Except for small countries like Bru

Except for small countries like Brunei Draussslam and Singapore, South East Asia countries are likely to face one or more disasters every year (Cambodia 1/year; Indonesia 11/year; Lao PDR 1/year;Malaysia 2/year; myanmar 1/year; Philistines 12/year; Thailand 4/year; Vietnam 5/year). Major natural disasters that occurred not only look lives and destroyed human dwellings and private property, they also caused severe damage to critical infrastructures, especially those related to transportation such as roads, highways, and airport facilities. Damaged infrastructures interrupted the movement of people, goods, and services within that affected nation. Households, companies, and public agencies cannot perform their functions. A whole society can be temporarily paralyzed. In addition, damages to critical infrastructure related to transportation often caused disruption of connection between disaster-affected country and the rest of the world. For examples, interstate highways that are damaged by earthquakes or submerged by severe flooding can create problems for cross border traveling from one country to others within the same region. Likewise, damages to runways and other airport facilities can interrupt air traveling from and to such disaster-stricken country for days or even weeks. In this sense, the effects of natural disasters on critical infrastructure, especially transportation facilities, can pose challenges to physical connectivity of all member countries of ASEAN. It is, thus, recommended in this paper that policy or decision makers in each country pay more attention to disaster, its impacts and coping strategies. Each country should encourage the building of disaster management knowledge as well as strengthening its capability in mitigation against, preparing for, responding to, and recovering from disasters. Each country should develop its comprehensive plan for protecting critical infrastructure, especially transportation cooperation in terms of disaster management. This cooperation should not only aim at providing humanitarian reliefs to disaster victims, but also addressing the question of how protect critical infrastructure related to transportation and to recover them once a disaster has happened. The better we protect and the faster we recover transportation facilities after a disaster, the quicker we can reconnect with our neighboring countries and the rest of the world. In the age of climate change where catastrophes such as Typhoon Haiyan, floods in Thailand, and Cyclone Nagis can happen in every ASEAN country at any time, lifeline robustness or infrastructural resilience in important to a community or a nation for maintaining its functions and providing social services as well as its connectivity with other parts of the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยกเว้นประเทศเล็ก ๆ เช่นสิงคโปร์และบรูไน Draussslam ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีแนวโน้มที่จะเผชิญภัยอย่าง น้อยหนึ่ง (1 กัมพูชาปี ทุกปี อินโดนีเซีย 11/ปี ลาว 1 ปีมาเลเซีย 2 ปี พม่า 1 ปี ฟิลิสเตีย 12/ปี 4 ปีไทย เวียดนาม 5/ปี) ภัยธรรมชาติสำคัญที่เกิดขึ้นไม่เพียงมอง ชีวิต และทำลายมนุษย์อยู่และคุณสมบัติส่วนตัว พวกเขายังเกิดความเสียหายอย่างรุนแรงของโครงสร้างพื้นฐานสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการขนส่ง เช่นถนน ทางหลวง สนามบินสิ่งอำนวยความสะดวก โครงสร้างพื้นฐานเสียจังหวะการเคลื่อนไหวของคน สินค้า และบริการภายในประเทศที่ได้รับผลกระทบ ครัวเรือน บริษัท หน่วยงานสาธารณะ และไม่สามารถทำหน้าที่ สังคมทั้งหมดสามารถเป็นอัมพาตชั่วคราว นอกจากนี้ ความเสียหายกับโครงสร้างพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งที่มักจะเกิดทรัพยการเชื่อมต่อระหว่างประเทศที่ได้รับผลกระทบภัยพิบัติของโลก