We've waited far to long to, watch

We've waited far to long to, watch it all crash and fall through,
So when you feel like shit you gotta keep on pushing,
If you saw the world through my eyes, then you wouldn't feel so high rise,
Its time to take our chance you gotta sit back and hold tight.

There's forces working in our heads but we don't understand them,
I need a map to find my way out all the time,
Theres curses lurking in our heads but we don't want to find them,
We need to come back down and face what we've become.

The more I think the more I wish I could push stop then hit rewind,
What I would give to have a day back then when no one really cares,
I remember when we all used to kick back take days off school,
So many times I've smiled so many times I cried but never did we try,
Never did we try, because.

It's haunting me, I'm so alone,
I'm just trying to find my way back home,
I'm so alone, alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราได้รอไปยาวไป ดูได้ทั้งหมดผิดพลาด และตกผ่าน,
ดังนั้นเมื่อคุณรู้สึกเช่น shit คุณต้องเก็บในผลักดัน,
ถ้าคุณเห็นโลกผ่านสายตาของฉัน แล้วคุณจะไม่รู้สึกขึ้นสูง,
เวลาจะใช้โอกาสของเราคุณต้องนั่ง และค้างไว้แน่น

มีกำลังทำงานอยู่ในหัวของเรา แต่เราไม่เข้าใจ,
ต้องแผนที่ในการค้นหาของฉันทางออกตลอดเวลา,
Curses มีที่ซุ่มซ่อนในหัวของเรา แต่เราต้องการค้นหาได้,
เราต้องย้อนกลับลงมา และเผชิญกับสิ่งที่เราได้กลายเป็น

มากคิดว่า ยิ่งฉันต้องการฉันสามารถกดหยุด แล้วกดกรอ,
ฉันจะให้มีวันกลับมาแล้วเมื่อไม่มีใครจริง ๆ ใส่,
ผมจำได้ว่า เมื่อเราใช้เตะกลับถอดวันโรงเรียน,
หลาย ๆ ครั้งฉันเคยยิ้มมากข้า แต่เราไม่ได้ ลองไม่,
ไม่ได้เราลอง เนื่องจาก

มันเป็นแต๋ว อยู่คนเดียวดังนั้น,
ฉันเพียงแค่พยายามหาทางกลับบ้านของฉันช่วย,
ฉันให้อยู่คนเดียว คนเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรารอมานานไกล ดูมันผิดพลาดทั้งหมดและตกผ่าน
ดังนั้นเมื่อคุณรู้สึกแย่ คุณต้องคอยผลักดัน
ถ้าคุณเห็นโลกผ่านตาผมแล้วคุณจะรู้สึกไม่ขึ้นสูงดังนั้น
เวลาในการใช้โอกาสที่คุณต้องนั่งรอก่อน

มีแรงทำงานในหัวเราแต่เราไม่เข้าใจพวกเขา
ฉันต้องการแผนที่เพื่อหาทางออกตลอดเวลา
มีคำสาปอยู่ในหัวของเรา แต่เราไม่ต้องการที่จะหาพวกเขา
เราต้องกลับลงมา และเผชิญหน้ากับสิ่งที่เราเคยเป็น . . .

ยิ่งคิดยิ่ง ผมหวังว่าผมสามารถกดหยุดแล้วกดปุ่มย้อนกลับ ,
สิ่งที่ผมจะให้มีวันกลับแล้ว เมื่อไม่มีใครสนใจ
ผมจำได้ว่าเมื่อเราใช้เตะเอาวันไปโรงเรียน
หลายครั้งที่ฉันยิ้ม หลายครั้งที่ฉันร้องไห้ แต่ไม่เคยได้ลอง
ไม่เคยลองเพราะ

มันหลอกหลอนฉัน ฉันคนเดียว
ฉันแค่พยายามหาทางกลับบ้าน
ฉันจึงอยู่คนเดียว ตามลำพัง