Phonological awareness and phonemic

Phonological awareness and phonemic awareness: what's the difference?

Phonological awareness refers to a global awareness of the sound structures of speech and the ability to manipulate those structures. Phonological awareness is an umbrella term that encompasses both basic levels of awareness of speech sounds, such as rhyming, alliteration, the number of words in a sentence, and the syllables within words, as well as more advanced levels of awareness such as onset-rime awareness and full phonemic awareness.

Phonemic awareness is the most advanced level of phonological awareness. It refers to a person’s awareness of the individual phonemes, the smallest units of sound, in spoken words, and the ability to manipulate those sounds.

Phonological awareness (PA) involves a continuum of skills that develop over time and that are crucial for reading and spelling success, because they are central to learning to decode and spell printed words. Phonological awareness is especially important at the earliest stages of reading development, in pre-school, kindergarten, and Grade 1 for typical readers.

Explicit teaching of phonological awareness in these early years can eliminate future reading problems for many students. However, struggling decoders of any age can work on phonological awareness, especially if they evidence problems in blending or segmenting phonemes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัทศาสตร์ให้ความรู้และรับรู้โครงสร้างประโยค: ต่างกันรับรู้โครงสร้างประโยคหมายถึงทั่วโลกตระหนักถึงโครงสร้างเสียงของคำพูดและความสามารถในการจัดการโครงสร้างเหล่านั้น รับรู้โครงสร้างประโยคเป็นระยะร่มที่ครอบคลุมทั้งระดับพื้นฐานของการรับรู้ของเสียงคำพูด เช่นคล้องจอง alliteration จำนวนคำในประโยค และพยางค์ภายในคำ รวมทั้งเพิ่มเติมระดับสูงรับรู้เช่นรู้โจมตีปีศาจหิมะและสัทศาสตร์ให้เต็มความรู้สัทศาสตร์ให้ความรู้เป็นระดับสูงสุดของการรับรู้โครงสร้างประโยค มันหมายถึงการรับรู้ของบุคคล phonemes แต่ละ เสียง คำพูด หน่วยที่เล็กที่สุด และความสามารถในการจัดการกับเสียงเหล่านั้นการรับรู้โครงสร้างประโยค (PA) เกี่ยวข้องกับการต่อเนื่องของทักษะที่พัฒนาตลอดเวลา และที่สำคัญสำหรับการอ่านและการสะกดความสำเร็จ เพราะพวกเขาเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ที่จะถอดรหัส และสะกดคำพิมพ์ รับรู้โครงสร้างประโยคสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งระยะแรกของการอ่านพัฒนา ก่อนวัยเรียน โรงเรียนอนุบาล และระดับ 1 สำหรับผู้อ่านทั่วไปการเรียนการสอนที่ชัดเจนของการรับรู้โครงสร้างประโยคในช่วงปีเหล่านี้สามารถขจัดปัญหาในอนาคตอ่านสำหรับนักเรียนจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ตัวถอดรหัสดิ้นรนทุกอายุสามารถทำงานบนการรับรู้โครงสร้างประโยค โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาหลักฐานปัญหาในการผสม หรือแบ่งกลุ่ม phonemes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้เสียงและการรับรู้สัทศาสตร์: อะไรแตกต่างกันคือ

การรับรู้เสียงหมายถึงการรับรู้โลกของโครงสร้างเสียงในการพูดและความสามารถในการจัดการโครงสร้างเหล่านั้น การรับรู้เสียงเป็นคำที่ร่มที่ครอบคลุมทั้งในระดับพื้นฐานของการรับรู้ของเสียงคำพูดเช่นบทกวีสัมผัสอักษรจำนวนของคำในประโยคและพยางค์ภายในคำเช่นเดียวกับระดับที่สูงขึ้นของการรับรู้เช่นการโจมตี-จังหวะ การรับรู้และความตระหนักสัทศาสตร์เต็มรูปแบบ.

การรับรู้สัทศาสตร์เป็นระดับที่สูงที่สุดของการรับรู้เสียง มันหมายถึงการรับรู้ของบุคคลของหน่วยเสียงแต่ละหน่วยที่เล็กที่สุดของเสียงในคำพูดและความสามารถในการจัดการกับเสียงเหล่านั้น.

การรับรู้เสียง (PA) ที่เกี่ยวข้องกับความต่อเนื่องของทักษะที่พัฒนาในช่วงเวลาและที่มีความสำคัญสำหรับการอ่านและ สะกดความสำเร็จเพราะพวกเขาเป็นศูนย์กลางในการเรียนรู้ที่จะถอดรหัสและการสะกดคำที่พิมพ์ การรับรู้เสียงเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงแรกของการพัฒนาการอ่านในโรงเรียนอนุบาลโรงเรียนอนุบาลและชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 สำหรับผู้อ่านทั่วไป.

การเรียนการสอนที่ชัดเจนของการรับรู้เสียงในช่วงต้นปีเหล่านี้สามารถขจัดปัญหาการอ่านในอนาคตสำหรับนักเรียนจำนวนมาก อย่างไรก็ตามถอดรหัสดิ้นรนในวัยใดสามารถทำงานในการรับรู้เสียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขามีหลักฐานปัญหาในการผสมหรือการแบ่งกลุ่มหน่วยเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบระบบเสียงและการรับรู้ : อะไรคือความแตกต่าง ?ระบบเสียงความตระหนัก หมายถึง ความตระหนักของโลกของโครงสร้างเสียงของการพูดและความสามารถในการจัดการโครงสร้างเหล่านั้น ใช้ความรู้เป็นคำที่ร่มที่ครอบคลุมทั้งพื้นฐานระดับของความตระหนักของการพูดเสียง เช่น สัมผัส ใช้ จำนวนของคำ ประโยค และพยางค์ในคำ ตลอดจนขั้นสูงระดับของความตระหนัก เช่น ความตระหนัก ไรม์และการโจมตีเต็มรูปแบบเปรียบเทียบความตระหนักเปรียบเทียบความตระหนักคือ ระดับสูงที่สุดของระบบเสียงความตระหนัก หมายถึง ความตระหนักของแต่ละหน่วยเสียงของคน , หน่วยเล็กที่สุดของเสียงในคำที่เราพูด และความสามารถที่จะจัดการกับเสียงเหล่านั้นระบบเสียงความตระหนัก ( PA ) ที่เกี่ยวข้องกับความต่อเนื่องของทักษะที่พัฒนาตลอดเวลา และที่สำคัญสำหรับการอ่านและการสะกดความสำเร็จเพราะพวกเขามีศูนย์กลางการเรียนรู้เพื่อถอดรหัสและสะกดคำพิมพ์ ใช้ความรู้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขั้นตอนแรกของการพัฒนาการอ่านในปฐมวัย ชั้นอนุบาล และชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 สำหรับผู้อ่านทั่วไปการสอนที่ชัดเจนเกี่ยวกับระบบเสียงความตระหนักในช่วงต้นปีเหล่านี้สามารถขจัดปัญหาการอ่านในอนาคตสำหรับนักเรียนมากมาย อย่างไรก็ตาม พยายามถอดรหัสของอายุใด ๆสามารถทํางานในทางความรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีหลักฐานปัญหาในการแบ่งส่วนหน่วยเสียงหรือ .