p. 198). Research supports evidence showing that strict adherence to the standards of care, which include cleaning and assessing skin under the collar every twelve hours and changing the pads in the collar every twenty four hours, decrease the incidence of skin breakdown significantly. Care of wound drainage should be another factor to consider. Keast et al. (2007) recommends using appropriate dressings along with protective creams, ointments, films, and solid barrier sheets, such as hydrocolloids, to protect peri-wound skin from wound drainage (p. 454). When dressings have reached their maximum capacity for absorption they need to be replaced in order to prevent maceration of surrounding tissue. Pouching is also an option to control excessive exudates; if location of the wound permits.
Many ICU patients experience altered metabolism function, resulting in a poor nutritional state. Patients with major trauma, burns, and sepsis are particularly at increased risk for inadequate nutritional intake. An altered metabolism can lead to the loss of subcutaneous tissue, resulting in overexposed bony prominences and poor skin condition. Correction of nutritional deficiencies is very important for maintaining skin integrity. Albumin, the most abundant plasma protein, is responsible for the regulation of blood volume by maintaining osmotic pressure, and keeping the blood fluid from leaking out into the surrounding tissues. Thus, low serum albumin level can lead to interstitial edema which impedes the passage of nutrients from blood to the tissues. Studies have shown a significant correlation between levels of albumin and development of pressure ulcers. Chronakos and Nierman (2003) report that up to 75% of patients with albumin levels below 35g/L developed ulcers versus only 16% of patients with higher albumin levels (p. 367). Therefore, ICU patients must be assessed for nutritional deficiencies and proactive interventions should be implemented before malnutrition becomes severe. Wurster (2007), suggests that because nutrition is such an important element in wound prevention “adequate nutritional intake must be managed either by enteral or parenteral administration” (p. 269).
