『It’s no good, this kid… he doesn’t

『It’s no good, this kid… he doesn’t notice it at all.』
『I don’t think there’s too much of a problem, though.』

I reassured a worried Novem that nothing was wrongas I waited for my hair to be washed, and put on my clothes after.

I wanted to change them, but I was unable to replace anything but my undergarments.

“Then I’ll be using it next, alright? Umm…”

She seemed to want to say something.

“Y-yeah. I’ll be leaving then. I’m just outside the door if you need me (Why do I have to get out?)”

“I deeply apologize.”

Saying that, I left the room, and found a chair in the corridor. As I sat on the creaking wood, I didn’t hear anyone talking to me.

“Is it really a hallucination? And wait, today’s already…”

As I was sitting, my eyelids began to feel heavy. Like that, I closed my eyes. Perhaps because my body had been cleaned, I felt relieved.

–

–

–

『Wake up, ‘ya bastard!』

I heard an angry voice, and when I opened my eyes, I was in a different place than before.

“Eh, w… what?”

What’s more, there were people around me. A large, circular table extended before me, and seven other individuals were seated around it…

Each of them held a different shape, and they were all faces I had some recollection of. Where did I see them? As I thought that, I noticed a man wearing beast skins as a vest.

His arms were thick like a log, and his hair was unkempt. Around him were men that seemed to be of better upbringing. All of them ranged from their late twenties to early thirties in appearance.

I turned my attention to the savage tribesman-like man before me.

“Hmm? Could it be that voice was…”

『That’s right, that was us.』

Among them, there was a man I had a clear recollection of. Unlike in my memory, he was quite young. However, his atmosphere hadn’t changed.

『Lyle!』

“Eh? G-grandfather!”

There, was the youthened form of my grandfather. His spine was straighter, and his body was much more firm than I remembered.

『You’ve grown this big… I’m happy for you, Lyle.』

His atmosphere was still that of a welcoming grandparent. The other individuals lined up seemed resentful, or uninterested, or just fed up.

As they looked at me, it seems they each had their own evaluations.

My grandfather spoke up.

『Do you guys have any complaints to voice against my grandson!?』

The one to return an answer was the savage-styled man.

『Of course I do! What’s with this frail pansy!? There’s no way in hell my bloodline would produce a man as wimpy as this!』

“B-bloodline!?”

I couldn’t grasp the situation. And since my grandfather’s here, couldn’t this be a dream? As I thought that, a different one let out their voice.

『No, isn’t it fine like this? And wait, More importantly, there’s something I’d like to ask. Um~ Lyle, was it? I’m your great grandfather.』

“… Eh?”

The red haired, and slightly wild-looking man had a tidy appearance. But his clothing was slightly worn down.

I remembered the portraits inside my own home. Those picture of each preceding generation of family heads were stuck up around the manor. A few of them gave off quite a different impression, but most of them were reminiscent of them.

The irritated savage spoke up.

『You sure are slow on the uptake! Li~sten~ here~. We’re yo’ goddamn ancestors!』

Sitting next to him, a man in hunter-esque clothing softly mumbled.

『You may not want to accept it, but this one’s the provincial nobleman, the founder of the Walt House. Ah, you don’t really have to respect him or anything.』

“… Wha?”

I’ll bet that I’m currently making a quite a pathetic face right now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

