- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
HistoryLudwig Mies van der Rohe was
History
Ludwig Mies van der Rohe was retained by Dr. Edith Farnsworth to design a weekend retreat during a dinner party in 1945. The wealthy client was highly intelligent, articulate, and intent on building a very special work of modern architecture. The program was to design the house as if it were for himself. Farnsworth had purchased the riverfront property from the publisher of the Chicago Tribune, Colonel Robert R. McCormick. Mies developed the design in time for it to be included in an exhibit on his work at MOMA, the Museum of Modern Art in New York in 1947.
After completion of design, the project was placed on hold awaiting an inheritance from an ailing aunt. Mies was to act as the general contractor as well as architect. Work began in 1950 and was substantially completed in 1951. The commission was an ideal one for any architect, but was marred by a very publicized dispute between Farnsworth and Mies that began near the end of construction. The total cost of the house was $74,000 in 1951 ($648,000 in 2012 dollars). A cost overrun of $15,600 over the approved pre-construction budget of $58,400, was due to escalating material prices resulting from inflationary commodities speculation in anticipation of demand arising from the mobilization for the Korean War. Near the completion of construction, Mies filed a lawsuit for non-payment of $28,173 in construction costs. The owner then filed a counter suit for damages due to alleged malpractice. Mies' attorneys proved that Farnsworth had approved the plans and budget increases, and the court ordered the owner to pay her bills. Farnsworth's malpractice accusations were dismissed as unsubstantiated. It was a bitter and hollow victory for Mies, considering the painful publicity that followed. The conflict resulted in an unfinished site and an unfurnished interior. The construction of a teak wardrobe closet and the system of bronze-framed screens to enclose the deck porch were completed to Mies' designs by his former employee and architect William Dunlap and a local millworker who mediated between them. Mies never communicated with Edith, nor spoke about their rumored relationship again.
Edith continued to use the house as her weekend retreat for the next 21 years, often hosting architectural notables visiting to see the work of the world-famous architect. In 1968, the local highway department condemned a 2-acre (8,100 m2) portion of the property adjoining the house for a new raised highway bridge over the Fox River. Farnsworth sued to stop the project but lost the court case. She sold the house in 1972, retiring to her villa in Italy.
In 1972, Farnsworth House was purchased by British property magnate, art collector, and architectural aficionado Peter Palumbo.[7] He removed the bronze screen enclosure of the porch, added air conditioning, extensive landscaping and his art collections to the grounds, including sculptures by Andy Goldsworthy, Anthony Caro, and Richard Serra. After owning the property for 31 years, Palumbo removed the art and put the property up for sale at auction, raising serious concerns about the future of the building.[8] Preservationists and contributors from around the world, including the Friends of the Farnsworth House, began a concerted preservation and fund-raising effort to keep the house on its original site. With this financial support, the National Trust for Historic Preservation and Landmarks Illinois were able to purchase the house in December 2003 for a reported $7.5 million. Now operated as a house museum, the Farnsworth House is open to the public, with tours conducted by the National Trust.[9] The house is listed in the National Register and is designated a National Historic Landmark by the United States Department of the Interior.[4]
In 2013, Lego Architecture series produced a model of the Farnsworth House as a part of their landmark series.
Configuration
The essential characteristics of the house are immediately apparent. The extensive use of clear floor-to-ceiling glass opens the interior to its natural surroundings to an extreme degree. Two distinctly expressed horizontal slabs, which form the roof and the floor, sandwich an open space for living. The slab edges are defined by exposed steel structural members painted pure white. The house is elevated 5 feet 3 inches (1.60 m) above a flood plain by eight wide flange steel columns which are attached to the sides of the floor and ceiling slabs. The slabs' ends extend beyond the column supports, creating cantilevers. A third floating slab, an attached terrace, acts as a transition between the living area and the ground. The house is accessed by two sets of wide steps connecting ground to terrace and then to porch.