Pressure ulcers are considered a potentially preventable condition and many guidelines have been standardized and published to facilitate healthcare personnel in administering care. Yet current pressure ulcer prevalence and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผลเปื่อยอย่างไร decubitus ได้เลือกอาชีพพยาบาลหลายปีเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญในระยะของผู้ป่วยอาการปวด disfigurement โรงพยาบาลเป็นเวลานาน และต้นทุนทางการเงิน แผลเปื่อยอย่างไร decubitus มักเรียกว่าแผลในปากความดัน มีภาวะแทรกซ้อนที่สุด preventable เร่งรัดดูแลหน่วย (ฉุกเฉิน) พยาบาล สำหรับผู้ป่วยในฉุกเฉิน สามารถสำแดงอิทธิพลในการป้องกันความดันเข้า ๆ พัฒนา โดยการใช้มาตรการเชิงรุกเช่นบรรเทาความดัน ใช้ดูแลผิวอย่างพิถีพิถัน และให้การสนับสนุนทางโภชนาการเข้า ๆ ความดันถูกกำหนดเป็น "ใด ๆ รอยโรคเกิดจากความกดดันไปที่ทำความเสียหายกับเนื้อเยื่อต้น แผลในปากดันกำลัง preventable และหลีกเลี่ยงไม่ได้" (Pokorny, Koldjeski, & Swanson, 2003, p. 535) แผลในปากดันพัฒนาประสาทสำคัญ morbidity และการตายผู้ป่วยป่วยเหลือ และเพิ่มต้นทุนของรายการทางการแพทย์อย่างมาก งานวิจัยที่ทำในเม้าท์วซิไนเอ็มดีโรงเรียนการแพทย์ในนิวยอร์กพบว่า "ต้นทุนของภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับโรงพยาบาลมาเข้า ๆ ความดันเฉลี่ย $225, 615 ต่อผู้ป่วย" (Chronakos & Nierman, 2003, p. 365) เร่งรัดหน่วยดูแลผู้ป่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบาดเจ็บผู้ป่วย อยู่ในหมู่กลุ่มเสี่ยงสูงสุด Chronakos และ Nierman (2003) รายงานว่า "การเกิดของแผลเปื่อยอย่างไร decubitus เฉลี่ย 10% 15% ในผู้ป่วยทั้งพักและเพิ่มขึ้น 30% เป็น 60% ในผู้ป่วยที่ป่วยถึง" (p. 365) ผู้ป่วยทุกในฉุกเฉินเป็นความเสี่ยงสำหรับพัฒนาความดันแผลในปากที่พบ ประสาทรับรู้ลดลง ระดับ albumin ต่ำ เปลี่ยนแปลงโภชนาการ และยาอาจ นอกจากนี้ ผู้ป่วยฉุกเฉินมีอุปกรณ์ทางการแพทย์เช่น splints มดลูก collars, casts และท่อ endotracheal ซึ่งอาจทำให้ผิวเสีย แม้ว่าจะออกหรือไม่ดันแผลเปื่อยเป็น preventable ในการฉุกเฉินยังคงแย้ง ปฏิบัติตามหลักฐานแนะนำว่า วิธีระบบ พัฒนาของแผลเปื่อยสามารถมากลดลง มันเป็นความรับผิดชอบของพยาบาลแต่ละคนและทุกคนเข้าใจขอบเขตและสาเหตุของปัญหานี้เพื่อให้สามารถนำการดำเนินการ เพื่อหลีกเลี่ยงภาวะแทรกซ้อน หรือ การรักษาในระยะเริ่มต้นเมื่อการรักษามีประสิทธิภาพสูงสุดส่วนใหญ่ของผู้ป่วยฉุกเฉินจะถูกจำกัดในการเคลื่อนไหวทางกายภาพโดยรวม ผลในการลดความสามารถในการเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขาในเตียงและจึงเพิ่มความเสี่ยงของความดันเป็นเวลานาน และรุนแรง นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่อยู่หมดสติเกิดจากยาเสพติดเนื่องจากไม่สามารถสื่อสาร หรือเปลี่ยนตำแหน่งของตนอย่างอิสระ อีกปัญหาที่พบบ่อยการดูแลสำคัญคือ การใช้ยาเช่น anesthetics sedatives ที่ประสาทรับรู้การเปลี่ยนแปลง ผู้ป่วยเหล่านี้ทั้งหมดจะเปิดใช้งานสติตระหนักถึงความเสียหายที่ถูกสะสมจากความดันโลหิต