『It ของไม่ดี เด็กคนนี้...เขาไม่ได้สังเกตเลย』『I ไม่คิดว่า มากเกินไปของปัญหา แต่นี้』ฉันมั่นใจ Novem กังวลว่า ไม่มีอะไรแจ้งผมเพื่อล้าง และใส่เสื้อผ้าของฉันหลังจาก wrongasอยากเปลี่ยนแปลง แต่ฉันไม่สามารถแทนอะไรแต่เสื้อด้านในของฉัน"แล้วฉันจะใช้มันต่อไป ไร อืมม... "เธอดูเหมือนจะต้องการพูดอะไรบางอย่าง"ใช่ Y ฉันจะจะออกแล้ว ฉันนอกประตูถ้าคุณต้องการฉัน (ทำไมต้องออก)""ลึกขอโทษ"พูด ที่ฉันซ้ายห้อง และพบเก้าอี้ทางเดิน ขณะที่ฉันนั่งอยู่บนไม้ creaking ฉันไม่ได้ยินใครคุยกับฉัน"เป็นจริงเป็นภาพหลอน และรอ วันนี้แล้ว..."ขณะที่ฉันนั่งเล่นอยู่ที่ ขอบตาของฉันเริ่มรู้สึกหนัก เช่นนั้น ฉันปิดตา อาจเนื่องจากมีการทำความสะอาดร่างกายของฉัน ฉันรู้สึกโล่งใจ–––『Wake ' ยา bastard ! 』ผมได้ยินเสียงเขียว และเมื่อเปิดตาของฉัน ผมในสถานแตกต่างกว่าก่อน"เอ๊ะ w. .. อะไร? "มีอะไรเพิ่มเติม มีคนรอบข้าง ตารางขนาดใหญ่ วงกลมขยายฉันก่อน และเจ็ดคนอื่น ๆ นั่งอยู่รอบ ๆ ...แต่ละคนถือรูปร่างแตกต่างกัน และพวกเขาใบหน้าทั้งหมดที่มีบางมนตร์บทนี้ ฉันจะดูพวกเขาได้อย่างไหน ขณะที่ผมคิดที่ ผมสังเกตเห็นชายสวมหนังสัตว์เป็นเสื้อแขนของเขาหนาเช่นบันทึก และผมรุงรัง รอบ ๆ ตัวเขาเป็นผู้ชายที่เหมือนจะเป็นการอบรมที่ดี ทั้งหมดของพวกเขาอยู่จากยี่ของปลาย thirties แรกในลักษณะการผมหันความสนใจของฉันไป tribesman เหมือนคนอำมหิตฉันก่อน"อืมม อาจจะเป็นว่า เสียงเป็น..."『That ของขวา ที่ถูกเรานี้』ในหมู่พวกเขา มีคนมีมนตร์บทชัดเจน ซึ่งแตกต่างจากในหน่วยความจำของฉัน เขาเป็นหนุ่มมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เปลี่ยนบรรยากาศของเขา『Lyle ! 』"เอ๊ะ G-ปู่"มีแบบ youthened ของปู่ของฉัน กระดูกสันหลังของเขาตรงพลาด และร่างกายของเขาแน่นมากกว่าผมจำได้『You ได้เติบโตนี้ใหญ่... ผมมีความสุขสำหรับคุณ Lyle. 』บรรยากาศของเขายังคงเป็นที่ของปู่ย่าตายายการต้อน บุคคลอื่น ๆ ที่ตั้งเรียงรายเหมือนวิญญาณ หรือ ไม่สนใจ หรือรับเพียงค่าตามที่พวกเขามองฉัน มันดูเหมือนพวกเขาแต่ละมีการประเมินตนเองปู่ของฉันพูดขึ้น『Do พวกคุณมีข้อร้องเรียนเสียงกับหลานของฉัน 』ให้กลับคำตอบถูกคนที่สไตล์ความดิบหลักสูตร 『Of ทำอย่างไร มีอะไรกับกะเทยขี้โรคนี้ มีวิธีในนรก ของฉัน bloodline จะผลิตคนเป็นวัยรุ่น wimpy นี้! 』"B-bloodline ?"ฉันไม่เข้าใจสถานการณ์ และ ตั้งแต่คุณปู่ของฉันไม่สามารถนี่ นี้เป็นความฝัน ขณะที่ผมคิดว่า อื่นให้ออกเสียงของตน『No ไม่ดีเช่นนี้ และ รอ สำคัญ มีบางสิ่งที่อยากจะถาม อืมม ~ Lyle ไม่มัน ผมของคุณปู่ทวด』“… เอ๊ะ"ชายผม และ มองป่าเล็กน้อยที่สีแดงมีลักษณะเรียบร้อย แต่เสื้อผ้าของเขาถูกสวมใส่ลงเล็กน้อยผมจำได้การถ่ายภาพบุคคลภายในบ้านของตัวเอง รูปภาพเหล่านั้นของแต่ละรุ่นก่อนหน้านี้ของหัวหน้าครอบครัวถูกติดอยู่ค่ารอบในแมเนอร์ ของพวกเขาให้ปิดค่อนข้างให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นของพวกเขาคนหงุดหงิดพูดขึ้น『You อย่างช้าในการดูดซึม Li ~ sten ~ นี่ ~ เราอยู่ยอ ' บรรพบุรุษ goddamn ! 』นั่งถัดจากเขา คนในฮันเตอร์พบเสื้อผ้า mumbled นุ่มนวล『You อาจต้องยอมรับมัน แต่นี้เป็นขุนนางต่างจังหวัด ผู้ก่อตั้งบ้าน Walt อา คุณไม่ต้องเคารพเขาหรืออะไรนี้』“… Wha "ฉันจะพนันว่า ในขณะนี้ทำค่อนข้างหน้าน่าสงสารขณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「มันไม่ดีเด็กนี้ ... เขาไม่ได้แจ้งให้ทราบว่าที่ทุกคน. 」
「ผมไม่คิดว่ามีมากเกินไปของปัญหาแม้ว่า. 」ผมมั่นใจกังวล Novem ว่าไม่มีอะไรที่เป็น wrongas ฉันรอสำหรับผมที่จะเป็น ล้างและใส่เสื้อผ้าของฉันหลังจาก. ผมอยากจะเปลี่ยนพวกเขา แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนอะไร แต่ชั้นของฉัน. "แล้วฉันจะใช้มันต่อไปไม่เป็นไร? อืมม ... " เธอดูเหมือนจะต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง. " Y-ใช่ ฉันจะออกแล้ว ฉันแค่นอกประตูหากคุณต้องการฉัน (ทำไมฉันจะต้องได้รับการออก?) " " ผมขอโทษอย่างสุดซึ้ง. " บอกว่าผมออกจากห้องและพบว่าเก้าอี้ในทางเดิน ขณะที่ผมนั่งอยู่บนไม้โบราณฉันไม่ได้ยินใครพูดกับผม. "คือจริงๆมันหลอนหรือไม่? และรอวันนี้แล้ว ... " ขณะที่ผมกำลังนั่งเปลือกตาฉันเริ่มที่จะรู้สึกหนัก เช่นนั้นผมหลับตา บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของฉันได้รับการทำความสะอาดผมรู้สึกโล่งใจ. - - - 「! ปลุก 'ya ไอ้」. ฉันได้ยินเสียงโกรธและเมื่อผมลืมตาผมอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกันกว่าก่อน"เอ๊ะ W ... อะไร? " มีอะไรมากกว่าที่มีคนรอบ ๆ ตัวผม ขนาดใหญ่ตารางวงกลมขยายก่อนที่ฉันเจ็ดและบุคคลอื่น ๆ กำลังนั่งอยู่รอบ ๆ ... แต่ละของพวกเขาจัดรูปร่างที่แตกต่างและพวกเขาก็ใบหน้าทั้งหมดที่ฉันมีความทรงจำของบางอย่าง ฉันไม่เห็นพวกเขาอยู่ที่ไหน ขณะที่ผมคิดว่าผมสังเกตเห็นชายคนหนึ่งสวมสกินสัตว์เป็นเสื้อกั๊ก. แขนของเขาหนาเช่นบันทึกและผมของเขาเป็นรุงรัง รอบ ๆ ตัวเขาเป็นคนที่ดูเหมือนจะมีการศึกษาที่ดีขึ้น