Although the direct influence of or

Although the direct influence of orbital forcing on African
climate seems straightforward, isolating the driving forces is
extremely complex. It is clear that high-latitude orbital forcing in-
fluences glacial-interglacial cycles, which in turn seems to have an
increasing influence on African climate through the Pleistocene.
The main effects are: 1) Pole-Equator temperature gradients, 2) sea
surface temperatures (SST's), 3) wind strength and direction, and 4)
atmospheric carbon dioxide, methane and water vapour content.
Studies of late Quaternary palaeovegetation records indicate that
equatorial African ecosystems are highly sensitive to glacialinterglacial
cycles, and that these are associated with atmospheric
CO2 changes and regional temperature changes, resulting in rapid
shifts in pollen assemblage indices (Lezine, 1991; Bonnefille and
Mohammed, 1994; Elenga et al., 1994), charcoal fluxes (Verardo
and Ruddiman, 1996), and relative proportions of C3 (trees,
shrubs, cold-season grasses and sedges) and C4 (warm-season
grasses and sedges) biomarkers (Huang et al., 1999; Ficken et al.,
2002; Schefuß et al., 2005). There is also the combined effect of
high and low latitude orbital forcing which must be considered.
After the EMPT we can consider four ‘climate phases’: 1) glacial
with positive precession, 2) glacial with negative precession; 3)
interglacial with positive precession; and 4) interglacial with
negative precession (Maslin et al., 2005). All of these phases/periods
have a distinct effect on the moisture, temperature and
greenhouse gas content of the atmosphere. An additional complication
has been proposed by Berger et al. (2006). During any year in
the tropics, there are two insolation maxima when the sun is over
the Equator (spring and autumn equinoxes), and two insolation
minima when the sun is over the Tropic of Cancer and Capricorn
(summer and winter solstice). The magnitude of the maxima and
minima, thus insolation at equinox and solstice, are controlled by
precession. Berger et al. (2006) has calculated the maximum
insolation year and shown that it peaks every ~11.5 kyrs. This is
because as the spring equinox's insolation maximum is reduced,
the autumnal equinox's insolation maximum is increased. Berger
et al. (2006) calculated the maximum seasonality, defined as the
difference between the maximum and minimum solar insolation in
any one year, and found a cyclic seasonality of 5 kyrs. Climate in
tropical Africa could, therefore, respond to orbital forcing of seasonality
at both 11.5 kyrs and 5 kyrs intervals. Evidence for this half
precession forcing of East Africa climate has been found in lake
sediments by Trauth et al. (2003) and Verschuren et al. (2009).
5.1. Limits to our current knowledge
We are only just starting to understand the complex relationship
between orbital forcing and African climate. This complexity is
in part due to the fact that much of tropical Africa is influenced by
high latitude orbitally-forced climate changes and thresholds as