ดังนั้น ตรวจร่างกายประจำวันของอุ้งเชิงกราน sacral ข้อศอก กระดูกสะบัก และส้นควรจะเป็นการรับผิดชอบของพยาบาล เมื่อเนื้อเยื่อที่อ่อนนุ่มจะถูกบีบอัดระหว่างพื้นผิวภายนอกและความโดดเด่น bony เป็นระยะเวลานานของเวลา ความดันภายนอกเกินความดันเส้นเลือดฝอย ดัง ไหลเวียนของเลือดจะถูกจำกัด เนื้อเยื่อกลายเป็น anoxic และปล่อยพิษ metabolites ที่ก่อให้เกิดเซลล์ตายและก่อตัวของเข้า ๆ ความดัน บางส่วนของอาการที่จะแสดงให้เห็นว่า มีการแบ่งผิวมีกระ อบอุ่น อาการบวมน้ำ และ induration อย่างไรก็ตาม วิธีการที่ป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยได้รับแผลในปากความดันเป็นตรวจบ่อย ๆ และตำแหน่งซึ่งขึ้นอยู่กับงานวิจัยที่ทำ โดย Chronakos และ Nierman (2003), "สิ่งสำคัญของ" (p. 365) นอกจากนี้ ตามที่ระบุ โดย Chronakos และ Nierman (2003), บรรเทาไม่ต่อเนื่องของแรงดันได้อย่างมีประสิทธิภาพช่วยลดความเสียหายของเนื้อเยื่อ และสามารถลดการเกิดแผลเปื่อยอย่างไร decubitus เจ็ดห้าเปอร์เซ็นต์ (p. 368) สำหรับให้มีประสิทธิภาพ ป้องกันความดันเข้า ๆ โพรโทคอลที่ระบุว่า ผู้ป่วยควรมีเหุตน้อยทุก ๆ 2 ชั่วโมงเพื่อช่วยบรรเทาความดัน (Wurster, 2007, p. 269) นอกจากนี้ พยาบาลต้องตระหนักเพื่อหลีกเลี่ยงแรงเฉือนและแรงเสียดทานที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่ง และการโอนย้าย Keast, Parslow, HoughtonNortonและเฟรเซอร์ (2007), กล่าวว่า "แรงเฉือนเป็นแรงกลที่ย้ายโครงสร้าง bony ในทิศทางตรงข้ามกับผิวว่า" (p. 455) ดังนั้น ควรตรงความสนใจเฉพาะในไม่วางผู้ป่วยบน femoral trochanter และรักษา bony prominences จากติดต่อโดยตรงกับผิวต้นแบบ โดยใช้หมอนหรือโฟม wedges ตัวอย่าง เมื่อยกระดับศีรษะของผู้ป่วย ผิวยังคงถาวรกับผ้าปูเตียง แต่แรงโน้มถ่วงดึงโครงกระดูกต่อเท้าของเตียง ซึ่งสามารถทำให้เกิดความผิดเพี้ยนของเส้นเลือดฝอย เลือด และขาดเลือด ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ หัวเตียงไม่ควรยกสูงแล้วสามสิบองศา ผู้ป่วยฉุกเฉินนำเสนอความท้าทายการโพรโทคอลนี้เนื่องจากความเสี่ยงของความใฝ่ฝันและโรคที่เกี่ยวข้องกับการระบายอากาศ ความกังวลเหล่านี้ควรจะสมดุลเมื่อการดูแลผู้ป่วยที่ป่วยอย่างจริงจังซึ่งเป็นความเสี่ยงสำหรับพัฒนาความดันแผลเปื่อยและโรคความใฝ่ฝัน แรงเสียดทานเป็นสำคัญด้านที่ต้องพิจารณาเมื่อกำหนดความดันป้องกันแผลในปาก แรงเสียดทานหรือถูถูกกำหนดเป็นหน่วยของพื้นผิวสองย้ายข้ามอื่น มักจะเกิดรอยขีดข่วน แห่งชาติดันเข้า ๆ แผงให้คำปรึกษาแนะนำให้ใช้ผ้าปูที่นอนจะยกผู้ป่วยเมื่อเปลี่ยน หรือโอนย้ายเพื่อหลีกเลี่ยงการลากผู้ป่วยที่ร่างกายอ่อนแอ (Chronakos & Nierman, 2003, p. 368) เครื่องมือเพิ่มเติมประโยชน์ใช้ลดความดันจะลดความดัน นอน ซึ่งช่วยกระจายน้ำหนักเท่า ๆ กัน เฉพาะอุปกรณ์กันกระแทก และพาย อย่างไรก็ตาม