There are those who argue that alco

There are those who argue that alcohol is a very strong "elixir" for aggressive behavior—that alcohol causes aggression. We have all known or heard about people who, when sober, are fun-loving, sociable, and well-tempered, but, after a few drinks, undergo a "transformation of personality" characterized by loudness, anger, belligerence, provocation, and sometimes violence. Research evidence tends to support the alcohol-aggression link, indicating that alcohol consumption is strongly linked to verbal aggression, aggressive threats, family violence, marital aggression, violence-related emergency-room visits, child abuse, firearm use, sexual aggression, homicide, and suicide. A well-designed study of alcohol involvement in violence found that in 40-50% of violent incidents, either the victim, the assailant, or both had been drinking (Pernanen, 1991). While there is considerable variability among studies in estimated magnitude of alcohol involvement, some suggest rates of alcohol presence at the time of offending as high as 86% for homicide offenders, 72% for robbery offenders, 60% for sexual offenders, 70% for suicide attempters, 57% for marital violence perpetrators, and 54% for child molesters (Roizen, 1993).

However, there is another side to this coin. There are also the stories of people who behave quite aggressively without the help of alcohol and those who, no matter how much they drink, will never utter an angry word or raise a hand to anyone—alcohol just seems to facilitate joviality, emotional warmth, or sleep in these people. Thus, it may be more accurate to say that alcohol is an aggression elixir only in some persons. Clearly then, the task for researchers is to determine what traits characterize persons who are most at risk for becoming violent while under the effects of alcohol. Identifying those most at risk will help better elucidate the causes of alcohol-related violence and it will also help researchers craft better prevention and treatment interventions.

Measuring the Relationship | Before attempting to delineate a "risk profile" for alcohol-related aggression, it is important to discuss some different approaches to assessing the alcohol-aggression relationship. One very well-known approach involves simply asking people about their past aggressive behavior and whether or not alcohol was involved. A number of widely used self-report and interview-type formats have been designed to record these behaviors.

A second approach, not as well known, is an in vivo assessment of the actual behavior of physical aggression. Such an assessment almost always occurs in a laboratory setting. Most studies that have measured aggression in such a manner have used the Taylor Aggression Paradigm (TAP; Taylor, 1967) the Point Subtraction Aggression Paradigm (PSAP; Cherek, 1981), or a modified version of one of these protocols. The tap involves instructing research subjects that they are competing against another, unseen person on a reaction-time task. Following a winning trial, subjects administer an electric shock to their opponent; following a losing trial, they receive a shock. In actuality, no opponent exists and the experimenter administers the shocks to the subjects according to a predetermined win/lose order. Aggression is operationalized as the average shock intensity subjects select for their opponent during an experiment. Some modified versions of the TAP also include shock duration as a measure of aggression. In the PSAP, subjects are led to believe that they are competing against another person on a task in which they can earn points that are later redeemable for money but that they also may have points taken away by their opponent. In most versions of this paradigm, subjects can either press a particular button 100 times to earn a point or press a different button 10 times to subtract a point from their opponent. Aggression is measured as the number of times the point-subtraction button is pressed. (For a full description and evaluation of these paradigms see Giancola and Chermack 1998.)

Some have argued that responses in these laboratory paradigms do not generalize to aggression in the "real world." An abundance of data shows this criticism to be wholly unfounded. The validity of these procedures has been established in numerous ways. For example, shock-level selection on the TAP correlates significantly with self-report measures of physical assault, behavioral hostility, and outwardly directed anger. That aggression rather than a related disposition or behavior is being measured is shown in the lack of correlation between shock selection and measures of guilt, suspicion, resentment, inwardly directed anger, helping, and competition. Additional data supporting the validity of these paradigms come from studies showing that adolescents whose teachers rate them high on aggressiveness are more aggressive in a version of the TAP than adolescents with low ratings. Violent offenders respond more aggressively on the PSAP than do nonviolent controls. A recent comprehensive review of studies that have used laboratory measures of aggression concluded that the TAP, the PSAP, and their modified versions are safe, effective, and valid measures of aggression for both men and women (Giancola and Chermack, 1998).

