Interannual variability in abundanc

Interannual variability in abundance of North Sea jellyfish and links to the North
Atlantic Oscillation

Jellyfish abundance is increasing in numerous marine ecosystems
worldwide, perhaps as a consequence of ‘‘regime
shifts’’ associated with climatic change, increasing fishing
pressure, or both (Goy et al. 1989; Brodeur et al. 1999;
Brierley et al. 2001; Mills 2001). Scyphomedusae can consume
large numbers of zooplankton (including copepods,
Behrends and Schneider 1995; Purcell 2003) that could otherwise
be food for fish, and can also consume fish eggs and
larvae (Purcell and Arai 2001). Jellyfish are therefore potentially
detrimental to fisheries, both as competitors with, and
predators of, fish. It has been suggested that environmental
variation affects the abundance and distribution of jellyfish
medusae over a range of temporal and spatial scales (Goy
et al. 1989; Graham et al. 2001). It has also been shown that
food availability, light, salinity, and temperature are all important
to the strobilation of scyphistomae (i.e., the development
of ephyrae by the sessile polyp) and the survival of
medusae (Russell 1970; Purcell et al. 1999; Lucas 2001).
There is a growing awareness that large-scale climatic variation
can lead to changes in zooplankton community composition and abundance, and that this, in turn, can have major
consequences for fisheries (Edwards et al. 2002; Reid et
al. 2003). With ever-declining world fish stocks (Hutchings
2000; Pauly et al. 2002) and possible concomitant increases
in jellyfish (Mills 2001), it is important to understand the
role that climatic forcing might play in influencing jellyfish
abundance and the mechanisms by which it could contribute
to ecosystem variability (Attrill and Power 2002; Brodeur et
al. 2002; Parsons and Lalli 2002).
The North Atlantic Oscillation (NAO) is a climatic phenomenon
that contributes greatly to variability in the weather
system over the North Atlantic, North Sea, and Europe and
has been shown to affect both marine and terrestrial ecosystems
(Marshall et al. 2001; Ottersen et al. 2001; Beaugrand
et al. 2002). The NAO Index (NAOI) is a measure of the
difference in pressure between the Icelandic Low and the
Azores High (Hurrell 1995). When the NAO is in its ‘‘high’’
phase and the NAOI is positive, the pressure dipole is pronounced
and strong westerlies transport warm air to Northern
Europe, resulting in warmer-than-average winters and
relatively warm water in the North Sea. The ‘‘low’’ phase
(negative NAOI) is characterized by a much weaker Azores
High and approximately the reverse of the system described
above. The NAO is significantly related to sea level pressure,
surface winds, wave heights, sea surface temperature, and
current influx to the North Sea (Beaugrand 2003) and has
the potential to influence profoundly the pelagic environment.
Jellyfish are able to respond rapidly to favorable environmental conditions, and blooms in their abundance could
provide a biological indication of interannual variation in
hydroclimatic conditions. Thus, it is expected that, if influential,
NAO-related effects on the ecosystem could rapidly
become evident in jellyfish populations.
Using data on the abundance of medusae of Aurelia aurita,
Cyanea lamarckii, and Cyanea capillata from the North
Sea, we explore here the possibility that jellyfish populations
respond to climatic variation as quantified by the NAOI.
Methods
Jellyfish sampling—Medusa abundance data were collected
over 15 yr (1971–1986, excluding 1984) during the routine
summer International Council for the Exploration of the
Sea (ICES) International 0-group Gadoid Surveys of the
North Sea (Fig. 1) (Hay et al. 1990). Surveys, of which
jellyfish were bycatch, were conducted with the International
Young Gadoid Pelagic Trawl (IYGPT). Every year, trawls
were conducted during June and July, and for the years 1971
and 1972, hauls were also made in August. The maximum
number of trawls made in any one year was 215 (in 1979)
and the minimum was 43 (in both 1985 and 1986). From
2,030 IYGPT trawls throughout the North Sea in this period,
more than 430,000 medusae were caught, identified, and
measured. Three species of jellyfish were particularly conspicuous:
A. aurita, C. lamarckii, and C. capillata.
The IYGPT had mesh sizes of 100 mm in wings, bosom,
and belly, tapering through intermediate mesh size to 10-
mm knotless meshing in the extension piece and codend.
The mouth opening of the net was ;14 m2
. When fished at
a maximum speed of 2.5 knots for 1 h, about 65,000 m3 of
water was filtered, assuming 100% filtration efficiency (Hay
et al. 1990). During the gadoid surveys, the trawl was fished
for 1 h in a standard depth profile. For the first third (0–20
min) of the trawl duration, the net was fished close to the
seabed. The net was then hauled to midwater, or to thermocline
depth where this was known, and fished for a further
20 min. During the third period of the trawl, the net was
fished close to the surface (5–10 m). In depths .150 m, 125
m was taken as the bottom depth; in depths ,30 m, only
the bottom and surface were fished (for 30 min each, Hay
et al. 1990).
The catches of medusae probably provided conservative
estimates of actual abundance because of the variable mesh
sizes and the variable sizes of medusae. The stepped vertical
haul profile could also have led to bias in estimations (Hay
et al. 1990). Nevertheless, the same method was used each
year, and a broad range of medusa diameters (1–47 cm) were
caught in the samples. The sampling efficiency was internally
consistent, and catch data are therefore directly comparable
between years.
Hay et al. (1990) chose to report median medusa catch
values to provide an index of jellyfish abundance (the distributions
of catches were nonnormal, rendering the mean
unacceptable as a maximum likelihood estimator). The
heavily skewed distributions were attributable to the patchiness
and sudden blooms of jellyfish populations, resulting
in a high proportion of nil catches and a few extremely high
catches.
