In time, developments in epistemolo

In time, developments in epistemological debates raised questions about the realist
assumptions of the research process that had long been taken for granted. The late 1970s
and early 1980s marked the moment of “blurred genres.” That phrase was coined by the
anthropologist Clifford Geertz (1973), who questioned long-held distinctions between
the social sciences and the humanities. Discussions in research communities focused on
how culture and context could not help but leave their imprint on researched, researchers,
and, of course, on the written products of their research. This moment underscored
that all three are always situated in a particular time, place, social situation and meaning
world (Manning, 1982) to which they are subject. Accordingly, notions of objective
knowledge were challenged, as researchers explored the subjectively constructed dimensions
of social reality. The research process was viewed as an interpretive act, and the
status of written research accounts received serious examination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเวลา พัฒนาดำเนิน epistemological ยกคำถามเกี่ยวกับ realist ที่สมมติฐานของการวิจัยที่ได้รับการได้รับนาน ปลายทศวรรษที่ 1970และต้นทศวรรษ 1980 ทำเครื่องหมายเวลาที่ "มัวประเภท" วลีที่ถูกจังหวะโดยการนักมานุษยวิทยา Geertz คลิฟฟอร์ด (1973), ผู้จัดลองความแตกต่างระหว่างไต่สวนสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ที่ เน้นการสนทนาในงานวิจัยชุมชนวิธีวัฒนธรรมและบริบทไม่ช่วยแต่ทิ้ง imprint นักวิจัย นักวิจัยและ แน่นอน ผลิตภัณฑ์เขียนงานวิจัยของพวกเขา ขณะนี้จัดว่า ทั้งสามจะอยู่ในช่วงเวลาหนึ่ง สถานที่ สถานการณ์ทางสังคม และความหมายเวิลด์ (เป็น 1982) ที่มีชื่อเรื่อง ตามความเข้าใจของวัตถุประสงค์ความรู้ถูกท้าทาย เป็นนักวิจัยสำรวจมิติสร้าง subjectivelyของความเป็นจริงทางสังคม การวิจัยได้ดูเป็น interpretive และสถานะของบัญชีวิจัยเขียนได้รับการตรวจสอบอย่างจริงจัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเวลาที่การพัฒนาในการอภิปรายญาณวิทยายกคำถามเกี่ยวกับความจริงสมมติฐานของกระบวนการวิจัยที่ได้รับการเปิดบอลยาวให้ได้รับ 1970
ปลายและต้นปี1980 ช่วงเวลาที่มีการทำเครื่องหมายของ "ประเภทเบลอ."
วลีที่ถูกประกาศเกียรติคุณจากนักมานุษยวิทยาClifford Geertz (1973)
ที่ถามความแตกต่างถือยาวระหว่างสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ การสนทนาในชุมชนการวิจัยมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่วัฒนธรรมและบริบทไม่สามารถช่วยแต่ออกจากที่ประทับของพวกเขาในการค้นคว้าวิจัยและแน่นอนบนผลิตภัณฑ์ที่เป็นลายลักษณ์อักษรจากวิจัยของพวกเขา ขณะนี้ได้เน้นย้ำว่าทั้งสามตั้งอยู่เสมอในเวลาที่เฉพาะเจาะจง, สถานที่, สถานการณ์ทางสังคมและความหมายของโลก(แมนนิ่ง 1982) ที่พวกเขาอาจมี ดังนั้นความคิดของวัตถุประสงค์ความรู้ถูกท้าทายในขณะที่นักวิจัยสำรวจมิติสร้างจิตใจของความเป็นจริงทางสังคม ขั้นตอนการวิจัยถูกมองว่าเป็นการกระทำที่สื่อความหมายและสถานะของบัญชีที่ได้รับการวิจัยที่เขียนตรวจสอบอย่างจริงจัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเวลาการพัฒนาในการอภิปรายญาณวิทยายกคำถามเกี่ยวกับความเป็นจริง
สมมติฐานของการวิจัยกระบวนการที่ยาวได้ถูกถ่ายเพื่อรับ ปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980
เครื่องหมายช่วงเวลาของ " เบลอประเภท " ประโยคนั้นตั้งขึ้นโดย
Clifford Geertz นักมานุษยวิทยา ( 1973 ) ที่ถามยาว จัดความแตกต่างระหว่าง
สังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์การอภิปรายในชุมชนวิจัยเน้น
ว่าวัฒนธรรมและบริบทไม่สามารถช่วย แต่ทิ้งรอยบนวิจัย , นักวิจัย ,
และแน่นอนเมื่อเขียนผลิตภัณฑ์จากงานวิจัยของพวกเขา ขณะนี้สถานการณ์
ทั้งสามมักจะตั้งอยู่ในเวลา โดยเฉพาะสถานที่ สถานการณ์ทางสังคมและความหมาย
โลก ( Manning , 1982 ) ซึ่งจะเป็นวิชา ตามความคิดของวัตถุประสงค์
ความรู้ถูกท้าทาย ในฐานะนักวิจัยสำรวจจิตใจสร้างมิติ
ของความเป็นจริงทางสังคม กระบวนการวิจัยถูกมองว่าเป็นหน้าที่แปล และสถานะของบัญชีที่ได้รับการวิจัย
เขียนเครียดสอบ