I know that a lot of you have come

I know that a lot of you have come to this webpage to get in touch with me or comment about the videos I posted on the Daisy Courage page. Especially the one entitled Daisy Courage Goes to Heaven. I have to apologize for disabling the comments. I was getting A LOT of hurtful/inappropriatly sexual/ and even death threats on the comment page. I am sure once I place the comment board on this site, my team will have to go back to being very vigilant on deleted/blocking negative comments. As a motivational/self-help speaker and author, its my JOB is to help people. Whether it be in writing, on stage or on-- YOUTUBE?!? Even though I have never posted anything on YouTube on my own personal account. I just posted stuff about Daisy on a page dedicated to her. So it was somewhat weird posting it. I honestly never thought it would gain this much attention and help this many people. I myself haven’t even done a video blog post or a self-help/motivational post. But for some reason, I felt that posting it was the right thing to do. It is actually a little embarrassing to look at. My shirt is anything but modest and I definity have that ugly cry facy on. If I had known this was going to be filmed I would have not worn a raggedty tank top (that no longer fits but I refuse to throw out because I know thats the tank I wore when daisy died was put down. I guess what I am trying to say is that you can see the VERY raw emotion that happens. I just ask please, if this video didn't help you, don't comment. If you notice, I am not in any of the other videos of Daisy. That page is all hers and I don't plan on changing it. So call me an attention whore because you see more of me than Daisy, call me a slut for the close I am wearing, tell me how disgusting I am by posting this onto youtube. However, if you look around youtube a little more, you will see that this is not the FIRST POST of an animal being put down, this is not the first time someone posted something sad, in true form, It was just to help people. If I wanted attention, or to be a whore I could have posted a video of just be dancing around in a thong and bra. THIS IS NOT ABOUT ME. This is about my relationship with my dog, the scary/exciting begining, the beautiful middle and the heartbreaking end.

I posted a Tribute Video however even though it was made with a lot of love, time and effort; it never really told the story of Daisy’s life, from the very beginning to the very end. I hope that maybe after you read this you/and the people who have a lot of negative things to say will have a better understanding of why it ended the way it did.

It all started when I was about to move into my own apartment by myself after living with a family of 9 kids and the parents. I knew I was going to need some companion because when you live with that many people and then go into an apartment without ANYONE, you are fore sure going to get lonely.
I decided to be proactive and find a dog that needed a good home. I am not one to search for a purebred, or a dog that is so cute and sweet that you know will get adopted. I really wanted to find a puppy/young dog that REALLY needed someone to love him/her. A dog that everyone knew was going to get passed by because it was so bad off.

About a couple months before my search,Daisy was going through her own "move as well". The story that was told to me was that at around 5 weeks of her life, when her eyes were just starting to open consistently, and start making those cute puppy noises, one day, a runner, who was doing her daily run one day, stumbled upon a big white fluffy cotton looking thing wrapped in barbwire. Turns out, that it was Daisy and her sibling that had washed ashore from the lake. The runner of course grabbed them both, Daisy was no more than 5-7 lbs. and her sibling would have been the same however she was so bloated from the water she weighed close to 20 lbs. By the time the runner got them both to the vet, the vet immediately suggested Daisy to be put down due to her injuries. But he said, when I said the words "put down" Daisy opened her eyes real big, saw the vet and her tail flopped a couple times for the very first time. He got this feeling that this was one of those dogs that had the will power to make it if given a chance. They started the debridement of all the dead skin/tissue and carefully started to remove the barb wire. It only took minutes before they realized they were going to have to put her under to do all the work needed to be done.The vet came to the conclusion that the jerk that had them since birth, didn’t want to take care of them, and instead of taking them to a local shelter, took it upon themselves to wrapped daisy and her sibling together in barbwire, and throw them into the water. With the current rather strong, they washed ashore within about 15-20 minutes or so, and because Daisy’s snout (mouth/nose) was facing out of the water she had a chance in making it. Her sibling however drowned.

She pulled through the surgery just fine, and started getting better each day. After she was well enough to be semi-released (released to a "recovery foster home") she was released there to continue her care. By 12 weeks she was a completely new dog. Her only “scar” that was notciable was that she was afraid of a certain type of man. Big, tall, thick men who were loud. It wasn't hard to figure out the type of person her original owner/abuser was. She was normal with everyone else in fact, she was more than normal; she was in love with everyone else.


When I saw pictures of Daisy for the first time there were scabs everywhere, open wounds, fleas, worms; pretty much anything you can imagine.But something struck me about her.AndI wanted to meet her when she was healed a little bit more. I figured that if I met her, and liked her, what I would do is get my place set up and unpacked before I brought her home. So I, along with the three youngest members of the family I was leaving behind decided to take a two hour drive up to where she was located just to see if she was ok with me and ok with kids.

I was super excited to get there, everything went great and I was approved to adopt her.I was mostly surprised at how normal she looked (I guess that right word would be healed). I told the woman that I wasn’t ready just yet to bring her home and it was going to take about a week before I could. She then informed me that Daisy still wasn't "cleared" for adoption by the vet. It ended up working perfectly. By the time I was unloaded and settled, she was ready for her forever home.

Once I brought daisy home to her new life she was a ball of joy. We played so much (I posted a few videos of that). We bonded very fast and she became my best friend. She went everywhere with me. The passenger seat of my car was Daisy’s seat. It was everything she needed. A bed, blanket, toy, bone, water, food. She also was very smart and caught onto rules and tricks quickly. She knew other people by name, as well. I would ask her if she wanted to go see “Aunt Betsy’ (my good friend that watched Daisy a lot, when I went out of town or was sick and had to go the hospital. If I knew I was going to come home I wouldn’t call but if there was a good possibility I that I was going to be admitted into the hospital from the er or if I was going to have to have to have an emergency surgery, Betsy was always willing and WANTING to have Daisy come over. She herself had dogs so Daisy ALWAYS had a blast over there) SO when I asked her if she wanted to go see Aunt Betsy and she would go get her harness and sit by the door. If I asked her if she wanted to see Aunt Cate and Chloe (Cate’s dog) who happened to live in the same apartment building as us, I would just open the door and Daisy would go exactly to that apartment. Cate and I were so close we just would walk into eachothers apartments without knocking. However, daisy would give it away brvausr she would get to the door and scratch to get in.

