Andrew Jackson (March 15, 1767 – Ju

Andrew Jackson (March 15, 1767 – June 8, 1845) was the seventh President of the United States (1829–1837). He was born near the end of the colonial era, somewhere near the then-unmarked border between North and South Carolina, into a recently immigrated Scots-Irish farming family of relatively modest means. During the American Revolutionary War Jackson, whose family supported the revolutionary cause, acted as a courier. He was captured, at age 13, and mistreated by his British captors. He later became a lawyer, and in 1796 he was in Nashville and helped found the state of Tennessee. He was elected to the U.S. House of Representatives, and then to the U.S. Senate. In 1801, Jackson was appointed colonel in the Tennessee militia, which became his political as well as military base. Jackson owned hundreds of slaves who worked on the Hermitage plantation which he acquired in 1804. Jackson killed a man in a duel in 1806, over a matter of honor regarding his wife Rachel. Jackson gained national fame through his role in the War of 1812, most famously where he won a decisive victory over the main British invasion army at the Battle of New Orleans. Jackson's army was then sent to Florida where he deposed the small Spanish garrison. This led directly to the treaty which formally transferred Florida from Spain to the United States.

Nominated for president in 1824, Jackson narrowly lost to John Quincy Adams. Jackson's supporters then founded what became the Democratic Party. Nominated again in 1828, Jackson crusaded against Adams and the "corrupt bargain" between Adams and Henry Clay he said cost him the 1824 election. Building on his base in the West and new support from Virginia and New York, he won by a landslide. The Adams campaigners called him and his wife Rachel Jackson "bigamists"; she died just after the election and he called the slanderers "murderers," swearing never to forgive them. His struggles with Congress were personified in his personal rivalry with Henry Clay, whom Jackson deeply disliked, and who led the opposition (the emerging Whig Party). As president, he faced a threat of secession from South Carolina over the "Tariff of Abominations" which Congress had enacted under Adams. In contrast to several of his immediate successors, he denied the right of a state to secede from the union, or to nullify federal law. The Nullification Crisis was defused when the tariff was amended and Jackson threatened the use of military force if South Carolina (or any other state) attempted to secede.