Hay et al. (1990) identified four areas of the North Sea
(Fig. 1) that were representative of the major areas of jellyfish
abundance. However, the regions were not sampled
uniformly, but as follows: east of Shetland (ESh) 1971–1986
excluding 1984 (14 yr), north of Scotland (NoS) 1974 and
1976–1986 excluding 1984 (11 yr), east of Scotland (EoS)
1971–1983 (13 yr), and west of northern Denmark (WND)
1972 and 1975–1983 (10 yr).
Analysis of the interannual variation in abundance of jellyfish
with the NAOI—To test for links between medusa
abundance and the NAO, we investigated data for each species
in each area separately, except ESh, where too few A.
aurita and C. lamarckii medusae were caught to enable robust
statistical analysis. A normalized index of the NAO was
obtained from the National Center for Atmospheric Research
(Climate and Global Dynamics Division [U.S.A.], http://
www.cgd.ucar.edu/;jhurrell/). The winter (December–
March) NAOI of the normalized sea level pressure (SLP)
difference between Lisbon, Portugal, and Stykkisholmur/
Reykjavik, Iceland coincides with the biologically important
period of ephyra production and development in the North
Sea (Russell 1970). The SLP anomalies at each station were
normalized by division of each mean pressure for the period
December–March by the long-term (1865–1984) mean standard
deviation. Normalization was used to avoid domination
of the series by the greater variability of the Stykkisholmur/
Reykjavik station (Hurrell et al. 2003). To compare temporal
changes in abundance of medusae between the regions, the
species data were scaled (by subtracting the mean abundance
from the yearly median abundance and then dividing by the
maximum value of the resulting time series) and plotted
against the inverted NAOI (scaled and inverted by dividing
by the minimum value of the time series). For A. aurita and
C. lamarckii from WND and A. aurita from EoS, an association
was apparent (Fig. 2).
All medusa abundance data were natural logarithm transformed
to normalize the distributions prior to further statis-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Interannual ความแปรผันในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนทะเลเหนือและเชื่อมโยงไปยังภาคเหนือแอตแลนติกสั่นเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนในระบบนิเวศทางทะเลมากมายทั่วโลก บางทีเป็นเป็น consequence ของ '' ระบอบการปกครองเลื่อนนิ้วเกี่ยวข้องเปลี่ยนแปลง climatic ประมงเพิ่มขึ้นความดัน หรือทั้งสอง (Goy et al. 1989 Brodeur et al. 1999Brierley et al. 2001 โรงงานผลิต 2001) Scyphomedusae สามารถใช้zooplankton (copepods รวมจำนวนมากBehrends และชไนเดอร์ 1995 กเพอร์เซลล์ 2003) ที่อาจเป็นอย่างอื่นเป็นอาหารสำหรับปลา และยังสามารถใช้ไข่ปลา และตัวอ่อน (กเพอร์เซลล์และราอิ 2001) แมงกะพรุนดังอาจผลดีการประมง ทั้งสองเป็นคู่แข่งกับ และล่าของ ปลา จึงมีการแนะนำสิ่งแวดล้อมที่การเปลี่ยนแปลงมีผลต่อความอุดมสมบูรณ์และการกระจายของแมงกะพรุนดอกไม้ไฟช่วงขมับ และปริภูมิสเกล (Goyร้อยเอ็ด al. 1989 แกรแฮม et al. 2001) จะมีการแสดงที่อาหารว่าง แสง เค็ม และอุณหภูมิมีความสำคัญทั้งหมดการ strobilation ของ scyphistomae (เช่น การพัฒนาของ ephyrae โดยโปลิ sessile) และความอยู่รอดของดอกไม้ไฟ (รัสเซล 1970 กเพอร์เซลล์ et al. 1999 Lucas 2001)มีความเจริญเติบโตเปลี่ยนแปลง climatic ที่ขนาดใหญ่สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบชุมชน zooplankton และความอุดมสมบูรณ์ และที่นี้ จะ สามารถมีหลักต่อประมง (เอ็ดเวิร์ด et al. 2002 Reid etal. 2003) เคยปฏิเสธโลกปลาสะท้อน (Hutchings2000 Al. ร้อยเอ็ด pauly 2002) และเพิ่มมั่นใจได้ในแมงกะพรุน (ลัอ 2001), จะต้องทำความเข้าใจในบทบาทที่ว่า บังคับ climatic อาจเล่นในแมงกะพรุนที่มีอิทธิพลต่อความอุดมสมบูรณ์และกลไกที่จะสามารถนำเพื่อระบบนิเวศความแปรผัน (Attrill และพลังงาน 2002 Brodeur ร้อยเอ็ดal. 2002 พาร์สันส์และ Lalli 2002)เหนือแอตแลนติกสั่น (NAO) เป็นปรากฏการณ์ climaticที่เสนออย่างมากกับความแปรผันในอากาศระบบเหนือ แอตแลนติกเหนือ ทะเลเหนือ และยุโรป และจะส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทางทะเล และภาคพื้น(มาร์แชลล์ et al. 2001 Ottersen et al. 2001 Beaugrandร้อยเอ็ด al. 2002) การน้าวดัชนี (NAOI) เป็นหน่วยวัดผลต่างความดันระหว่างต่ำภาษาไอซ์แลนด์และหมู่เกาะอะซอร์สสูง (Hurrell 1995) เมื่อหนาวที่อยู่ในความ ''สูง ''เฟสและ NAOI เป็นบวก dipole ดันเป็นการออกเสียงและแข็งแกร่ง westerlies ขนส่งอากาศอบอุ่นไปเหนือยุโรป ในหนาวอากาศอบอุ่นกว่าค่าเฉลี่ย และน้ำค่อนข้างอุ่นในทะเลเหนือ ระยะ ''ต่ำ ''(ลบ NAOI) เป็นลักษณะหมู่เกาะอะซอร์สแกร่งมากสูงและประมาณย้อนกลับของระบบที่อธิบายไว้ข้างต้น หนาวเกี่ยวข้องอย่างมากกับความดันระดับน้ำทะเลพื้นผิวความสูงคลื่น ลม อุณหภูมิผิวหน้าทะเล และปัจจุบันไหลเข้าสู่ทะเลเหนือ (Beaugrand 2003) และมีอาจจะมีผลต่อสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับซึ้งแมงกะพรุนสามารถตอบสนองสภาพแวดล้อมที่ดีอย่างรวดเร็ว และบลูมส์ในความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาได้มีการบ่งชี้การเปลี่ยนแปลงใน interannual ชีวภาพสภาพ hydroclimatic ดังนั้น จึง คาดว่าที่ ถ้ามี อิทธิพลน้าวสัมพันธ์ผลกระทบระบบนิเวศได้อย่างรวดเร็วผุดในประชากรแมงกะพรุนใช้ข้อมูลบนความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้ไฟของ Aurelia auritaCyanea lamarckii และ Cyanea capillata เหนือทะเล เราพักที่นี่เป็นไปได้ว่าประชากรแมงกะพรุนตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลง climatic เป็น quantified โดย NAOIวิธีการสุ่มตัวอย่างแมงกะพรุนซึ่งถูกเก็บรวบรวมข้อมูลมากมายของเมดูซ่ากว่า 15 ปี (1971-1986 รวม 1984) ในระหว่างประจำการฤดูร้อนนานาชาติคณะสำรวจของทะเล (ICES) นานาชาติ 0-กลุ่ม Gadoid สำรวจทะเลเหนือ (Fig. 1) (Hay et al. 1990) สำรวจ ที่แมงกะพรุนถูก bycatch ได้ดำเนินการกับหนุ่ม Gadoid เกี่ยวกับ Trawl (IYGPT) ทุกปี trawlsได้ดำเนินการ ระหว่างเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม และปี 1971และ 1972, hauls ยังทำในเดือนสิงหาคม สูงสุดจำนวน trawls ในปีหนึ่งอยู่ 215 (1979)และต่ำสุด 43 (ในปี 1985 และ 1986) จาก2,030 IYGPT trawls ทั่วทะเลเหนือในเวลานี้ดอกไม้ไฟกว่า 430,000 ถูกจับ ระบุ และวัด แมงกะพรุนชนิดที่สามได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป้า:A. aurita, C. lamarckii และ C. capillataIYGPT ที่มีตาข่ายขนาด 100 มม.ปีก สนิทและ ท้อง เรียวผ่านตาข่ายกลางขนาด 10-knotless meshing ในชิ้นส่วนขยาย codend mmเปิดปากของสุทธิถูก 14 m2. เมื่อจับที่ความเร็วสูงสุด 2.5 knots สำหรับ h 1, m3 ประมาณ 65000 ของน้ำที่กรอง สมมติว่าประสิทธิภาพการกรอง 100% (Hayร้อยเอ็ด al. 1990) ในระหว่างการสำรวจ gadoid, trawl ถูกจับสำหรับ h 1 ในโพรไฟล์ความลึกมาตรฐาน สำหรับสามที่แรก (0-20นาที) ระยะเวลา trawl สุทธิถูกจับใกล้เคียงกับก้นทะเล สุทธิแล้วถูกลาก midwater หรือ thermoclineความลึกของที่นี้รู้จักกัน และรถสำหรับเป็น20 นาที ช่วงที่สามของการ trawl สุทธิได้รถใกล้กับพื้นผิว (5-10 เมตร) ในส่วนลึก.150 m, 125m ถูกนำมาเป็นความลึกด้านล่าง ในส่วนลึก 30 m เท่านั้นด้านล่างและพื้นผิวถูกจับ (สำหรับ 30 นาทีละ เฮย์ร้อยเอ็ด al. 1990)จับของดอกไม้ไฟคงมีความคิดอนุรักษ์นิยมการประเมินความจริงเนื่องจากตาข่ายตัวแปรขนาดและตัวแปรขนาดของดอกไม้ไฟ แนวบันไดนอกจากนี้ยังได้นำลากค่าความโน้มเอียงในการประเมิน (Hayร้อยเอ็ด al. 1990) อย่างไรก็ตาม มีใช้วิธีการเดียวกันแต่ละปี และความสมมาตรของเมดูซ่า (1-47 ซม.)