Sound Sound intensity is measured i

Sound
Sound intensity is measured in decibels (dB); the unit A-weighted dB (dBA) is used to indicate how humans hear a sound. Zero dBA is considered the point at which a person begins to hear sound. A soft whisper at 3 feet equals around 30 dBA, whereas a chainsaw can reach 110 dBA or more at operating distance [Ron Chepesiuk, 2005].

Mark Stephenson, (2005) defines hazardous noise as sound that exceeds the time weighted average of 85 dBA, meaning the average noise exposure measured over a typical eight-hour work day. Other measures and definitions are used for other purposes. For example, “sound exposure level” accounts for variations in sound from moment to moment, while “equivalent sound level” determines the value of a steady sound with the same dBA sound energy as that contained in a time varying sound. [Ron Chepesiuk, 2005].

In terms of acoustics, noise was defined by Miriam C. Daum in 1988 as ‘extra’ sound of greater than usual volume. Often the extra sound is unwanted so activities are often described as being “noisy”. As a result noise can be defined as “unwanted sound” [Miriam C. Daum, 1988]. Daphne Gloag (1980) outlined that precisely what constitutes “annoyance” in response to noise was a problem. The US Environmental Protection Agency based its recommendations specifically on interference with speech and also on complaints; however Gloag felt that annoyance should be taken to include feelings of “bother,” interference with activities, and minor psychosomatic symptoms such as headaches, tiredness, and irritability. However annoyance is defined, there is great individual variation, and clearly it does not depend only on the physical feature of the noise; the nature of the source, the circumstances, and the characteristics and attitude of the individual are all important. Gloag (1980) outlined that preventable or unnecessary noises and those that are meaningful tend to be the most disturbing; while a helpful attitude by those concerned may reduce annoyance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงเข้มของเสียงมีหน่วยวัดเป็นเดซิเบล (dB);
หน่วย A-weighted dB (dBA) ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงให้เห็นว่ามนุษย์ได้ยินเสียง ศูนย์ dBA ถือว่าเป็นจุดที่คนเริ่มที่จะได้ยินเสียง กระซิบอ่อนที่ 3 ฟุตเท่ากับประมาณ 30 dBA ขณะที่คลั่งสามารถเข้าถึง 110 dBA หรือมากกว่าในระยะการดำเนินงาน [รอน Chepesiuk 2005]. มาร์คสตีเฟนสัน (2005) กำหนดเสียงที่เป็นอันตรายเป็นเสียงที่เกินเวลาถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนัก 85 dBA หมายถึงการสัมผัสเสียงเฉลี่ยวัดในช่วงวันทำงานแปดชั่วโมงโดยทั่วไป มาตรการอื่น ๆ และคำจำกัดความที่ถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่น "เสียงระดับค่าแสง" บัญชีสำหรับรูปแบบเสียงจากในขณะที่ช่วงเวลาขณะที่ "ระดับเสียงเทียบเท่า" กำหนดค่าของเสียงที่มั่นคงกับพลังงาน dBA เสียงเช่นเดียวกับที่มีอยู่ในเวลาที่แตกต่างกันเสียงที่ [รอน Chepesiuk 2005]. ในแง่ของอะคูสติกเสียงถูกกำหนดโดย Miriam ซี Daum ในปี 1988 เป็นเสียง 'พิเศษ' มากกว่าปริมาณปกติ มักจะเป็นเสียงที่ไม่พึงประสงค์เป็นพิเศษเพื่อให้กิจกรรมมักจะอธิบายว่าเป็น "เสียงดัง" ในฐานะที่เป็นผลเสียงสามารถกำหนดเป็น "เสียงที่ไม่พึงประสงค์" [เรียมซี Daum 1988] Daphne Gloag (1980) ที่ระบุไว้ว่าสิ่งที่ถือว่า "น่ารำคาญ" ในการตอบสนองต่อเสียงเป็นปัญหา สำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐตามคำแนะนำเฉพาะในการรบกวนกับการพูดและยังเกี่ยวกับการร้องเรียน; แต่ Gloag รู้สึกว่าน่ารำคาญควรจะนำไปรวมถึงความรู้สึกของ "รำคาญ" รบกวนกับกิจกรรมและจิตใจอาการเล็กน้อยเช่นปวดหัว, เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและความหงุดหงิด แต่แกล้งถูกกำหนดให้มีการเปลี่ยนแปลงของแต่ละบุคคลที่ดีและเห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ขึ้นเฉพาะในคุณลักษณะทางกายภาพของเสียง; ธรรมชาติของแหล่งที่มาของสถานการณ์และลักษณะและทัศนคติของบุคคลที่มีความสำคัญทั้งหมด Gloag (1980) ที่ระบุไว้ว่าเสียงที่สามารถป้องกันได้หรือไม่จำเป็นและผู้ที่มีความหมายมีแนวโน้มที่จะรบกวนมากที่สุด; ในขณะที่มีทัศนคติที่เป็นประโยชน์จากผู้ที่เกี่ยวข้องอาจจะลดความน่ารำคาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มเสียงเสียง
วัดเป็นเดซิเบล ( dB ) ; หน่วย a-weighted dB ( เดซิเบล ) ถูกใช้เพื่อบ่งชี้ว่ามนุษย์ ได้ยินเสียง ศูนย์เดซิเบล ถือว่าเป็นจุดที่คนเริ่มที่จะได้ยินเสียง เสียงกระซิบเบาๆที่ 3 ฟุต เท่ากับประมาณ 30 เดซิเบล ในขณะที่เป็นลูกโซ่ถึง 110 เดซิเบล หรือมากกว่าระยะทางที่ปฏิบัติการรอน chepesiuk [ 2005 ] มาร์คสตีเฟนซัน