well as local, direct orbital forcing, which is dominated by precession.
Table 2 shows the preliminary evidence that supports a precessional
(23 kyrs) control on moisture availability in East Africa
(Clemens and Prell, 2003, 2007; Deino et al., 2006; Kingston et al.,
2007; Ashley, 2007; Wilson, 2011, 2013; Ashley et al., 2014), South
Africa (Partridge, 1993, 1997; Hopley et al., 2007), southwest Africa
(Denison et al., 2005) and North Africa and the Mediterranean
(Larrasoana et al., 2003 ~ , 2013; Lourens et al., 2004). The fundamental
question is whether the precessional forcing of local climate
at these particular sites can be extrapolated and applied to the
whole of East Africa and beyond. Only by accumulating more data
from key palaeo-lake sites will it be possible to definitely answer
this question. In addition to this, more evidence is required to
better understand the role of climate forcing at half- and quarterprecessional
periods, and its effect on seasonality in the tropics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าตรงอิทธิพลของบังคับโคจรในแอฟริกาอากาศดูเหมือนว่าตรงไปตรงมา แยกกองกำลังขับรถอยู่ซับซ้อนมาก เป็นออร์บิทัลที่ละติจูดสูงที่บังคับในการล้างfluences น้ำแข็ง interglacial วงจร ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีการอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นในอากาศแอฟริกาผ่านการ Pleistoceneมีผลกระทบหลัก: 2 ทะเล 1) ขั้วเส้นศูนย์สูตรอุณหภูมิไล่ระดับสีพื้นผิวอุณหภูมิ (SST ของ), 3) ลมแรง และทิศทาง และ 4)อากาศก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ มีเทน และไอน้ำเนื้อหาการศึกษาของสาย Quaternary palaeovegetation บ่งชี้ว่าระบบนิเวศแอฟริกาที่เส้นศูนย์สูตรจะมีความไวสูงถึง glacialinterglacialรอบ และเหล่านี้เกี่ยวข้องกับบรรยากาศเปลี่ยนแปลงของ CO2 และการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิภูมิภาค ผลอย่างรวดเร็วกะในละอองเกสรผสมผสานดัชนี (Lezine, 1991 Bonnefille และMohammed, 1994 Elenga et al., 1994), ถ่าน fluxes (Verardoและ Ruddiman, 1996), และสัมพันธ์กับสัดส่วนของ C3 (ต้นไม้พุ่ม หญ้าเย็นฤดูกาล และ sedges) และ C4 (อุ่นฤดูกาลbiomarkers หญ้าและ sedges) (หวง et al., 1999 Ficken et al.,2002 Schefuß et al., 2005) นอกจากนี้ยังมีผลรวมของสูงต่ำละติจูดโคจรบังคับซึ่งต้องพิจารณาหลังจาก EMPT เราสามารถพิจารณาสี่ 'ระยะอากาศ': 1) น้ำแข็งมีค่าบวกการหมุนควง 2) น้ำแข็งกับการหมุนควงลบ 3)interglacial ด้วยการหมุนควงบวก และ 4) interglacial ด้วยลบการหมุนควง (Maslin et al., 2005) ทั้งหมดเหล่านี้ที่ระยะเวลามีผลแตกต่างกันในความชื้น อุณหภูมิ และเนื้อหาก๊าซเรือนกระจกในบรรยากาศ มีภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมมีการนำเสนอโดยเบอร์เกอร์ et al. (2006) ในปีใด ๆเขตร้อน มีสอง insolation แมกเมื่อดวงอาทิตย์อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร (ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง equinoxes), และสอง insolationเมื่อดวงอาทิตย์ของปิคและมกรกมินิมา(ฤดูร้อนและฤดูหนาวอายัน) ขนาดของแมก และควบคุมโดยกมินิมา ดัง insolation ที่วิษุวัตกับอายันการหมุนควง เบอร์เกอร์ et al. (2006) ได้คำนวณค่าสูงสุดปี insolation แสดงว่า peaks ทุก kyrs ~11.5 นี่คือเนื่องจากเป็นฤดูใบไม้ผลิ ของวิษุวัต insolation