We went to the dog park quite regularly and that’s when I noticed she had whip-it (a very fast breed of dog) in her. She loved playing with everyone, and every dog. When I adopted two cats, Daisy was very loving and accepting of them. No growling or barking. When it was time to rest or go to bed, she was always with me. If we were napping on the couch she would come lay directly on top of me. If it were bed time, she would climb under covers and sleep there. Hopefully this gives you a very clear picture of the amazing dog daisy was.

About 2-3 years in I noticed that when Daisy went to the bathroom she would urinate fine, and then towards the end of her urinating, it would come out all blood. I went into the vet and they took an x-ray and also took a sample of her urine. It was very clear from her urine sample there was an infection of some sort, so I had to give her a medication twice a day. The initial reading on the x-ray showed that there were no tumors in her bladder so we just passed it off as an infection. A few weeks later, I got a call from the vet who told me that although there were no tumors in the bladder, they saw what appeared to be bone cancer in her back legs.

I drove out to Michigan State University (Best Vet School in the Mid-West) where they got a lot more tests and did a lot more studies. The main Vet came out and told me that it was true that Daisy not only had cancer in both back legs along with in her liver and one kidney. They told us we could amputate as well as try chemo, but that even with that it was less than 5% chance that she would recover. They suggested putting her down right then and there and I refused. They warned me that this was going to move quickly. She will begin have seizures, she would stop wanting to go out and stop wanting to play. She would stop eating and drinking, and that eventually she was going to be in excruciating pain.

However, when we got home, she wasn’t showing any symptoms and the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รู้ที่มากคุณมานี้เว็บเพจที่ติดต่อฉัน หรือข้อคิดเห็นเกี่ยวกับวิดีโอลงหน้าเดซี่กล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งสิทธิเดซี่กล้าไปสวรรค์ ผมต้องขออภัยในการปิดใช้งานข้อคิดเห็น ก็คือการมาก hurtful/inappropriatly ทางเพศ / และคุกคามชีวิตหน้าคิด ผมมั่นใจว่าเมื่อผมทำบอร์ดความคิดเห็นในเว็บไซต์นี้ ทีมงานของฉันจะกลับไปอยู่กลางบนลบ/บล็อกเห็นลบ หัด/self-help ลำโพงและผู้เขียน การงานของฉันคือการ ช่วยให้ผู้คน ?!? ไม่ว่าจะเป็นลายลักษณ์อักษร บนเวทีหรือใน - YOUTUBE ถึงแม้ว่าจะมีไม่เคยลงอะไรบน YouTube ในบัญชีส่วนตัวของฉันเอง เพียงลงสิ่งเกี่ยวกับเดซี่บนหน้าทุ่มเทเพื่อเธอ ดังนั้น ก็ค่อนข้างแปลกลงรายการบัญชี ฉันสุจริตอย่างไม่เคยคิดว่า จะได้รับความสนใจมาก และช่วยให้ผู้คนจำนวนมากนี้ ฉันเองแม้ไม่ได้ทำ self-help/หัด โพสต์หรือโพสต์วิดีโอบล็อก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกว่า ลงก็คือ สิ่งที่ถูกต้อง จริงน้อยอายตาได้ เสื้อของฉันคือ อะไรแต่เจียมเนื้อเจียมตัวและ definity ได้ที่ร้องไห้น่าเกลียด facy บน ถ้ามีทราบนี้กำลังจะได้มาถ่ายทำเรื่อง ฉันจะได้ไม่สวม raggedty เสื้อกล้าม (ที่ไม่พอดีกับแต่ไม่ทิ้ง เพราะฉันรู้ว่า เป็นถังที่สวมเมื่อย้ายเดซี่ตายลง ผมคิดว่า สิ่งที่ฉันกำลังพยายามบอกว่า จะเห็นมากในอารมณ์ดิบที่เกิดขึ้น ข้าพเจ้าถามกรุณา ถ้าวิดีโอนี้ไม่ได้ช่วยคุณ ไม่แสดงความคิดเห็น ถ้าคุณสังเกต ฉันไม่ มีวิดีโอของเดซี่ หน้าทั้งหมดเธอ และฉันไม่ได้วางแผนในการเปลี่ยนแปลง เรียกให้ฉัน whore สนใจ เพราะคุณเห็นมากกว่าของผมกว่าเดซี่ โทรฉันดอกปิดฉันสวม บอกฉันว่าน่าขยะแขยงฉัน โดยการลงรายการบัญชีนี้บน youtube อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณดู youtube น้อย คุณจะเห็นว่า นี้ไม่ได้โพสต์แรกของสัตว์ถูกวางลง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนลงเศร้าบางสิ่งบางอย่าง ในแบบฟอร์มจริง มันเป็นเพียงการช่วยให้ผู้คน ถ้าต้องการความสนใจ หรือจะ เป็น whore อาจได้ลงวิดีโอของเพียง จะเต้นรำรอบทองและชุดชั้นใน ไม่เกี่ยวกับ ME. นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันกับสุนัขของฉัน น่าตื่นเต้นน่ากลัว/ต้น กลางสวยงาม และสิ้นสุดที่ heartbreaking I posted a Tribute Video however even though it was made with a lot of love, time and effort; it never really told the story of Daisy’s life, from the very beginning to the very end. I hope that maybe after you read this you/and the people who have a lot of negative things to say will have a better understanding of why it ended the way it did. It all started when I was about to move into my own apartment by myself after living with a family of 9 kids and the parents. I knew I was going to need some companion because when you live with that many people and then go into an apartment without ANYONE, you are fore sure going to get lonely. I decided to be proactive and find a dog that needed a good home. I am not one to search for a purebred, or a dog that is so cute and sweet that you know will get adopted. I really wanted to find a puppy/young dog that REALLY needed someone to love him/her. A dog that everyone knew was going to get passed by because it was so bad off. About a couple months before my search,Daisy was going through her own "move as well". The story that was told to me was that at around 5 weeks of her life, when her eyes were just starting to open consistently, and start making those cute puppy noises, one day, a runner, who was doing her daily run one day, stumbled upon a big white fluffy cotton looking thing wrapped in barbwire. Turns out, that it was Daisy and her sibling that had washed ashore from the lake. The runner of course grabbed them both, Daisy was no more than 5-7 lbs. and her sibling would have been the same however she was so bloated from the water she weighed close to 20 lbs. By the time the runner got them both to the vet, the vet immediately suggested Daisy to be put down due to her injuries. But he said, when I said the words "put down" Daisy opened her eyes real big, saw the vet and her tail flopped a couple times for the very first time. He got this feeling that this was one of those dogs that had the will power to make it if given a chance. They started the debridement of all the dead skin/tissue and carefully started to remove the barb wire. It only took minutes before they realized they were going to have to put her under to do all the work needed to be done.The vet came to the conclusion that the jerk that had them since birth, didn’t want to take care of them, and instead of taking them to a local shelter, took it upon themselves to wrapped daisy and her sibling together in barbwire, and throw them into the water. With the current rather strong, they washed ashore within about 15-20 minutes or so, and because Daisy’s snout (mouth/nose) was facing out of the water she had a chance in making it. Her sibling however drowned.
She pulled through the surgery just fine, and started getting better each day. After she was well enough to be semi-released (released to a "recovery foster home") she was released there to continue her care. By 12 weeks she was a completely new dog. Her only “scar” that was notciable was that she was afraid of a certain type of man. Big, tall, thick men who were loud. It wasn't hard to figure out the type of person her original owner/abuser was. She was normal with everyone else in fact, she was more than normal; she was in love with everyone else.