Alcohol and Aggression | A wealth of studies, in numerous laboratories in North America and in Europe, have examined the alcohol-aggression relation using the paradigms described above. This work has documented a very robust and reliable finding: Persons who are given an alcohol beverage exhibit more aggressive behavior than those who receive a nonalcohol or a placebo beverage (for review see Chermack and Giancola 1997). Placebo groups are used to rule out the possibility that it is not the pharmacological properties of alcohol that facilitate aggression but the mere belief that alcohol has been consumed. Placebo manipulations involve giving a nonalcohol beverage and then informing the drinker in a convincing way (and the credibility of the ruse can be tested) that she or he has ingested alcohol. Then, if subjects who received alcohol are more aggressive than those who received a placebo, and if those who received a placebo are no more aggressive than those who received no alcohol (and were told that they received no alcohol), it can be concluded that the belief that alcohol has been consumed plays little role in the expression of aggression.

Sketching a "Risk Profile" | In summary then, experimental data show that acute alcohol consumption, and not the belief that alcohol has been consumed, significantly increases the probability of aggressive behavior. It is not the case, however, that alcohol invariably causes aggression. Not all persons who commit an aggressive act are intoxicated, and alcohol does not lead to aggression in all persons who ingest it. In other words, alcohol is neither a necessary nor a sufficient agent in the elicitation of aggressive behavior. Rather, alcohol-related aggression is the product of individual characteristics and contextual variables interacting with alcohol pharmacodynamics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผู้โต้เถียงว่า แอลกอฮอล์แรงมาก "อีลิกเซียร์" สำหรับพฤติกรรมก้าวร้าวเช่นว่า แอลกอฮอล์ทำให้การรุกราน เรามีทั้งหมดที่รู้จัก หรือได้ยินเกี่ยวกับคน เมื่อเงียบขรึม รักสนุก กันเอง และหนาแข็งแรงดี แต่ หลังจากไม่กี่เครื่องดื่ม รับการ "การเปลี่ยนแปลงของบุคลิกภาพ" โดยความดังเสียง ความโกรธ belligerence, provocation และบางครั้งความรุนแรง หลักฐานการวิจัยมีแนวโน้มที่จะ สนับสนุนการเชื่อมโยงรุกรานแอลกอฮอล์ บ่งชี้ว่า แอลกอฮอล์ขอลิงค์ การรุกรานด้วยวาจา ก้าวร้าวคุกคาม ความรุนแรงในครอบครัว รุกรานสมรส เยี่ยมชมห้องฉุกเฉินที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรง ละเมิดสิทธิเด็ก ใช้อาวุธปืน รุกรานทางเพศ ฆาตกรรม ฆ่าตัวตาย การศึกษาดีแอลกอฮอล์มีส่วนร่วมในความรุนแรงพบว่า ใน 40-50% ของปัญหาที่รุนแรง เหยื่อ การ assailant หรือทั้งสองอย่างมีการดื่ม (Pernanen, 1991) ในขณะที่มีความแปรผันมากในการศึกษาประเมินขนาดของแอลกอฮอล์มีส่วนร่วม บางแนะนำราคาของแอลกอฮอล์อยู่ในเวลาโกรธสูง 