ติดอยู่ในตัวอย่าง ประสิทธิภาพของการสุ่มตัวอย่างได้ภายในสม่ำเสมอ และจับข้อมูลจึงเปรียบเทียบได้โดยตรงระหว่างปีจับเมดูซ่าเมเดียรายงานเลือก Hay และ al. (1990)ค่าให้อุดมสมบูรณ์ (การกระจายดัชนีของแมงกะพรุนซึ่งมี nonnormal แสดงค่าเฉลี่ยต้นประมาณความเป็นไปได้สูงสุด) ที่กระจายมากบิดได้รวม patchiness การและบลูมส์ฉับพลันของแมงกะพรุนประชากร เกิดในสัดส่วนที่สูงของ nil จับกี่สูงมากจับเฮย์และ al. (1990) ระบุพื้นที่สี่ของทะเลเหนือ(Fig. 1) ที่มีตัวแทนของพื้นที่สำคัญของแมงกะพรุนอุดมสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ในภูมิภาคไม่มีความสม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียง แต่เป็นดังนี้: ตะวันออกเชทแลนด์ (ESh) 1971 – 1986ไม่รวม 1984 (14 ปี), ทางเหนือของสกอตแลนด์ (NoS) 1974 และ1976-1986 ไม่ 1984 (11 ปี), ตะวันออกของสกอตแลนด์ (EoS)ปี 1971 – 1983 (13 ปี), และทางตะวันตกเฉียงเหนือเดนมาร์ก (WND)1972 และ 1975 – 1983 (10 ปี)วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลง interannual ในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนกับ NAOI การ — การทดสอบเชื่อมโยงระหว่างเมดูซ่าความอุดมสมบูรณ์และการน้าว เราตรวจสอบข้อมูลสำหรับแต่ละชนิดในแต่ละพื้นที่แยกต่างหาก ยกเว้น ESh มากเกินไปน้อยอ.aurita และ C. lamarckii ดอกไม้ไฟถูกจับให้แข็งแกร่งการวิเคราะห์ทางสถิติ ดัชนีมาตรฐานของ NAO ถูกได้รับจากศูนย์แห่งชาติเพื่อการวิจัยบรรยากาศ(สภาพภูมิอากาศและสากล Dynamics หาร [สหรัฐอเมริกา], http://www.cgd.ucar.edu/;jhurrell/) ฤดูหนาว (ธันวาคม –มีนาคม) NAOI ทะเลมาตรฐานระดับแรงดัน (SLP)ความแตกต่างระหว่างลิสบอน โปรตุเกส และ Stykkisholmur /เรคยาวิกไอซ์แลนด์ กรุณาสำคัญชิ้นระยะ ephyra ผลิตและพัฒนาในภาคเหนือทะเล (รัสเซล 1970) ความผิด SLP ที่สถานีแต่ละสถานีได้ตามปกติ โดยส่วนของแต่ละความดันเฉลี่ยสำหรับรอบระยะเวลาธันวาคม – มีนาคม โดยในระยะยาว (ปี 1865 – 1984) หมายถึง มาตรฐานความแตกต่าง ใช้ฟื้นฟูเพื่อหลีกเลี่ยงการครอบงำทางชุดโดยสำหรับความผันผวนที่มากขึ้นของ Stykkisholmur /สถานีเรคยาวิก (Hurrell et al. 2003) การเปรียบเทียบขมับเปลี่ยนแปลงในความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้ไฟระหว่างภูมิภาค การชนิดข้อมูลถูกปรับ (โดยการลบความหมายถึงจากอุดมสมบูรณ์ทุนกลางปีแล้วหารด้วยตัวค่าสูงสุดของชุดข้อมูลเวลาเกิด) และพล็อตกับ NAOI กลับ (ปรับ และกลับ ด้วยการหารโดยค่าต่ำสุดของลำดับเวลา) สำหรับอ. aurita และC. lamarckii จาก aurita WND และอ.จาก EoS ความสัมพันธ์ไม่ปรากฏ (Fig. 2)ข้อมูลมากมายของเมดูซ่าทั้งหมดถูกแปลงลอการิทึมเพื่อลดขนาดการกระจายก่อนเพิ่มเติม statis-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแปรปรวน Interannual ในความอุดมสมบูรณ์ของทะเลเหนือแมงกะพรุนและเชื่อมโยงกับนอร์ทแอตแลนติกผันผวนแมงกะพรุนความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นในระบบนิเวศทางทะเลจำนวนมากทั่วโลกอาจจะเป็นผลมาจาก'' ระบอบการปกครองกะ'' เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เพิ่มขึ้นประมงดันหรือทั้งสองอย่าง(Goy et อัล 1989. Brodeur et al, 1999;. Brierley et al, 2001;. มิลส์ 2001) scyphomedusae สามารถใช้จำนวนมากของแพลงก์ตอนสัตว์(รวมทั้งโคพีพอด, Behrends และชไนเดอ 1995; เพอร์เซลล์ 2003) ที่อาจเป็นอาหารของปลาและยังสามารถกินปลาไข่และตัวอ่อน (เพอร์เซลล์และอาราอิ 2001) แมงกะพรุนจึงอาจเป็นอันตรายต่อการประมงทั้งเป็นคู่แข่งกับและล่าของปลา มันได้รับการแนะนำว่าสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงส่งผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์และการกระจายของแมงกะพรุนแมงกะพรุนในช่วงของเครื่องชั่งเวลาและอวกาศ(Goy et al, 1989;.. เกรแฮม et al, 2001) นอกจากนี้ยังได้รับการแสดงให้เห็นว่าอาหารพร้อมแสงความเค็มและอุณหภูมิทั้งหมดที่สำคัญที่จะstrobilation ของ scyphistomae (กล่าวคือการพัฒนาของephyrae โดยปะการังนั่ง) และความอยู่รอดของแมงกะพรุน(รัสเซล 1970; เพอร์เซลล์ et al, 1999. ลูคัส 2001). มีความตระหนักมากขึ้นว่าการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศขนาดใหญ่คือสามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบชุมชนแพลงก์ตอนสัตว์และความอุดมสมบูรณ์และที่นี้ในที่สุดก็สามารถมีความสำคัญผลกระทบการประมง(เอ็ดเวิร์ด et al, 2002;. เรดและอัล2003) ด้วยความที่เคยลดลงปลาโลก (Hutchings 2000. Pauly et al, 2002) และการเพิ่มขึ้นไปด้วยกันไปได้ในแมงกะพรุน(มิลส์ 