When I saw pictures of Daisy for the first time there were scabs everywhere, open wounds, fleas, worms; pretty much anything you can imagine.But something struck me about her.AndI wanted to meet her when she was healed a little bit more. I figured that if I met her, and liked her, what I would do is get my place set up and unpacked before I brought her home. So I, along with the three youngest members of the family I was leaving behind decided to take a two hour drive up to where she was located just to see if she was ok with me and ok with kids.

I was super excited to get there, everything went great and I was approved to adopt her.I was mostly surprised at how normal she looked (I guess that right word would be healed). I told the woman that I wasn’t ready just yet to bring her home and it was going to take about a week before I could. She then informed me that Daisy still wasn't "cleared" for adoption by the vet. It ended up working perfectly. By the time I was unloaded and settled, she was ready for her forever home.

Once I brought daisy home to her new life she was a ball of joy. We played so much (I posted a few videos of that). We bonded very fast and she became my best friend. She went everywhere with me. The passenger seat of my car was Daisy’s seat. It was everything she needed. A bed, blanket, toy, bone, water, food. She also was very smart and caught onto rules and tricks quickly. She knew other people by name, as well. I would ask her if she wanted to go see “Aunt Betsy’ (my good friend that watched Daisy a lot, when I went out of town or was sick and had to go the hospital. If I knew I was going to come home I wouldn’t call but if there was a good possibility I that I was going to be admitted into the hospital from the er or if I was going to have to have to have an emergency surgery, Betsy was always willing and WANTING to have Daisy come over. She herself had dogs so Daisy ALWAYS had a blast over there) SO when I asked her if she wanted to go see Aunt Betsy and she would go get her harness and sit by the door. If I asked her if she wanted to see Aunt Cate and Chloe (Cate’s dog) who happened to live in the same apartment building as us, I would just open the door and Daisy would go exactly to that apartment. Cate and I were so close we just would walk into eachothers apartments without knocking. However, daisy would give it away brvausr she would get to the door and scratch to get in.

We went to the dog park quite regularly and that’s when I noticed she had whip-it (a very fast breed of dog) in her. She loved playing with everyone, and every dog. When I adopted two cats, Daisy was very loving and accepting of them. No growling or barking. When it was time to rest or go to bed, she was always with me. If we were napping on the couch she would come lay directly on top of me. If it were bed time, she would climb under covers and sleep there. Hopefully this gives you a very clear picture of the amazing dog daisy was.

About 2-3 years in I noticed that when Daisy went to the bathroom she would urinate fine, and then towards the end of her urinating, it would come out all blood. I went into the vet and they took an x-ray and also took a sample of her urine. It was very clear from her urine sample there was an infection of some sort, so I had to give her a medication twice a day. The initial reading on the x-ray showed that there were no tumors in her bladder so we just passed it off as an infection. A few weeks later, I got a call from the vet who told me that although there were no tumors in the bladder, they saw what appeared to be bone cancer in her back legs.

I drove out to Michigan State University (Best Vet School in the Mid-West) where they got a lot more tests and did a lot more studies. The main Vet came out and told me that it was true that Daisy not only had cancer in both back legs along with in her liver and one kidney. They told us we could amputate as well as try chemo, but that even with that it was less than 5% chance that she would recover. They suggested putting her down right then and there and I refused. They warned me that this was going to move quickly. She will begin have seizures, she would stop wanting to go out and stop wanting to play. She would stop eating and drinking, and that eventually she was going to be in excruciating pain.

