The effects of pineapple peel, pulp

The effects of pineapple peel, pulp and core extract dips at
concentrations of 1:1, 1:2, 1:3, 1:4, 1:5 and the control (distilled
water dip) on browning inhibition of fresh-cut rose apple stored
at 19 ± 3 ◦C for 20 h was investigated. The lowest browning score
was found in the fruit treated with pineapple extracts at the concentration
of 1:1. The pineapple core extract was more effective to
prevent browning of the fruit than the pulp and peel extracts and
the lowest browning score (1.6 ± 0.4) was found in the fruit treated
with pineapple core extract at the concentration of 1:1 whilst the
browning scores of other treatments were in the range of 3–5.
Moline et al. (1999) and Chaisakdanugull et al. (2007) suggested
that organic acids in pineapple fruit play a key role on browning
inhibition. However, in this study, the titratable acidity (TA)
of pineapple core extract (0.18% TA, pH 5.8) was lower that that
of the peel (0.53% TA, pH 3.9) and pulp (0.41% TA, pH 4.3) extract
but the core extract retarded browning of the fruit rather than the
peel and pulp extracts. This shows that organic acids might not
play such an important role in browning inhibition. Wen (2001)
reported that enzymatic browning activity was mainly inhibited
by protease in fresh pineapple juice. As the best result in browning
inhibition was in the fruit treated with the pineapple core extract
at the concentration of 1:1, the extract was selected for study in the
next experiment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะของเปลือกสับปะรด เยื่อกระดาษ และหลักแยกหมักที่ความเข้มข้น 1:1, 1:2, 1:3, 1:4, 1:5 และการควบคุม (กลั่นน้ำดิบ) กับ browning ยับยั้งชมพู่ตัดสดที่เก็บไว้ที่ 19 ± ◦C 3 สำหรับ 20 h ถูกสอบสวน คะแนนต่ำสุด browningพบในผลไม้ที่รักษา ด้วยสารสกัดจากสับปะรดที่ความเข้มข้น1:1 สกัดจากแกนสับปะรดถูกกับป้องกัน browning ของผลไม้มากกว่าเนื้อเยื่อ และลอกสารสกัด และคะแนนต่ำสุด browning (1.6 ± 0.4) พบในผลไม้ที่ถือว่ามีสับปะรดสารสกัดที่ความเข้มข้น 1:1 ในขณะคะแนน browning ของรักษาอื่น ๆ อยู่ในช่วง 3 – 5โมลีนและ al. (1999) และ Chaisakdanugull et al. (2007) แนะนำว่า กรดอินทรีย์ในสับปะรดผลไม้เล่นบทบาทสำคัญใน browningยับยั้ง อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ ว่า titratable (TA)ของสับปะรด สารสกัดหลัก (TA 0.18% ค่า pH 5.8) ได้ต่ำกว่าที่ที่เปลือก (TA 0.53% ค่า pH 3.9) และสารสกัดจากเยื่อ (TA 0.41% ค่า pH 4.3)แต่หลักการแยก retarded browning ของผลไม้ดีกว่าลอก และสารสกัดจากเยื่อกระดาษ ฟิลด์นี้แสดงว่า กรดอินทรีย์อาจไม่ดังกล่าวมีบทบาทสำคัญใน browning ยับยั้ง เหวินตี้ (2001)รายงานว่า กิจกรรมเอนไซม์ในระบบ browning ถูกส่วนใหญ่ห้ามโดยรติเอสในน้ำสับปะรด เป็นผลดีที่สุดใน browningยับยั้งได้ในผลไม้รับสับปะรดสกัดที่ความเข้มข้น 1:1 เลือกการดึงข้อมูลสำหรับศึกษาในการการทดลองต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบจากเปลือกสับปะรดเยื่อกระดาษและ dips สารสกัดหลักที่
ความเข้มข้น 1: 1, 1: 2, 1: 3, 1: 4, 1: 5 และการควบคุม (กลั่น
จุ่มน้ำ) ในการยับยั้งการเกิดสีน้ำตาลของสดตัดชมพู่ เก็บไว้
ที่ 19 ± 3 ◦Cเป็นเวลา 20 ชั่วโมงได้รับการตรวจสอบ คะแนนต่ำสุดในการเกิดสีน้ำตาล
ที่พบในผลไม้ที่ได้รับการรักษาด้วยสารสกัดจากสับปะรดที่มีความเข้มข้น
1: 1 สารสกัดจากแกนสับปะรดมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการ
ป้องกันการเกิดสีน้ำตาลของผลไม้กว่าเยื่อกระดาษและสารสกัดจากเปลือกและ
คะแนนการเกิดสีน้ำตาลที่ต่ำที่สุด (1.6 ± 0.4) ที่พบในผลไม้ที่ได้รับการรักษา
ด้วยสารสกัดจากแกนสับปะรดที่มีความเข้มข้น 1: 1 ในขณะที่
คะแนนการเกิดสีน้ำตาล ของการรักษาอื่น ๆ อยู่ในช่วง 3-5.
ลีนและคณะ (1999) และ Chaisakdanugull และคณะ (2007) ชี้ให้เห็น
ว่ากรดอินทรีย์ในผลสับปะรดมีบทบาทสำคัญในการเกิดสีน้ำตาล
ยับยั้ง อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้ค่าความเป็นกรด (TA)
ของสารสกัดจากแกนสับปะรด (0.18% TA ค่า pH 5.8) เป็นที่ต่ำกว่าที่ว่า
ของเปลือก (0.53% TA ค่า pH 3.9) และเยื่อกระดาษ (TA 0.41%, ค่า pH 4.3) สารสกัดจาก
แต่ดึงแกนสีน้ำตาลปัญญาอ่อนของผลไม้มากกว่า
เปลือกและสารสกัดจากเยื่อกระดาษ นี้แสดงให้เห็นว่ากรดอินทรีย์ที่อาจจะไม่ได้
มีบทบาทสำคัญในการยับยั้งการเกิดสีน้ำตาล เหวิน (2001)
รายงานว่ากิจกรรมการเกิดสีน้ำตาลถูกยับยั้งเอนไซม์ส่วนใหญ่
โดยโปรตีเอสในน้ำผลไม้สับปะรดสด ในฐานะที่เป็นผลดีที่สุดในการเกิดสีน้ำตาล
ยับยั้งอยู่ในผลไม้ที่ได้รับการรักษาด้วยสารสกัดจากแกนสับปะรด
ที่มีความเข้มข้น 1: 1, สารสกัดจากได้รับเลือกสำหรับการศึกษาใน
การทดลองต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของสารสกัดจากเปลือกสับปะรด เยื่อกระดาษและแกน dips ที่
ความเข้มข้น 1 : 1 , 1 : 2 , 1 : 3 , 1 : 4 , 1 : 5 และการควบคุม ( กลั่น
น้ำแช่ ) ต่อการยับยั้งการเกิดสีน้ำตาลของตัดดอกกุหลาบสดแอปเปิ้ลเก็บไว้
ที่ 19 ± 3 ◦ C 20 H ถูกตรวจสอบ ค่าคะแนนการเกิดสีน้ำตาล
ถูกพบในผลไม้ที่ได้รับการรักษาด้วยสารสกัดจากสับปะรดที่ความเข้มข้น
1 : 1 . สารสกัดจากสับปะรดแกนมีประสิทธิภาพ