ทั้งหมดของพวกเขาตั้งแต่วัยยี่สิบปลายของพวกเขาที่จะสามสิบต้นในลักษณะ. ผมหันความสนใจของฉันกับคนชนเผ่าป่าเถื่อนเหมือนก่อนที่ฉัน. "อืม? มันอาจจะเป็นเสียงที่เป็น ... " 「ที่เหมาะสมนั่นคือเรา. ' ในหมู่พวกเขามีชายคนหนึ่งผมมีความทรงจำที่ชัดเจนของ ซึ่งแตกต่างจากในหน่วยความจำของฉันเขายังเป็นเด็ก อย่างไรก็ตามบรรยากาศที่เขาไม่เคยเปลี่ยน. 「ไลล์! 」"ใช่มั้ย? G-ปู่! " นั่นเป็นรูปแบบ youthened ของคุณปู่ของฉัน กระดูกสันหลังของเขาคือตรงและร่างกายของเขาได้มากขึ้นกว่า บริษัท ที่ผมจำได้. 「คุณได้เติบโตใหญ่นี้ ... ฉันมีความสุขสำหรับคุณ Lyle. ' บรรยากาศของเขาก็ยังคงที่ของปู่ย่าตายายเป็นมิตร บุคคลอื่น ๆ เรียงรายขึ้นดูเหมือนไม่พอใจหรือไม่สนใจหรือเพียงแค่ระอา. ขณะที่พวกเขามองมาที่ฉันมันดูเหมือนว่าพวกเขาแต่ละคนก็มีการประเมินผลของตัวเอง. คุณปู่ของฉันพูดขึ้น. 「คุณผู้ชายมีการร้องเรียนใด ๆ กับเสียงกับหลานชายของฉัน !? 」หนึ่งที่จะกลับคำตอบเป็นคนที่โหดสไตล์. 「แน่นอนฉันทำ! มีอะไรกับกะเทยอ่อนแอนี้ !? มีวิธีในนรกสายเลือดของฉันจะผลิตคนอย่าง Wimpy เช่นนี้ไม่ได้! 」"B-สายเลือด !?" ฉันไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ และตั้งแต่คุณปู่ของฉันอยู่ที่นี่ไม่สามารถนี้เป็นความฝัน? ขณะที่ผมคิดว่ามีความแตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่งให้ออกเสียงของพวกเขา. 「ไม่มีไม่ได้ดีเช่นนี้หรือไม่ และรอที่สำคัญกว่านั้นมีบางอย่างที่ผมอยากจะถาม อืม ~ ไลล์ก็คือ? ฉันทวดของคุณ. ' " ... ใช่มั้ย?" มีผมสีแดงเล็กน้อยและคนป่าที่ดูมีลักษณะเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่เสื้อผ้าของเขาได้สวมใส่ลงเล็กน้อย. ผมจำได้ถ่ายภาพบุคคลที่อยู่ภายในบ้านของตัวเอง ภาพของแต่ละรุ่นก่อนหน้าของหัวหน้าครอบครัวผู้ที่ติดอยู่รอบ ๆ คฤหาสน์ กี่ของพวกเขาให้ออกค่อนข้างประทับใจที่แตกต่างกัน แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นที่ชวนให้นึกถึงพวกเขา. อำมหิตหงุดหงิดพูดขึ้น. 「คุณแน่ใจว่าจะช้าในการดูดซึม! หลี่สเตน ~ ~ ~ ที่นี่ เรา Yo 'บรรพบุรุษ goddamn! 」นั่งถัดจากเขาคนในเสื้อผ้าล่าฟีเจอร์พึมพำเบา ๆ . 「คุณอาจไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน แต่คนนี้เป็นขุนนางจังหวัดผู้ก่อตั้งวอลต์เฮ้าส์ ah, คุณไม่ได้จริงๆต้องเคารพเขาหรืออะไร. ' " ... อะ?" ฉันจะเดิมพันที่ฉันกำลังทำค่อนข้างใบหน้าที่น่าสงสารในขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