However, when we got home, she wasn’t showing any symptoms and the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันรู้ว่าจำนวนมากของคุณได้มาถึงหน้าเว็บนี้ที่จะได้รับในการติดต่อกับผมหรือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวิดีโอผมโพสต์บนหน้าเดซี่ความกล้าหาญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิทธิ Daisy ความกล้าหาญไปสวรรค์ ผมต้องขอโทษสำหรับความคิดเห็นที่ปิดใช้งาน ผมได้รับจำนวนมากซึ่งเป็นอันตราย / inappropriatly เพศ / และแม้กระทั่งขู่ว่าจะฆ่าในหน้าแสดงความคิดเห็น ผมมั่นใจว่าเมื่อฉันวางกระดานแสดงความคิดเห็นในเว็บไซต์นี้ทีมงานของฉันจะต้องกลับไปเป็นระมัดระวังมากในการลบ / ปิดกั้นความคิดเห็นเชิงลบ ในฐานะที่เป็นแรงบันดาลใจ / ลำโพงช่วยเหลือตนเองและผู้เขียนงานของฉันคือการช่วยให้ผู้คน ไม่ว่าจะเป็นในการเขียนบนเวทีหรือ on-- YOUTUBE?!? ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยโพสต์อะไรบน YouTube ในบัญชีส่วนตัวของตัวเอง ฉันเพียงแค่โพสต์สิ่งที่เกี่ยวกับเดซี่บนหน้าเว็บที่ทุ่มเทให้กับเธอ ดังนั้นจึงค่อนข้างแปลกโพสต์ไว้ ผมไม่เคยคิดว่ามันจะได้รับความสนใจมากขนาดนี้และช่วยให้คนจำนวนมากนี้ ตัวผมเองยังไม่ได้ทำแม้กระทั่งบล็อกโพสต์วิดีโอหรือ self-help / โพสต์สร้างแรงบันดาลใจ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างผมรู้สึกว่าการโพสต์มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ มันเป็นจริงที่น่าอายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะมอง เสื้อของฉันคืออะไร แต่เจียมเนื้อเจียมตัวและฉัน Definity มีหนทางที่น่าเกลียด facy บน ถ้าฉันได้รู้จักกันนี้จะได้รับการถ่ายทำฉันจะไม่ได้สวมใส่ถัง raggedty บน (ที่เหมาะไม่ได้ แต่ผมปฏิเสธที่จะโยนออกเพราะฉันรู้ว่า thats ถังเมื่อฉันสวมเดซี่เสียชีวิตถูกนำลง. ผมคิดว่าสิ่งที่ฉัน พยายามที่จะพูดคือการที่คุณสามารถดูอารมณ์ดิบมากที่เกิดขึ้น. ฉันเพียงแค่ขอได้โปรดถ้าวิดีโอนี้ไม่ได้ช่วยให้คุณไม่แสดงความคิดเห็น. ถ้าคุณสังเกตเห็นผมไม่ได้อยู่ในส่วนใดของวิดีโออื่น ๆ ของเดซี่ หน้านั่นคือทั้งหมดที่เธอและฉันไม่ได้วางแผนที่จะเปลี่ยนมัน. ดังนั้นโทรหาฉันโสเภณีความสนใจเพราะคุณเห็นมากขึ้นของผมกว่าเดซี่โทรหาฉันดอกทองใกล้เคียงฉันกำลังสวมใส่บอกฉันว่าน่าขยะแขยงผมโดยการโพสต์นี้ ลงบนยูทูป. แต่ถ้าคุณมองไปรอบ ๆ youtube ของเล็ก ๆ น้อย ๆ คุณจะเห็นว่านี้ไม่ได้โพสต์แรกของสัตว์ถูกนำลงนี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่มีคนโพสต์สิ่งที่น่าเศร้าในรูปแบบที่แท้จริงมันเป็นเพียงแค่การ ช่วยให้ผู้คน. ถ้าฉันอยากสนใจหรือจะเป็นโสเภณีฉันจะได้โพสต์วิดีโอเพียงจะเต้นรำไปรอบ ๆ ในทองและชุดชั้นใน. นี้ไม่ได้เกี่ยวกับ ME. นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันกับสุนัขของฉันน่ากลัว / จุดเริ่มต้นที่น่าตื่นเต้น . กลางที่สวยงามและปลายอกหักผมโพสต์วิดีโอบรรณาการ แต่แม้ว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมีจำนวนมากของความรัก, เวลาและความพยายาม; มันไม่เคยบอกจริงๆเรื่องราวของชีวิตของเดซี่จากจุดเริ่มต้นมากให้มากที่สุด ผมหวังว่าอาจจะหลังจากที่คุณอ่านนี้คุณ / และคนที่มีจำนวนมากของสิ่งที่เป็นลบที่จะบอกว่าจะมีความเข้าใจที่ดีขึ้นของเหตุผลที่มันจบลงทางมัน. มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อผมกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ทเม้นของตัวเองโดย ตัวเองหลังจากใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวของ 9 เด็กและผู้ปกครอง ผมรู้ว่าผมจะต้องสหายบางส่วนเพราะเมื่อคุณอยู่กับที่คนจำนวนมากและจากนั้นเข้าไปในอพาร์ทเม้นทุกคนโดยไม่ต้องคุณจะแน่ใจว่าก่อนจะได้รับเหงา. ฉันตัดสินใจที่จะเป็นเชิงรุกและหาสุนัขที่จำเป็นในบ้านที่ดี ผมไม่ได้เป็นหนึ่งในการค้นหาพันธุ์แท้หรือสุนัขที่น่ารักและหวานที่คุณรู้ว่าจะได้รับเป็นลูกบุญธรรม ผมต้องการที่จะหาลูกสุนัข / สุนัขหนุ่มสาวที่ต้องการใครสักคนจริงๆที่จะรักเขา / เธอ สุนัขที่ทุกคนรู้ว่ากำลังจะได้รับการส่งผ่านโดยเพราะมันเลวร้ายออก. เกี่ยวกับสองสามเดือนก่อนที่การค้นหาของฉันเดซี่กำลังจะผ่านเธอเอง "ย้ายเช่นกัน" เรื่องที่มีคนบอกกับผมก็คือว่าเมื่อเวลาประมาณ 5 สัปดาห์ที่ผ่านมาในชีวิตของเธอเมื่อดวงตาของเธอเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะเปิดอย่างต่อเนื่องและเริ่มต้นสร้างเสียงเหล่านั้นลูกสุนัขน่ารักวันหนึ่งวิ่งที่ทำเธอวิ่งทุกวันวันหนึ่ง สะดุดเข้ากับผ้าฝ้ายปุยสีขาวขนาดใหญ่ที่กำลังมองหาสิ่งที่ห่อใน barbwire ปรากฎว่ามันเป็นเดซี่และพี่น้องของเธอที่พัดมาเกยฝั่งจากทะเลสาบ รองชนะเลิศแน่นอนคว้าพวกเขาทั้งสองเดซี่ได้ไม่เกิน 5-7 ปอนด์ และพี่น้องของเธอจะได้รับเหมือนกัน แต่เธอก็ป่องจากน้ำเพื่อให้เธอชั่งน้ำหนักใกล้กับ£ 20 ตามเวลาที่วิ่งได้พวกเขาทั้งสองไปหาสัตว์แพทย์สัตวแพทย์แนะนำทันทีเดซี่ที่จะใส่ลงเนื่องจากการบาดเจ็บของเธอ แต่เขากล่าวว่าเมื่อผมบอกว่าคำว่า "วางลง" เดซี่เปิดตาของเธอใหญ่จริงเห็นสัตว์แพทย์และหางของเธอล้มกี่ครั้งเป็นครั้งแรกมาก เขามีความรู้สึกนี้ว่าเป็นหนึ่งในสุนัขที่มีอำนาจที่จะที่จะทำให้มันถ้ามีโอกาส พวกเขาเริ่มต้น debridement ของเนื้อเยื่อผิวที่ตายแล้ว / และเริ่มต้นอย่างรอบคอบเพื่อเอาลวดหนาม มันแค่ไม่กี่นาทีก่อนที่พวกเขาตระหนักว่าพวกเขาจะต้องทำให้เธอภายใต้การทำทุกงานที่จำเป็นในการเป็นสัตวแพทย์ done.The มาถึงข้อสรุปที่กระตุกที่มีพวกเขามาตั้งแต่เกิดไม่ได้ต้องการที่จะดูแลของพวกเขา และแทนที่จะพาพวกเขาไปที่พักพิงท้องถิ่นเอามันเมื่อตัวเองเพื่อห่อดอกเดซี่และพี่น้องของเธอร่วมกันใน barbwire และโยนพวกเขาลงไปในน้ำ กับปัจจุบันที่ค่อนข้างแข็งแกร่งที่พวกเขาพัดมาเกยฝั่งภายในเวลาประมาณ 15-20 นาทีหรือมากกว่านั้นและเพราะจมูกของเดซี่ (ปาก / จมูก) กำลังเผชิญออกจากน้ำที่เธอได้มีโอกาสในการทำให้ แต่พี่น้องของเธอจมน้ำ. ดึงเธอผ่านการผ่าตัดได้ดีและเริ่มดีขึ้นในแต่ละวัน หลังจากที่เธอได้ดีพอที่จะเป็นกึ่งปล่อยออกมา (ปล่อยให้ "กู้บ้านอุปถัมภ์") เธอได้รับการปล่อยตัวจะยังคงมีการดูแลของเธอ 12 สัปดาห์ที่ผ่านมาเธอเป็นสุนัขใหม่ที่สมบูรณ์ เธอเท่านั้น "แผลเป็น" ที่เป็น notciable คือการที่เธอกลัวบางประเภทของมนุษย์ บิ๊ก, สูงหนาคนที่เสียงดัง มันไม่ได้ยากที่จะคิดออกประเภทของบุคคลเจ้าของเดิมของเธอ / ทำร้ายเป็น เธอเป็นปกติกับคนอื่น ๆ ในความเป็นจริงเธอเป็นมากกว่าปกติ เธออยู่ในความรักกับคนอื่น ๆ . ตอนที่ผมเห็นภาพของเดซี่เป็นครั้งแรกมีสะเก็ดทุกแผลเปิดหมัดหนอน; อะไรที่สวยมากที่คุณสามารถ imagine.But สิ่งที่หลงฉันเกี่ยวกับ her.AndI อยากจะพบเธอเมื่อเธอได้รับการเยียวยานิด ๆ หน่อย ๆ ฉันคิดว่าถ้าฉันได้พบกับเธอและเธอชอบสิ่งที่ฉันจะทำคือสถานที่ของฉันได้รับการตั้งค่าและแตกก่อนที่ผมจะมาที่บ้านของเธอ ดังนั้นผมจึงพร้อมด้วยสมาชิกสามคนสุดท้องของครอบครัวที่ฉันถูกทิ้งไว้ข้างหลังตัดสินใจที่จะใช้ไดรฟ์สองชั่วโมงถึงที่เธออยู่เพียงเพื่อดูว่าเธอก็ตกลงกับฉันและตกลงกับเด็ก. ผมก็สุดตื่นเต้นที่จะได้รับมี ทุกอย่างก็ที่ดีและฉันได้รับการอนุมัติจะนำมาใช้ her.I ส่วนใหญ่รู้สึกประหลาดใจที่วิธีการปกติเธอมอง (ผมเดาว่าคำที่เหมาะสมจะได้รับการเยียวยา) ผมบอกผู้หญิงคนนั้นที่ฉันยังไม่พร้อมเพียง แต่จะนำมาที่บ้านของเธอและมันก็จะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ผมจะทำได้ จากนั้นเธอก็แจ้งผมว่าเดซี่ยังคงไม่ได้ "เคลียร์" สำหรับการนำไปใช้โดยสัตว์แพทย์ มันจบลงด้วยการทำงานอย่างสมบูรณ์ โดยทุกครั้งที่ผมได้รับการยกเลิกการโหลดและตั้งรกรากอยู่ที่เธอพร้อมแล้วสำหรับเธอตลอดไปบ้าน. เมื่อฉันมาที่บ้านดอกเดซี่ที่จะมีชีวิตใหม่ของเธอเธอเป็นลูกของความสุข เราเล่นมาก (ผมโพสต์วิดีโอไม่กี่ที่) เราถูกผูกมัดอย่างรวดเร็วและเธอก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอไปทุกที่ที่มีฉัน ที่นั่งผู้โดยสารของรถของฉันเป็นที่นั่งของเดซี่ มันเป็นทุกอย่างที่เธอต้องการ เตียง, ผ้าห่ม, ของเล่น, กระดูก, น้ำ, อาหาร นอกจากนี้เธอยังเป็นสมาร์ทมากและติดลงบนกฎและเทคนิคได้อย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าคนอื่นตามชื่อเช่นกัน ผมจะถามเธอว่าเธออยากจะไปดูที่ "ป้าเบ็ตซี่ (เพื่อนที่ดีของฉันที่ดูเดซี่จำนวนมากเมื่อฉันออกไปจากเมืองหรือป่วยและต้องไปโรงพยาบาล. ถ้าผมรู้ว่าผมกำลังจะมาที่บ้านผม จะไม่เรียก แต่ถ้ามีความเป็นไปได้ผมที่ดีที่ผมจะได้รับการยอมรับเข้าไปในโรงพยาบาลจากเอ้อหรือถ้าฉันเป็นไปได้ที่จะต้องมีการผ่าตัดฉุกเฉินเบ็ตซี่ก็ยินดีเสมอและต้องการที่จะมีเดซี่มา มากกว่า. เธอเองมีสุนัขเพื่อให้เดซี่เสมอมีระเบิดที่นั่น) ดังนั้นเมื่อผมถามเธอว่าเธออยากจะไปดูป้าเบ็ตซี่และเธอจะไปรับสายรัดของเธอและนั่งริมประตู ถ้าผมถามเธอว่าเธออยากจะเห็นป้าอ่อนและโคลอี้ (Cate ของสุนัข) ที่เกิดขึ้นจะมีชีวิตอยู่ในอาคารอพาร์ทเม้นเดียวกับเราผมก็จะเปิดประตูและเดซี่จะไปตรงกับที่อพาร์ทเม้น Cate และฉันอยู่ใกล้เราก็จะเดินเข้าไปในอพาร์ทเมน eachothers โดยไม่ต้องเคาะ แต่เดซี่จะให้มันไป brvausr เธอจะรับไปที่ประตูและรอยขีดข่วนที่จะได้รับใน. เราไปสวนสุนัขค่อนข้างสม่ำเสมอและที่ว่าเมื่อผมสังเกตเห็นว่าเธอมีแส้มัน (สายพันธุ์อย่างรวดเร็วของสุนัข) ในตัวเธอ เธอรักการเล่นกับทุกคนและสุนัขทุกคน เมื่อตอนที่ผมนำมาใช้แมวสองตัวเดซี่เป็นอย่างมากที่ความรักและการยอมรับของพวกเขา ไม่มีคำรามหรือเห่า เมื่อมันเป็นเวลาที่จะพักผ่อนหรือไปที่เตียงเธอก็เสมอกับฉัน ถ้าเราหลับอยู่บนโซฟาที่เธอจะมาวางตรงด้านบนของฉัน ถ้ามันถูกเวลานอนเธอจะปีนขึ้นไปภายใต้ครอบคลุมและการนอนหลับมี เราหวังว่านี้จะช่วยให้คุณได้ภาพที่ชัดเจนของเดซี่สุนัขที่น่าตื่นตาตื่นใจเป็น. เกี่ยวกับ 2-3 ปีที่ผ่านมาผมสังเกตเห็นว่าเมื่อเดซี่ไปห้องน้ำเธอจะปัสสาวะที่ดีและจากนั้นในช่วงปลายปัสสาวะของเธอก็จะออกมาจากเลือด . ฉันเดินเข้าไปในสัตว์แพทย์และพวกเขาเอา x-ray และยังเอาตัวอย่างปัสสาวะของเธอ มันเป็นที่ชัดเจนมากจากตัวอย่างปัสสาวะของเธอมีเชื้ออะไรบางอย่างเพื่อให้ฉันได้ที่จะให้เธอใช้ยาวันละสองครั้ง อ่านครั้งแรกใน X-ray พบว่ามีเนื้องอกในกระเพาะปัสสาวะของเธอเพื่อให้เราก็ผ่านมันออกเป็นการติดเชื้อ ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาผมได้รับโทรศัพท์จากสัตว์แพทย์ที่บอกว่าถึงแม้จะมีเนื้องอกในกระเพาะปัสสาวะที่พวกเขาได้เห็นสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นมะเร็งกระดูกขาหลังของเธอ. ผมขับรถออกไปมหาวิทยาลัยรัฐมิชิแกน (Vet โรงเรียนที่ดีที่สุดใน กลางตะวันตก) ที่พวกเขาได้รับการทดสอบมากขึ้นและทำการศึกษามากขึ้น สัตวแพทย์หลักออกมาและบอกว่ามันเป็นความจริงที่ว่าเดซี่ไม่เพียง แต่โรคมะเร็งในขาหลังทั้งสองพร้อมกับในตับและไตของเธอ พวกเขาบอกกับเราว่าเราจะตัดเช่นเดียวกับการพยายามที่คีโม แต่ที่แม้จะมีว่ามันเป็นโอกาสน้อยกว่า 5% ว่าเธอจะกู้คืน พวกเขาแนะนำวางเธอลงแล้วและมีสิทธิและฉันปฏิเสธ พวกเขาเตือนผมว่าเรื่องนี้กำลังจะย้ายได้อย่างรวดเร็ว เธอจะเริ่มมีอาการชักเธอจะหยุดความต้องการที่จะออกไปและต้องการที่จะหยุดเล่น เธอจะหยุดกินและดื่มและว่าในที่สุดเธอก็จะไปอยู่ในความเจ็บปวดระทมทุกข์. แต่เมื่อเรากลับมาถึงบ้านเธอก็ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันรู้ว่าพวกคุณต้องมาเวปนี้ที่จะได้รับในการติดต่อกับฉัน หรือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวิดีโอที่ผมโพสต์ในเดซี่กล้าหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งเรื่องเดซี่กล้าไปสวรรค์ ฉันต้องขอโทษที่ปิดแสดงความคิดเห็น ฉันได้รับมากที่สุด / / inappropriatly ทางเพศและภัยคุกคามความตายแม้ในความคิดเห็นหน้า ฉันแน่ใจว่าเมื่อฉันวางกระดานแสดงความคิดเห็นบนเว็บไซต์นี้ทีมของผมจะต้องกลับไปเป็นอย่างมาก ในการลบ / ปิดกั้นความคิดเห็นเชิงลบ เป็นแรงจูงใจ / การลำโพงและผู้เขียนของงานของฉันคือการช่วยให้ผู้คน ไม่ว่าจะเป็นในการเขียนบนเวทีหรือบน -- YouTube ? ! ? ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยโพสต์อะไรใน Youtube ในบัญชีส่วนตัวของฉันเอง ฉันเพิ่งโพสต์เรื่องเกี่ยวกับเดซี่บนหน้าทุ่มเทให้กับเธอดังนั้นมันค่อนข้างแปลกๆ โพสต์มัน ผมไม่เคยคิดว่าจะได้รับความสนใจมากขนาดนี้ และช่วยให้คนมากมายแบบนี้ ผมเองยังไม่ได้ทำวิดีโอบล็อก หรือช่วยเหลือตนเอง / แรงจูงใจโพสต์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมรู้สึกว่า การโพสต์ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำ มันน่าอายนิดหน่อยไปดูที่ เสื้อฉันมีอะไร แต่เจียมเนื้อเจียมตัวและฉัน definity ได้น่าเกลียดร้องไห้ฟาซี่บนถ้าผมรู้ว่านี่จะถ่ายผมจะไม่ใส่ raggedty ถังด้านบน ( ที่ไม่เหมาะ แต่ผมปฏิเสธที่จะโยนออกไป เพราะผมรู้ว่านั่นคือถังที่ผมใส่ตอนที่เดซี่ตายใส่ลง ฉันเดาว่าสิ่งที่ฉันพยายามจะพูดคือ คุณสามารถดูดิบมาก อารมณ์ที่เกิดขึ้น ผมแค่ถามนะ ถ้าวิดีโอนี้ไม่ได้ช่วยให้คุณ ไม่แสดงความคิดเห็น ถ้าคุณสังเกตเห็นผมไม่ได้อยู่ในใด ๆของวิดีโออื่น ๆของเดซี่ หน้าทั้งหมดของเขา และผมไม่คิดจะเปลี่ยนมัน เพื่อเรียกความสนใจ โสเภณี เพราะเห็นกับฉันมากกว่าเดซี่ เรียกฉันว่าโสเภณีสำหรับปิดผมใส่ บอกมาว่าน่ารังเกียจฉันโดยการโพสต์บน YouTube อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณมองไปรอบ ๆ YouTube อีกเล็กน้อย คุณจะเห็นว่า นี่ไม่ใช่กระทู้แรกของสัตว์ที่ถูกลงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คนโพสต์อะไรที่เศร้าๆ ในร่างที่แท้จริง มันแค่ช่วยคน ถ้าฉันต้องการความสนใจ หรือการเป็นโสเภณีฉันจะโพสต์วิดีโอของแค่ได้เต้นอยู่ในจีสตริงชุดชั้นใน นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับฉัน นี่มันเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันกับสุนัขของฉันเริ่มต้นที่น่ากลัว / น่าตื่นเต้น กลางสวยสุดปวดใจ