2001) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจบทบาทที่ภูมิอากาศบังคับอาจจะเล่นในที่มีอิทธิพลต่อแมงกะพรุนความอุดมสมบูรณ์และกลไกโดยที่มันจะทำให้เกิดความแปรปรวนของระบบนิเวศ (Attrill และ Power 2002; Brodeur et al, 2002;. พาร์สันส์และ Lalli 2002). นอร์ทแอตแลนติกผันผวน (NAO) เป็นปรากฏการณ์สภาพภูมิอากาศที่มีส่วนช่วยอย่างมากในการแปรปรวนในสภาพอากาศระบบเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือทะเลและยุโรปและได้รับการแสดงที่จะส่งผลกระทบต่อทั้งทางทะเลและระบบนิเวศบก(มาร์แชลล์ et al, 2001;. Ottersen et al, 2001;. Beaugrand. et al, 2002) ดัชนีหนาว (Naoi) เป็นตัวชี้วัดที่แตกต่างในความดันระหว่างไอซ์แลนด์และต่ำอะซอเรสสูง(Hurrell 1995) เมื่อหนาวที่อยู่ในของ '' สูง '' เฟสและ Naoi เป็นบวกขั้วดันเด่นชัดและแข็งแกร่งWesterlies การขนส่งทางอากาศที่อบอุ่นทางตอนเหนือของยุโรปที่เกิดในฤดูหนาวที่อุ่นกว่าค่าเฉลี่ยและน้ำอุ่นค่อนข้างในทะเลเหนือ ว่า '' ต่ำ '' เฟส(Naoi ลบ) เป็นลักษณะการปรับตัวลดลงมากอะซอเรสสูงและประมาณหลังของระบบที่อธิบายไว้ข้างต้น หนาวที่เกี่ยวข้องอย่างมีนัยสำคัญต่อความดันระดับน้ำทะเลลมพื้นผิวคลื่นสูงอุณหภูมิผิวน้ำทะเลและไหลบ่าเข้ามาในปัจจุบันเพื่อทะเลเหนือ(Beaugrand 2003) และมีศักยภาพที่จะมีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งสภาพแวดล้อมทะเลที่. แมงกะพรุนสามารถที่จะตอบสนองอย่างรวดเร็วเพื่อที่ดี สภาพแวดล้อมและบุปผาในความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาอาจให้เป็นตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของแปรผันในเงื่อนไขhydroclimatic ดังนั้นจึงเป็นที่คาดว่าหากมีอิทธิพลผลกระทบหนาวที่เกี่ยวข้องกับระบบนิเวศได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นที่เห็นได้ชัดในประชากรแมงกะพรุน. การใช้ข้อมูลเกี่ยวกับความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนของเลียตะ, Cyanea lamarckii และ Cyanea capillata จากทางเหนือทะเลเราสำรวจที่นี่เป็นไปได้ว่าประชากรแมงกะพรุนตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นปริมาณโดย Naoi. วิธีแมงกะพรุนแมงกะพรุนสุ่มตัวอย่าง-ความอุดมสมบูรณ์ของข้อมูลที่ถูกเก็บรวบรวมมานานกว่า15 ปี (1971-1986 ไม่รวม 1984) ในระหว่างประจำฤดูร้อนระหว่างประเทศสภาการสำรวจของทะเล(ICES) 0 นานาชาติกลุ่มสำรวจปลาคอดของทะเลเหนือ(รูปที่ 1). (Hay et al. 1990) การสำรวจซึ่งแมงกะพรุนถูก bycatch ถูกดำเนินการกับนานาชาติหนุ่มปลาคอดผิวน้ำTrawl (IYGPT) ทุกปี trawls ได้ดำเนินการในช่วงเดือนมิถุนายนและกรกฎาคมและสำหรับปี 1971 และ 1972 นอกจากนี้ยังได้ลากทำในเดือนสิงหาคม สูงสุดจำนวน trawls ใด ๆ ที่เกิดขึ้นในหนึ่งปีมี 215 (ในปี 1979) และต่ำสุด 43 (ทั้งในปี 1985 และ 1986) จาก2,030 trawls IYGPT ทั่วทะเลเหนือในช่วงนี้มากกว่า430,000 แมงกะพรุนถูกจับระบุและวัด สามสายพันธุ์ของแมงกะพรุนเป็นที่เห็นได้ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: A. ตะซี lamarckii และซี capillata. IYGPT ตาข่ายมีขนาด 100 มมปีกอกและท้องเรียวผ่านตาข่ายขนาดกลาง10 มมสอดคล้อง knotless ในส่วนขยายและ codend. เปิดปาก สุทธิ 14 m2 เมื่อปลาที่ความเร็วสูงสุด 2.5 นอตเป็นเวลา 1 ชั่วโมงประมาณ 65,000 M3 ของน้ำถูกกรองสมมติว่าประสิทธิภาพในการกรอง100% (Hay et al. 1990) ในระหว่างการสำรวจปลาคอด, อวนลากได้รับการตกปลาเป็นเวลา1 ชั่วโมงในรายละเอียดเชิงลึกมาตรฐาน สำหรับครั้งแรกที่สาม (0-20 นาที) ระยะเวลาอวนลากอวนก็ตกปลาใกล้กับก้นทะเล สุทธิถูกลากแล้ว midwater หรือ thermocline เชิงลึกที่นี้เป็นที่รู้จักกันและตกปลาไปอีก20 นาที ในช่วงระยะเวลาหนึ่งในสามของอวนลากอวนก็ตกปลาใกล้กับพื้นผิว (5-10 เมตร) ในระดับความลึก 0.150 เมตร, 125 เมตรถูกนำมาเป็นความลึกด้านล่าง; ในระดับความลึก 30 เมตรเท่านั้นด้านล่างและพื้นผิวที่ได้รับการตกปลา(30 นาทีแต่ละ Hay et al. 1990). จับของแมงกะพรุนให้อนุรักษ์นิยมอาจประมาณการของความอุดมสมบูรณ์ที่เกิดขึ้นจริงเพราะตาข่ายตัวแปรขนาดและขนาดของตัวแปรแมงกะพรุน ก้าวแนวตั้งรายละเอียดลากยังสามารถนำไปสู่การมีอคติในการประมาณการ (Hay et al. 1990) อย่างไรก็ตามวิธีการเดียวกันถูกนำมาใช้ในแต่ละปีและความหลากหลายของขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางแมงกะพรุน (1-47 