สูงสุดจะลดลงของวิษุวัต autumnal insolation สูงสุดจะเพิ่มขึ้น เบอร์เกอร์al. ร้อยเอ็ด (2006) คำนวณ seasonality สูงสุด กำหนดให้เป็นความแตกต่างระหว่างสูงสุด และต่ำสุดแสง insolation ในปีหนึ่ง และพบ seasonality วัฏจักรของ 5 kyrs สภาพภูมิอากาศอาฟริกาได้ ดังนั้น ตอบสนองบังคับ seasonality โคจรที่ kyrs ขนาด 11.5 และช่วง kyrs 5 หลักฐานสำหรับครึ่งนี้บังคับการหมุนควงของสภาพภูมิอากาศของแอฟริกาตะวันออกพบในทะเลสาบตะกอน โดย Trauth et al. (2003) และ Verschuren et al. (2009)5.1 จำกัดความรู้ปัจจุบันของเราเราเพียงแค่เริ่มเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างการบังคับของวงโคจรและสภาพภูมิอากาศของแอฟริกา มีความซับซ้อนบางส่วนเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามากในแอฟริกาเขตร้อนได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิบังคับ orbitally ละติจูดสูงและขีดจำกัดเป็นรวมทั้งท้องถิ่น ตรงโคจรบังคับ ซึ่งถูกครอบงำ ด้วยการหมุนควงตารางที่ 2 แสดงหลักฐานเบื้องต้นที่สนับสนุนแบบ precessionalควบคุม (23 kyrs) ค่ะความชื้นในแอฟริกาตะวันออก(Clemens และ Prell, 2003, 2007 Deino และ al., 2006 คิงส์ตัน et al.,2007 แอชลีย์ 2007 Wilson, 2011, 2013 แอชลีย์ et al., 2014), ใต้แอฟริกา (Partridge, 1993, 1997 Hopley et al., 2007), แอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้(เดนิสสันร้อยเอ็ด al., 2005) และแอฟริกาเหนือและแบบเมดิเตอร์เรเนียน(Larrasoana et al., 2003 ~, 2013 Lourens et al., 2004) ขั้นพื้นฐานคำถามคือว่า precessional บังคับของสภาพภูมิอากาศในท้องถิ่นที่นี่สามารถ extrapolated และใช้เฉพาะเว็บไซต์ทั้งหมด ของแอฟริกาตะวันออก และเหนือ โดยเฉพาะการสะสมข้อมูลจากเว็บไซต์หลัก palaeo-ทะเลสาบ จะสามารถตอบแน่นอนคำถามนี้ นอกจากนี้ หลักฐานเพิ่มเติมจะต้องเข้าใจบทบาทของสภาพบังคับที่ครึ่ง และ quarterprecessionalรอบระยะเวลา และผลเป็น seasonality ในการอบรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าอิทธิพลโดยตรงของการโคจรบังคับให้แอฟริกันในสภาพภูมิอากาศที่ดูเหมือนว่าตรงไปตรงมาแยกแรงผลักดันที่มีความซับซ้อนมาก เป็นที่ชัดเจนว่าละติจูดสูงโคจรบังคับให้หfluences รอบน้ำแข็ง-interglacial ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นกับสภาพภูมิอากาศผ่านPleistocene แอฟริกันได้. ผลกระทบหลักคือ 1) การไล่ระดับสีอุณหภูมิขั้วโลกเส้นศูนย์สูตร 2) ทะเลพื้นผิวอุณหภูมิ (SST) ที่ 3) ความแรงและทิศทางลมและ 4) บรรยากาศก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ก๊าซมีเทนและน้ำเนื้อหาไอ. การศึกษาของระเบียน palaeovegetation Quaternary ปลายแสดงให้เห็นว่าระบบนิเวศแอฟริกันเส้นศูนย์สูตรเป็นอย่างสูงที่มีความไวต่อglacialinterglacial รอบและว่าสิ่งเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับบรรยากาศการเปลี่ยนแปลง CO2 และการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในภูมิภาคส่งผลให้อย่างรวดเร็วการเปลี่ยนแปลงในดัชนีการชุมนุมเกสร(Lezine 1991; Bonnefille และโมฮัมเหม็1994. Elenga, et al, 1994) ฟลักซ์ถ่าน (Verardo และ Ruddiman, 1996) และสัดส่วนญาติของ C3 ( ต้นไม้พุ่มไม้หญ้าเย็นฤดูกาลและเสจด์) และ C4 (อบอุ่นฤดูกาลหญ้าและต้นเสจด์) biomarkers (Huang et al, 1999;. ร่วมเพศ, et al. 2002; Schefuß et al, 2005). นอกจากนี้ยังมีผลรวมของละติจูดสูงและต่ำโคจรบังคับซึ่งจะต้องได้รับการพิจารณา. หลังจาก empt ที่เราสามารถพิจารณาสี่ขั้นตอนของสภาพภูมิอากาศ: 1) น้ำแข็งกับprecession บวก 2) น้ำแข็งกับ precession ลบ 3) interglacial กับ precession บวก; และ 4) interglacial กับprecession ลบ (สลิน et al., 2005) ทุกขั้นตอนเหล่านี้ / ระยะเวลาการมีผลกระทบที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความชื้นอุณหภูมิและเนื้อหาของก๊าซเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศ ภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติมที่ได้รับการเสนอโดยเบอร์เกอร์, et al (2006) ในระหว่างปีใด ๆ ในเขตร้อนมีสองสูงสุดไข้แดดเมื่อดวงอาทิตย์อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร(ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงมีนาคม) และสองไข้แดดน้อยเมื่อดวงอาทิตย์อยู่ในช่วงร้อนของมะเร็งและราศีมังกร(ฤดูร้อนและฤดูหนาว) ขนาดของสูงสุดและต่ำสุดจึงไข้แดดที่กลางวันเท่ากับกลางคืนและฤดูจะถูกควบคุมโดยprecession เบอร์เกอร์, et al (2006) ได้คำนวณสูงสุดปีไข้แดดและแสดงให้เห็นว่ามันยอดทุก~ 11.5 kyrs นี้เป็นเพราะสูงสุดไข้แดดกลางวันเท่ากับกลางคืนฤดูใบไม้ผลิจะลดลงไข้แดดฤดูใบไม้ร่วงฤดูใบไม้สูงสุดจะเพิ่มขึ้น เบอร์เกอร์, et al (2006) คำนวณตามฤดูกาลสูงสุดหมายถึงความแตกต่างระหว่างสูงสุดและต่ำสุดไข้แดดแสงอาทิตย์ในคนใดคนหนึ่งปีและพบว่าฤดูกาลวงจร5 kyrs สภาพภูมิอากาศในเขตร้อนของทวีปแอฟริกาสามารถจึงตอบสนองต่อการบังคับโคจรของฤดูกาลทั้ง11.5 kyrs และ 5 ช่วง kyrs หลักฐานนี้ครึ่งprecession บังคับของสภาพภูมิอากาศแอฟริกาตะวันออกถูกพบในทะเลสาบตะกอนโดยTrauth et al, (2003) และ Verschuren et al, (2009). 5.1 ข้อ จำกัด เพื่อความรู้ของเราในปัจจุบันเราเป็นเพียงเพิ่งเริ่มเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างบรรยากาศโคจรบังคับและแอฟริกัน ความซับซ้อนนี้ในส่วนหนึ่งเนื่องจากความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของแอฟริกาเขตร้อนได้รับอิทธิพลจากละติจูดสูงorbitally บังคับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและเกณฑ์ในฐานะเดียวกับท้องถิ่นโคจรบังคับโดยตรงซึ่งถูกครอบงำโดยprecession. ตารางที่ 2 แสดงหลักฐานเบื้องต้นที่สนับสนุน precessional (23 kyrs) ควบคุมความชื้นในแอฟริกาตะวันออก(คลีเมนและ Prell 2003 2007. Deino et al, 2006; คิงส์ตัน, et al. 2007; แอชลีย์ปี 2007 วิลสัน, ปี 2011, 2013;. แอชลีย์, et al, 2014), เซาท์แอฟริกา(นกกระทา, 1993, 1997;. ฮอพลี่ et al, 2007) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา. (เดนิสัน, et al, 2005) และแอฟริกาเหนือและเมดิเตอร์เรเนียน(Larrasoana et al, 2003 ~ 2013. Lourens et al, ., 2004) พื้นฐานคำถามคือว่า precessional บังคับของสภาพภูมิอากาศในท้องถิ่นที่เว็บไซต์เหล่านี้โดยเฉพาะสามารถประเมินและนำไปใช้กับทั้งแอฟริกาตะวันออกและเกิน โดยเฉพาะการสะสมข้อมูลเพิ่มเติมจากเว็บไซต์ที่สำคัญ Palaeo ทะเลสาบมันจะเป็นไปได้ที่จะแน่นอนตอบคำถามนี้ นอกจากนี้หลักฐานเพิ่มเติมที่จะต้องทำความเข้าใจบทบาทของสภาพภูมิอากาศที่บังคับให้ครึ่งหนึ่งและ quarterprecessional ระยะเวลาและผลกระทบต่อฤดูกาลในเขตร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าอิทธิพลโดยตรงของโคจรบังคับบนอากาศแอฟริกา
ดูเหมือนตรงไปตรงมา การบังคับขับขี่คือ
ซับซ้อนมาก มันชัดเจน ที่ละติจูดสูงแบบบังคับใน -
fluences ธารน้ำแข็ง interglacial วงจร ซึ่งจะดูเหมือนจะมีการเพิ่มอิทธิพลต่อภูมิอากาศผ่าน
แอฟริกา Pleistocene .
ผลหลักคือ 1 ) เสาเส้นศูนย์สูตรอุณหภูมิ 2 ) ทะเล
อุณหภูมิพื้นผิว ( SST ) , 3 ) แรงและทิศทางลม และ 4 )
ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สู่บรรยากาศ มีเทนและปริมาณไอน้ำ .