Mies found the large open exhibit halls of the turn of the century to be very much in character with his sense of the industrial era. Here he applied the concept of an unobstructed space that is flexible for use by people. The interior appears to be a single open room, its space ebbing and flowing around two wood blocks; one a wardrobe cabinet and the other a kitchen, toilet, and fireplace block (the "core"). The larger fireplace-kitchen core seems like a separate house nesting within the larger glass house. The building is essentially one large room filled with freestanding elements that provide subtle differentiations within an open space, implied but not dictated, zones for sleeping, cooking, dressing, eating, and sitting. Very private areas such as toilets, and mechanical rooms are enclosed within the core. Drawings recently made public by MOMA indicate that the architect provided ceiling details that allows for the addition of curtain tracks that would allow privacy separations of the open spaces into three "rooms". The drapery was never installed.
Mies applied this space concept, with variations, to his later buildings, most notably at Crown Hall, his IIT campus masterpiece. The notion of a single room that can be freely used or zoned in any way, with flexibility to accommodate changing uses, free of interior supports, enclosed in glass and supported by a minimum of structural framing located at the exterior, is the architectural ideal that defines Mies' American career. The Farnsworth House is significant as his first complete realization of this ideal, a prototype for his vision of what modern architecture in an era of technology should be.
Architecture as an expression of the times[edit]
A winter view of the house in 1971, showing the original insect screening of the porch, and the roller shades added by the owner after the curtains were damaged by flood waters.
The house in 2006
The Farnsworth House addresses basic issues about the relationship between the individual and his society. Mies viewed the technology-driven modern era in which an ordinary individual exists as largely beyond his control. But he believed the individual can and should exist in harmony with the culture of his time to successfully fulfill himself. His career was a long and patient search for an architecture that would be a true expression of the essential soul of his epoch, the Holy Grail of German Modernism. He perceived our epoch as the era of industrial mass production, a civilization shaped by the forces of rapid technological development. Mies wanted to use architecture as a tool to help reconcile the individual spirit with the new mass society in which he exists.
His answer to the issue is to accept the need for an orderly framework as necessary for existence, while making space for the freedom needed by the individual human spirit to flourish. He created buildings with free and open space within a minimal framework, using expressed structural columns. He did not believe in the use of architecture for social engineering of human behavior as many other modernists did, but his architecture does represent ideals and aspirations. His mature design work is a physical expression of his understanding of the modern epoch. He provides the occupants of his buildings flexible and unobstructed space in which to fulfill themselves as individuals, despite their anonymous condition in the modern industrial culture. The materials of his buildings, industrial manufactured products like mill-formed steel and plate glass, certainly represent the character of the modern era, but he counterbalances these with traditional luxuries such as Roman travertine and exotic wood veneers as valid parts of modern life. Mies accepted the problems of industrial society as facts to be dealt with, and offered his idealized vision of how technology can be made beautiful and can support the individual. He suggests that the downsides of technology decried by late 19th century critics such as John Ruskin, can be solved with human creativity, and shows us how in the architecture of this house.
Reconnecting the individual with nature is one of the great challenges of an urbanized society. The 60-acre (240,000 m2) rural site offered Mies an opportunity to bring man's relationship to nature into the forefront. Here he highlights the individual's connection to nature through the medium of a man-made shelter. Mies said: "We should attempt to bring nature, houses, and the human being to a higher unity". Glass walls and open interior space are the features that create an intense connection with the outdoor environment, while providing a framework reduces opaque exterior walls to a minimum. The careful site design and integration of the exterior environment represents a concerted effort to achieve an architecture wedded to its natural context.
Mies conceived the building as an indoor-outdoor architectural shelter simultaneously independent of and intertwined with the domain of nature. Mies did not build on the flood-free upland portions of the site, choosing instead to tempt the dangerous forces nature by building directly on the flood plain near the rivers edge. Philip Johnson referred to this type o
Ludwig Mies van der Rohe was retained by Dr. Edith Farnsworth to design a weekend retreat during a dinner party in 1945. The wealthy client was highly intelligent, articulate, and intent on building a very special work of modern architecture. The program was to design the house as if it were for himself. Farnsworth had purchased the riverfront property from the publisher of the Chicago Tribune, Colonel Robert R. McCormick. Mies developed the design in time for it to be included in an exhibit on his work at MOMA, the Museum of Modern Art in New York in 1947.
