“An Occurrence at Owl Creek Bridge”

“An Occurrence at Owl Creek Bridge” is divided into three sections. In section I, Peyton Farquhar is standing on a railroad bridge, twenty feet above the water. His wrists are bound behind his back, and around his neck is a noose that is tied to a beam overhead. He is positioned on loose planks that have been laid over the crossties of the train tracks to create a makeshift platform. Two soldiers from the Northern army, a sergeant, and a captain immediately surround him, awaiting the execution. Beyond them, armed sentinels stand at attention. The bridge is bordered on one side by forest and, across the stream, open ground that gives way to a small hillock on which a small fort has been erected. A motionless company of infantrymen, led by their lieutenant, stands assembled before the fort. As the two soldiers finalize the preparations, they step back and remove the individual planks on which they had been standing. The sergeant salutes the captain then positions himself on the opposite end of the board supporting Farquhar, as the captain, like the soldiers, steps off and away from the crossties.


Awaiting the captain’s signal, the sergeant is about to likewise step away, sending Farquhar to dangle from the bridge’s edge. Farquhar stares into the swirling water below. He watches a piece of driftwood being carried downstream and notes how sluggish the stream seems to be. He shuts his eyes to push away the distractions of his present situation and focus more intently on thoughts of his wife and children. He suddenly hears a sharp, metallic ringing, which sounds both distant and close by. The sound turns out to be the ticking of his watch. Opening his eyes and peering again into the water, Farquhar imagines freeing his hands, removing the noose, and plunging into the stream, swimming to freedom and his home, safely located outside enemy lines. These thoughts have barely registered in Farquhar’s mind when the captain nods to the sergeant and the sergeant steps away from the board.

In section II, we learn that Farquhar was a successful planter, ardently devoted to the Southern cause. Unable to join the Confederate army, he yearned to help the South’s war effort in some significant way. One evening in the past, Farquhar and his wife were sitting on the edge of their property when a gray-clad soldier rode up, seeking a drink of water. The soldier appeared to be from the Confederate army. While his wife was fetching the water, Farquhar asked for news of the front and was informed that Northern forces had repaired the railroads in anticipation of launching another advance, having already reached the Owl Creek bridge. Any civilian caught interfering with the North’s efforts in the area, the soldier went on to reveal, would be hanged. Farquhar asked how a civilian could attempt some form of sabotage. The soldier told him that one could easily set fire to the driftwood that had piled up near the bridge after the past winter’s flood. The man, who was actually a Northern scout in disguise, finished his drink and rode off, only to pass by an hour later heading in the opposite direction.

Section III brings us back to the present, at the hanging. Farquhar loses consciousness as he plummets down from the side of the bridge. He is awakened by currents of pain running through his body. A loud splash wakes him up even more abruptly, and he realizes that the noose has broken—sending him falling into the stream below. Farquhar sees a light flicker and fade before it strengthens and brightens as he rises, with some trepidation, to the surface. He is afraid he will be shot by Northern soldiers as soon as he is spotted in the water. Freeing his bound hands, then lifting the noose from his neck, he fights extreme pain to break through the surface and take a large gasp of air, which he exhales with a shriek. Farquhar looks back to see his executioners standing on the bridge, in silhouette against the sky. One of the sentinels fires his rifle at him twice. Farquhar can see the gray eye of the marksman through the gun’s sights.

Farquhar then hears the lieutenant instructing his men to fire, so he dives down to avoid the shots. He quickly removes a piece of metal that sticks in his neck. Farquhar comes back up for air as the soldiers reload, and the sentinels fire again from the bridge. Swimming with the current, Farquhar realizes that a barrage of gunfire is about to come his way. A cannonball lands two yards away, sending a sheet of spray crashing over him. The deflected shot goes smashing into the trees beyond. Farquhar believes they will next fire a spray of grapeshot from the cannon, instead of a single ball, and he will have to anticipate the firing. Suddenly he is spun into a disorienting whirl, then ejected from the river onto a gravelly bank out of sight and range of his would-be executioners and their gunfire.