การศึกษา Quaternary สาย palaeovegetation บันทึกระบุว่า
ระบบนิเวศแถบเส้นศูนย์สูตรแอฟริกาที่มีความไวสูงรอบ glacialinterglacial
และที่เหล่านี้เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ
และอุณหภูมิเปลี่ยนแปลงภูมิภาค ส่งผลให้อย่างรวดเร็ว
การเปลี่ยนแปลงในดัชนีนางสาวเรณู ( lezine , 1991 ; bonnefille และ
Mohammed , 1994 ; เลนก้า et al . , 1994 ) , ค่าถ่าน ( และ verardo
รัดดีเมิ่น , 1996 ) และสัดส่วนสัมพัทธ์ของ C3 ( ต้นไม้
พุ่มไม้ ฤดูหนาวหญ้าและว่าน ) และ C4 ( หญ้าฤดู
ที่อบอุ่นและว่าน ) ใหม่ ( Huang et al . , 1999 ; ฟิเคิ้น et al . , 2002 schefu
; ß et al . , 2005 ) นอกจากนี้ยังมีผลรวมของ
สูงและต่ำละติจูดโคจรบังคับ ซึ่งต้องถือว่า empt
หลังจากที่เราสามารถพิจารณาขั้นตอนสี่ ' ' ภูมิอากาศ : 1 ) ธารน้ำแข็ง
ด้วยการหมุนควงบวก 2 ) ธารน้ำแข็งที่มีการหมุนควงลบ 3 )
interglacial บวกกับดาวนิวตรอน และ 4 ) interglacial กับ
การหมุนควงลบ ( maslin et al . , 2005 ) ทั้งหมดเหล่านี้ขั้นตอน / คาบ
มีผลที่แตกต่างกันต่อความชื้นและอุณหภูมิ
แก๊สเรือนกระจกปริมาณของบรรยากาศ เป็นภาวะแทรกซ้อนเพิ่มเติม
ได้ถูกเสนอ โดย Berger et al . ( 2006 ) ในช่วงปีใดใน
เขตร้อน มี 2 insolation Maxima เมื่อดวงอาทิตย์อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร (
equinoxes ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ) และสอง insolation
ไม่นี่ ม๊าเมื่อดวงอาทิตย์อยู่เหนือเส้นรุ้ง และเส้นแวง
( ฤดูร้อนและฤดูหนาว ) ขนาดของ แม็กซิม่า และ ไม่นี่ ม๊า
,ดังนั้น insolation ที่ Equinox และครีษมายันจะถูกควบคุมโดย
การหมุนควง . เบอร์เกอร์ et al . ( 2549 ) ได้คำนวณปี insolation สูงสุด
แสดงให้เห็นว่ามันยอดทุก ~ 11.5 kyrs . นี้เป็นเพราะเป็นฤดูใบไม้ผลิ Equinox น่ะ

insolation สูงสุดลดลง อวบอัดของ insolation สูงสุดเพิ่มขึ้น เบอร์เกอร์
et al . ( 2006 ) คำนวณฤดูกาลสูงสุดที่กำหนดไว้
ความแตกต่างระหว่างสูงสุดและต่ำสุดใน insolation พลังงานแสงอาทิตย์
ปีหนึ่งๆ และพบว่าเป็นฤดูกาลแบบ 5 kyrs . ภูมิอากาศในเขตร้อนของแอฟริกา
ได้จึงตอบแบบบังคับของฤดูกาล
ที่ 11.5 kyrs ทั้ง 5 kyrs เป็นระยะ ๆ หลักฐานสำหรับครึ่งนี้
การหมุนควงบังคับภูมิอากาศของทวีปแอฟริกาตะวันออกได้รับการพบในทะเลสาบ
ตะกอนจาก trauth et al . ( 2003 ) และ verschuren et al .
( 2009 )5.1 จำกัด

ความรู้ของเราในปัจจุบันเราเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างโคจรบังคับ
บรรยากาศในแอฟริกา ความซับซ้อนนี้
ในส่วนหนึ่งเนื่องจากความจริงที่ว่ามากของแอฟริกาเขตร้อน ได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ orbitally
ละติจูดสูงและบังคับเกณฑ์เป็น
เป็นท้องถิ่นโดยตรงแบบบังคับ ซึ่งถูกครอบงำโดยการหมุนควง .