Congress attempted to reauthorize the Second Bank of the United States several years before the expiration of its charter, which he opposed. He vetoed the renewal of its charter in 1832, and dismantled it by the time its charter expired in 1836. Jackson's presidency marked the beginning of the ascendancy of the "spoils system" in American politics. Also, he supported, signed, and enforced the Indian Removal Act, which relocated a number of native tribes to Indian Territory (now Oklahoma). He faced and defeated Henry Clay in the 1832 Presidential Election, and opposed Clay generally. Jackson supported his vice president Martin Van Buren, who was elected president in 1836. He worked to bolster the Democratic Party and helped his friend James K. Polk win the 1844 presidential election.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Andrew Jackson (15 มีนาคม ปัจจุบันเป็นตำบลหนึ่ง – 8 มิถุนายน ค.ศ. 1845) เป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา (1829 – 1837) เจ็ด เขาเกิดใกล้สิ้นยุคโคโลเนียล อยู่ใกล้เส้นขอบนั้นหมายระหว่างนอร์ทและเซาท์แคโรไลนา เป็นครอบครัวทำฟาร์มสก็อตไอริชเพิ่ง immigrated หมายถึงค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัว ในช่วงอเมริกันปฏิวัติสงคราม Jackson ครอบครัวที่สนับสนุนสาเหตุปฏิวัติ เนื่องการพัสดุ เขาถูก จับ ที่อายุ 13 และทำ โดย captors ของเขาภาษาอังกฤษ เขาเป็นทนายความในภายหลัง และใน 1796 เขาอยู่ในแนชวิลล์ และช่วยพบรัฐเทนเนสซี เขาได้รับเลือกให้สหรัฐฯ ราษฎร แล้ว วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา ใน 1801, Jackson ถูกแต่งตั้งพันเอกในอาสาเทนเนสซี ซึ่งกลายเป็นฐานทางการเมืองเช่นเดียว กับทหารของเขา Jackson เป็นเจ้าของของทาสที่ทำงานในสวนเฮอมิเทจที่เขามาใน 1804 Jackson ฆ่าคนในดวลในค.ศ. 1806 มากกว่าเรื่องของเกียรติเกี่ยวกับภรรยาราเชล Jackson ได้รับชาติชื่อเสียงผ่านบทบาทของเขาในสงคราม 1812 มากที่สุดซึ่งที่เขาได้รับรางวัลเป็นชัยชนะเด็ดขาดเหนือกองทัพอังกฤษรุกรานหลักที่ต่อสู้นิวออร์ลีนส์ กองทัพของ Jackson ถูกแล้วส่งไปยังฟลอริดาที่เขา deposed ต้านสเปนขนาดเล็ก นี้นำไปสู่สนธิสัญญาซึ่งอย่างเป็นกิจจะลักษณะโอนฟลอริดาจากสเปนกับสหรัฐอเมริกา โดยตรงเสนอชื่อประธานใน 1824, Jackson แคบ ๆ แพ้จอห์นควินซี Adams หัวใจของ Jackson แล้วก่อตั้งขึ้นว่าเป็นพรรคประชาธิปไตย เสนอชื่ออีกครั้งในค.