ป้องกันการเกิดสีน้ำตาลของเปลือก สารสกัดจากผลไม้มากกว่า และค่าคะแนน
สีน้ำตาล ( 1.6 ± 0.4 ) ที่พบในผลไม้รักษา
ด้วยสารสกัดจากแกนสับปะรดที่ความเข้มข้น 1 : 1 ในขณะที่
บราวนิ่งคะแนนของการรักษาอื่น ๆ จะอยู่ในช่วง 3 - 5
โมลีน et al . ( 1999 ) และ chaisakdanugull et al . ( 2007 ) พบว่ากรดอินทรีย์ในผลไม้สับปะรด

มีบทบาทสำคัญในสีน้ำตาลการยับยั้ง อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ ปริมาณกรด ( TA )
สารสกัดจากแกนสับปะรด ( 0.18 % TA pH 5.8 ) ต่ำกว่าที่
ของเปลือก ( 0.53 % TA , pH 3.9 ) และเยื่อกระดาษ ( 0.41 % TA , pH 4.3 ) สกัด
แต่หลักสกัดปัญญาอ่อนบราวนิ่งของผลไม้มากกว่า
และเปลือกผลสารสกัด นี่แสดงว่ากรดอินทรีย์อาจไม่
เล่นตำแหน่งที่สำคัญในการยับยั้งการเกิดสีน้ำตาล . ( 2001 )
เรายงานว่า กิจกรรมส่วนใหญ่สีน้ำตาลยับยั้ง
โดยโปรในน้ำสับปะรดสด ผลที่ดีที่สุดในการยับยั้งในผลไม้บราวนิ่ง
ปฏิบัติ ด้วยสารสกัดจากแกนสับปะรด
ที่เข้มข้น 1 : 1 , สารสกัดที่ถูกเลือกสำหรับการศึกษา
การทดลองต่อไป