After completion of design, the project was placed on hold awaiting an inheritance from an ailing aunt. Mies was to act as the general contractor as well as architect. Work began in 1950 and was substantially completed in 1951. The commission was an ideal one for any architect, but was marred by a very publicized dispute between Farnsworth and Mies that began near the end of construction. The total cost of the house was $74,000 in 1951 ($648,000 in 2012 dollars). A cost overrun of $15,600 over the approved pre-construction budget of $58,400, was due to escalating material prices resulting from inflationary commodities speculation in anticipation of demand arising from the mobilization for the Korean War. Near the completion of construction, Mies filed a lawsuit for non-payment of $28,173 in construction costs. The owner then filed a counter suit for damages due to alleged malpractice. Mies' attorneys proved that Farnsworth had approved the plans and budget increases, and the court ordered the owner to pay her bills. Farnsworth's malpractice accusations were dismissed as unsubstantiated. It was a bitter and hollow victory for Mies, considering the painful publicity that followed. The conflict resulted in an unfinished site and an unfurnished interior. The construction of a teak wardrobe closet and the system of bronze-framed screens to enclose the deck porch were completed to Mies' designs by his former employee and architect William Dunlap and a local millworker who mediated between them. Mies never communicated with Edith, nor spoke about their rumored relationship again.
Edith continued to use the house as her weekend retreat for the next 21 years, often hosting architectural notables visiting to see the work of the world-famous architect. In 1968, the local highway department condemned a 2-acre (8,100 m2) portion of the property adjoining the house for a new raised highway bridge over the Fox River. Farnsworth sued to stop the project but lost the court case. She sold the house in 1972, retiring to her villa in Italy.
In 1972, Farnsworth House was purchased by British property magnate, art collector, and architectural aficionado Peter Palumbo.[7] He removed the bronze screen enclosure of the porch, added air conditioning, extensive landscaping and his art collections to the grounds, including sculptures by Andy Goldsworthy, Anthony Caro, and Richard Serra. After owning the property for 31 years, Palumbo removed the art and put the property up for sale at auction, raising serious concerns about the future of the building.[8] Preservationists and contributors from around the world, including the Friends of the Farnsworth House, began a concerted preservation and fund-raising effort to keep the house on its original site. With this financial support, the National Trust for Historic Preservation and Landmarks Illinois were able to purchase the house in December 2003 for a reported $7.5 million. Now operated as a house museum, the Farnsworth House is open to the public, with tours conducted by the National Trust.[9] The house is listed in the National Register and is designated a National Historic Landmark by the United States Department of the Interior.[4]
In 2013, Lego Architecture series produced a model of the Farnsworth House as a part of their landmark series.
Configuration
The essential characteristics of the house are immediately apparent. The extensive use of clear floor-to-ceiling glass opens the interior to its natural surroundings to an extreme degree. Two distinctly expressed horizontal slabs, which form the roof and the floor, sandwich an open space for living. The slab edges are defined by exposed steel structural members painted pure white. The house is elevated 5 feet 3 inches (1.60 m) above a flood plain by eight wide flange steel columns which are attached to the sides of the floor and ceiling slabs. The slabs' ends extend beyond the column supports, creating cantilevers. A third floating slab, an attached terrace, acts as a transition between the living area and the ground. The house is accessed by two sets of wide steps connecting ground to terrace and then to porch.