86% สำหรับผู้กระทำผิดโดยกระทำทารุณ 72% สำหรับผู้กระทำผิดปล้น 60% สำหรับผู้กระทำผิดทางเพศ 70% สำหรับฆ่าตัวตาย attempters, 57% สำหรับความผิดรุนแรงสมรส และ 54% สำหรับเด็ก molesters (Roizen, 1993)อย่างไรก็ตาม มีเหรียญนี้ด้านอื่น ยังมีเรื่องราวของคนที่ทำงานค่อนข้างแสดงความก้าวร้าว โดยใช้แอลกอฮอล์และบรรดาผู้ที่ ไม่เรื่องมากจะดื่ม จะไม่ส่งคำโกรธ หรือยกมือให้กับทุกคน เช่นแอลกอฮอล์เหมือนช่วยอบ ความอบอุ่นทางอารมณ์ หรือนอนหลับในคนเหล่านี้ ดังนั้น มันอาจจะถูกต้องมากขึ้นพูดว่าแอลกอฮอล์อีลิกเซียร์รุกรานเฉพาะในบางคน ชัดเจนแล้ว งานสำหรับนักวิจัยคือการ กำหนดลักษณะใดลักษณะของบุคคลที่มีความเสี่ยงรุนแรงขณะภายใต้ผลกระทบของแอลกอฮอล์เป็นส่วนใหญ่ ระบุส่วนใหญ่ผู้ที่มีความเสี่ยงจะช่วยดี elucidate สาเหตุของความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ และมันยังจะช่วยให้นักวิจัยยานดีกว่าป้องกันและบำบัดรักษาวัดความสัมพันธ์ | ก่อนที่จะพยายามไป "เสี่ยงโปรไฟล์" รุกรานที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ จะต้องหารือบางวิธีแตกต่างกันเพื่อประเมินความสัมพันธ์รุกรานแอลกอฮอล์ วิธีหนึ่งมากรู้จักเกี่ยวข้องกับเพียงแค่ถามคนเกี่ยวกับพฤติกรรมก้าวร้าวของพวกเขาผ่านมาหรือไม่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ จำนวนใช้รายงานตนเอง และได้รับการออกแบบรูปแบบสัมภาษณ์ชนิดบันทึกพฤติกรรมเหล่านี้วิธีที่สอง ไม่เป็นที่รู้จัก การประเมินลักษณะการทำงานจริงของการรุกรานทางกายภาพในสัตว์ทดลองได้ มีการประเมินดังกล่าวมักเกิดขึ้นในห้องปฏิบัติการ การศึกษาส่วนใหญ่ที่มีวัดรุกรานในลักษณะดังกล่าวได้ใช้กระบวนทัศน์รุกรานของเทย์เลอร์ (เคาะ เทย์เลอร์ 1967) กระบวนทัศน์การรุกรานจุดลบ (PSAP Cherek, 1981), หรือปรับเปลี่ยนรุ่นของโพรโทคอเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เคาะเกี่ยวข้องกับการสอนวิชาวิจัยว่า พวกเขากำลังแข่งขันกับคนอื่น unseen งานเวลาตอบสนอง ต่อไปนี้ทดลองชนะ เรื่องดูแลช็อคไปฝ่าย ต่อทดลองแพ้ พวกเขาได้รับการช็อก ใน actuality ฝ่ายตรงข้ามไม่มี และ experimenter การดูแลจัดการแรงกระแทกกับหัวข้อตามลำดับที่กำหนดไว้ผลชนะ/แพ้ รุกรานคือ operationalized เป็นความเข้มเฉลี่ยช็อคหัวข้อเลือกสำหรับฝ่ายตรงข้ามในระหว่างการทดลอง บางรุ่นปรับประปารวมระยะช็อกเป็นวัดรุกรานด้วย ใน PSAP เรื่องจะนำไปสู่เชื่อว่า พวกเขากำลังแข่งขันกับบุคคลอื่นในงานที่พวกเขาสามารถได้รับคะแนนที่อยู่หลังเต็มจำนคุ้ม แต่ว่า พวกเขายังอาจมีจุดที่นำออกไป โดยฝ่าย ในรุ่นใหญ่ของกระบวนทัศน์นี้ เรื่องสามารถอาจกดปุ่มเฉพาะ 100 ครั้งเพื่อหาจุด หรือกดปุ่มต่าง ๆ 10 ครั้งเพื่อลบจุดจากฝ่ายตรงข้าม รุกรานคือวัดเป็นจำนวนครั้งที่กดปุ่มลบจุด (สำหรับคำอธิบายโดยละเอียดและประเมินของ paradigms เหล่านี้ดู Giancola และ Chermack ปี 1998)บางคนโต้เถียงว่า ตอบสนองใน paradigms เหล่านี้ปฏิบัติไม่ทั่วไปการรุกรานใน "โลกจริง" ความอุดมสมบูรณ์ของข้อมูลแสดงวิจารณ์นี้เป็นโคมลอยทั้งหมด ถูกต้องของขั้นตอนเหล่านี้มีการสร้างหลายวิธี ตัวอย่าง เลือกไล่ระดับบนเคาะคู่อย่างมีนัยสำคัญ ด้วยตนเองรายงานมาตรการของการโจมตีทางกายภาพ ศัตรูพฤติกรรม และภายนอกโดยตรงความโกรธ สองอย่างภายในว่า รุกรานแทนครอบครองที่เกี่ยวข้องหรือพฤติกรรมเป็นการวัดแสดงอยู่ในการขาดของความสัมพันธ์ระหว่างมาตรการความผิด