Functions of astrocytes The functio

Functions of astrocytes

The functions of astroglial cells are many; astrocytes create the brain environment, build up the micro-architecture of the brain parenchyma, maintain brain homeostasis, store and distribute energy substrates, control the development of neural cells, synaptogenesis and synaptic maintenance and provide for brain defence.

Concept of radial glial cells as stem cells

Neurons and macroglia both originate from neuroepithelial cells. Early in development, neuroepithelial cells transform into the radial glia which now have been recognized as the neural precursor cell. Asymmetric division of radial glia produce neuronal precursors that migrate to their destinations using the processes of the radial glial as a scaffolding guide-line. The radial glia can also act as progenitors (through several transitional forms) for both astrocytes and oligodendrocytes. Some of the astrocytes, localised in the neurogenic niches of the adult brain, retain the stem cell properties throughout the life span and are the source for the adult neuro- and glio-genesis. In addition neuroglial cells are instrumental in promoting neuronal survival at different developmental stages through the release of numerous neurotrophic factors (for example epidermal growth factor, EGF, glial cell-derived neurotrophic factor, GDNF, etc.).

Astrocytes define the brain micro-architecture

In the mammalian brain the astroglial cells define the micro-architecture of the parenchyma by dividing the grey matter (through the process known as “tiling”) into relatively independent structural units. The protoplasmic astrocytes occupy their own territory and create the micro-anatomical domains within the limits of their processes. Within the confines of these anatomical domains the membrane of the astrocyte covers synapses and neuronal membranes, as well as sends processes to plaster the wall of the neighbouring blood vessel with their endfeet. The complex astrocyte-neurons-blood vessel is generally known as a neurovascular unit.

The individual astroglial domains are integrated into the superstructure of astroglial syncytia through gap junctions localised on the peripheral processes of astroglial cells. These astroglial syncytia are also anatomically segregated being formed within defined anatomical structures, for example in individual barrels of the somatosensory cortex.

Astrocytes control extracellular K+ homeostasis

Astroglial cells can control extracellular homeostasis in the brain. By virtue of multiple molecular cascades, astrocytes control concentrations of ions, neurotransmitters and metabolites and regulate water movements. An early recognized function of astrocytes is the control of K+ levels in the brain. Neuronal activity leads to an increase in K+ concentration from a resting level of about 3 mM to a maximum of 10 - 12 mM under physiological conditions and to even higher values under pathological conditions. Higher K+ concentration in the extracellular space modulates neuronal activity and the brain has a tendency to keep extracellular K+ levels stable at their resting value. Astrocytes remove excess extracellular K+ by at least two different mechanisms. So called ´spatial buffering´ is a passive mechanism by which K+ is taken up at the site of higher concentration (facilitated by inward rectifier K+ channels), redistributed within the astrocyte or the coupled astrocyte network and released at sites where it is lower. In retinal Müller cells, this process is termed K+ siphoning. Secondly, they can remove extracellular K+ by an increase in pump activities such as the Na+/K+-ATPase activity, leading to an increase in intracellular K+ and water. The glial syncytia and aquaporine channels expressed in astrocytes also play a role in water homeostasis in the brain.

