THE glass clock at the end of the g

THE glass clock at the end of the glimmering silver runway was Hussein Chalayan's symbol of what this astonishing collection meant. A traverse through time and conceptions of dress, his spring/summer offering was a comment on the non-stop consumption of fast fashion, the cult of vintage and the feats of modern technology. It took the team behind the hippogriff in Harry Potter and the Prisoner of Azkaban to carry of this wondrous piece of fashion theatre that saw clothes unfold, peal away and drop from the body. A Victorian gown with a tattered touch of Miss Havisham about it unsheathed - without the model lifting a finger - a 1920s drop-waisted dress in a collage of beads, mechanical strips of glass sheeting rose up of their own accord and disappeared into a model's saucer hat... by this point every fashion journalist in the room stopped trying to articulate "trends" or "high-waisted versus low" and sat aghast. It was one of those moments.

But what of clothes that a woman can actually wear? Chalayan ticked those boxes, too, with striking organza dresses panelled and layered with precision graphic blocks and faintly Picasso-esque lines mapping out the body. Complex, confrontational and utterly mind-boggling in terms of technical achievement, not just in the robotics but in the cut and dash of the fabric.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาฬิกากระจกปลายรันเวย์เห็นทัศนียภาพเงินถูกฮุสเซน Chalayan สัญลักษณ์ของความหมายของคอลเลกชันที่น่าทึ่งนี้ หมุนผ่านเวลา และแนวการแต่งตัว เขาฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนให้เป็นข้อคิดเห็นในการบริโภคไม่หยุดของแฟชั่นที่รวดเร็ว ลัทธิของวินเทจ และจังหวะของเทคโนโลยีที่ทันสมัย เอาทีมงานเบื้องหลังฮิปโปกริฟฟ์ในแฮร์รี่พอตเตอร์ และนักโทษอัซคาบันทำของชิ้นนี้มหัศจรรย์ของโรงละครแฟชั่นที่เห็นผ้าแฉ peal ห่าง และจากร่างกาย ชุดวิคตอเรียสัมผัส tattered นางสาว Havisham มัน unsheathed -ไม่ มีรูปแบบยกนิ้ว - แต่งเอวปล่อยปี 1920 ในภาพตัดปะของลูกปัด แถบทางกลของแผ่นแก้วลุกขึ้นของเจ้าด้วยตัวเอง และหายไปในรูปแบบจานรองในหมวกที่...จากจุดนี้นักข่าวทุกแฟชั่นในห้องหยุดพยายามประกบ "แนวโน้ม" หรือ "เอวสูงต่ำ" และส. aghast มันเป็นช่วงเวลาอย่างใดอย่างหนึ่งแต่สิ่งของเสื้อผ้าที่ผู้หญิงสามารถสวมใส่จริงหรือไม่ Chalayan เลือกที่กล่อง เกินไป กับชุด organza น. และ มีความแม่นยำกราฟิกบล็อกและรวย ๆ ปิกัสโซพบบรรทัดแมปออกร่างกายชั้นที่โดดเด่น ซับซ้อน confrontational และเหลือเชื่ออย่างเต็มที่ในแง่ของเทคนิคสำเร็จ หุ่นยนต์ไม่เพียง แต่ ในการตัดและรีบของผ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาฬิกาแก้วในตอนท้ายของรันเวย์เงินวามเป็นสัญลักษณ์ฮุสเซน Chalayan ของสิ่งที่คอลเลกชันที่น่าอัศจรรย์นี้หมายถึง ขวางผ่านเวลาและแนวความคิดของการแต่งกายของเขาเสนอขายในฤดูใบไม้ผลิ / ฤดูร้อนเป็นความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริโภคที่ไม่หยุดยั้งของแฟชั่นอย่างรวดเร็วศาสนาของวินเทจและปลิดชีวิตของเทคโนโลยีที่ทันสมัย มันเอาทีมหลังฮิปโปกริฟฟ์ในแฮร์รี่พอตเตอร์กับนักโทษแห่งอัซคาบันในการดำเนินการของชิ้นมหัศจรรย์ของโรงละครแฟชั่นที่เห็นเสื้อผ้าแฉเสียงดังกังวานออกไปและลดลงจากร่างกาย ชุดวิคตอเรียด้วยการสัมผัสที่ขาดรุ่งริ่งของนางสาว Havisham เกี่ยวกับมัน unsheathed - โดยไม่มีรูปแบบยกนิ้ว - เป็นปี 1920 ลดลงเอวแต่งกายในภาพตัดปะของลูกปัดแถบเชิงกลของแผ่นแก้วลุกขึ้นสอดคล้องของตัวเองและหายไปในจานรองรูปแบบของ หมวก ... โดยจุดนี้ทุกนักข่าวแฟชั่นในห้องพักเลิกพยายามที่จะเป็นปล้อง "แนวโน้ม" หรือ "เอวสูงเมื่อเทียบกับต่ำ" และนั่งตกตะลึง มันเป็นหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านั้น. แต่สิ่งที่ของเสื้อผ้าที่ผู้หญิงสามารถสวมใส่ได้จริง? Chalayan ticked กล่องที่มากเกินไปโดดเด่นด้วยชุดผ้าไหมแก้วกรุและชั้นที่มีบล็อกกราฟิกที่มีความแม่นยำและการทำแผนที่เส้นรางปิกัสโซฟีเจอร์จากร่างกาย ซับซ้อนและคาดคั้นอย่างเต็มที่เหลือเชื่อในแง่ของความสำเร็จทางเทคนิคไม่เพียง แต่ในหุ่นยนต์ แต่ในการตัดและเส้นประของผ้า