ศ. 1828, crusaded Jackson กับ Adams และ "โรงแรมเสียหาย" ระหว่าง Adams และเฮนรีเคลย์เขากล่าวว่า ต้นทุนเขาเลือกตั้ง 1824 เขาสร้างบนฐานของเขาในตะวันตกและสนับสนุนใหม่จากเวสต์เวอร์จิเนียและนิวยอร์ก ชนะแผ่นดินถล่ม Adams campaigners เรียกเขาและภรรยาราเชล Jackson "bigamists" เธอเสียชีวิตหลังการเลือกตั้ง และเขาเรียกว่า slanderers ที่ "murderers ด่าทอการสบถไม่อโหสิกรรมให้ เขาต่อสู้กับสภาถูกสมมุติตัวตนในการแข่งขันของเขาส่วนบุคคลกับเฮนรีเคลย์ ใครลึก disliked Jackson และผู้นำฝ่ายค้าน (เกิด Whig พรรค) เป็นประธาน เขาประสบภัยคุกคามของซีเซสชันจากเซาท์แคโรไลนาเหนือที่ "ภาษีของ Abominations" ที่รัฐสภาได้บัญญัติภายใต้ Adams ตรงข้ามหลายผู้สืบทอดของเขาทันที เขาปฏิเสธสิทธิรัฐถอนสหภาพ หรือลบล้างกฎหมาย วิกฤต Nullification ถูก defused เมื่อมีแก้ไขอัตราค่าโดยสาร และ Jackson ถูกคุกคามการใช้กำลังทหารถ้าเซาท์แคโรไลนา (หรือสถานะอื่น ๆ) พยายาม secedeพยายาม reauthorize ธนาคารสองแห่งสหรัฐอเมริกาหลายปีก่อนวันหมดอายุของกฎบัตรของ ซึ่งเขาตรงข้ามรัฐสภา เขายับยั้งต่ออายุของการเช่าเหมาลำใน 1832 และรื้อถอนตามเวลาหมดอายุของกฎบัตรใน 1836 ประธานาธิบดีของ Jackson ทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของ ascendancy ของการ "ริบ"ระบบการเมืองชาวอเมริกัน ยัง เขาได้รับการสนับสนุน ลายเซ็น และบังคับอินเดียเอาบัญญัติ การย้ายออกจำนวนชนเผ่าพื้นเมืองอินเดียนอาณาเขต (ตอนนี้โอคลาโฮมา) เขาต้องเผชิญกับพ่ายแพ้เฮนรีเคลย์ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1832 และข้ามดินโดยทั่วไป Jackson สนับสนุนฝ่ายของมาร์ติน Van Buren ผู้ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีใน 1836 เขาทำงานเพื่อพรรคประชาธิปไตยส่งเสริม และช่วยเหลือเพื่อนของเขา James Polk คุณชนะเลือกตั้งประธานาธิบดี 1844

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอนดรูแจ็คสัน (15 มีนาคม 1767 - 8 มิถุนายน 1845) เป็นประธานที่เจ็ดของสหรัฐอเมริกา (1829-1837) เขาเกิดมาใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของยุคอาณานิคมแห่งหนึ่งใกล้ชายแดนแล้วป้ายระหว่างนอร์ทและเซาท์แคโรไลนาลงเมื่อเร็ว ๆ นี้อพยพครอบครัวเกษตรกรรมสก็อตไอริชของวิธีการที่ค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัว ในช่วงสงครามปฏิวัติอเมริกันแจ็คสันซึ่งครอบครัวได้รับการสนับสนุนสาเหตุปฏิวัติทำหน้าที่เป็นผู้จัดส่ง เขาถูกจับตอนอายุ 13 และทำร้ายโดยจับกุมอังกฤษของเขา หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นทนายความและใน 1796 เขาอยู่ในแนชวิลล์และช่วยรัฐเทนเนสซี เขาได้รับเลือกให้สภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาและจากนั้นไปที่วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา 1801 ในแจ็คสันได้รับการแต่งตั้งยศเป็นพันเอกในกองทหารอาสาสมัครเทนเนสซีซึ่งกลายเป็นทางการเมืองของเขารวมทั้งฐานทหาร แจ็คสันเป็นเจ้าของทาสหลายร้อยคนที่ทำงานในสวนอาศรมซึ่งเขาได้มาในแจ็คสันเสียชีวิต 1,804 คนในการต่อสู้ใน 1,806 กว่าเรื่องของเกียรติเกี่ยวกับราเชลภรรยาของเขา แจ็คสันได้รับชื่อเสียงในระดับชาติผ่านบทบาทของเขาในสงคราม 1812 ชื่อเสียงที่สุดที่เขาจะชนะขาดลอยกว่าอังกฤษบุกหลักกองทัพที่รบนิวออร์ กองทัพของแจ็คสันจากนั้นถูกส่งไปยังฟลอริด้าที่เขาปลดทหารสเปนที่มีขนาดเล็ก นี้นำโดยตรงกับสนธิสัญญาที่ได้รับโอนอย่างเป็นทางการฟลอริด้าจากสเปนไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา. เสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีใน 1824 แจ็คสันหวุดหวิดสูญเสียให้กับจอห์นควินซีอดัมส์ ผู้สนับสนุนของแจ็คสันก่อตั้งขึ้นแล้วสิ่งที่กลายเป็นพรรคประชาธิปัตย์ เสนอชื่อเข้าชิงอีกครั้งใน 1828 แจ็คสัน crusaded กับอดัมส์ "ต่อรองเสียหาย" ระหว่างอดัมส์และเฮนรีนวลเขากล่าวว่าเขาเสียการเลือกตั้ง 1824 สร้างบนฐานของเขาในเวสต์และการสนับสนุนจากรัฐเวอร์จิเนียและนิวยอร์กเขาชนะอย่างถล่มทลาย รณรงค์เรียกเขาว่าอดัมส์และภรรยาของเขาราเชลแจ็คสัน "bigamists"; เธอเสียชีวิตหลังจากการเลือกตั้งและที่เขาเรียกว่า slanderers "ฆาตกร" สาบานไม่เคยที่จะให้อภัยพวกเขา การต่อสู้ของเขากับการมีเพศสัมพันธ์ที่ถูกเป็นตัวเป็นตนในการแข่งขันส่วนบุคคลของเขากับเฮนรีนวลซึ่งแจ็คสันไม่ชอบอย่างลึกซึ้งและผู้ที่นำไปสู่ความขัดแย้ง (ที่เกิดขึ้นใหม่พรรคกฤต) ในฐานะประธานเขาต้องเผชิญกับภัยคุกคามของการแยกตัวออกจากเซาท์แคโรไลนาในช่วง "ภาษีของ Abominations" ซึ่งรัฐสภาได้ตราขึ้นภายใต้อดัมส์ ในทางตรงกันข้ามกับหลายสืบทอดทันทีเขาปฏิเสธสิทธิของรัฐที่จะแยกตัวออกจากสหภาพหรือลบล้างกฎหมายของรัฐบาลกลาง ลบล้างวิกฤติคลี่คลายเมื่ออัตราค่าไฟฟ้าที่ได้รับการแก้ไขและแจ็คสันขู่ว่าการใช้กำลังทหารในกรณีที่เซาท์แคโรไลนา (หรือรัฐอื่น ๆ ) พยายามที่จะแยกตัวออก. สภาคองเกรสพยายามที่จะ reauthorize ธนาคารแห่งที่สองของประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะหมดอายุของกฎบัตร ซึ่งเขาไม่เห็นด้วย เขาคัดค้านการต่ออายุของกฎบัตรใน 1832 และรื้อถอนได้โดยเวลากฎบัตรหมดอายุในปี 1836 ประธานาธิบดีแจ็คสันเป็นจุดเริ่มต้นของวาสนาของ "ระบบล่ม" ในการเมืองอเมริกัน นอกจากนี้เขายังได้รับการสนับสนุนการลงนามและบังคับใช้พระราชบัญญัติการกำจัดอินเดียซึ่งย้ายจำนวนของชนเผ่าพื้นเมืองอินเดียดินแดน (ตอนนี้โอคลาโฮมา) เขาต้องเผชิญและพ่ายแพ้เฮนรีนวลในการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1832 และตรงข้ามกับดินทั่วไป แจ็คสันรองประธานฝ่ายสนับสนุนของเขามาร์ตินแวนบิวเรนที่ได้รับการเลือกตั้งประธานาธิบดีใน 1836 เขาทำงานเพื่อหนุนพรรคประชาธิปัตย์และช่วยเพื่อนของเขาเจมส์เค Polk ชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดี 1844

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอนดรูว์แจ็กสัน ( 15 มีนาคม 1767 –มิถุนายน 8 , 1845 ) เป็นประธานเจ็ดของสหรัฐอเมริกา ( 1827 – 1837 ) เขาเกิดที่ใกล้สิ้นสุดของยุคอาณานิคมที่ใกล้แล้วที่ชายแดนระหว่างภาคเหนือและเซาท์แคโรไลนาเป็นเพิ่งอพยพครอบครัวชาวไร่ไอริชสกอตหมายถึงเจียมเนื้อเจียมตัวค่อนข้าง ในช่วงสงครามปฏิวัติอเมริกัน แจ็คสันคนที่ครอบครัวสนับสนุนให้ปฏิวัติ ทำหน้าที่เป็นคนส่งของ เขาถูกจับตอนอายุ 13 และทารุณโดยจับกุมชาวอังกฤษของเขา หลังจากนั้นเขาก็เป็นทนาย และใน 2339 เขาในแนชวิลล์และช่วยให้พบรัฐของรัฐเทนเนสซี เขาได้รับการเลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาและจากนั้นไปที่วุฒิสภา ใน ค.