ผมโพสต์บรรณาการวิดีโอ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่ามันถูกสร้างด้วยความรัก เวลาและความพยายาม มันไม่เคยบอกเรื่องราวชีวิตของเดซี่ ตั้งแต่ต้นจนถึงที่สุด ฉันหวังว่าหลังจากที่คุณอ่านนี้คุณ และ คน ที่ มี มากของสิ่งที่เป็นลบ จะพูด จะมีความเข้าใจที่ดีขึ้นของทำไมมันถึงจบลงแบบนั้น

มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อฉันกำลังจะย้ายเข้าไปในห้องของตัวเองด้วยตัวเองหลังจากใช้ชีวิตกับครอบครัวของเด็กและผู้ปกครอง ผมรู้ว่าผมจะต้องมีเพื่อน เพราะเมื่อคุณอยู่กับหลายๆ คน แล้วเข้าไปใน อพาร์ทเม้นโดยไม่ต้องให้คุณก่อนจะแน่ใจว่า จะเหงา
ผมตัดสินใจที่จะเป็นเชิงรุกและหาหมาต้องการบ้านที่ดีฉันไม่ใช่คนที่จะค้นหาเป็นพันธุ์แท้ หรือสุนัขที่น่ารักและหวานที่คุณรู้ว่าจะได้รับการรับรอง ฉันต้องการค้นหา puppy สุนัขว่าต้องการใครสักคนที่จะรักเขา / เธอ เป็นหมาที่ทุกคนรู้ จะได้ผ่านไปเพราะมันเลวออก