ศึกษาทำการระบุชนิดเพื่อใช้สำหรับผู้ป่วยที่นอนไม่ได้ให้ผลลัพธ์ที่แน่นอน แม้ว่าในที่สุด มันถูกสรุปว่า "ผู้ป่วยที่ตัดสินเป็นแผลเปื่อยอย่างไร decubitus เสี่ยงสูง ควรไม่ถูกวางไว้บนเตียงเป็นโรงพยาบาลทั่วไป" (Chronakos & Nierman, 2003, p. 368)การดูแลผิวที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยที่ถูกคุมขังในเตียงนานมีความสำคัญ และจำเป็นต้องกระทำอย่างถูกต้อง ตาม Chronakos และ Nierman (2003), สภาพแวดล้อมที่ชุ่มชื่นเพิ่มความเสี่ยงของความดันเข้า ๆ fivefold (p. 369) ไข้ปัจจัยมากมายเช่นกลั้นปัสสาวะไม่ fecal บาดแผล การรั่วไหล และเหงื่อออกเนื่องจากอุณหภูมิสูงแวดล้อมที่ฉุกเฉินอาจเพิ่มความชุ่มชื้นผิว และ predispose ผู้ป่วยผิวเสีย นอกจากนี้ ผิวชุ่มชื่นเป็นที่เสี่ยงการระคายเคือง หนา และติดเชื้อเช่นโรค อเมริกา (2007) wurster ว่า "การดูแลผิวต้องดำเนินการโดยตัวแทนทำความสะอาดอ่อนตามล้างผิว ด้วยน้ำสะอาด" (p. 268) แนะนำการใช้เครื่องทำน้ำอุ่น แห้งผิวผ่าน patting และหลีกเลี่ยงการใช้ตัวแทนความชุ่มชื้นที่ใช้แอลกอฮอล์แห้งและระคายเคือง Keast et al. (2007) ชี้ให้เห็นว่า fecal กลั้นปัสสาวะไม่มีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการแบ่งผิวกว่าลำบากเนื่องจากสารเคมีเกิดการระคายเคืองที่เกิดจากเอนไซม์ ซึ่งเป็นอ่างที่ผิว (p. 454) ดังนั้น เพื่อลดความเสี่ยงของการพัฒนาการเข้า ๆ ย่อกลั้นปัสสาวะไม่ควรได้เป็นกลายเป็น soiled เปลี่ยนบ่อย ๆ ผ้าชุ่มชื่น soiled ระเหยและแห้งเร็วรักษาผิวแห้ง เช่นเดิม ความสนใจพิเศษควรได้รับการบาดเจ็บผู้ป่วยที่ต้องใช้โคลลาร์ปากมดลูก พลังงาน แดเนียล McGuire และ Hilbish (2006) รายงานว่า "ขึ้นเป็น 55% ของผู้ป่วยในคอมดลูก 5 วัน หรือมากกว่าพัฒนาแบ่งผิว" (p. 198) วิจัยสนับสนุนหลักฐานต่าง ๆ ที่เข้มงวดมาตรฐานของ ซึ่งรวมถึงการทำความสะอาด และประเมินผิวหนังภายใต้ปลอกคอทุกสิบสองชั่วโมง และเปลี่ยนแผ่นในปลอกคอทุกยี่สิบสี่ชั่วโมง ลดอุบัติการณ์ของการแบ่งผิว อย่างมาก ดูแลแผล ระบายน้ำควรจะพิจารณาปัจจัยอื่น Keast et al. (2007) แนะนำให้ใช้แผลที่เหมาะสมพร้อมกับครีมป้องกัน ointments ฟิล์ม และ แผ่นกั้นทึบ เช่น hydrocolloids ป้องกันผิว peri แผลแผลระบาย (p. 454) เมื่อแผลมีกำลังการผลิตสูงสุดสำหรับการดูดซึม พวกเขาต้องถูกแทนที่เพื่อป้องกัน maceration ของเนื้อเยื่อรอบข้าง Pouching เป็นค่า exudates มากเกินไป ถ้าตำแหน่งของบาดแผลช่วยให้ผู้ป่วยฉุกเฉินมากประสบการณ์เผาผลาญเปลี่ยนฟังก์ชัน ในสภาพโภชนาการไม่ดี ผู้ป่วยบาดเจ็บที่สำคัญ เบิร์น และ sepsis เป็นอย่างยิ่งที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นการบริโภคโภชนาการไม่เพียงพอ การเผาผลาญเปลี่ยนแปลงสามารถนำการสูญเสียของเนื้อเยื่อใต้ ในแบบโอเวอร์ prominences bony และสภาพผิวที่ดี การแก้ไขทรงคุณค่าทางโภชนาการเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการรักษาความสมบูรณ์ของผิวหนัง