『มันไม่ดีนะ . . . . . . . เขาไม่ได้สังเกตเลย 』『ฉันไม่คิดว่ามันมีมากเกินไปของปัญหา แม้ว่า 』ผมเห็นว่าเป็นโนเว็มกังวลว่าไม่มีอะไร wrongas ผมรอผมจะล้างและใส่หลังฉันต้องการเปลี่ยนมัน แต่ผมก็ไม่สามารถจะเปลี่ยนอะไร แต่ชุดชั้นในของฉัน" แล้วผมจะใช้มันต่อไปนะ อืม . . . . . . . "ดูเหมือนเธอต้องการจะพูดบางอย่าง" ครับ งั้นผมไปก่อนนะ ฉันอยู่ข้างนอกประตู ถ้านายต้องการฉัน ( ทำไมฉันต้องออกไปด้วยเหรอ ? ) "" ผมต้องขอโทษ "บอกว่าฉันออกไปจากห้อง และพบเก้าอี้ในทางเดิน ขณะที่ผมนั่งอยู่บนเอี๊ยดไม้ ผมไม่ได้ยินใครพูดกับฉัน" คือจริงๆมันเป็นภาพลวงตา ? รอ แล้ววันนี้ . . . . . . . "ขณะที่ผมนั่งอยู่ เปลือกตาของฉันเริ่มรู้สึกหนัก เหมือนที่ฉันหลับตา บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของฉันได้ถูกทำความสะอาด ฉันรู้สึกโล่งใจจำกัดจำกัดจำกัด『ตื่นไงวะ ! ! ! ! ! ! 』ฉันได้ยินเสียงโกรธ และเมื่อผมลืมตาขึ้น ผมอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกว่าก่อน" เอ๋ . . . อะไรนะ ? "มากขึ้นอะไร , ไม่มีผู้คนรอบตัวฉัน ขนาดใหญ่ กลมตารางขยายก่อนที่ฉันและเจ็ดบุคคลอื่น ๆกำลังนั่งรอบ ๆมัน . . . . . . .แต่ละของพวกเขาที่จัดขึ้นมีรูปร่างที่แตกต่างกัน และพวกเขาทั้งหมดมีใบหน้าที่ผมมีความทรงจำ . ผมเห็นพวกเขาที่ไหน ? ฉันคิดว่า ฉันสังเกตเห็นผู้ชายที่ใส่สัตว์สกินเป็นเสื้อกั๊กแขนหนาเหมือนท่อนซุง และผมของเขากระเซอะกระเซิง รอบ ๆ เขาเป็นผู้ชายที่ดูเหมือนจะดีขึ้นบ้างไหมครับ . ทั้งหมดของพวกเขา ตั้งแต่ยี่สิบปลายของพวกเขา thirties ต้นในลักษณะที่ปรากฏผมหันความสนใจของฉันไปที่คนป่าชนเผ่าที่เหมือนมนุษย์เลย" หืม ? มันอาจเป็นเสียงที่ . . . . . . . "『ถูกต้อง นั่นคือเรา 』ในหมู่พวกเขา มีชายคนหนึ่งได้ชัดเจนจำ . ซึ่งแตกต่างจากในความทรงจำ เขายังเด็กมาก อย่างไรก็ตาม บรรยากาศที่เขายังไม่เปลี่ยน『ไลล์ ! 』" เอ๋ ? g-grandfather ! "มันเป็น youthened รูปแบบของปู่ของฉัน กระดูกสันหลังเป็นเส้นตรง และร่างกายของเขาเป็น บริษัท มากขึ้นกว่าที่ผมจำได้『โตใหญ่ . . . . . . . ฉันมีความสุข 』 Lyleบรรยากาศการต้อนรับของเขายังคงที่ของปู่ย่าตายาย บุคคลอื่น ๆที่ขึ้นเรียงรายดูไม่พอใจ หรือ ไม่สนใจ หรือไม่ก็ เอือมระอาพวกเขามองฉัน มันดูเหมือนพวกเขาแต่ละมีการประเมินตนเองคุณปู่พูดขึ้น『พวกคุณมีปัญหาเสียงกับหลานของฉัน ? 』หนึ่งกลับมา คำตอบคือ ซาเวจ สไตล์ผู้ชาย『แน่นอน ! มีอะไรกับกะเทยที่อ่อนแอนี้ ? ไม่มีทาง สายเลือดของฉันจะผลิตมนุษย์มันเป็นอย่างนี้ 』" b-bloodline ! ? "ฉันไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ ตั้งแต่คุณปู่อยู่ที่นี่ นี่เป็นความฝัน ? ฉันคิดว่านั่นเป็นหนึ่งที่แตกต่างกันออกไป เสียงของพวกเขา『ไม่ ไม่ดีอย่างนี้ รอ ที่สำคัญ มีบางอย่างที่ฉันอยากจะถาม อืม ~ ไลน์ ครับ ผมเป็นปู่ที่ดีของคุณ 』" . . . . . . . เอ๊ะ ? "ส่วนที่มีขนสีแดง และป่าเล็กน้อยมองผู้ชายมีลักษณะเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่เสื้อผ้าของเขาเล็กน้อยใส่ลงผมนึกถึงภาพวาดภายในบ้านของฉันเอง ที่รูปแต่ละรุ่นก่อนหน้าของหัวหน้าครอบครัวติดอยู่รอบๆคฤหาสน์ ไม่กี่ของพวกเขาให้ปิดทีเดียว ความประทับใจที่แตกต่างกัน แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นภาพอดีตของพวกเขาคนป่าเลยพูดออกมา『แน่ใจในการดูดซึมช้า ! หลี่ฟัง ~ ~ มา ~ เราโย " โคตรบรรพบุรุษ 』นั่งข้างๆเขา ชายนักล่ารูปแบบเสื้อผ้าเบาๆ พึมพำ .『คุณอาจไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน แต่อันนี้เป็นขุนนางจังหวัด , ผู้ก่อตั้งของบ้านวอลท์ อ่า , คุณไม่ได้จริงๆต้องเคารพเขา หรืออะไร 』" . . . . . . . อะไร ? "ฉันพนันได้เลยว่าตอนนี้ผมกำลังทำหน้าน่าสงสารมากตอนนี้