Juvenile paddlefish (Polyodon spath

Juvenile paddlefish (Polyodon spathula) subjected to various physical disturbances showed significant increases in plasma cortisol and lactate, but little or no change in plasma glucose, chloride or hematocrit. When paddlefish were given a 30 s aerial emersion handling stressor, plasma cortisol increased from 2.2±0.6 to 11±1.8 ng ml−1 in 1 h but had returned to the prestress level by 3 h. Addition of 0.5% NaCl to the recovery tanks had no effect on plasma cortisol changes. Plasma lactate rose from 26±2.6 to 52±4.5 mg dl−1 within 3 h. Plasma cortisol increased to 14±4.8 ng ml−1 and plasma lactate rose to 67±3.7 mg dl−1 after fish were continuously chased in their home tanks for 1 h; plasma lactate remained elevated for 5 h. In fish severely confined for 6 h in cages with intermittent handling, plasma cortisol rose from 6.2±1.6 ng ml−1 to its peak level of 74±6.3 ng ml−1 by 2 h, but approached the prestress value after 18 h of recovery. Plasma lactate levels in confined fish increased from 27±2.7 to 73±6.9 mg dl−1 by 3 h but had returned to near-resting levels by 24 h. The results suggest that paddlefish do not exhibit physiological stress responses to physical disturbances similar in magnitude to those previously documented for many teleostean fishes including salmonids, although cortisol was determined to be the principle steroid released during stress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เยาวชนปลาฉลามปากเป็ด (Polyodon spathula) การรบกวนต่าง ๆ ทางกายภาพพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในพลาสม่า cortisol และ lactate ได้ หรือไม่มีการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำตาลในพลาสมา คลอไรด์ หรือ hematocrit เมื่อปลาฉลามปากเป็ดได้รับ emersion การทางอากาศ s 30 จัดการ stressor, cortisol ในพลาสมาเพิ่มขึ้นจาก 2.2±0.6 11±1.8 ml−1 ng ใน 1 h ได้รับระดับ prestress โดย h. 3 เพิ่ม 0.5% NaCl เพื่อกู้คืนถังก็ไม่มีผลเปลี่ยนแปลง cortisol พลาสม่า พลาสม่า lactate โรส 26±2.6 52±4.5 dl−1 มิลลิกรัมภายใน cortisol พลาสม่า 3 h. 14±4.8 ng ml−1 และพลาสม่า lactate กุหลาบเพื่อ 67±3.7 mg dl−1 เพิ่มขึ้นหลังจากปลาถูกอย่างต่อเนื่องคนนั้นได้ไล่รถถังบ้านสำหรับ h 1 lactate พลาสม่ายังคงสูงสำหรับ 5 h ในปลาขังรุนแรงใน 6 h ในกรงมีการจัดการที่ไม่ต่อเนื่อง cortisol พลาสม่าโรสจาก 6.2±1.6 ng ml−1 ระดับสูงสุดของ 74±6.3 ng ml−1 โดย 2 h ได้ทาบทาม prestress ค่าหลังจาก 18 h ของการฟื้นตัว ระดับ lactate พลาสมาปลาจำกัดเพิ่มขึ้นจาก 27±2.7 dl−1 73±6.9 มิลลิกรัม โดย 3 h แต่ได้กลับไปพักใกล้ระดับ โดย 24 ชม ผลแนะนำว่า ปลาฉลามปากเป็ดแสดงตอบสนองต่อสิ่งรบกวนทางกายภาพคล้ายกันในขนาดที่ก่อนหน้านี้ จัดสำหรับปลา teleostean ได้มากรวมถึง salmonids แม้ว่ากำหนดให้ สเตอรอยด์หลักที่นำออกใช้ในระหว่างความเครียด cortisol สรีรวิทยาความเครียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กและเยาวชน paddlefish (Polyodon spathula) ภายใต้การรบกวนทางกายภาพต่างๆพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในคอร์ติซอพลาสม่าและแลคเตท