Albumin โปรตีนพลาสมามากที่สุด รับผิดชอบการควบคุมของปริมาตรเลือดรักษาความดันออสโมติก และทำให้น้ำเลือดจากการรั่วไหลออกไปยังเนื้อเยื่อข้างเคียง ดังนั้น ระดับ serum albumin ต่ำอาจทำให้อาการบวมน้ำหลากซึ่ง impedes เส้นทางของสารอาหารจากเลือดกับเนื้อเยื่อ การศึกษาได้แสดงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างระดับของ albumin และพัฒนาดันแผลในปาก Chronakos และ Nierman (2003) รายงานว่า ขึ้นเป็น 75% ของผู้ป่วยที่มีระดับ albumin ต่ำกว่าแผลเปื่อย 35g/L พัฒนาเมื่อเทียบกับเพียง 16% ของผู้ป่วยกับระดับ albumin สูง (p. 367) ดังนั้น ผู้ป่วยฉุกเฉินต้องได้รับการประเมินสำหรับทรงคุณค่าทางโภชนาการ และควรดำเนินมาตรการเชิงรุกก่อนขาดสารอาหารรุนแรงกลายเป็น Wurster (2007), แนะนำที่ได้เนื่องจากสารอาหาร ดังกล่าวเป็นองค์ประกอบสำคัญในการป้องกันแผล "โภชนาการบริโภคอย่างเพียงพอต้องจัดการอย่างใดอย่างหนึ่งโดย enteral หรือ parenteral " (p. 269)แผลในปากความดันจะพิจารณาเงื่อนไขอาจ preventable และได้มาตรฐาน และเพื่ออำนวยความสะดวกบุคลากรสุขภาพในการจัดการดูแลการเผยแพร่แนวทางใน ปัจจุบันยังดันเข้า ๆ ชุก และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผลกดทับจากโรคเบาหวานมี plagued วิชาชีพการพยาบาลสำหรับหลายปีเป็นหลัก การดูแลปัญหาสุขภาพในระยะยาวของความเจ็บปวดของผู้ป่วยทำให้เสียโฉม , รักษาในโรงพยาบาลนาน และค่าใช้จ่ายทางการเงิน แผลกดทับจากโรคเบาหวาน มักเรียกว่า แผลกดทับ มีภาวะแทรกซ้อนต่างๆส่วนใหญ่ของหอผู้ป่วยหนัก ( ไอซียู ) พยาบาล , การดูแลผู้ป่วยในห้องไอซียูสามารถออกแรงอิทธิพลเชิงบวกในการป้องกันแรงดันการพัฒนาแผลโดยการก้าวร้าว มาตรการต่างๆ เช่น บรรเทาความดัน , การดูแลผิว พิถีพิถัน และการให้การสนับสนุนทางโภชนาการ
ความดันแผลหมายถึง " ใด ๆ แผลที่เกิดจาก unrelieved ความดันที่ส่งผลให้เกิดความเสียหายต่อเนื้อเยื่อต้นแบบ ; กดทับ จะพิจารณาทั้งหลีกเลี่ยงไม่ โพกอร์นี " ( ,koldjeski & Swanson , 2546 , หน้า 535 ) การพัฒนาของการเกิดแผลกดทับซึ่งสำคัญและอัตราการตายของคนไข้วิกฤตและเพิ่มค่าใช้จ่ายของการเรียกเก็บเงินทางการแพทย์ ทำงานวิจัยที่ภูเขาซีนาย โรงเรียนแพทย์แห่งใหม่ในนิวยอร์ก พบว่า ต้นทุนของภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับโรงพยาบาลได้รับแผลความดันเฉลี่ย $ 225 ,615 / ผู้ป่วย " ( chronakos & nierman , 2546 , หน้า 1 ) หน่วยดูแลผู้ป่วยอย่างเข้มข้น โดยเฉพาะผู้ป่วยฉุกเฉิน มี ใน ที่สุด กลุ่มเสี่ยง และ chronakos nierman ( 2003 ) รายงานว่า " การเกิดแผลกดทับจากโรคเบาหวานเฉลี่ย 10% ถึง 15% ในอย่างรุนแรงของผู้ป่วยและเพิ่มเป็น 30% ถึง 60% ในผู้ป่วยวิกฤต " ( หน้า 1 )คนไข้ ในห้อง ICU ซ่อนเร้นความเสี่ยงการพัฒนาความดันแผลในกระเพาะเนื่องจากการตรึงลดลงการรับรู้ทางประสาทสัมผัส