ตัวอย่าง ทางหลวงอินเตอร์สเตตที่เสียหายจากแผ่นดินไหว หรือน้ำท่วม โดยน้ำท่วมรุนแรง สามารถสร้างปัญหาข้ามแดนเดินทางจากประเทศหนึ่งไปอื่น ๆ ในภูมิภาคเดียวกัน ทำนองเดียวกัน หายไปในรันเวย์และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ สนามบินสามารถหยุดสัปดาห์เดินทางจาก และไป ยังประเทศดังกล่าวจงภัยพิบัติวัน หรือแม้กระทั่งอากาศ ในความรู้สึกนี้ ผลกระทบของภัยพิบัติในโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขนส่งสิ่งอำนวยความสะดวก สามารถเข้าความท้าทายเพื่อเชื่อมต่อทางกายภาพของประเทศสมาชิกทั้งหมดของอาเซียน ดัง แนะนำในเอกสารนี้ให้ ผู้กำหนดนโยบายหรือตัดสินใจในแต่ละประเทศให้ความสำคัญกับภัยพิบัติ ผลกระทบ และฝรั่ง แต่ละประเทศควรส่งเสริมการสร้างความรู้การจัดการภัยพิบัติรวมทั้งเสริมสร้างความความสามารถในการบรรเทาสาธารณภัยกับ เตรียมการ ตอบ และการกู้คืนจากภัยพิบัติ แต่ละประเทศควรพัฒนาแผนความครอบคลุมสำหรับการปกป้องโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขนส่งความร่วมมือในด้านการบริหารจัดการภัยพิบัติ ความร่วมมือนี้ควรไม่เพียงมุ่งให้ reliefs ด้านมนุษยธรรมแก่ผู้ประสบภัยธรรมชาติ แต่ยัง แก้ปัญหาคำถามวิธีป้องกันโครงสร้างพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับ การขนส่ง และ การกู้คืนเมื่อภัยพิบัติเกิดขึ้น เราป้องกันที่ดี และเร็วขึ้นเรากู้ขนส่งสิ่งอำนวยความสะดวกหลังจากภัยพิบัติ เร็วเราสามารถเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านของเราและส่วนเหลือของโลก ในยุคของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศซึ่งหายนะทางเช่นลมงไฮยาน น้ำท่วมในประเทศไทย และพายุไซโคลน Nagis สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกประเทศอาเซียนที่เวลาใด ๆ เสถียรภาพเส้นชีวิต หรือความยืดหยุ่นรัฐมนตรีในความสำคัญต่อชุมชนหรือประเทศชาติในการดูแลงาน และให้บริการสังคมรวมทั้งการเชื่อมต่อกับส่วนอื่น ๆ ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยกเว้นสำหรับประเทศเล็ก ๆ เช่นบรูไน Draussslam และสิงคโปร์ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีแนวโน้มที่จะเผชิญกับภัยพิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่าทุกปี (กัมพูชา 1 / ปีอินโดนีเซีย 11 / ปีสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 1 / ปีมาเลเซีย 2 / ปี; พม่า 1 / ปี ; ฟีลิสเตี 12 / ปีประเทศไทย 4 / ปีเวียดนาม 5 / ปี) ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สำคัญที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่ดูชีวิตและทำลายอาคารบ้านเรือนของมนุษย์และทรัพย์สินส่วนตัวที่พวกเขายังทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งเช่นถนนทางหลวงและสิ่งอำนวยความสะดวกที่สนามบิน โครงสร้างพื้นฐานที่เสียหายขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของคนสินค้าและบริการภายในประเทศที่ได้รับผลกระทบ ผู้ประกอบการ บริษัท และหน่วยงานภาครัฐไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ของตน สังคมทั้งสามารถเป็นอัมพาตชั่วคราว นอกจากนี้ความเสียหายต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งมักจะก่อให้เกิดการหยุดชะงักของการเชื่อมต่อระหว่างประเทศที่ประสบภัยพิบัติและส่วนที่เหลือของโลก สำหรับตัวอย่างทางหลวงระหว่างรัฐที่ได้รับความเสียหายจากแผ่นดินไหวหรือน้ำท่วมจากน้ำท่วมที่รุนแรงอาจสร้างปัญหาให้ข้ามพรมแดนที่เดินทางมาจากประเทศหนึ่งไปยังคนอื่น ๆ ในภูมิภาคเดียวกัน ในทำนองเดียวกัน, ความเสียหายกับรันเวย์สนามบินและสถานที่อื่น ๆ สามารถขัดขวางอากาศที่เดินทางมาจากและไปยังประเทศประสบภัยพิบัติดังกล่าวสำหรับวันหรือสัปดาห์ ในแง่นี้ผลกระทบจากภัยพิบัติทางธรรมชาติในโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งอำนวยความสะดวกการขนส่งสามารถก่อให้เกิดความท้าทายในการเชื่อมต่อทางกายภาพของทุกประเทศสมาชิกของอาเซียน มันจึงแนะนำในบทความนี้ว่าผู้กำหนดนโยบายหรือการตัดสินใจในแต่ละประเทศให้ความสำคัญกับภัยพิบัติผลกระทบและกลวิธีการเผชิญปัญหาของตน แต่ละประเทศควรส่งเสริมการสร้างความรู้การจัดการภัยพิบัติเช่นเดียวกับการเสริมสร้างความสามารถในการบรรเทาผลกระทบต่อการเตรียมความพร้อมสำหรับการตอบสนองต่อและฟื้นตัวจากภัยพิบัติ แต่ละประเทศควรพัฒนาแผนการที่ครอบคลุมสำหรับการปกป้องโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งความร่วมมือการขนส่งในแง่ของการจัดการภัยพิบัติ ความร่วมมือนี้จะไม่เพียง แต่มีจุดมุ่งหมายที่จะให้สีสรรด้านมนุษยธรรมแก่ผู้ประสบภัย แต่ยังอยู่ในคำถามของวิธีการป้องกันโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งและการกู้คืนพวกเขาเมื่อเกิดภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ดีกว่าที่เราปกป้องและเร็วกว่าเรากู้คืนสิ่งอำนวยความสะดวกการขนส่งหลังภัยพิบัติที่รวดเร็วเราสามารถเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านของเราและส่วนที่เหลือของโลก ในยุคของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ภัยพิบัติเช่นพายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน, น้ำท่วมในประเทศไทยและพายุไซโคลน Nagis สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกประเทศอาเซียนในเวลาใด ๆ เส้นชีวิตความแข็งแรงหรือความยืดหยุ่นในโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญในการชุมชนหรือประเทศในการรักษาหน้าที่ของตนและให้สังคม บริการตลอดจนการเชื่อมต่อกับส่วนอื่น ๆ ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยกเว้นประเทศเล็กๆอย่าง draussslam บรูไนและสิงคโปร์ ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีแนวโน้มที่จะเผชิญกับหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งภัยพิบัติทุกปี ( กัมพูชา 1 / ปี อินโดนีเซีย 11 / ปี ลาว 1 / ปี มาเลเซีย 2 / ปี พม่า 1 ปี คนฟีลิสเตีย 12 / ปี ประเทศไทย 4 / 1 5 / เวียดนาม ปี ) หลักของภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่ดูชีวิตและทำลายที่อยู่อาศัยของมนุษย์และทรัพย์สินส่วนตัวพวกเขายังทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ โดยเฉพาะผู้ที่เกี่ยวข้องกับการขนส่ง เช่น ถนน ทางหลวง และเครื่องที่สนามบิน ทำลายโครงสร้างพื้นฐานขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของสินค้าและบริการภายในที่มีผลต่อประเทศชาติ ครอบครัว บริษัท และหน่วยงานภาครัฐไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ของตน สังคมทั้งหมดจะเป็นอัมพาตชั่วคราว . นอกจากนี้ความเสียหายต่อโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งมักจะเกิดการหยุดชะงักของการเชื่อมต่อระหว่างภัยพิบัติได้รับผลกระทบประเทศและส่วนที่เหลือของโลก สำหรับตัวอย่าง , ทางหลวงที่ได้รับความเสียหายจากการเกิดแผ่นดินไหวหรือน้ำท่วม โดยน้ำท่วมที่รุนแรงสามารถสร้างปัญหาให้ข้ามชายแดนเดินทางจากประเทศหนึ่งไปยังคนอื่น ๆภายในภูมิภาคเดียวกัน อนึ่งความเสียหายของสะพาน และเครื่องอื่น ๆสามารถหยุดยั้งเดินทางจากสนามบินอากาศและภัยพิบัติดังกล่าวถูกประเทศสำหรับวันหรือสัปดาห์ ในความรู้สึกนี้ , ผลกระทบของภัยพิบัติทางธรรมชาติในโครงสร้างพื้นฐานหลัก โดยเฉพาะการคมนาคมที่สะดวก สามารถก่อให้เกิดความท้าทายที่ต้องการเชื่อมต่อทางกายภาพของทุกประเทศสมาชิกอาเซียน มัน จึงแนะนำในกระดาษว่า นโยบาย หรือการตัดสินใจในแต่ละประเทศได้ให้ความสนใจกับภัยพิบัติ , ผลกระทบและการจัดการกลยุทธ์ แต่ละประเทศควรส่งเสริมการสร้างความรู้ การจัดการภัยพิบัติ รวมทั้งการเสริมสร้างศักยภาพในการลดการต่อต้าน , เตรียม , ตอบสนองและกู้คืนจากภัยพิบัติแต่ละประเทศควรพัฒนาแผนการที่ครอบคลุมเพื่อปกป้องโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขนส่งความร่วมมือด้านการจัดการภัยพิบัติ ความร่วมมือนี้จะไม่เพียง แต่มุ่งที่การให้มนุษยธรรม reliefs เหยื่อภัยพิบัติแต่ยังเจอคำถามของวิธีการปกป้องโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งและการกู้คืนพวกเขาเมื่อมีภัยพิบัติเกิดขึ้น ดีกว่าที่เราปกป้องและเร็วขึ้นเรากู้เครื่องขนส่งหลังภัยพิบัติ เร็วเราสามารถเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านและส่วนที่เหลือของโลก ในยุคของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศที่ภัยพิบัติเช่น พายุไต้ฝุ่น Haiyan ,น้ำท่วมในประเทศไทย และไซโคลนนาร์กิ ์สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกประเทศอาเซียนในเวลาใด ๆ เส้นหรือโครงสร้างพื้นฐาน และความสำคัญกับชุมชนหรือประเทศเพื่อรักษาหน้าที่ของตนและการให้บริการทางสังคม รวมทั้งการเชื่อมต่อกับส่วนอื่น ๆของโลก