ซม.) ได้รับการติดอยู่ในกลุ่มตัวอย่าง ประสิทธิภาพการสุ่มตัวอย่างเป็นภายในที่สอดคล้องกันและจับข้อมูลจึงเปรียบได้โดยตรงระหว่างปี. เฮย์และอัล (1990) เลือกที่จะรายงานการจับแมงกะพรุนเฉลี่ยค่าเพื่อให้ดัชนีของความอุดมสมบูรณ์แมงกะพรุน(การกระจายของการจับเป็นnonnormal, การแสดงผลค่าเฉลี่ยที่ยอมรับไม่ได้เป็นประมาณการความน่าจะเป็นสูงสุด) แจกแจงเบ้อย่างหนักมีส่วนที่เป็นของ patchiness บุปผาและฉับพลันของประชากรแมงกะพรุนส่งผลให้ในสัดส่วนที่สูงของการจับศูนย์และไม่กี่สูงมากจับ. เฮย์และอัล (1990) ระบุพื้นที่สี่ของทะเลเหนือ(รูปที่ 1). ที่เป็นตัวแทนของพื้นที่ที่สำคัญของแมงกะพรุนความอุดมสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามภูมิภาคตัวอย่างไม่ถูกเหมือนกัน แต่เป็นดังนี้ทิศตะวันออกของเช็ต (ESH) 1971-1986 ไม่รวม 1984 (14 ปี) ทางตอนเหนือของสกอตแลนด์ (NoS) ปี 1974 และ1976-1986 ไม่รวม 1984 (11 ปี) ทางตะวันออกของสกอตแลนด์ (EoS) 1971-1983 (13 ปี) และทางตะวันตกของภาคเหนือเดนมาร์ก (WND) ปี 1972 และ 1975-1983 (10 ปี). การวิเคราะห์การแปรผันในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนกับ Naoi การทดสอบการเชื่อมโยงระหว่างแมงกะพรุนความอุดมสมบูรณ์และหนาวเราตรวจสอบข้อมูลแต่ละชนิดในแต่ละพื้นที่แยกยกเว้น ESH ที่น้อยเกินไปกตะและC lamarckii แมงกะพรุนถูกจับเพื่อเปิดใช้งานที่มีประสิทธิภาพการวิเคราะห์ทางสถิติ ดัชนีปกติหนาวได้ที่ได้รับจากศูนย์แห่งชาติสำหรับบรรยากาศการวิจัย(สภาพภูมิอากาศทั่วโลกและ Dynamics กอง [สหรัฐอเมริกา] http: // www.cgd.ucar.edu/;jhurrell/) ฤดูหนาว (December- มีนาคม) Naoi ของความดันระดับน้ำทะเลปกติ (SLP) ความแตกต่างระหว่างลิสบอนโปรตุเกสและ Stykkisholmur / เรคยาวิกประเทศไอซ์แลนด์เกิดขึ้นพร้อมกับที่สำคัญทางชีวภาพระยะเวลาในการผลิตและการพัฒนา ephyra ในภาคเหนือทะเล(รัสเซล 1970) ผิดปกติหลับที่แต่ละสถานีได้รับการปกติตามหมวดของแต่ละหมายถึงความดันสำหรับงวดเดือนธันวาคมมีนาคมโดยในระยะยาว(1865-1984) หมายถึงมาตรฐานการเบี่ยงเบน ปกติถูกใช้ในการหลีกเลี่ยงการปกครองของซีรีส์โดยความแปรปรวนมากขึ้นของ Stykkisholmur / เรคยาวิกสถานี (Hurrell et al. 2003) เพื่อเปรียบเทียบชั่วคราวการเปลี่ยนแปลงในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนระหว่างภูมิภาคที่ข้อมูลสายพันธุ์ที่ได้รับการปรับขนาด(โดยการลบความอุดมสมบูรณ์เฉลี่ยจากความอุดมสมบูรณ์เฉลี่ยรายปีแล้วหารโดยค่าสูงสุดของชุดเวลาที่เกิด) และพล็อตกับฤๅษี Naoi (ปรับขนาดและ คว่ำโดยการหารด้วยค่าต่ำสุดของซีรีส์ในเวลานั้น) สำหรับเอตะและซี lamarckii จาก WND และเอตะจาก EoS สมาคมก็เห็นได้ชัด(รูปที่. 2). ข้อมูลความอุดมสมบูรณ์แมงกะพรุนทั้งหมดถูกเปลี่ยนลอการิทึมธรรมชาติที่จะปรับการกระจายก่อนที่จะมีต่อไป statis-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราความแปรปรวนในความอุดมสมบูรณ์ของเหนือทะเล แมงกะพรุน และการเชื่อมโยงไปยังเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกคาบ


แมงกะพรุนความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นในหลายระบบนิเวศทางทะเล
ทั่วโลก อาจเป็นผลมาจาก 'regime
' กะ ' ' ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางภูมิอากาศ การเพิ่มความดันตกปลา
หรือทั้งสองอย่าง ( กอย et al . 1989 ; บรอเดอร์ et al . 2542 ;
ไบรเออร์ลี่ย์ et al . 2001 ; มิลล์ 2001 )scyphomedusae สามารถกิน
ตัวเลขขนาดใหญ่ของสัตว์ ( รวมทั้งโคพิปอด
behrends และ Schneider , 1995 ; เพอร์ 2003 ) ที่มิฉะนั้น
เป็นอาหารของปลา และยังสามารถกินไข่และตัวอ่อนปลา
( เพอร์เซลกับไร 2001 ) แมงกะพรุน จึงอาจเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ
ทั้งสองเป็นคู่แข่งกับ
ล่าของปลา จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าสิ่งแวดล้อม
การเปลี่ยนแปลงที่มีผลต่อปริมาณและการกระจายของแมงกะพรุนแมงกะพรุน
ช่วงของเวลาและอวกาศตาชั่ง ( กอย
et al . 1989 ; เกรแฮม et al . 2001 ) มันยังแสดงให้เห็นว่า
อาหารว่างเบาๆ ความเค็มและอุณหภูมิเป็นสำคัญ
ไป strobilation ของ scyphistomae ( เช่นการพัฒนา
ของ ephyrae โดยเกาะติด polyp ) และการอยู่รอดของ
เมดูซา ( รัสเซล 1970 ;เพอร์เซล et al . 2542 ; ลูคัส 2001 ) .