ประมาณสองสามเดือนก่อนการค้นหา เดซี่ จะผ่านไปเอง " เช่นกัน "เรื่องที่ได้บอกมา ว่า ในรอบ 5 สัปดาห์ในชีวิตของเธอ เมื่อตาของเธอกำลังจะเปิดเสมอ และเริ่มทำเสียงน่ารัก ลูกสุนัข วันหนึ่งวิ่ง ใครทำอะไรเธอทุกวัน วิ่งวันเดียว สะดุดใหญ่สีขาวปุยฝ้ายมองสิ่งที่ห่อใน barbwire . ปรากฏว่า มันคือดอกเดซี่ และน้องที่เกยตื้นจากทะเลสาบนักวิ่งแน่นอนคว้าทั้ง เดซี่ไม่เกิน 5-7 ปอนด์ และน้องจะได้รับเหมือนกันแต่เธอบวมจากน้ำเธอหนักเกือบ 20 ปอนด์ โดยเวลาที่วิ่งได้ทั้งสัตวแพทย์ , สัตวแพทย์ทันทีแนะนำเดซี่ที่จะใส่ลงเนื่องจากอาการบาดเจ็บของเธอ แต่เขาบอกว่า เมื่อฉันพูดว่า " วาง " เดซี่เปิดดวงตาที่แท้จริงของเธอใหญ่เห็นสัตว์แพทย์และหางของเธอล้ม 2 ครั้ง ครั้งแรกเลย เขารู้สึกว่ามันเป็นหนึ่งในสุนัขที่มีอำนาจที่จะให้มัน ถ้าได้รับโอกาส พวกเขาเริ่มเครื่องล้างที่ใช้คลื่นความถี่สูงของผิว / เนื้อเยื่อตาย และค่อย ๆเริ่มเอาลวดหนามลวดมันใช้เวลาเพียงนาทีก่อนที่พวกเขาตระหนักว่าพวกเขาจะต้องวางเธอลงใต้เพื่อทำงานทั้งหมดต้องทำ หมอก็สรุปว่า ไอ้คนชั่วที่เคยมีมาตั้งแต่เกิด ไม่ได้ต้องการที่จะดูแลของพวกเขาและแทนที่จะสละให้พักพิงภายใน มันขึ้นเอง การห่อดอกเดซี่ และน้องกันใน barbwire โยนพวกเขาลงไปในน้ำกับกระแสค่อนข้างแรง ก็ล้างขึ้นฝั่งภายใน 15-20 นาทีหรือดังนั้นและเนื่องจากจมูกของเดซี่ ( ปาก / จมูก ) คือ หันหน้าออกจากน้ำที่เธอได้มีโอกาสในการทำมัน พี่น้องของเธอ แต่จมน้ำตาย

เธอดึงผ่านการผ่าตัดเรียบร้อย และเริ่มดีขึ้นทุกวันหลังจากที่เธอถูกดีพอที่จะเป็นกึ่งปล่อย ( ปล่อยคืน " สถานสงเคราะห์ " ) เธอถูกปล่อยออกมาก็ยังคงดูแลเธอ 12 สัปดาห์เธอเป็นสุนัขใหม่อย่างสมบูรณ์ เธอแค่ " แผลเป็น " ที่ถูก notciable นั่น เธอกลัวบางประเภทของมนุษย์ ใหญ่ สูง หนา คนที่เป็นดัง มันไม่ยากที่จะหาประเภทของบุคคลที่เธอเจ้าของเดิม / ผู้ .เธอเป็นปกติกับคนอื่น ในความเป็นจริงเธอมากกว่าเดิม เธออยู่ในความรักกับคนอื่น . . . .


