Comments on interactions. There is

Comments on interactions.
There is much evidence that one-on-one interactions keep child and adult close both physically (e.g., touching, gazing) and emotionally (Honig 2002), At the same time, these kinds of interactions may not be valued in all cultures. For example, some cultures establish intimacy through eye contact, but others don't.
Cultures that value verbal language closely attend to and encourage infants' beginning vocalizations. But in cultures where infants are in constant physical contact with a family member, interactions occur through body language, not words,
To allow two infants to safely interact physically caregivers often put them on the floor together, This can make families uncomfortable if they are from a culture where infants are carried constantly by a caregiver and so are rarely on the floor or close enough to play together.
Wanting babies to feel good about themselves and their individual accomplishments can be regarded negatively as personal pride by cultures that value humility.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดเห็นเกี่ยวกับการมีปฏิสัมพันธ์.
มีหลักฐานมากที่เด็กคนหนึ่งในหนึ่งปฏิสัมพันธ์เก็บและผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดทั้งทางร่างกายคือ (เช่นสัมผัสจ้อง) และอารมณ์ (Honig 2002) ในขณะเดียวกันเหล่านี้ชนิดของการสื่อสารอาจจะไม่ได้มีมูลค่าใน ทุกวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่นบางวัฒนธรรมสร้างความใกล้ชิดผ่านการสัมผัสตา แต่ที่คนอื่นทำไม่ได้.
วัฒนธรรมที่เห็นคุณค่าของภาษาวาจาเข้าร่วมอย่างใกล้ชิดกับการให้กำลังใจเริ่มต้นทารกเปล่งเสียง แต่ในวัฒนธรรมที่ทารกอยู่ในการติดต่อทางกายภาพอย่างต่อเนื่องกับสมาชิกในครอบครัวปฏิสัมพันธ์เกิดขึ้นผ่านภาษากายไม่ได้คำพูดที่จะช่วยให้เด็กสองคนในการโต้ตอบได้อย่างปลอดภัยผู้ดูแลผู้ป่วยทางร่างกายมักจะวางไว้บนพื้นด้วยกันนี้สามารถทำให้ครอบครัวอึดอัดถ้าพวกเขามาจาก
วัฒนธรรมที่ทารกจะดำเนินการอย่างต่อเนื่องโดยผู้ดูแลและอื่น ๆ ไม่ค่อยจะมีอยู่บนพื้นหรือใกล้พอที่จะเล่นด้วยกัน.
อยากทารกจะรู้สึกดีกับตัวเองและความสำเร็จของแต่ละคนถือได้ว่าเป็นความภาคภูมิใจในเชิงลบส่วนบุคคลโดยวัฒนธรรมที่มีค่าความอ่อนน้อมถ่อมตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเห็นต่อการมีปฏิสัมพันธ์
มีหลักฐานมากว่าปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวให้เด็กและผู้ใหญ่ใกล้ชิดทั้งทางร่างกาย ( เช่น สัมผัส จ้อง ) และอารมณ์ ( ฮอนิก 2002 ) ในเวลาเดียวกัน เหล่านี้ชนิดของการปฏิสัมพันธ์อาจจะมีมูลค่าในทุกวัฒนธรรม ตัวอย่างเช่น บางวัฒนธรรม สร้างความใกล้ชิดผ่านตา แต่คนอื่นไม่ได้
วัฒนธรรมทางภาษามีค่าอย่างใกล้ชิดเข้าร่วมและส่งเสริมให้ทารก ' จุดเริ่มต้นของนกหว้า แต่ในวัฒนธรรมที่ทารกอยู่ในค่าคงที่ทางกายภาพ การติดต่อกับสมาชิกในครอบครัว การปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นผ่านทางภาษากาย ไม่ใช่คำ
ให้สองทารกอย่างปลอดภัยโต้ตอบทางผู้ดูแลมักจะวางไว้ที่พื้นด้วยกันนี้สามารถทำให้ครอบครัวไม่สบายใจ ถ้าพวกเขามาจากวัฒนธรรมที่ทารกจะดำเนินการอย่างต่อเนื่อง โดยผู้ดูแลและไม่ค่อยบนพื้นหรือใกล้พอที่จะเล่นด้วยกัน
ต้องการเด็กที่จะรู้สึกดีเกี่ยวกับตัวเอง และความสำเร็จของพวกเขาแต่ละคนสามารถถือเป็นความภูมิใจส่วนตัว โดยทางวัฒนธรรม ที่ค่า
ความอ่อนน้อมถ่อมตน