Truth is most often used to mean be

Truth is most often used to mean being in accord with fact or reality,[1] or fidelity to an original or to a standard or ideal.[1]

The commonly understood opposite of truth is falsehood, which, correspondingly, can also take on a logical, factual, or ethical meaning. The concept of truth is discussed and debated in several contexts, including philosophy and religion. Many human activities depend upon the concept, where its nature as a concept is assumed rather than being a subject of discussion; these include most (but not all) of the sciences, law, and everyday life.

Various theories and views of truth continue to be debated among scholars, philosophers, and theologians.[2] Language and words are a means by which humans convey information to one another and the method used to determine what is a "truth" is termed a criterion of truth. There are differing claims on such questions as what constitutes truth: what things are truthbearers capable of being true or false; how to define and identify truth; the roles that faith-based and empirically based knowledge play; and whether truth is subjective or objective, relative or absolute.

"Mathematics", which comes from the Greek μάθημα (máthēma, that which is learned), is essentially about how we can make true statements in abstract systems, build bodies of knowledge (true belief) in them and thus truth is a central concern, examined concept, in it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงมักใช้เพื่อหมายถึง การสอดคล้องกับข้อเท็จจริงหรือความเป็นจริง, [1] หรือความจงรักภักดีกับต้นฉบับ หรือมาตรฐานหรือเหมาะ [1]ที่เข้าใจตรงกันข้ามกับความจริงคือ falsehood ที่ จำนวน สามารถใช้ในตรรกศาสตร์ จริง หรือความหมายจริยธรรมทั่วไป แนวคิดของความจริงกล่าวถึง และยังคงบริบทหลาย รวมทั้งปรัชญาและศาสนา กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์มากขึ้นแนวคิด ที่สันนิษฐานของธรรมชาติเป็นแนวคิดแทนที่เป็นหัวข้อของการสนทนา รวมถึงที่สุด (แต่ไม่ทั้งหมด) ของวิทยาศาสตร์ กฎหมาย และชีวิตประจำวันทฤษฎีและมุมมองของความจริงต่าง ๆ ต่อไปจะยังคงนักวิชาการ ปรัชญา และนักศาสนศาสตร์ [2] ภาษาและคำหมายถึงการที่มนุษย์ถ่ายทอดข้อมูลอื่น และวิธีการที่ใช้ในการกำหนด "ความจริง" คืออะไรเรียกว่าเกณฑ์ของความจริง มีการเรียกร้องที่แตกต่างกันในคำถามดังกล่าวเป็นสิ่งที่ก่อความจริง: สิ่งใดสามารถเป็นจริง หรือ เท็จ truthbearers วิธีการกำหนด และระบุความจริง บทบาทที่ความเชื่อพื้นฐานและความรู้ตาม empirically เล่น และความจริงเป็นตามอัตวิสัย หรือวัตถุประสงค์ ญาติ หรือสัมบูรณ์"คณิตศาสตร์" ซึ่งมาจากกรีกμάθημα (máthēma ที่ซึ่งเป็นการเรียนรู้), คือเป็นเกี่ยวกับเราจะทำให้งบจริงในระบบนามธรรม สร้างเนื้อหาความรู้ (ความจริง) ได้ และดังนั้น ความจริงเป็นกลางเกี่ยวข้อง แนวคิดที่กล่าวถึง ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงเป็นส่วนใหญ่มักจะใช้ในความหมายอยู่ในสอดคล้องกับความเป็นจริงหรือความจริง [1] หรือจงรักภักดีต่อเดิมหรือมาตรฐานหรือเหมาะ. [1] เข้าใจกันทั่วไปตรงข้ามของความจริงก็คือความเท็จที่คล้าย ๆ กันนอกจากนี้ยังสามารถใช้เวลาในการ ตรรกะจริงหรือความหมายทางจริยธรรม แนวคิดของความเป็นจริงที่มีการอภิปรายในหลายบริบทรวมทั้งปรัชญาและศาสนา กิจกรรมของมนุษย์จำนวนมากขึ้นอยู่กับแนวความคิดที่ธรรมชาติของมันเป็นแนวคิดจะสันนิษฐานแทนที่จะเป็นเรื่องของการสนทนานั้น เหล่านี้รวมถึงส่วนใหญ่ (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ของวิทยาศาสตร์กฎหมายและชีวิตประจำวัน. ทฤษฎีต่าง ๆ และมุมมองของความเป็นจริงยังคงมีการถกเถียงกันในหมู่นักวิชาการนักปรัชญาและนักศาสนศาสตร์. [2] ภาษาและคำพูดที่เป็นวิธีการที่มนุษย์นำเสนอข้อมูล กับอีกคนหนึ่งและวิธีการที่ใช้ในการตรวจสอบสิ่งที่เป็น "ความจริง" ที่เรียกว่าเกณฑ์ของความจริง มีการเรียกร้องที่แตกต่างกันตามคำถามดังกล่าวเป็นสิ่งที่ถือว่าเป็นความจริงสิ่งที่เป็นสิ่งที่ truthbearers สามารถเป็นจริงหรือเท็จ วิธีการกำหนดและระบุความจริง บทบาทที่ตามความเชื่อและเล่นตามสังเกตุความรู้ และไม่ว่าจะเป็นความจริงที่เป็นอัตนัยหรือวัตถุประสงค์ญาติหรือแน่นอน. "คณิตศาสตร์" ซึ่งมาจากμάθημαภาษากรีก (máthēmaที่ซึ่งมีการเรียนรู้) เป็นหลักเกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถทำให้งบจริงในระบบนามธรรมสร้างองค์ความรู้ (จริง ความเชื่อ) ในพวกเขาและความจริงจึงเป็นปัญหาสำคัญแนวคิดการตรวจสอบในนั้น