แต่น้อยหรือการเปลี่ยนแปลงในระดับน้ำตาลในเลือดที่ไม่มีคลอไรด์หรือฮี เมื่อ paddlefish ได้รับแรงกดดันจัดการ emersion อากาศ 30 วินาที, คอร์ติซอพลาสม่าเพิ่มขึ้นจาก 2.2 ± 0.6-11 ± 1.8 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร-1 ใน 1 ชั่วโมง แต่ได้กลับไประดับ prestress โดย 3 ชั่วโมง นอกจากนี้ 0.5% NaCl ถังกู้คืนไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของคอร์ติซอพลาสม่า นมพลาสม่าเพิ่มขึ้นจาก 26 ± 2.6-52 ± 4.5 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร-1 ภายใน 3 ชั่วโมง คอร์ติซอพลาสม่าเพิ่มขึ้นถึง 14 ± 4.8 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร-1 และนมพลาสม่าเพิ่มขึ้นถึง 67 ± 3.7 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร-1 หลังจากที่ปลาถูกไล่ล่าอย่างต่อเนื่องในถังบ้านของพวกเขาเป็นเวลา 1 ชั่วโมง; นมพลาสม่ายังคงสูงเป็นเวลา 5 ชั่​​วโมง ในปลาที่ถูกคุมขังอย่างรุนแรงเป็นเวลา 6 ชั่วโมงในกระชังกับการจัดการต่อเนื่องคอร์ติซอพลาสม่าเพิ่มขึ้นจาก 6.2 ± 1.6 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร-1 ถึงระดับสูงสุดของ 74 ± 6.3 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร-1 จาก 2 ชั่วโมง แต่เข้าหาค่า prestress หลังจาก 18 ชั่วโมงของการกู้คืน . ระดับแลคเตพลาสม่าในปลาที่ถูกคุมขังเพิ่มขึ้นจาก 27 ± 2.7-73 ± 6.9 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร-1 โดย 3 ชั่วโมง แต่ได้กลับไปอยู่ในระดับใกล้เคียงกับที่วางอยู่โดย 24 ชั่วโมง ผลการวิจัยแนะนำว่า paddlefish ไม่แสดงการตอบสนองทางสรีรวิทยาความเครียดกับระเบิดทางกายภาพที่คล้ายกันในขนาดให้กับผู้ที่ก่อนหน้านี้ไว้สำหรับปลา teleostean จำนวนมากรวมทั้ง salmonids แม้ว่าคอร์ติซอมุ่งมั่นที่จะเป็นสเตียรอยหลักการการปล่อยตัวในช่วงความเครียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เยาวชนปลาฉลามปากเป็ด ( polyodon spathula ) ภายใต้การรบกวนทางกายภาพต่าง ๆเพิ่มขึ้นใน cortisol พลาสม่า และแลคเตท แต่น้อย หรือไม่มีการเปลี่ยนแปลงในพลาสมากลูโคส คลอไรด์ หรือฮีมาโตคริต . เมื่อปลาฉลามปากเป็ดได้รับ 30 ของการปรากฏออกมาจากการจัดการความเครียด , Plasma cortisol เพิ่มขึ้นจาก 2.2 ± 0.6 ถึง 11 ± 1.8 ของมล − 1 ใน 1 ชั่วโมง แต่ได้กลับไปยังระดับการตลาด 3 .เพิ่ม 0.5% NaCl ที่จะกู้คืนถังไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของ cortisol พลาสมาและเพิ่มขึ้นจาก 26 ± 2.6 52 ± 4.5 มก. ดล. − 1 ภายใน 3 ชั่วโมง Plasma cortisol เพิ่มขึ้น 14 ± 4.8 ของมล − 1 และพลาสมาและกุหลาบ± 67 3.7 มก. ดล. − 1 หลังจากปลาได้รับอย่างต่อเนื่องไล่ในถังบ้าน 1 H ; พลาสม่าและยังคงเพิ่มขึ้นเป็นเวลา 5 ชั่วโมงในปลาอย่างรุนแรงคับ 6 H ในกรงกับการจัดการต่อเนื่อง , Plasma cortisol เพิ่มขึ้นจาก 6.2 ± 1.6 ของมล − 1 ถึงจุดสูงสุดที่ระดับ 74 ± 6.3 ของมล − 1 2 ชั่วโมง แต่ก็ค่าการตลาดหลังจาก 18 H ของการกู้คืน พลาสมาและระดับคับปลาเพิ่มขึ้นจาก 27 ± 2.7 73 ± 6.9 มก. ดล. − 1 โดย 3 H แต่กลับมาใกล้ พักระดับ โดย 24 ชั่วโมงผลการศึกษานี้แสดงว่าปลาฉลามปากเป็ดไม่แสดงการตอบสนองความเครียดทางสรีรวิทยาเพื่อการรบกวนทางกายภาพที่คล้ายกันในขนาดที่ก่อนหน้านี้ไว้หลาย teleostean ปลารวมทั้ง salmonids แม้ว่า cortisol ถูกกำหนดเป็นหลักการการปล่อยตัวในช่วงเครียด