มีการรับรู้การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศที่ขนาดใหญ่
สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบชุมชนแพลงก์ตอนสัตว์และความอุดมสมบูรณ์ และ ที่ นี้ จะ ได้ผลหลัก
เพื่อการประมง ( Edwards et al . 2002 ; Reid et
อัล 2003 ) กับที่เคยลดลงหุ้นโลกปลา ( ฮัทชิงส์
2000 ; pauly et al . 2002 ) และได้เกิดเพิ่มขึ้น
ในแมงกะพรุน ( โรงงาน 2001 ) , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจบทบาทที่การบังคับอาจจะเล่นในแมงกะพรุน
มีอิทธิพลต่อความอุดมสมบูรณ์และกลไกซึ่งก็อาจส่งผลให้ระบบนิเวศของ
( attrill และพลัง 2002 ; บรอเดอร์ et
อัล 2002 ; พาร์ lalli และ 2002 )
แอตแลนติกเหนือความผันผวน ( นาโอะ ) เป็นปรากฏการณ์ที่มีส่วนช่วยอย่างมากกับสภาพอากาศแปรปรวน

ในอากาศระบบข้ามแอตแลนติก เหนือทะเล และยุโรป
ได้แสดงต่อ ทั้งทะเล และระบบนิเวศบก
( Marshall et al . 2001 ottersen et al . 2001 beaugrand
et al . 2002 ) ดัชนีนาโอะ ( naoi ) เป็นวัดของ
ความแตกต่างในความดันต่ำระหว่างไอซ์แลนด์และ
Azores สูง ( ฮอเริล 1995 ) ตอนที่นาโอะใน ' ' ' 'high
เฟสและ naoi เป็นบวกความดันขั้วอ่านว่า
และแข็งแรงเวสเตอร์ไลขนส่งอากาศภาคเหนือ
ยุโรปส่งผลให้อุ่นกว่าฤดูหนาวเฉลี่ย
อบอุ่นค่อนข้าง น้ำในทะเลเหนือ ' ' ' ระยะ 'low
( naoi ลบ ) เป็นลักษณะการลดลงมาก Azores
สูงประมาณย้อนกลับของระบบอธิบาย
ข้างบน นาโอะมีความสัมพันธ์กับระดับแรงดันทะเล
ลมพื้นผิวความสูงคลื่น และอุณหภูมิพื้นผิวทะเล , การหลั่งไหล
ปัจจุบันเหนือทะเล ( beaugrand 2003 ) และมีศักยภาพที่จะมีอิทธิพลต่อ
ซึ่งสภาพแวดล้อมทะเล .
แมงกะพรุนสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็วเพื่อสภาพแวดล้อมที่ดีและบุปผาในความอุดมสมบูรณ์ของ
ให้บ่งชี้ทางชีวภาพของอัตราการเปลี่ยนแปลงในเงื่อนไข hydroclimatic
. ดังนั้น จึงคาดว่าอย่างนั้นถ้ามีอิทธิพล
นาโอะ มีผลกระทบต่อระบบนิเวศได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นชัดเจนในประชากรแมงกะพรุน
.
โดยใช้ข้อมูลในความอุดมสมบูรณ์ของเมดูซาของเรเลีย aurita
cyanea , lamarckii และ cyanea capillata จากทางเหนือ
ทะเลเราสำรวจที่นี่ความเป็นไปได้ว่าแมงกะพรุนประชากร
ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ quantified โดย naoi .
วิธีการ
แมงกะพรุนแมงกะพรุนข้อมูลมากมายจำนวนกว่า 15 ปีรวบรวม
( 1971 - 1986 ยกเว้น 1984 ) ในช่วงฤดูร้อนตามปกติ
สภาระหว่างประเทศเพื่อสำรวจ
ทะเล ( หวานเย็น ) การสำรวจระหว่างประเทศของ
เหนือทะเล 0-group gadoid ( รูปที่ 1 ) ( เฮ et al . 1990 ) การสำรวจ , ซึ่ง
แมงกะพรุนเป็น bycatch , ดำเนินการกับต่างประเทศ
หนุ่ม gadoid ผิวน้ำอวนลาก ( iygpt ) ทุกๆ ปีอวนลาก
ได้ดำเนินการระหว่างเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม และสำหรับปี 1971
แล้ว 1972 ลากยังทำในเดือนสิงหาคม สูงสุด
จำนวนอวนลากได้ปีหนึ่งๆ เป็น 215 ( 1979 )
และต่ำที่สุดคือ 43 ( ทั้งใน ค.ศ. 1986 ) จาก
2030 iygpt อวนลากทั่วทะเลเหนือในช่วงเวลานี้
มากกว่า 430000 แมงกะพรุนถูกจับ , ระบุและ
วัดสามชนิดของแมงกะพรุนโดยเฉพาะเด่น :
. aurita , C . lamarckii และ C . capillata .
iygpt มีตาข่ายขนาด 100 มม. ปีก อก และท้อง
, เรียวผ่านตาข่ายขนาดกลาง 10 -
อืม knotless เครือข่ายในการขยายชิ้นและ codend .