He weeps with joy and marvels at the landscape, having no desire to put any more distance between him and his pursu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"การเกิดขึ้นที่สะพานคลองนกฮูก" แบ่งออกเป็นสามส่วน ในส่วน ประปา Farquhar จะยืนอยู่บนสะพานรถไฟ ยี่สิบฟุตเหนือน้ำ ข้อมือของเขาถูกผูกไว้ที่หลังของเขา และรอบคอของเขาเป็นห่วงที่เชื่อมโยงกับค่าใช้จ่ายในการคาน เขาอยู่บนไม้กระดานที่หลวมที่มีการวางเหนือ crossties ของรางรถไฟการสร้างลตฟอร์ ทันทีที่ทหารสองนายจากกองทัพภาคเหนือ การจ่า และกัปตันทีมล้อมรอบเขา รอการดำเนินการ นอกจากพวกเขา อาวุธ sentinels เด่นให้ความสนใจ สะพานอยู่ติดกับด้านหนึ่งป่า และ กระแส โล่งที่ช่วยให้หน้ามีขนาดเล็กซึ่งได้สร้างป้อมปราการขนาดเล็ก บริษัทนิ่งของทหารราบ นำ โดยโทของพวกเขา ยืนประกอบก่อนป้อม เป็นทหารสองเสร็จสิ้นการเตรียมการ พวกเขาย้อนกลับไป และเอาไม้กระดานแต่ละที่ซึ่งพวกเขาได้รับการยืน Salutes จ่ากัปตันแล้วตำแหน่งตัวเองบนด้านตรงข้ามของคณะสนับสนุน Farquhar เป็นกัปตัน เช่นทหาร ขั้นตอนการปิด และอยู่ห่าง จาก crosstiesรอสัญญาณของกัปตัน จ่าจะเกี่ยวกับทำนองเดียวกันขั้นตอน ส่ง Farquhar เพื่อห้อยจากขอบของสะพาน Farquhar จ้องน้ำหมุนด้านล่าง เขานาฬิกาชิ้นส่วนของ driftwood การดำเนินล่อง และบันทึกกระแสซบเซาวิธีที่ดูเหมือนจะ เขาปิดตาของเขาผลักไสการรบกวนของสถานการณ์ปัจจุบันและโฟกัสของเขาอย่างตั้งใจมากขึ้นในความคิดของภรรยาและลูก ๆ ของเขา เขาก็ได้ยินคมชัด โลหะเสียง ซึ่งเสียงทั้งไกล และใกล้ เสียงจะออกมาเป็นผ้าหุ้มที่นอนของนาฬิกาของเขา เปิดตาของเขา และหรี่ตามองอีกครั้งในน้ำ Farquhar จินตนาการ-พ้นมือของเขา เอาห่วง และทิ่มเข้าไปในกระแส ว่ายน้ำอิสระและบ้านของเขา อย่างปลอดภัยอยู่ศัตรูภายนอก ความคิดเหล่านี้แทบไม่ลงทะเบียนในใจของ Farquhar เมื่อกัปตัน nods จ่าและจ่าจากคณะกรรมการIn section II, we learn that Farquhar was a successful planter, ardently devoted to the Southern cause. Unable to join the Confederate army, he yearned to help the South’s war effort in some significant way. One evening in the past, Farquhar and his wife were sitting on the edge of their property when a gray-clad soldier rode up, seeking a drink of water. The soldier appeared to be from the Confederate army. While his wife was fetching the water, Farquhar asked for news of the front and was informed that Northern forces had repaired the railroads in anticipation of launching another advance, having already reached the Owl Creek bridge. Any civilian caught interfering with the North’s efforts in the area, the soldier went on to reveal, would be hanged. Farquhar asked how a civilian could attempt some form of sabotage. The soldier told him that one could easily set fire to the driftwood that had piled up near the bridge after the past winter’s flood. The man, who was actually a Northern scout in disguise, finished his drink and rode off, only to pass by an hour later heading in the opposite direction.Section III brings us back to the present, at the hanging. Farquhar loses consciousness as he plummets down from the side of the bridge. He is awakened by currents of pain running through his body. A loud splash wakes him up even more abruptly, and he realizes that the noose has broken—sending him falling into the stream below. Farquhar sees a light flicker and fade before it strengthens and brightens as he rises, with some trepidation, to the surface. He is afraid he will be shot by Northern soldiers as soon as he is spotted in the water. Freeing his bound hands, then lifting the noose from his neck, he fights extreme pain to break through the surface and take a large gasp of air, which he exhales with a shriek. Farquhar looks back to see his executioners standing on the bridge, in silhouette against the sky. One of the sentinels fires his rifle at him twice. Farquhar can see the gray eye of the marksman through the gun’s sights.
Farquhar then hears the lieutenant instructing his men to fire, so he dives down to avoid the shots. He quickly removes a piece of metal that sticks in his neck. Farquhar comes back up for air as the soldiers reload, and the sentinels fire again from the bridge. Swimming with the current, Farquhar realizes that a barrage of gunfire is about to come his way. A cannonball lands two yards away, sending a sheet of spray crashing over him. The deflected shot goes smashing into the trees beyond. Farquhar believes they will next fire a spray of grapeshot from the cannon, instead of a single ball, and he will have to anticipate the firing. Suddenly he is spun into a disorienting whirl, then ejected from the river onto a gravelly bank out of sight and range of his would-be executioners and their gunfire.