ระดับอัลบูมินต่ำ , การเปลี่ยนแปลงภาวะโภชนาการและโรค . นอกจากนี้ ผู้ป่วยจำนวนมากมีอุปกรณ์ทางการแพทย์เช่น splints ปกปากมดลูกปลดเปลื้องและหลอดให้อาหารที่มีศักยภาพที่จะก่อให้เกิดการแบ่งผิวแม้ว่าปัญหาของหรือไม่มีการเกิดแผลกดทับใน ICU ตั้งค่ายังคงแย้ง , การปฏิบัติตามหลักฐานชี้ว่า ด้วยวิธีการระบบ การพัฒนาของโรคสามารถอย่างมากลดลงมันเป็นความรับผิดชอบของแต่ละคนและทุกพยาบาลเข้าใจขอบเขตและสาเหตุของปัญหานี้ ดังนั้น การกระทำสามารถดําเนินการเพื่อหลีกเลี่ยงภาวะแทรกซ้อน หรือ การรักษาในขั้นเริ่มต้น เมื่อการรักษามีประสิทธิภาพมากที่สุด ส่วนใหญ่ของผู้ป่วย
จำกัดในการเคลื่อนไหวทางกายภาพโดยรวมส่งผลให้ลดความสามารถในการเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขาในเตียงและจึงเพิ่มความเสี่ยงของนาน และแรงกดดันที่รุนแรง นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ป่วยที่อยู่ในยา - เทพโคม่าเนื่องจากไม่สามารถสื่อสาร หรือเปลี่ยนตำแหน่งของพวกเขาเป็นอิสระอีกปัญหาที่พบบ่อยในการตั้งค่าการดูแลที่สำคัญคือ การใช้ยา เช่น ยาชาและ sedatives ซึ่งปรับเปลี่ยนการรับรู้ทางประสาทสัมผัส . ทั้งหมดของผู้ป่วยเหล่านี้จะเปิดใช้งานเพื่อ consciously ตระหนักถึงความเสียหายที่ถูกสะสมจากการสะสมความกดดัน ดังนั้น ทุกวัน การสอบของกระดูกเชิงกราน ก้นกบ ข้อศอก และส้นเท้า บริเวณสะบักควรจะสรุปความรับผิดชอบของพยาบาลเมื่อเนื้อเยื่ออ่อนที่ถูกบีบอัดระหว่างพื้นผิวภายนอกและความโดดเด่นของกระดูกเป็นระยะเวลานาน ความดันภายนอกเกินแรงดันฝอย เป็นผลให้เลือดไหลกลายเป็นจำกัด เนื้อเยื่อจะกลายเป็นซิกและปล่อยพิษสารก่อให้เกิดการตายของเซลล์และการก่อตัวของความดัน แผล บางส่วนของสัญญาณที่แสดงให้เห็นว่ามีการแบ่งผิวกระความอบอุ่น มานแบ่ง . อย่างไรก็ตาม วิธีการป้องกันผู้ป่วยจากการเกิดแผลกดทับจะสอบบ่อยและปรับตำแหน่งซึ่งจะขึ้นอยู่กับการวิจัยทำโดย chronakos และ nierman ( 2003 ) , " cornerstones การดูแล " ( หน้า 1 ) นอกจากนี้ตามที่ระบุไว้โดย chronakos และ nierman ( 2003 )บรรเทาความดันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ช่วยลดการทำลายเนื้อเยื่อเป็นระยะๆ และสามารถลดการเกิดแผลกดทับจากโรคเบาหวานโดยเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ( หน้า 153 ) สำหรับการจัดตำแหน่งให้มีประสิทธิภาพ ความดัน โรคกระเพาะ การป้องกันตามระเบียบที่ผู้ป่วยควรได้รับตำแหน่ง อย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง เพื่อช่วยบรรเทาความกดดัน ( เวิร์สเตอร์ , 2550 , หน้า 269 ) นอกจากนี้พยาบาลจะต้องมีสติเพื่อหลีกเลี่ยงแรงเฉือนและแรงเสียดทานที่เกี่ยวข้องกับการวางตำแหน่งและการถ่ายโอน keast , พาร์สโลว์ , Houghton