ปากเปิดของสุทธิคือ ; 14 m2

เมื่อตกปลาที่
ความเร็วสูงสุด 2.5 knots เป็นเวลา 1 ชั่วโมง ประมาณ 65 , 000 M3 ของ
น้ำกรอง , สมมติว่าประสิทธิภาพการกรอง 100% ( ฟาง
et al . 1990 ) ในช่วง gadoid การสำรวจ อวนลากก็ตกปลา
1 H ในรายละเอียดของมาตรฐาน ครั้งแรกที่สาม ( 0 - 20
มิน ) ของอวนลาก ระยะเวลา , สุทธิประมงใกล้
ก้นทะเล สุทธิถูกจับไป midwater หรือเทอร์โมไคลน์
ความลึกที่เป็นที่รู้จัก และตกปลาอีก
20 นาทีในช่วงที่สามของอวนลาก , สุทธิ
ตกปลาใกล้กับพื้นผิว ( 5 – 10 เมตร ) ในระดับความลึก 150 เมตร , 125
M เอาความลึกด้านล่าง ; ในระดับความลึก 30 เมตร เท่านั้น
ด้านล่างและพื้นผิวถูกจับ ( 30 นาที แต่ละ เฮย์
et al . 1990 ) .
จับของแมงกะพรุนอาจให้อนุลักษณ์
การประเมินความอุดมสมบูรณ์ที่แท้จริง เพราะตัวแปรตาข่าย
ขนาดและตัวแปรขนาดของแมงกะพรุน .การก้าวข้ามแนวตั้ง
ลากโปรไฟล์อาจจะทำให้เกิดอคติในการประเมิน ( เฮ
et al . 1990 ) อย่างไรก็ตาม วิธีการเดียวกันที่ใช้แต่ละ
ปี , และช่วงกว้างของเมดูซ่า ( 1 ) ขนาด 47 ซม. )
จับในตัวอย่างที่ ตัวอย่างมีประสิทธิภาพภายใน
ที่สอดคล้องกัน และจับข้อมูลจึงเปรียบโดยตรงระหว่างปี
.
เฮย์ et al . ( 1990 ) เลือกที่จะรายงานเมดูซ่าจับ
มัธยฐานค่าเพื่อให้ดัชนีของแมงกะพรุนมากมาย ( กระจาย
ของจับถูก nonnormal เรนเดอร์หมายถึง
รับไม่ได้เป็นประมาณความควรจะเป็นสูงสุด ) การแจกแจงแบบเบ้
หนักถูก attributable เพื่อ patchiness
และฉับพลันบานของแมงกะพรุนประชากรที่เกิด
ในสัดส่วนที่สูงของนิลจับและไม่สูงมาก

ฟางจับ และอื่นๆ( 1990 ) ระบุสี่พื้นที่ภาคเหนือทะเล
( รูปที่ 1 ) ที่เป็นตัวแทนของพื้นที่ที่สำคัญของแมงกะพรุน
มากมาย อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคไม่เก็บตัว
เหมือนกันแต่ดังนี้ ทางตะวันออกของเช็ต ( อ่า ) 1971 – 1986
ยกเว้น 2527 ( 14 ปี ) ทางตอนเหนือของสกอตแลนด์ ( NOS ) ปี พ.ศ. 2517 และ 2519 – 1986 ยกเว้น
1984 ( 11 ปี ) ทางตะวันออกของสกอตแลนด์ ( กล้อง )
1971 – 1983 ( 13 ปี ) และตะวันตกของภาคเหนือของประเทศเดนมาร์ก ( WND )
1972 และค.ศ. 1975 – 1983 ( 10 ปี ) .
การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงอัตราในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุน
กับ naoi ทดสอบการเชื่อมโยงระหว่างความอุดมสมบูรณ์เมดูซ่า
และนาโอะ เราตรวจสอบพบข้อมูลสำหรับแต่ละชนิด
ในแต่ละพื้นที่แยกต่างหาก ยกเว้นอ่า ที่น้อยเกินไป และ C .
aurita lamarckii แมงกะพรุนถูกจับไปใช้สถิติวิเคราะห์ที่แข็งแกร่ง

มาตรฐานดัชนีของถูก
นาโอะที่ได้จากศูนย์วิจัยบรรยากาศแห่งชาติ
( ภูมิอากาศพลศาสตร์ [ USA ] ( กอง , http : / /
www.cgd . ucar . edu / ; jhurrell / ) ฤดูหนาว ( ธันวาคม -
มีนาคม ) naoi ของค่าระดับน้ำทะเลความดัน ( หลับ )
ความแตกต่างระหว่างลิสบอน , โปรตุเกสและ stykkisholmur /
เรคยาวิก , ไอซ์แลนด์สอดคล้องกับระยะเวลาของการผลิตทางชีวภาพที่สำคัญ

ไฟร่าและการพัฒนาในภาคเหนือทะเล ( รัสเซล 1970 ) หลับผิดปกติในแต่ละสถานี
ปกติโดยกองแต่ละหมายถึงความดันในช่วงเดือนธันวาคม - มีนาคม โดย
ระยะยาว ( 1865 – 1984 ) ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ปกติใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการครอบงำ
ของชุดโดยยิ่งแปรปรวนของ stykkisholmur /
สถานี Reykjavik ( ฮอเริล et al . 2003 ) เปรียบเทียบเวลา
การเปลี่ยนแปลงในความอุดมสมบูรณ์ของแมงกะพรุนระหว่างภูมิภาค
ชนิดข้อมูลขนาด ( โดยลบหมายถึงความอุดมสมบูรณ์
จากรายปีเฉลี่ยอุดมสมบูรณ์ แล้วหารด้วย
คุณค่าสูงสุดของอนุกรมเวลา ( ) และวางแผน
กับคว่ำ naoi ( ปรับขนาดและคว่ำโดยแบ่ง
โดยค่าต่ำสุดของเวลาชุด ) . สำหรับ A และ C . lamarckii aurita
WND aurita จากกล้อง และจาก A ,สมาคม
เห็นได้ชัด ( รูปที่ 2 ) .
ข้อมูลเมดูซ่ามากมายทั้งหมดถูกเปลี่ยน
ปกติการแจกแจงก่อนเพิ่มเติม statis -

ลอการิทึมธรรมชาติ