He weeps with joy and marvels at the landscape, having no desire to put any more distance between him and his pursu

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เกิดขึ้นที่สะพานห้วยนกฮูก" แบ่งออกเป็นสามส่วน ในส่วนฉันเพย์ตันคูฮาร์ยืนอยู่บนสะพานรถไฟยี่สิบฟุตเหนือน้ำ ข้อมือของเขาถูกผูกไว้ด้านหลังของเขาและรอบคอของเขาเป็นห่วงว่าจะเชื่อมโยงกับค่าใช้จ่ายคาน เขาเป็นที่วางอยู่บนแผ่นหลวมที่ได้รับการวางไว้มากกว่า crossties ของรางรถไฟเพื่อสร้างแพลตฟอร์มชั่วคราว ทหารจากกองทัพภาคเหนือจ่าและกัปตันสองทันทีล้อมรอบเขารอการดำเนินการ นอกเหนือจากพวกเขายามติดอาวุธยืนอยู่ที่ความสนใจ สะพานเป็นชายแดนทางด้านใดด้านหนึ่งด้วยป่าและข้ามลำธารเปิดพื้นดินที่ให้วิธีการเนินเล็ก ๆ ที่ป้อมขนาดเล็กได้รับการสร้างขึ้น บริษัท นิ่งของทหารราบนำโดยรองผู้ว่าการของพวกเขายืนรวมตัวกันก่อนที่ป้อม ในฐานะที่เป็นทหารสองคนจบการเตรียมการที่พวกเขาย้อนกลับไปและเอาไม้กระดานของแต่ละบุคคลที่พวกเขาได้รับการยืน จ่าคารวะกัปตันแล้วตำแหน่งตัวเองในอีกฟากหนึ่งของคณะกรรมการสนับสนุนคูฮาร์เป็นกัปตันเช่นทหารตามขั้นตอนที่ออกและอยู่ห่างจาก crossties ได้.


รอสัญญาณกัปตันจ่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเช่นเดียวกันก้าวออกไปส่งคูฮาร์ จะห้อยจากขอบสะพาน คูฮาร์จ้องมองลงไปในน้ำหมุนด้านล่าง เขามองชิ้นส่วนของเศษไม้ที่ลอยถูกดำเนินการต่อเนื่องและตั้งข้อสังเกตว่ากระแสซบเซาน่าจะเป็น เขาปิดตาของเขาที่จะผลักดันออกไปรบกวนจากสถานการณ์ในปัจจุบันของเขาและมุ่งเน้นตั้งใจในความคิดของภรรยาและลูกของเขา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คมชัดเสียงโลหะซึ่งเสียงทั้งที่ห่างไกลและใกล้เคียง เสียงจะออกมาเป็นฟ้องของนาฬิกาของเขา เปิดตาของเขาและหันอีกครั้งลงไปในน้ำ, คูฮานึกพ้นมือของเขาเอาบ่วงและพรวดพราดเข้าไปในกระแสที่ว่ายน้ำไปสู่อิสรภาพและบ้านของเขาที่ตั้งอยู่นอกเส้นศัตรูได้อย่างปลอดภัย ความคิดเหล่านี้แทบจะไม่ได้ลงทะเบียนในใจคูฮาเมื่อกัปตันพยักหน้าจ่าและจ่าก้าวออกไปจากคณะกรรมการ.

