In addition to hard law on patients

In addition to hard law on patients’ rights to reimbursement of cross border care, a general right of access has been underlined by the Charter of the Fundamental Rights of Workers (1989), a Council Recommendation on the convergence of social protection objectives and policies (1992), the Council Conclusions on Common values and principles in European Union Health Systems (2006),and particularly by the Lisbon Treaty (in force since 2009)through a reference to the binding Charter of Fundamental Rights of the European Union, stating that “everyone has the right of access to preventive health care and the right to benefit from medical treatment under the conditions established by national laws and practices”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากกฎหมายยากในสิทธิผู้ป่วยการชำระคืนเงินดูแลข้ามแดน สิทธิทั่วไปของการเข้าถึงมีการขีดเส้นใต้ โดยการพื้นฐานสิทธิของแรงงาน (1989), แนะนำคณะมนตรีในการบรรจบกันของวัตถุประสงค์ในการคุ้มครองทางสังคมและนโยบาย (1992), บทสรุปสภาค่าทั่วไปและหลักการในระบบสุขภาพของสหภาพยุโรป (2006), และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสนธิ สัญญาลิสบอน (ในกองทัพตั้งแต่ 2009) ผ่านการอ้างอิงการรวมกฎบัตรของสิทธิขั้นพื้นฐานของ สหภาพยุโรป ระบุว่า "ทุกคนมีสิทธิการเข้าถึงการดูแลสุขภาพเชิงป้องกันและด้านขวาจะได้รับประโยชน์จากการรักษาพยาบาลภายใต้เงื่อนไขที่ก่อตั้งขึ้นตามกฎหมายแห่งชาติและแนวทางปฏิบัติ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือจากกฎหมายอย่างหนักเกี่ยวกับสิทธิของผู้ป่วยที่จะชำระเงินคืนของการดูแลข้ามพรมแดนขวาทั่วไปของการเข้าถึงได้รับการขีดเส้นใต้โดยกฎบัตรสิทธิพื้นฐานของแรงงาน (1989), การรับรองโดยสภาเมื่อวันที่บรรจบกันของวัตถุประสงค์การคุ้มครองทางสังคมและนโยบาย ( 1992) สรุปค่าสภาสามัญและหลักการในสหภาพยุโรประบบสาธารณสุข (2006) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสนธิสัญญาลิสบอน (มีผลบังคับใช้ตั้งแต่ปี 2009) ผ่านการอ้างอิงถึงกฎบัตรผูกพันของสิทธิพื้นฐานของสหภาพยุโรปที่ระบุว่า " ทุกคนมีสิทธิในการเข้าถึงการดูแลสุขภาพเชิงป้องกันและสิทธิในการได้รับประโยชน์จากการรักษาพยาบาลภายใต้เงื่อนไขที่กำหนดโดยกฎหมายของประเทศและการปฏิบัติ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากยากกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิผู้ป่วยที่จะเบิกจ่ายดูแลชายแดนข้ามสิทธิทั่วไปของการเข้าถึงถูกขีดเส้นใต้โดยกฎบัตรสิทธิพื้นฐานของคนงาน ( 1989 ) , แนะนำคณะกรรมการในการบรรจบกันของการคุ้มครองทางสังคมวัตถุประสงค์และนโยบาย ( 1992 ) , สภาข้อสรุปในหลักการและค่านิยมร่วมกันในระบบสุขภาพ สหภาพยุโรป ( 2006 )และโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยสนธิสัญญาลิสบอน ( ใช้บังคับตั้งแต่ 2009 ) ผ่านการอ้างอิงถึงข้อผูกพันของกฎบัตรสิทธิพื้นฐานของสหภาพยุโรป โดยระบุว่า " ทุกคนมีสิทธิในการเข้าถึงการดูแลสุขภาพเชิงป้องกัน และสิทธิที่จะได้รับประโยชน์จากการรักษาทางการแพทย์ภายใต้เงื่อนไขที่จัดตั้งขึ้นโดยกฎหมายแห่งชาติและการปฏิบัติ "