ความสงสัย ขุ่น และเลือกช็อตตรงโกรธ ช่วย และการแข่งขัน ข้อมูลเพิ่มเติมที่สนับสนุนมีผลบังคับใช้ของ paradigms เหล่านี้มาจากการศึกษาแสดงว่า วัยรุ่นครูที่มีอัตราให้สูงบน aggressiveness เป็นเชิงรุกมากขึ้นในรุ่นของประปามากกว่าวัยรุ่นที่มีอันดับต่ำสุด ผู้กระทำผิดที่รุนแรงตอบสนองมากกว่า อุกอาจบน PSAP กว่าทำรุนแรงควบคุม ทบทวนการศึกษาที่มีใช้มาตรการปฏิบัติของรุกรานครอบคลุมล่าสุดสรุปว่า ประปา PSAP ที่ รุ่นของพวกเขาปรับเปลี่ยนใจ และปลอดภัย มีประสิทธิภาพ ถูกต้อง และวัดรุกรานสำหรับทั้งชายและหญิง (Giancola และ Chermack, 1998)แอลกอฮอล์และรุกราน | การศึกษา ในห้องปฏิบัติการจำนวนมาก ในอเมริกาเหนือ และ ยุโรป ให้เลือกมากมายมีตรวจสอบแอลกอฮอล์รุกรานความสัมพันธ์ใช้ paradigms ข้าง งานนี้ได้จัดหาที่มีประสิทธิภาพ และเชื่อถือได้: ผู้ที่จะได้รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์การแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวมากขึ้นกว่าผู้ที่ได้รับการ nonalcohol หรือเครื่องดื่มยาหลอก (สำหรับตรวจทานดู Chermack และ Giancola 1997) กลุ่มยาหลอกใช้ในการออกไปได้ว่า ไม่คุณสมบัติ pharmacological แอลกอฮอล์ที่ช่วยรุกรานแต่เชื่อเพียงแอลกอฮอล์ที่ได้ใช้ Manipulations ประการเกี่ยวข้องกับการให้เครื่องดื่ม nonalcohol และแจ้ง drinker ที่แบบดูแล้ว (และสามารถทดสอบความน่าเชื่อถือของการ ruse) ว่า เธอหรือเขามีกินเหล้า แล้ว ถ้าเรื่องที่ได้รับแอลกอฮอล์จะสูงขึ้นกว่าผู้ที่ได้รับยาหลอก และถ้าผู้ที่ได้รับยาหลอกจะไม่ก้าวร้าวมากกว่าผู้ที่ได้รับแอลกอฮอล์ไม่ (และได้บอกว่า จะได้รับแอลกอฮอล์ไม่), มันสามารถสรุปได้ที่ เชื่อว่า มีการบริโภคแอลกอฮอล์บทบาทเล็กน้อยในการรุกรานร่าง "เสี่ยงโปรไฟล์" | สรุป แล้ว ข้อมูลทดลองแสดงว่า แอลกอฮอล์เฉียบพลัน และไม่เชื่อว่า มีการใช้แอลกอฮอล์ อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเป็นไปได้ของพฤติกรรมก้าวร้าว ไม่ใช่ อย่างไรก็ตาม แอลกอฮอล์ที่คงเส้นคงวาทำให้รุกราน ไม่เป็นผู้กระทำการกระทำก้าวร้าว intoxicated และแอลกอฮอล์ทำให้รุกรานในบุคคลทั้งหมดที่ ingest มันไม่ ในคำอื่น ๆ แอลกอฮอล์จะไม่จำเป็นหรือตัวแทนที่เพียงพอใน elicitation ของพฤติกรรมก้าวร้าว ค่อนข้าง รุกรานที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์เป็นผลิตภัณฑ์ของแต่ละลักษณะและตัวแปรตามบริบทที่โต้ตอบกับแอลกอฮอล์เภสัชพลศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีผู้ที่อ้างว่าเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่แข็งแกร่งมาก "ยาอายุวัฒนะ" สำหรับพฤติกรรมก้าวร้าวที่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นสาเหตุของการรุกราน ขณะนี้มีทั้งหมดเป็นที่รู้จักหรือได้ยินเกี่ยวกับคนที่เมื่อมีสติมีความสนุกสนานรักเข้ากับคนง่ายและอารมณ์ดี แต่หลังจากไม่กี่เครื่องดื่ม, รับ "การเปลี่ยนแปลงของบุคลิกภาพ" ที่โดดเด่นด้วยเสียงดังความโกรธสงคราม, การยั่วยุและ บางครั้งการใช้ความรุนแรง หลักฐานการวิจัยมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการเชื่อมโยงกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รุกรานแสดงให้เห็นว่าการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีการเชื่อมโยงอย่างยิ่งที่จะก้าวร้าวทางวาจาข่มขู่ก้าวร้าวความรุนแรงในครอบครัวรุกรานสมรสความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับการเข้าชมห้องฉุกเฉิน, การล่วงละเมิดเด็กใช้ปืนรุกรานทางเพศฆาตกรรม