ในส่วนที่สองเราได้เรียนรู้ว่าคูฮาร์เป็นชาวไร่ที่ประสบความสำเร็จอย่างกระตือรือร้นทุ่มเทให้กับสาเหตุที่ภาคใต้ ไม่สามารถที่จะเข้าร่วมกองทัพภาคที่เขาปรารถนาที่จะช่วยให้ความพยายามทำสงครามของภาคใต้ในบางวิธีอย่างมีนัยสำคัญ เย็นวันหนึ่งในอดีตที่ผ่านมาคูฮาร์และภรรยาของเขากำลังนั่งอยู่บนขอบของทรัพย์สินของพวกเขาเมื่อทหารสีเทาหุ้มขี่ม้าขึ้นที่กำลังมองหาเครื่องดื่มน้ำ ทหารที่ดูเหมือนจะเป็นจากกองทัพภาค ในขณะที่ภรรยาของเขาถูกเรียกน้ำ, คูฮาร์ถามหาข่าวของด้านหน้าและได้รับแจ้งว่ากองกำลังภาคเหนือได้รับการซ่อมแซมทางรถไฟในความคาดหมายของการเปิดตัวล่วงหน้าอื่นที่มีอยู่แล้วมาถึงสะพานห้วยนกฮูก พลเรือนจับยุ่งกับความพยายามของภาคเหนือในพื้นที่ทหารไปในการเปิดเผยจะถูกแขวนคอ คูฮาร์ถามว่าพลเรือนจะพยายามที่รูปแบบของการก่อวินาศกรรมบาง ทหารบอกเขาว่าจะจุดไฟเผาเศษไม้ที่ลอยได้อย่างง่ายดายเพื่อที่ได้ซ้อนขึ้นใกล้สะพานหลังน้ำท่วมในช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมา ในขณะที่คนที่เป็นจริงลูกเสือภาคเหนือในการปลอมตัวเสร็จเครื่องดื่มของเขาและขี่ม้าออกเท่านั้นที่จะผ่านไปหนึ่งชั่วโมงต่อมามุ่งหน้าไปในทิศทางที่ตรงข้าม.

มาตรา III นำเรากลับไปปัจจุบันที่แขวน คูฮาร์เสียสติในขณะที่เขา plummets ลงมาจากด้านข้างของสะพาน เขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากกระแสของความเจ็บปวดวิ่งผ่านร่างกายของเขา สาดดังตื่นเขามากยิ่งขึ้นอย่างฉับพลันและเขาตระหนักว่าบ่วงได้หักส่งให้เขาตกอยู่ในกระแสดังต่อไปนี้ คูฮาร์เห็นการสั่นไหวแสงและจางหายไปก่อนที่จะเสริมสร้างความแข็งแกร่งและสดใสในขณะที่เขาลุกขึ้นด้วยความกังวลใจบางอย่างไปยังพื้นผิว เขาเป็นคนที่กลัวว่าเขาจะถูกยิงโดยทหารภาคเหนือทันทีที่เขาเป็นด่างในน้ำ พ้นมือผูกพันของเขาแล้วยกบ่วงมาจากลำคอของเขาที่เขาต่อสู้ความเจ็บปวดที่จะทำลายพื้นผิวและใช้เวลาหอบใหญ่ของอากาศซึ่งเขา exhales กับเสียงกรีดร้อง คูฮาร์มองย้อนกลับไปจะเห็นเพชฌฆาตของเขายืนอยู่บนสะพานในเงากับท้องฟ้า หนึ่งในยามรักษาการณ์ยิงปืนไรเฟิลของเขาที่เขาสองครั้ง คูฮาร์สามารถมองเห็นได้ด้วยตาสีเทาของนักแม่นปืนที่ผ่านสถานที่ท่องเที่ยวที่ปืน.

คูฮาร์แล้วได้ยินรองผู้สอนคนของเขาจะยิงเขาจึงกระโจนลงเพื่อหลีกเลี่ยงภาพ เขารีบเอาชิ้นส่วนของโลหะที่เกาะติดอยู่ในลำคอของเขา คูฮาร์กลับมาขึ้นสำหรับอากาศเป็นทหารโหลดและยามรักษาการณ์ยิงอีกครั้งจากสะพาน ว่ายน้ำกับปัจจุบันคูฮาร์ตระหนักว่าเขื่อนปืนเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะมาทางของเขา ลูกกระสุนปืนใหญ่ดินแดนสองหลาออกไปส่งแผ่นของสเปรย์ crashing มากกว่าเขา ยิงหักเหไปทุบเป็นต้นไม้เกิน คูฮาร์เชื่อว่าพวกเขาต่อไปจะยิงสเปรย์ห่าจากปืนใหญ่แทนลูกเดียวและเขาจะมีการคาดการณ์การยิง ทันใดนั้นเขาจะปั่นเป็นวนสับสนแล้วพุ่งออกมาจากแม่น้ำไปยังธนาคารห้าวออกจากสายตาและช่วงของเขาจะเป็นเพชฌฆาตและการยิงปืนของพวกเขา.

เขาร้องไห้ด้วยความสุขและความมหัศจรรย์ที่ภูมิทัศน์ที่มีความปรารถนาที่จะนำใด ๆ เพิ่มเติม ระยะห่างระหว่างเขาและ pursu ของเขา