,( 2005 ) ได้กำหนดเสียงที่เป็นอันตรายเป็นเสียงที่เกินเวลาเฉลี่ยหนัก 85 เดซิเบล หมายถึง เสียง แสง วัดเฉลี่ยมากกว่าปกติ 8 ชั่วโมงทำงานวัน มาตรการอื่น ๆและคำนิยามที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ ตัวอย่างเช่น บัญชี " ระดับ " แสงเสียงสำหรับรูปแบบเสียงจากนาทีในขณะที่ " เทียบเท่าระดับ " เสียงกำหนดคุณค่าของเสียงมั่นคงกับ DBA พลังงานเสียงที่บรรจุอยู่ในเวลาที่แตกต่างกันเสียง รอน chepesiuk [ 2005 ]

ในแง่ของอะคูสติก , เสียงที่กำหนดโดยมิเรียม C หนึ่งใน 1988 เป็น ' พิเศษ ' เสียงมากกว่าปกติหน่อย มักเสียงพิเศษที่ไม่พึงประสงค์ ดังนั้นกิจกรรมจะอธิบายมักจะเป็น " เสียงดัง "เป็นผลให้สามารถกำหนดเป็น " เสียงเสียงหนึ่งที่ไม่พึงประสงค์ " มิเรียม C [ 1988 ] แดฟนี่ย์ gloag ( 1980 ) อธิบายว่า สิ่งที่ถือเป็น " ความรำคาญ " ในการตอบสนองต่อเสียงมีปัญหา หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาตามคำแนะนำโดยเฉพาะในการรบกวนด้วยคำพูด และยังร้องเรียน ;อย่างไรก็ตาม gloag รู้สึกว่ารบกวนควรรวมถึงความรู้สึกของ " กวน " กวนกับกิจกรรม และจิตเวชอาการเล็กน้อยเช่นปวดศีรษะ เมื่อยล้า และหงุดหงิด อย่างไรก็ตามรบกวนที่กำหนดไว้มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ของบุคคล และแน่นอนว่ามันไม่ได้ขึ้นอยู่เฉพาะในลักษณะทางกายภาพของเสียง ; ธรรมชาติของแหล่งที่มา , สถานการณ์และลักษณะและทัศนคติของแต่ละบุคคลเป็นสำคัญ gloag ( 1980 ) อธิบายว่า อาการ หรือ ไม่มีเสียงและที่สำคัญมักจะถูกรบกวนมากที่สุด ในขณะที่ทัศนคติที่เป็นประโยชน์ โดยผู้ที่เกี่ยวข้องอาจลดความรำคาญ