ตอนเห็นรูปของดอกเดซี่ เป็นครั้งแรก มีสะเก็ดแผลทุกแผลเปิด เห็บ หนอน อะไรที่สวยมากที่คุณสามารถจินตนาการ แต่สิ่งที่หลงฉันเกี่ยวกับ her.andi ต้องการพบ เธอ เมื่อเธอหายดีอีกสักหน่อย ฉันคิดว่าถ้าฉันได้พบกับเธอ และชอบเธอสิ่งที่ผมจะทำคือหาสถานที่ของฉันตั้งค่าและแตกก่อนที่ผมจะพาเธอกลับบ้าน ดังนั้นผมกับสามหนุ่มสมาชิกของครอบครัวผมถูกทิ้ง ตัดสินใจที่จะใช้เวลาขับรถ 2 ชั่วโมงขึ้นไปที่ที่เธออยู่ ดูว่าเธอโอเคกับผมและตกลงกับเด็ก ๆ

ผมตื่นเต้นมากที่จะได้มีทุกอย่างที่ดีและฉันได้รับการอนุมัติอุปการะเธอผมส่วนใหญ่ประหลาดใจที่วิธีปกติเธอดู ( ผมเดาว่าคำที่ถูกต้องจะหาย ) ฉันบอกผู้หญิงที่ฉันยังไม่พร้อมเลยที่จะพาเธอกลับบ้านและจะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ผมจะ . แล้วเธอก็บอกฉันว่าเดซี่ยังไม่ได้ " ลบ " เพื่อนำมาใช้โดยสัตวแพทย์ มันอาจจะทำงานได้อย่างสมบูรณ์ โดยเวลาผมโหลดไปแล้ว เธอพร้อมที่จะกลับบ้านของเธอตลอดไป . . .

เมื่อฉันพาเดซี่บ้านชีวิตใหม่ เธอเป็นลูกของจอย เราเล่นมาก ( ผมโพสต์ไม่กี่วิดีโอ ) พวกเราผูกพันกันมากได้อย่างรวดเร็วและเธอกลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เธอไปไหนมาไหนกับผม ที่นั่งผู้โดยสารของรถของฉันคือที่นั่งของเดซี่ มันเป็นทุกสิ่งที่เธอต้องการ เตียง , ผ้าห่ม , ของเล่น , กระดูก , น้ำ , อาหาร นอกจากนี้เธอยังเป็นสมาร์ทมากและจับกฎและเคล็ดลับอย่างรวดเร็วเธอรู้จักคนอื่น ๆที่ชื่อเหมือนกัน ผมถามเธอว่าถ้าเธออยากจะไปดู " ป้าเบสซี่ ' ( เพื่อนรักที่ดูเดซี่มากเมื่อฉันออกไปจากเมืองหรือป่วยต้องไปโรงพยาบาลถ้าผมจะกลับบ้านผมไม่โทรไป แต่ถ้ามีโอกาสที่ดีที่ฉันต้องเข้าโรงพยาบาลจากแผนกฉุกเฉิน หรือ ถ้าผมต้องมีผ่าตัดฉุกเฉิน เบทซี่ ก็ยินดีเสมอ และอยากจะมีดอกเดซี่มาเธอมีสุนัขแล้วเดซี่มักจะมีระเบิดตรงนั้น ) ดังนั้น เมื่อผมถามเธอว่าเธออยากจะไปดูป้าเบสซี่ เธอคงจะไปเทียมของเธอและนั่งติดประตู ถ้าฉันถามเธอว่าถ้าเธอเจอเคท ( เคทน้าและโคลอี้สุนัข ) ที่เกิดขึ้นจะอยู่ในตึกเดียวกันกับเรา ผมจะเปิดประตูและเดซี่ไปตรงบ้านนั้นพวกเราสนิทกันมาก เราก็จะเดินเข้าไป eachothers ห้องโดยไม่เคาะประตู อย่างไรก็ตาม เดซี่ จะให้มันออกไป brvausr เธอจะได้รับไปที่ประตู และลบทิ้งไป

เราไปสวนสาธารณะสุนัขค่อนข้างสม่ำเสมอและเมื่อฉันสังเกตุเห็นเธอฟาดมัน ( เป็นพันธุ์ที่รวดเร็วมากของสุนัข ) ของเธอ เธอชอบเล่นกับทุกคน และสุนัขทุกตัว เมื่อฉันรับเลี้ยงแมวอีกสองตัวเดซี่มากรัก และการยอมรับของพวกเขา ไม่มีเสียงคำรามและเห่า เมื่อถึงเวลาพักผ่อน หรือไปที่เตียง เธออยู่กับฉันเสมอ ถ้าเราหลับบนโซฟา เธอ จะ มา วางโดยตรงบนหน้าผม ถ้ามันเป็นเวลานอน เธอจะปีนขึ้นไปภายใต้ครอบคลุมและนอนที่นั่น หวังว่านี้จะช่วยให้คุณมีภาพที่ชัดเจนของเดซี่สุนัข . . .

ประมาณ 2-3 ปี ผมสังเกตเห็นว่าเมื่อเดซี่ไปห้องน้ำ เธอจะฉี่ได้ แล้วในตอนท้ายของเธอ ฉี่ มันก็จะออกมาเลือดทั้งหมด ฉันไปที่สัตว์แพทย์และพวกเขาเอ็กซเรย์ และยังเอาตัวอย่างปัสสาวะของเธอ มันชัดเจนมากจากตัวอย่างปัสสาวะของเธอมีการติดเชื้อบางอย่าง จึงต้องให้ยาวันละสองครั้ง