, Norton และ เฟรเซอร์ ( 2550 ) กล่าวว่า " เฉือน คือ แรงกลที่ย้ายโครงสร้างกระดูกในทิศทางที่ตรงข้ามกับการซ้อนผิว " ( หน้า 89 ) ดังนั้นความสนใจเป็นพิเศษควรจะกำกับในผู้ป่วยไม่วางโดยตรงบนต้นขาโทรแคนเตอร์ และรักษาสื่อความร้อนจากการสัมผัสโดยตรงกับพื้นผิวต้นแบบโดยใช้หมอนหรือเวดจ์ โฟม ตัวอย่างเช่น เมื่อศีรษะของคนไข้ คือ ยกระดับผิวคงที่ยังคงต่อต้านแรงโน้มถ่วงดึงผ้าปูเตียงแต่โครงกระดูกกับปลายเตียง ซึ่งสามารถทำให้เกิดการบิดเบือนของเส้นเลือดการอุดตันและการขาดเลือด ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บที่หัวเตียงไม่ควรยกระดับมากขึ้นแล้วสามสิบองศา ผู้ป่วยนำเสนอความท้าทายในการโพรโทคอลนี้ เนื่องจากความเสี่ยงของปณิธานและ ventilator-associated ปอดบวม ความกังวลเหล่านี้ควรจะสมดุลเมื่อการดูแลคนไข้ที่ป่วยหนักในผู้ที่มีความเสี่ยงสำหรับการพัฒนาทั้งความดันแผลในกระเพาะและปอดบวมจากการสำลัก .แรงเสียดทานกว้างที่สําคัญอื่นที่ต้องพิจารณาเมื่อจัดการกับความดัน ป้องกันแผล การเสียดสี หรือถู หมายถึง พลังของสองพื้นผิวที่เคลื่อนผ่านกัน มักจะเป็นผลในการเสียดสีแห่งชาติที่ปรึกษาแนะนำให้ใช้ความดัน โรคกระเพาะ แผงผ้าเตียงยกผู้ป่วย เมื่อเปลี่ยนหรือย้ายเพื่อหลีกเลี่ยงการลากผู้ป่วยที่ร่างกายอ่อนแอ ( chronakos & nierman , 2546 , หน้า 368 ) เครื่องมือที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติมเพื่อใช้ลดความดัน ลดความดัน ที่นอน ซึ่งช่วยกระจายน้ำหนักอย่างสม่ำเสมอ เฉพาะอุปกรณ์กันกระแทก และช่องว่างภายใน อย่างไรก็ตามเรียนทำเพื่อระบุชนิดของที่นอนที่ใช้สำหรับผู้ป่วยที่ไม่ได้ให้ผลลัพธ์ที่ชัดเจน แต่ในที่สุด มันก็สรุปได้ว่า " ผู้ป่วยที่ถือว่าเป็นความเสี่ยงสูงสำหรับแผลกดทับจากโรคเบาหวานไม่ควรวางไว้บนเตียงโรงพยาบาลสามัญ " ( chronakos & nierman , 2546 , หน้า 368 )
การดูแลผิวที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยถูกคุมขังในเตียงเป็นเวลานานเป็นสำคัญ และต้องทำอย่างถูกต้องตาม chronakos และ nierman ( 2003 ) , สภาพแวดล้อมที่ชุ่มชื้น เพิ่มความเสี่ยงของการเกิดแผลกดทับรับการพัฒนา ( หน้า 207 ) ปัจจัยมากมายเช่นอุจจาระปัสสาวะรั่วไหล และแผลไข้เหงื่อเนื่องจากสูงกว่าอุณหภูมิโดยรอบใน ICU อาจเพิ่มความชุ่มชื้นผิวและจูงใจให้คนไข้ไปแบ่งผิว นอกจากนี้ ผิวชุ่มชื้น มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับการระคายเคืองผื่นและการติดเชื้อเช่น candida . เวิร์สเตอร์ ( 2007 ) ระบุว่า " การดูแลผิวต้องดำเนินการโดยการใช้ตัวแทนล้างหน้าอ่อนตามด้วยอย่างละเอียด ล้างผิวด้วยน้ำ " ( หน้า 268 ) ใช้น้ำอุ่นจะแนะนำ ; แห้งผิวทางตบ และหลีกเลี่ยงการใช้แอลกอฮอล์ สารให้ความชุ่มชื้น เพื่อลดการแห้งและระคายเคือง keast et al .