ศ. 1801 , แจ็คสันได้รับการแต่งตั้งพันเอกในกองทหารอาสาสมัครเทนเนสซี ,ซึ่งกลายมาเป็นฐานทางการเมือง รวมทั้งทหาร แจ็กสันเป็นเจ้าของหลายร้อยของทาสที่ทำงานบนอาศรมสวนที่เขาได้รับใน 1804 . แจ็คสันฆ่าคนตายในการต่อสู้ใน 1806 มากกว่าเป็นการให้เกียรติต่อภรรยาของเขา เรเชล แจ็คสันได้รับชื่อเสียงระดับชาติผ่านบทบาทของเขาในสงคราม 1812ชื่อเสียงมากที่สุดที่เขาได้รับรางวัลเป็นชัยชนะที่เด็ดขาดกว่าหลักการรุกรานของกองทัพอังกฤษในการต่อสู้ของนิวออร์ลีนส์ กองทัพของแจ็คสันถูกส่งไปยังฟลอริด้าซึ่งเขาถูกกองทหารสเปนขนาดเล็ก นี้นำโดยตรงซึ่งเป็นสนธิสัญญาโอนฟลอริดาจากสเปนสหรัฐอเมริกา

เสนอชื่อประธานใน 1824 , แจ็คสันหวุดหวิดแพ้จอห์นควินซีอดัมส์แจ็คสันเป็นผู้สนับสนุนแล้วขึ้นว่าเป็นพรรคประชาธิปไตย เสนอชื่อเข้าชิงอีกครั้งใน 1828 , แจ็คสัน crusaded กับอดัมส์และ " ต่อรอง " ทุจริตระหว่างอดัม เฮนรี เคลย์ เขากล่าวว่าต้นทุนเขา . การเลือกตั้ง สร้างบนฐานของเขาในตะวันตกและสนับสนุนใหม่จากเวอร์จิเนีย และ นิวยอร์ก เขาจะชนะถล่มทลาย อดัมรณรงค์เรียกเขาและภรรยาของเขาราเชลแจ็คสัน " bigamists " ;เธอตายหลังจากการเลือกตั้ง และเขาเรียก slanderers " ฆาตกร " สาบานไม่เคยยกโทษให้พวกเขา การต่อสู้ของเขากับรัฐสภาถูกสร้างในการแข่งขันส่วนตัวของเขากับ เฮนรี เคลย์ ที่แจ็คสันลึกๆไม่ชอบ และผู้นำฝ่ายค้าน ( นวยพรรควิก ) ในฐานะที่เป็นประธานเขาต้องเผชิญกับภัยคุกคามของการแยกตัวออกจากรัฐเซาท์แคโรไลน่าเหนือ " การกระทำสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน " ซึ่งรัฐสภาได้ตราขึ้นตาม อดัมส์ ในทางตรงกันข้ามกับหลายของผู้สืบทอดของเขาทันที เขาถูกปฏิเสธสิทธิของรัฐที่จะแยกตัวออกจากสหภาพ หรือลบล้างกฎหมายของรัฐบาลกลางวิกฤตไร้ค่าคือกู้เมื่อการแก้ไขเพิ่มเติมกับแจ็คสันขู่ใช้กำลังทหารหากเซาท์แคโรไลนา ( หรืออื่น ๆ รัฐ ) พยายามที่จะแยกตัวออก

รัฐสภาพยายาม reauthorize สองธนาคารของสหรัฐอเมริกาหลายปีก่อนที่จะหมดอายุของใบอนุญาตที่เขาไม่เห็นด้วย เขาคัดค้านการต่ออายุของกฎบัตรใน 1832 ,และรื้อถอน โดยเวลากฎบัตรของหมดอายุใน 1836 . แจ็คสันเป็นประธานาธิบดีเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างของ " เจ้าระบบ " ในการเมืองอเมริกัน เขายังสนับสนุนลงนามและบังคับใช้พระราชบัญญัติการกำจัดอินเดีย ซึ่งย้ายตัวเลขของชนเผ่าพื้นเมืองในดินแดนอินเดีย ( โอคลาโฮมา ) เขาต้องแพ้ และ เฮนรี เคลย์ ใน 1832 เลือกตั้งประธานาธิบดีและตัดความสัมพันธ์กับดินทั่วไป แจ็คสันได้รับการสนับสนุนของเขารองประธานมาร์ติน แวน บูเรน ผู้ได้รับการเลือกตั้งประธานใน 1836 . เขาทำงานเพื่อหนุนพรรคประชาธิปัตย์ และช่วยเพื่อนเฟรนช์โอเพ่นชนะ 1844 ประธานาธิบดีการเลือกตั้ง