และการฆ่าตัวตาย การศึกษาการออกแบบที่ดีของการมีส่วนร่วมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในการใช้ความรุนแรงพบว่าใน 40-50% ของเหตุการณ์ความรุนแรงทั้งเหยื่อคนร้ายหรือทั้งสองได้รับการดื่ม (Pernanen, 1991) ในขณะที่มีความแปรปรวนมากในหมู่ผู้ศึกษาในขนาดโดยประมาณของการมีส่วนร่วมแอลกอฮอล์บางคนแนะนำให้อัตราการปรากฏตัวเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในเวลาที่กระทำผิดสูงถึง 86% สำหรับผู้กระทำผิดคดีฆาตกรรม, 72% สำหรับผู้กระทำผิดโจรกรรม 60% สำหรับผู้กระทำผิดทางเพศ 70% สำหรับการฆ่าตัวตาย attempters, 57% สำหรับการกระทำผิดรุนแรงสมรสและ 54% สำหรับข่มขืนเด็ก (Roizen, 1993). แต่มีด้านเหรียญนี้อีก นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวของคนที่มีพฤติกรรมค่อนข้างอุกอาจโดยปราศจากความช่วยเหลือของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และผู้ที่ไม่ว่าวิธีการที่พวกเขาดื่มจะไม่พูดคำว่าโกรธหรือยกมือให้กับทุกคนแอลกอฮอล์ก็ดูเหมือนว่าจะอำนวยความสะดวกสนุกสนานความอบอุ่นอารมณ์ หรือนอนในคนเหล่านี้ ดังนั้นจึงอาจจะถูกต้องมากขึ้นที่จะบอกว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่เป็นยาอายุวัฒนะรุกรานเฉพาะในบางคน เห็นได้ชัดแล้วงานสำหรับนักวิจัยคือการกำหนดสิ่งที่ลักษณะลักษณะของบุคคลที่มีความเสี่ยงมากที่สุดสำหรับการเป็นความรุนแรงขณะที่ภายใต้ผลกระทบของแอลกอฮอล์ ระบุผู้ที่มีความเสี่ยงที่ดีขึ้นจะช่วยอธิบายสาเหตุของความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยังจะช่วยให้นักวิจัยฝีมือการป้องกันที่ดีขึ้นและการแทรกแซงการรักษา. การวัดความสัมพันธ์ | ก่อนที่จะพยายามวาดภาพ "ความเสี่ยง" สำหรับการรุกรานที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็คือ สิ่งสำคัญที่จะหารือเกี่ยวกับวิธีการที่แตกต่างกันบางอย่างที่จะประเมินความสัมพันธ์กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์การรุกราน วิธีการหนึ่งที่รู้จักกันดีมากที่เกี่ยวข้องกับการเพียงขอให้ประชาชนเกี่ยวกับพฤติกรรมก้าวร้าวที่ผ่านมาของพวกเขาหรือไม่และมีส่วนเกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ จำนวนใช้กันอย่างแพร่หลายตนเองรายงานและรูปแบบการให้สัมภาษณ์ชนิดที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อบันทึกพฤติกรรมเหล่านี้. แนวทางที่สองไม่เป็นที่รู้จักกันดีคือการประเมินในร่างกายของพฤติกรรมที่เกิดขึ้นจริงของการรุกรานทางกายภาพ การประเมินดังกล่าวมักจะเกิดขึ้นในการตั้งค่าตรวจทางห้องปฏิบัติการ การศึกษาส่วนใหญ่ที่มีการวัดความก้าวร้าวในลักษณะดังกล่าวได้ใช้กระบวนทัศน์การรุกรานเทย์เลอร์ (TAP; เทย์เลอร์, 1967) จุดลบกระบวนทัศน์การรุกราน (แลน; Cherek, 1981) หรือรุ่นที่มีการปรับเปลี่ยนของหนึ่งในโปรโตคอลเหล่านี้ แตะที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนการวิจัยที่พวกเขามีการแข่งขันกับอีกคนที่มองไม่เห็นในงานปฏิกิริยาเวลา หลังจากการพิจารณาคดีที่ชนะวิชาบริหารไฟฟ้าช็อตกับฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา ต่อไปนี้การพิจารณาคดีการสูญเสียพวกเขาได้รับแรงกระแทก ในความเป็นจริงไม่มีฝ่ายตรงข้ามที่มีอยู่และทดลองบริหารจัดการแรงกระแทกให้กับอาสาสมัครให้เป็นไปตามที่กำหนดไว้ชนะ / เสียการสั่งซื้อ การรุกรานจะ operationalized เป็นช็อตเฉลี่ยวิชาเข้มเลือกสำหรับฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาในระหว่างการทดลอง บางรุ่นมีการปรับเปลี่ยนของ TAP ได้แก่ ระยะเวลาช็อตเป็นตัวชี้วัดของการรุกราน ในแลนอาสาสมัครจะนำไปสู่ความเชื่อว่าพวกเขามีการแข่งขันกับคนอื่นในงานที่พวกเขาสามารถได้รับคะแนนที่แลกเงินในภายหลัง แต่ที่พวกเขาอาจจะมีจุดที่นำออกไปโดยฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา ในรุ่นส่วนใหญ่ของกระบวนทัศน์นี้อาสาสมัครทั้งสามารถกดปุ่ม 100 ครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะได้รับจุดหรือกดปุ่มที่แตกต่างกัน 10 ครั้งเพื่อลบจุดจากฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา การรุกรานที่วัดเป็นจำนวนครั้งที่ปุ่มจุดลบกด (สำหรับรายละเอียดและการประเมินผลของกรอบความคิดเหล่านี้เห็น Giancola และ Chermack 1998) มีบางคนแย้งว่าการตอบสนองในกรอบความคิดเหล่านี้ในห้องปฏิบัติการไม่ได้คุยเพื่อรุกรานใน "โลกจริง." ความอุดมสมบูรณ์ของข้อมูลที่แสดงให้เห็นถึงการวิจารณ์นี้จะไม่มีมูลความจริงทั้งหมด ความถูกต้องของขั้นตอนเหล่านี้ได้รับการจัดตั้งขึ้นในหลายวิธี ยกตัวอย่างเช่นการเลือกช็อตระดับบนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ TAP มาตรการรายงานตนเองของการโจมตีทางกายภาพเป็นศัตรูพฤติกรรมและความโกรธกำกับภายนอก ความก้าวร้าวมากกว่าจำหน่ายที่เกี่ยวข้องหรือพฤติกรรมที่จะถูกวัดจะแสดงในขาดความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกช็อตและมาตรการของความผิดความสงสัยความไม่พอใจความโกรธในใจผู้กำกับช่วยและการแข่งขัน ข้อมูลเพิ่มเติมที่สนับสนุนความถูกต้องของกรอบความคิดเหล่านี้มาจากการศึกษาแสดงให้เห็นว่าวัยรุ่นที่มีครูอัตราพวกเขาสูงในแข็งขันจะก้าวร้าวมากขึ้นในรุ่นของ TAP กว่าวัยรุ่นที่มีคะแนนต่ำ ผู้กระทำผิดที่มีความรุนแรงมากขึ้นตอบสนองในแลนกว่าการควบคุมรุนแรง ทานที่ครอบคลุมของการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่มีการใช้มาตรการทางห้องปฏิบัติการของการรุกรานได้ข้อสรุปว่า TAP, แลนและรุ่นล่าสุดของพวกเขามีความปลอดภัยที่มีประสิทธิภาพและมาตรการที่ถูกต้องของการรุกรานสำหรับทั้งชายและหญิง (Giancola และ Chermack, 1998). และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ การรุกราน | ความมั่งคั่งของการศึกษาในห้องปฏิบัติการจำนวนมากในทวีปอเมริกาเหนือและในยุโรปมีการตรวจสอบความสัมพันธ์กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์การรุกรานโดยใช้กรอบความคิดที่อธิบายข้างต้น งานนี้มีการบันทึกการค้นพบมากที่แข็งแกร่งและเชื่อถือได้: บุคคลที่จะได้รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จัดแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวมากขึ้นกว่าผู้ที่ได้รับ nonalcohol หรือเครื่องดื่มที่ได้รับยาหลอก (เพื่อการตรวจสอบและเห็น Chermack Giancola 1997) กลุ่มยาหลอกจะใช้ในการออกกฎความเป็นไปได้ว่ามันไม่ได้เป็นคุณสมบัติทางเภสัชวิทยาของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่อำนวยความสะดวกการรุกราน