Thermal treatments are generally re

Thermal treatments are generally regarded as being destructive
to antioxidants. Antioxidant activities of raw and cooked corn,
including FRAP and TEAC assays are presented in Table 1. Significant differences (p 6 0.05) in FRAP values were found among most
treatments. Boiled cut-kernels had the greatest decrease (57.4%),
followed by boiled whole-ears (46.3%), steamed cut-kernels
(29.4%), and steamed whole-ears (20.0%). The TEAC values were
similar to FRAP, however, the boiled whole-ear was not differed
with steamed cut-kernels. These results allow us to conclude
steam cooking preserved greater antioxidant content as compared
to the boiling in all treatments by all assays. Other studies have
suggested that boiling is generally regarded as being destructive
to antioxidant components (Krishnaswamy & Raghuramulu,
1998). On the contrary, the antioxidant activities were increased
for several vegetables such as carrots, spinach, mushroom, asparagus, broccoli and cabbage after thermal treatment (Halvorsen et al.,
2006). The loss in antioxidants from cooked corn can be attributed
to synergistic combinations or interactions of several types of
chemical reactions, diffusion of water soluble compounds, and
the formation or breakdown of them. Therefore, we investigated
the antioxidant activity of cooking water. Boiling water had high
antioxidant values, especially in water from boiled cut-kernels, followed by whole-ears; whereas, steaming water had low values of
both antioxidant activity assays (Tables 2 and 3). However, the
sum of antioxidant activity of the cooked corn and cooking water
is different from antioxidant activity of raw materials. These
results may suggest losses in their antioxidants are due to
breakdown of antioxidant compounds

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาความร้อนได้รับการยกย่องโดยทั่วไปว่าเป็นทำลายสารต้านอนุมูลอิสระ กิจกรรมต้านอนุมูลอิสระของข้าวโพดดิบและสุก,
รวมทั้ง FRAP และตรวจ TEAC ถูกนำเสนอใน 1 ตารางที่แตกต่างที่สำคัญ (P 6 0.05) ค่า FRAP
ถูกพบในที่สุดการรักษา ต้มเมล็ดตัดมีการลดลงมากที่สุด (57.4%)
ตามมาด้วยการต้มหูทั้ง (46.3%) นึ่งเมล็ดตัด
​​(29.4%) และนึ่งหูทั้ง (20.0%) ค่า TEAC
ก็คล้ายกับFRAP
แต่ทั้งต้มหูก็ไม่ได้แตกต่างกับนึ่งตัดเมล็ด- ผลลัพธ์เหล่านี้ช่วยให้เราสามารถที่จะสรุปการปรุงอาหารอบไอน้ำเก็บรักษาไว้เนื้อหาสารต้านอนุมูลอิสระมากขึ้นเมื่อเทียบกับการต้มในการรักษาโดยการตรวจทั้งหมด การศึกษาอื่น ๆได้ชี้ให้เห็นว่าการต้มได้รับการยกย่องว่าเป็นทำลายส่วนประกอบสารต้านอนุมูลอิสระ (Krishnaswamy และ Raghuramulu, 1998) ในทางตรงกันข้ามกิจกรรมต้านอนุมูลอิสระที่เพิ่มขึ้นสำหรับผักหลายอย่างเช่นแครอทผักขม, เห็ดหน่อไม้ฝรั่งบรอกโคลีและกะหล่ำปลีหลังการรักษาความร้อน (Halvorsen et al., 2006) การสูญเสียสารต้านอนุมูลอิสระจากข้าวโพดสุกสามารถนำมาประกอบในการผสมผสานหรือการโต้ตอบของหลายประเภทของการเกิดปฏิกิริยาทางเคมี, การแพร่กระจายของสารที่ละลายน้ำได้และการก่อตัวหรือรายละเอียดของพวกเขา ดังนั้นเราจึงตรวจสอบฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของการปรุงอาหารน้ำ น้ำเดือดสูงมีค่าสารต้านอนุมูลอิสระโดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำต้มจากเมล็ดตัดตามด้วยหูทั้ง; ในขณะที่น้ำนึ่งมีค่าต่ำของการวิเคราะห์กิจกรรมทั้งสารต้านอนุมูลอิสระ (ตารางที่ 2 และ 3) อย่างไรก็ตามผลรวมของสารต้านอนุมูลอิสระของข้าวโพดสุกและปรุงอาหารน้ำจะแตกต่างจากฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของวัตถุดิบ เหล่านี้ผลอาจแนะนำการสูญเสียในการต้านอนุมูลอิสระของพวกเขาเกิดจากความผิดปกติของสารต้านอนุมูลอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รักษาความร้อนโดยทั่วไปจะถือเป็นการทำลาย
กับสารต้านอนุมูลอิสระ กิจกรรมต้านออกซิเดชันของดิบและสุกข้าวโพด
รวมทั้งและใช้ Frap Teac แสดงในตารางที่ 1 นัยสำคัญทางสถิติ ( P 0.05 6 ) ในการรักษาส่วนใหญ่พบ VDO ค่า

ต้มตัดเมล็ดได้ ลดลง มากที่สุด ( 57.4 % )
ตามด้วยต้มทั้งหู ( ส่วนใหญ่ ) , นึ่งตัดเมล็ด
( ใน % )และนึ่งทั้งหู ( ร้อยละ 20.0 ) The Teac ค่า
คล้ายกับทั้ง VDO , อย่างไรก็ตาม , ต้มหูไม่แตกต่าง
ตุ๋นตัดเมล็ด ผลลัพธ์เหล่านี้ช่วยให้เราสามารถสรุป
อบอาหารรักษามากขึ้นสารต้านอนุมูลอิสระเนื้อหาเมื่อเทียบ
ให้เดือดในทุกวิธีการ โดยสามารถ . การศึกษาอื่น ๆได้
แนะนำว่าเดือดโดยทั่วไปถือเป็นการทำลาย
ส่วนประกอบของสารต้านอนุมูลอิสระ ( กฤษณะสวามี& raghuramulu
, 1998 ) ในทางตรงกันข้าม , กิจกรรมต้านออกซิเดชันเพิ่มขึ้น
ผักหลายอย่าง เช่น แครอท ผักโขม เห็ด หน่อไม้ฝรั่ง คะน้า กะหล่ำปลี และหลังจากการใช้ความร้อน ( ความรู้ความคืบหน้า
et al . , 2006 ) การสูญเสียในสารต้านอนุมูลอิสระจากข้าวโพดต้ม อาจจะเกิดจากการผสมร่วมกันหรือปฏิสัมพันธ์ของ

หลายๆ ประเภทปฏิกิริยาทางเคมี , การแพร่กระจายของสารที่ละลายน้ำได้ และการสลาย
ของพวกเขา ดังนั้น เราตรวจสอบ
สารต้านอนุมูลอิสระของน้ำปรุง ต้มน้ำ มีสารต้านอนุมูลอิสระสูง
ค่า , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำจากการต้มเมล็ดตัดทั้งหู ตามด้วย ขณะที่ น้ำร้อนมีค่าต่ำของ
ทั้งฤทธิ์ต้าน ( ตาราง 2 ) และ 3 ) อย่างไรก็ตาม
รวมสารต้านอนุมูลอิสระของข้าวโพดต้มและปรุงอาหารน้ำ
ต่างจากสารต้านอนุมูลอิสระของวัตถุดิบ ผลลัพธ์เหล่านี้อาจทำให้ขาดทุนในสารต้านอนุมูลอิสระของพวกเขา

เนื่องจากรายละเอียดของสารต้านอนุมูลอิสระ สาร