Astrocytes remove excess glutamate

Glutamate is the major excitatory neurotransmitter in the brain of vertebrates. When released in excess or for long-time, glutamate acts as a powerful neurotoxin that triggers neuronal cell death in many acute and chronic brain lesions. The glial function to “chemically split or take up” transmitters was predicted by the Italian psychiatrist Ernesto Lugaro in 1907. Astrocytes remove the bulk of glutamate from the extracellular space; they accumulate 80% of the glutamate released, whereas the remaining 20% is taken up by neurons. Astrocytes remove extracellular glutamate by excitatory amino acid transporters (EAAT). Five types of EAATs are present in the human brain; the EAAT1 and EAAT2 are expressed almost exclusively in astrocytes (the rodent analogues are known as glutamate/aspartate transporter, GLAST, and glutamate transporter-1, GLT-1). The glutamate transporters are co-transporters which utilize the energy saved in the form of transmembrane Na+ gradient so that the transport of a single glutamate molecule requires an influx of 3 Na+ ions and 1 H+ ion coupled with the efflux of 1 K+ ion. The substantial sodium accu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าที่ของ astrocytes การทำงานของเซลล์ astroglial เป็นจำนวนมาก astrocytes สร้างสภาพแวดล้อมที่สมอง สร้างสถาปัตยกรรมไมโครของถุงสมอง รักษาภาวะธำรงดุลของสมอง เก็บ และกระจายพลังงานพื้นผิว ควบคุมการพัฒนาของเซลล์ประสาท synaptogenesis และผู้บำรุงรักษา และให้สำหรับการป้องกันสมอง แนวคิดของเซลล์ glial รัศมีเป็นเซลล์ต้นกำเนิด เซลล์ประสาทและ macroglia ทั้งสองมาจากเซลล์ neuroepithelial ในการพัฒนา neuroepithelial เซลล์เปลี่ยนเป็น glia รัศมีซึ่งขณะนี้ ได้รับรู้เป็นเซลล์ในระบบประสาท ส่วนที่ไม่สมมาตรของ glia รัศมีผลิตสารตั้งต้นที่เส้นประสาทที่โยกย้ายไปยังจุดหมายโดยใช้กระบวนการของรัศมี glial เป็นนั่งร้านแนว Glia รัศมียังสามารถทำหน้าที่เป็น progenitors (ผ่านหลายรูปแบบเปลี่ยนแปลง) สำหรับ astrocytes และ oligodendrocytes บาง astrocytes หน่วงในตรงไหนของสมองผู้ใหญ่ neurogenic รักษาคุณสมบัติของเซลล์ต้นกำเนิดตลอดช่วงชีวิต และเป็นแหล่งสำหรับการผู้ใหญ่ neuro - และ glio-ปฐมกาล นอกจากนี้ เซลล์ neuroglial เป็นเครื่องมือในการส่งเสริมการอยู่รอดเส้นประสาทในระยะพัฒนาการต่าง ๆ ผ่านการปล่อยปัจจัยกระทบ neurotrophic จำนวนมาก (ตัวอย่างเช่นผิวหนังเจริญเติบโตปัจจัย ช่วย กระทบ neurotrophic มาเซลล์ glial ปัจจัย GDNF ฯลฯ) Astrocytes กำหนดสถาปัตยกรรมไมโครสมอง In the mammalian brain the astroglial cells define the micro-architecture of the parenchyma by dividing the grey matter (through the process known as “tiling”) into relatively independent structural units. The protoplasmic astrocytes occupy their own territory and create the micro-anatomical domains within the limits of their processes. Within the confines of these anatomical domains the membrane of the astrocyte covers synapses and neuronal membranes, as well as sends processes to plaster the wall of the neighbouring blood vessel with their endfeet. The complex astrocyte-neurons-blood vessel is generally known as a neurovascular unit. The individual astroglial domains are integrated into the superstructure of astroglial syncytia through gap junctions localised on the peripheral processes of astroglial cells. These astroglial syncytia are also anatomically segregated being formed within defined anatomical structures, for example in individual barrels of the somatosensory cortex. Astrocytes control extracellular K+ homeostasis Astroglial cells can control extracellular homeostasis in the brain. By virtue of multiple molecular cascades, astrocytes control concentrations of ions, neurotransmitters and metabolites and regulate water movements. An early recognized function of astrocytes is the control of K+ levels in the brain. Neuronal activity leads to an increase in K+ concentration from a resting level of about 3 mM to a maximum of 10 - 12 mM under physiological conditions and to even higher values under pathological conditions. Higher K+ concentration in the extracellular space modulates neuronal activity and the brain has a tendency to keep extracellular K+ levels stable at their resting value. Astrocytes remove excess extracellular K+ by at least two different mechanisms. So called ´spatial buffering´ is a passive mechanism by which K+ is taken up at the site of higher concentration (facilitated by inward rectifier K+ channels), redistributed within the astrocyte or the coupled astrocyte network and released at sites where it is lower. In retinal Müller cells, this process is termed K+ siphoning. Secondly, they can remove extracellular K+ by an increase in pump activities such as the Na+/K+-ATPase activity, leading to an increase in intracellular K+ and water. The glial syncytia and aquaporine channels expressed in astrocytes also play a role in water homeostasis in the brain.
Astrocytes remove excess glutamate

Glutamate is the major excitatory neurotransmitter in the brain of vertebrates. When released in excess or for long-time, glutamate acts as a powerful neurotoxin that triggers neuronal cell death in many acute and chronic brain lesions. The glial function to “chemically split or take up” transmitters was predicted by the Italian psychiatrist Ernesto Lugaro in 1907. Astrocytes remove the bulk of glutamate from the extracellular space; they accumulate 80% of the glutamate released, whereas the remaining 20% is taken up by neurons. Astrocytes remove extracellular glutamate by excitatory amino acid transporters (EAAT). Five types of EAATs are present in the human brain; the EAAT1 and EAAT2 are expressed almost exclusively in astrocytes (the rodent analogues are known as glutamate/aspartate transporter, GLAST, and glutamate transporter-1, GLT-1). The glutamate transporters are co-transporters which utilize the energy saved in the form of transmembrane Na+ gradient so that the transport of a single glutamate molecule requires an influx of 3 Na+ ions and 1 H+ ion coupled with the efflux of 1 K+ ion. The substantial sodium accu

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังก์ชั่นของ astrocytes ฟังก์ชั่นของเซลล์ astroglial เป็นจำนวนมาก; astrocytes สร้างสภาพแวดล้อมสมองสร้างสถาปัตยกรรมไมโครของเนื้อเยื่อสมองรักษาเก็บสภาวะสมดุลสมองและจำหน่ายพื้นผิวพลังงานควบคุมการพัฒนาของเซลล์ประสาทที่ synaptogenesis และการบำรุงรักษา synaptic และจัดให้มีการป้องกันสมอง. แนวคิดของเซลล์ glial รัศมีเป็น เซลล์ต้นกำเนิดเซลล์ประสาทและmacroglia ทั้งสองมาจากเซลล์ neuroepithelial ต้นในการพัฒนาเซลล์ neuroepithelial เปลี่ยนเข้าสู่ glia รัศมีซึ่งขณะนี้ได้รับการยอมรับว่าเป็นสารตั้งต้นของเซลล์ประสาท ส่วนไม่สมมาตรของ glia รัศมีผลิตสารตั้งต้นของเซลล์ประสาทที่ย้ายไปยังสถานที่ของตนโดยใช้กระบวนการของ glial รัศมีเป็นคู่มือออนไลน์นั่งร้าน glia รัศมียังสามารถทำหน้าที่เป็นบรรพบุรุษ (ผ่านรูปแบบการเปลี่ยนผ่านหลาย ๆ คน) สำหรับ astrocytes และ oligodendrocytes บางส่วนของ astrocytes หน่วงในซอก neurogenic ของสมองผู้ใหญ่คุณสมบัติรักษาเซลล์ต้นกำเนิดตลอดช่วงชีวิตและมีแหล่งที่มาสำหรับ neuro- ผู้ใหญ่และ glio-กำเนิด นอกจากนี้เซลล์ neuroglial เป็นเครื่องมือในการส่งเสริมการอยู่รอดของเซลล์ประสาทในขั้นตอนการพัฒนาที่แตกต่างกันผ่านการเปิดตัวของปัจจัย neurotrophic จำนวนมาก (เช่นปัจจัยการเจริญเติบโตที่ผิวหนัง, EGF เซลล์ที่ได้มาจากปัจจัย neurotrophic glial, GDNF ฯลฯ ). astrocytes กำหนดสมองไมโครสถาปัตยกรรมในการเลี้ยงลูกด้วยนมสมองเซลล์ astroglial กำหนดสถาปัตยกรรมไมโครของเนื้อเยื่อโดยการหารเรื่องสีเทา (ผ่านกระบวนการที่เรียกว่า "ปูกระเบื้อง") เป็นหน่วยโครงสร้างที่ค่อนข้างอิสระ astrocytes protoplasmic ครอบครองดินแดนของตัวเองและสร้างโดเมนไมโครกายวิภาคภายในขอบเขตของกระบวนการของพวกเขา ภายในขอบเขตของกายวิภาคเหล่านี้โดเมนเมมเบรนของ astrocyte ที่ครอบคลุมประสาทและเยื่อประสาทเช่นเดียวกับการส่งกระบวนการในการฉาบปูนผนังของเส้นเลือดที่อยู่ใกล้เคียงกับ endfeet ของพวกเขา ที่ซับซ้อนเรือ astrocyte-เซลล์เลือดเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่าเป็นหน่วยที่อ่อนแรง. โดเมน astroglial ของแต่ละบุคคลจะรวมอยู่ในตึกของ syncytia astroglial ผ่านทางแยกช่องว่างที่มีการแปลในกระบวนการต่อพ่วงของเซลล์ astroglial เหล่านี้ syncytia astroglial นอกจากนี้ยังมีการแยกทางกายภาพถูกสร้างขึ้นภายในกำหนดโครงสร้างทางกายวิภาคเช่นในถังส่วนบุคคลของเยื่อหุ้มสมอง somatosensory. astrocytes ควบคุมสาร k + Homeostasis เซลล์ Astroglial สามารถควบคุมสภาวะสมดุลสารในสมอง อาศัยอำนาจตามความน้ำตกหลายโมเลกุลความเข้มข้นของการควบคุม astrocytes ของไอออน, สารสื่อประสาทและสารควบคุมการเคลื่อนไหวและน้ำ ฟังก์ชั่นได้รับการยอมรับในช่วงต้นของ astrocytes คือการควบคุมของ K + ระดับในสมอง กิจกรรมของเซลล์ประสาทนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของ K + จากระดับที่พักผ่อนประมาณ 3 มิลลิสูงสุด 10 - 12 มิลลิภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยาและจะได้ค่าที่สูงกว่าภายใต้เงื่อนไขทางพยาธิวิทยา ความเข้มข้นที่สูงขึ้น K + ในพื้นที่นอก modulates ทางประสาทและสมองมีแนวโน้มที่จะให้สาร K + ระดับคงที่ที่ค่าที่พำนักของพวกเขา astrocytes ลบส่วนเกิน extracellular k + อย่างน้อยสองกลไกที่แตกต่างกัน เรียกว่า'spatial buffering' เป็นกลไกเรื่อย ๆ โดยที่ k + ถูกพาขึ้นที่เว็บไซต์ของความเข้มข้นที่สูงขึ้น (ขาเข้าอำนวยความสะดวกโดยเรียงกระแส K + ช่อง) แจกจ่ายภายใน astrocyte หรือเครือข่าย astrocyte คู่และปล่อยออกมาในสถานที่ที่มันเป็นที่ต่ำกว่า ในเซลล์ของจอประสาทตาMüllerขั้นตอนนี้จะเรียกว่า K + ดูด ประการที่สองพวกเขาสามารถลบ K + สารจากการเพิ่มขึ้นในกิจกรรมปั๊มเช่น Na + / K + ATPase นากิจกรรมที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของเซลล์ K + และน้ำ syncytia glial และช่องทาง aquaporine แสดงใน astrocytes ยังมีบทบาทในการรักษาสมดุลของน้ำในสมอง. astrocytes กลูตาเมตลบส่วนเกินกลูตาเมตเป็นสารสื่อประสาทที่สำคัญในสมอง excitatory ของสัตว์มีกระดูกสันหลัง เมื่อได้รับการปล่อยตัวในส่วนที่เกินหรือเป็นเวลานานกลูตาเมตทำหน้าที่เป็น neurotoxin ที่มีประสิทธิภาพที่ก่อให้เกิดการตายของเซลล์ประสาทในสมองแผลเฉียบพลันและเรื้อรังจำนวนมาก ฟังก์ชั่น glial "การแยกสารเคมีหรือใช้ขึ้น" ส่งสัญญาณได้รับการคาดการณ์โดยจิตแพทย์อิตาลี Lugaro เออร์เนสในปี 1907 astrocytes เอากลุ่มของกลูตาเมตจากนอกพื้นที่นั้น พวกเขาสะสม 80% ของกลูตาเมตที่ปล่อยออกมาในขณะที่ส่วนที่เหลืออีก 20% จะถูกนำขึ้นโดยเซลล์ประสาท astrocytes เอาสารกลูตาเมตโดยการขนส่งกรดอะมิโน excitatory (EAAT) ห้าประเภท EAATs ที่มีอยู่ในสมองของมนุษย์นั้น EAAT1 และ EAAT2 จะแสดงเกือบเฉพาะใน astrocytes (คล้ายหนูที่รู้จักกันเป็นกลูตาเมต / ขนส่ง aspartate, GLAST และกลูตาเมต transporter-1 GLT-1) ขนส่งกลูตาเมตที่มีการขนส่งร่วมที่ใช้พลังงานที่บันทึกไว้ในรูปแบบของการไล่ระดับสีเบรนนา + เพื่อให้การขนส่งของโมเลกุลกลูตาเมตเดียวต้องมีการไหลเข้าของ 3 ไอออน + นาและ 1 H + ไอออนควบคู่ไปกับการไหล 1 K + ไอออนที่ Accu โซเดียมมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นหน่วยงานที่จัดตั้งขึ้นเพื่อใช้เป็นหน่วยงานกลางในการดำเนินการทางด้านการเงินของประเทศในประเทศไทยหน่วยงานที่ทำหน้าที่ธนาคารกลางคือธนาคารแห่งประเทศไทย