แต่เพียงความเชื่อว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้รับการบริโภค กิจวัตรเกี่ยวข้องกับยาหลอกให้ดื่ม nonalcohol แล้วแจ้งเมื่อเข้าในทางที่น่าเชื่อ (และความน่าเชื่อถือของอุบายสามารถทดสอบ) ที่เขาหรือเธอได้ติดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แล้วถ้าเรื่องที่ได้รับการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นก้าวร้าวมากขึ้นกว่าผู้ที่ได้รับยาหลอกและหากผู้ที่ได้รับยาหลอกไม่ก้าวร้าวมากขึ้นกว่าผู้ที่ได้รับไม่มีแอลกอฮอล์ (และบอกว่าพวกเขาได้รับไม่มีแอลกอฮอล์) ก็สามารถสรุปได้ว่า ความเชื่อที่ว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้รับการบริโภคมีบทบาทเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการแสดงออกของการรุกราน. ร่าง "ข้อมูลความเสี่ยง" | โดยสรุปแล้วข้อมูลการทดลองแสดงให้เห็นว่าการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เฉียบพลันและไม่เชื่อว่าการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้รับการบริโภคอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความน่าจะเป็นของ พฤติกรรมก้าวร้าว มันไม่ได้เป็นกรณี แต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่คงเส้นคงวาทำให้เกิดการรุกราน ไม่ทุกคนที่กระทำการกระทำที่ก้าวร้าวจะขี้เหล้าเมายาและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้นำไปสู่การรุกรานในทุกคนที่เข้าไปในร่างกายมัน ในคำอื่น ๆ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะไม่จำเป็นหรือตัวแทนที่เพียงพอในการสอบถามของพฤติกรรมก้าวร้าว แต่การรุกรานที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นผลิตภัณฑ์ของลักษณะของแต่ละบุคคลและตัวแปรตามบริบทปฏิสัมพันธ์กับเภสัชเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีผู้โต้แย้งว่าเหล้ามันแรงมาก " ยาอายุวัฒนะ " สำหรับพฤติกรรมก้าวร้าวที่แอลกอฮอล์เป็นสาเหตุของความก้าวร้าว เราได้รู้จักหรือได้ยินเกี่ยวกับคน เมื่อมีสติ จะรักความสนุกสนาน เข้ากับคนง่าย และก็นิสัย แต่หลังจากไม่กี่เครื่องดื่ม ผ่าน " การเปลี่ยนแปลงของบุคลิกภาพ " โดดเด่นด้วยเสียงดัง โกรธ belligerence การยั่วยุ , และบางครั้งความรุนแรงหลักฐานการวิจัยมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการเชื่อมโยงการรุกรานเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ระบุว่า การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขอเชื่อมโยงวาจาก้าวร้าว คุกคาม ความรุนแรง ความก้าวร้าว ความรุนแรง ก้าวร้าว ครอบครัวสมรส , ที่เกี่ยวข้องเข้าชมห้องฉุกเฉินเด็กใช้ปืนใช้ทางเพศ ความก้าวร้าว ฆาตกรรม และฆ่าตัวตายดี การศึกษาของแอลกอฮอล์มีส่วนร่วมในความรุนแรง พบว่าใน 40-50% ของความรุนแรง ทั้งเหยื่อ คนร้าย หรือทั้งสองได้รับการดื่ม ( pernanen , 1991 ) ในขณะที่มีความแปรปรวนมากในการศึกษาในการประมาณขนาดของแอลกอฮอล์ บางคนแนะนำว่าอัตราการมีแอลกอฮอล์ในเวลาขัดใจสูงถึงร้อยละ 86 สำหรับผู้ที่ฆาตกรรม72 % สำหรับผู้ที่ปล้น 60% สำหรับผู้กระทำผิดทางเพศ , 70% ของผู้ที่พยายามฆ่าตัวตาย , 57% สำหรับผู้สมรส ความรุนแรง และร้อยละ 54 สำหรับพวกลวนลามเด็ก ( Roizen , 1993 ) .