( 2007 ) ชี้ว่า ปัสสาวะ อุจจาระมีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับผิวเสียยิ่งกว่าระบบทางเดินปัสสาวะเนื่องจากสารเคมีที่ระคายเคืองที่เกิดจากเอนไซม์ซึ่งจะกัดกร่อนให้ผิว ( หน้า 90 ) ดังนั้น เพื่อลดความเสี่ยงของการพัฒนาฝี , ปัสสาวะสั้นควรเปลี่ยนทันทีที่มันกลายเป็นที่สกปรก เปลี่ยนบ่อย ชุ่มชื้นผ้าลินินสกปรกเร็วขึ้นเพื่อส่งเสริมการระเหยแห้งรักษาผิวหนังแห้ง เหมือนเดิม ความสนใจเป็นพิเศษควรจะได้รับบาดเจ็บป่วยที่ต้องใช้ปกปากมดลูก พลังงาน , เดเนียล แมคไควร์ และ hilbish ( 2549 ) รายงานว่า " ถึง 55 % ของผู้ป่วย ในปกปากมดลูก 5 วันหรือมากกว่าพัฒนาผิวเสีย " ( หน้า 198 )การสนับสนุนการวิจัยที่แสดงว่าตามเกณฑ์ที่เข้มงวดมาตรฐานการดูแล ซึ่งรวมถึงการทำความสะอาดและการประเมินผิวใต้คอ ทุก 12 ชั่วโมง การเปลี่ยนแผ่นรองปกทุกยี่สิบสี่ชั่วโมง ลดอุบัติการณ์ของผิวเสียมาก ดูแลการระบายน้ำ แผล ควรเป็นอีกปัจจัยที่ต้องพิจารณา keast et al .( 2007 ) แนะนำให้ใช้เครื่องแต่งกายที่เหมาะสมควบคู่กับครีมป้องกันขี้ผึ้ง ฟิล์ม และแผ่นกั้นแบบทึบ เช่น ไฮโดรคอลลอยด์ เพื่อปกป้องผิวจากการระบายน้ำรอบแผลแผล ( หน้า 90 ) เมื่อใส่ปุ๋ยได้ถึงความจุสูงสุดของพวกเขาสำหรับการดูดซึมพวกเขาต้องมีการเปลี่ยนเพื่อป้องกันไม่ให้ยุ่ยของเนื้อเยื่อที่อยู่โดยรอบปูชองยังมีตัวเลือกการควบคุมสารที่หลั่งมากเกินไป ถ้าตำแหน่งของแผลให้ ผู้ป่วยหลายคนมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลง
ฟังก์ชั่นการเผาผลาญส่งผลให้โภชนาการยากจน รัฐ ผู้ป่วยที่มีบาดแผลใหญ่เผาไหม้และการติดเชื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการได้รับสารอาหารที่ไม่เพียงพอ การเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญสามารถนำไปสู่การสูญเสียเนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง ,ส่งผลให้โอเวอร์สื่อความร้อนและสภาพผิวไม่ดี การขาดสารอาหารสำคัญมากสำหรับการรักษาความสมบูรณ์ของผิวหนัง น , พลาสมาโปรตีนชุกชุมมากที่สุด เป็นผู้รับผิดชอบในการควบคุมปริมาณเลือดโดยการรักษาแรงดันออสโมซิส และรักษาเลือด ของเหลวจากการรั่วไหลออกสู่เนื้อเยื่อรอบ . ดังนั้นระดับซีรั่มอัลบูมินต่ำสามารถนำไปสู่การลดน้ำซึ่งขัดขวางทางเดินของสารอาหารจากเลือดไปยังเนื้อเยื่อ การศึกษาได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างระดับของอัลบูมินและการพัฒนาของการเกิดแผลกดทับ . และ chronakos nierman ( 2003 ) รายงานว่าได้ถึง 75% ของผู้ป่วยที่มีระดับอัลบูมินด้านล่าง 35 ลิตรพัฒนาแผลเมื่อเทียบกับเพียง 16% ของผู้ป่วยสูงกว่าระดับอัลบูมิน ( P367 ) ดังนั้น ผู้ป่วยจะต้องได้รับการประเมินสำหรับการขาดสารอาหารและการแทรกแซงเชิงรุกที่ควรดำเนินการก่อนขาดสารอาหารกลายเป็นรุนแรง เวิร์สเตอร์ ( 2007 ) , แสดงให้เห็นว่าเพราะโภชนาการเป็นสำคัญ องค์ประกอบในการป้องกัน " แผลได้รับสารอาหารเพียงพอ ต้องจัดการให้ โดยรับประทานหรือยาฉีดการบริหาร "
( หน้า 269 )กดทับ จะถือว่าเป็นภาวะไม่อาจแนวทางหลายอย่าง มีมาตรฐาน และเผยแพร่เพื่อให้บุคลากรทางสุขภาพในการจัดการดูแล แต่ปัจจุบัน ความดัน แผลและความชุก