แต่มีอีกด้านหนึ่งเหรียญนี้ นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวของคนที่ทำงานค่อนข้างอุกอาจโดยความช่วยเหลือของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และผู้ที่ , ไม่ว่าพวกเขาจะดื่มจะไม่กล่าวคำที่โกรธหรือทำร้ายใคร เหล้าดูเหมือนจะอำนวยความสะดวกความสนุกสนานความอบอุ่นทางอารมณ์ หรือนอนในคนเหล่านี้ ดังนั้นมันอาจจะถูกต้องมากขึ้นที่จะกล่าวว่าแอลกอฮอล์เป็นยาอายุวัฒนะ ก้าวร้าว เฉพาะในบางคน ชัดเจนแล้วงานสำหรับนักวิจัยเพื่อศึกษาคุณลักษณะสิ่งลักษณะบุคคลที่มีความเสี่ยงมากที่สุดสำหรับการเป็นในขณะที่ความรุนแรงภายใต้ผลกระทบของแอลกอฮอล์ ระบุผู้ที่เสี่ยงมากที่สุด จะช่วยให้เข้าใจสาเหตุของความรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และมันยังจะช่วยให้นักวิจัยฝีมือที่ดี ป้องกันและรักษาโรค ( .

การวัดความสัมพันธ์ | ก่อนที่จะแสดงถึงการเป็น " รายละเอียดความเสี่ยง " ที่รุกราน มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะหารือเกี่ยวกับบางวิธีที่แตกต่างกันเพื่อประเมินแอลกอฮอล์ความก้าวร้าวความสัมพันธ์ หนึ่งในที่รู้จักกันดีมาก วิธีการ เกี่ยวข้องกับ เพียงขอให้คนเกี่ยวกับพฤติกรรมก้าวร้าวของตนเองที่ผ่านมาหรือไม่ แอลกอฮอล์ที่เกี่ยวข้องจำนวนของที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย รายงาน และสัมภาษณ์รูปแบบประเภทได้ถูกออกแบบมาเพื่อบันทึกพฤติกรรมเหล่านี้

วิธีการที่สอง ไม่ได้เป็นที่รู้จักเป็นในการประเมินฤทธิ์ของพฤติกรรมที่แท้จริงของการรุกรานทางกายภาพ การประเมินดังกล่าวมักจะเกิดขึ้นในการตั้งค่าห้องปฏิบัติการ . การศึกษาส่วนใหญ่ที่ได้วัดการรุกรานในลักษณะดังกล่าวได้ใช้ Taylor ความก้าวร้าวกระบวนทัศน์ ( แตะ ;เทย์เลอร์ , 1967 ) จุดลบความก้าวร้าวกระบวนทัศน์ ( ป่ ทรัพย์ ; cherek , 1981 ) หรือเป็นรุ่นที่แก้ไขของหนึ่งของระบบเหล่านี้ เคาะที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยวิชาที่พวกเขาจะแข่งขันกับคนอื่น คนที่มองไม่เห็นในเวลาปฏิกิริยางาน ตามชนะการทดลองวิชาการบริหารไฟฟ้าช็อตกับฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างการสูญเสียที่พวกเขาได้รับการดูดในความเป็นจริง ไม่มีคู่แข่งมีอยู่และการทดลองจัดการกระแทกกับวิชาตามที่กำหนดไว้ ชนะ / แพ้ สั่ง ความก้าวร้าวเป็น operationalized เป็นค่าเฉลี่ยช็อกเข้มวิชาเลือกสำหรับฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาในระหว่างการทดลอง บางฉบับดัดแปลงของแตะยังรวมถึงช็อตระยะเวลาเป็นวัดของความก้าวร้าว ในป่ ทรัพย์ ,จำนวน LED ที่จะเชื่อว่าพวกเขาจะแข่งขันกับบุคคลอื่นในงานที่พวกเขาสามารถได้รับคะแนนที่ภายหลังแลกเงิน แต่พวกเขายังอาจได้คะแนนนำออกไปโดยฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา ในรุ่นมากที่สุดของกระบวนทัศน์นี้