Mies found the large open exhibit halls of the turn of the century to be very much in character with his sense of the industrial era. Here he applied the concept of an unobstructed space that is flexible for use by people. The interior appears to be a single open room, its space ebbing and flowing around two wood blocks; one a wardrobe cabinet and the other a kitchen, toilet, and fireplace block (the "core"). The larger fireplace-kitchen core seems like a separate house nesting within the larger glass house. The building is essentially one large room filled with freestanding elements that provide subtle differentiations within an open space, implied but not dictated, zones for sleeping, cooking, dressing, eating, and sitting. Very private areas such as toilets, and mechanical rooms are enclosed within the core. Drawings recently made public by MOMA indicate that the architect provided ceiling details that allows for the addition of curtain tracks that would allow privacy separations of the open spaces into three "rooms". The drapery was never installed.
Mies applied this space concept, with variations, to his later buildings, most notably at Crown Hall, his IIT campus masterpiece. The notion of a single room that can be freely used or zoned in any way, with flexibility to accommodate changing uses, free of interior supports, enclosed in glass and supported by a minimum of structural framing located at the exterior, is the architectural ideal that defines Mies' American career. The Farnsworth House is significant as his first complete realization of this ideal, a prototype for his vision of what modern architecture in an era of technology should be.
Architecture as an expression of the times[edit]
A winter view of the house in 1971, showing the original insect screening of the porch, and the roller shades added by the owner after the curtains were damaged by flood waters.
The house in 2006
The Farnsworth House addresses basic issues about the relationship between the individual and his society. Mies viewed the technology-driven modern era in which an ordinary individual exists as largely beyond his control. But he believed the individual can and should exist in harmony with the culture of his time to successfully fulfill himself. His career was a long and patient search for an architecture that would be a true expression of the essential soul of his epoch, the Holy Grail of German Modernism. He perceived our epoch as the era of industrial mass production, a civilization shaped by the forces of rapid technological development. Mies wanted to use architecture as a tool to help reconcile the individual spirit with the new mass society in which he exists.
His answer to the issue is to accept the need for an orderly framework as necessary for existence, while making space for the freedom needed by the individual human spirit to flourish. He created buildings with free and open space within a minimal framework, using expressed structural columns. He did not believe in the use of architecture for social engineering of human behavior as many other modernists did, but his architecture does represent ideals and aspirations. His mature design work is a physical expression of his understanding of the modern epoch. He provides the occupants of his buildings flexible and unobstructed space in which to fulfill themselves as individuals, despite their anonymous condition in the modern industrial culture. The materials of his buildings, industrial manufactured products like mill-formed steel and plate glass, certainly represent the character of the modern era, but he counterbalances these with traditional luxuries such as Roman travertine and exotic wood veneers as valid parts of modern life. Mies accepted the problems of industrial society as facts to be dealt with, and offered his idealized vision of how technology can be made beautiful and can support the individual. He suggests that the downsides of technology decried by late 19th century critics such as John Ruskin, can be solved with human creativity, and shows us how in the architecture of this house.
Reconnecting the individual with nature is one of the great challenges of an urbanized society. The 60-acre (240,000 m2) rural site offered Mies an opportunity to bring man's relationship to nature into the forefront. Here he highlights the individual's connection to nature through the medium of a man-made shelter. Mies said: "We should attempt to bring nature, houses, and the human being to a higher unity". Glass walls and open interior space are the features that create an intense connection with the outdoor environment, while providing a framework reduces opaque exterior walls to a minimum. The careful site design and integration of the exterior environment represents a concerted effort to achieve an architecture wedded to its natural context.
Mies conceived the building as an indoor-outdoor architectural shelter simultaneously independent of and intertwined with the domain of nature. Mies did not build on the flood-free upland portions of the site, choosing instead to tempt the dangerous forces nature by building directly on the flood plain near the rivers edge. Philip Johnson referred to this type o
0/5000
ประวัติลุดวิกแห่ง Mies van der Rohe ถูกเก็บไว้ โดยดร.ฟาร์นสเวิร์ธ Edith การออกแบบสถานที่การพักระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำในปีค.ศ. 1945 ไคลเอ็นต์มั่งคั่งไม่สูงอัจฉริยะ ชัด และนึกสร้างงานพิเศษของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ โปรแกรมออกแบบบ้านนั้นตนได้ ฟาร์นสเวิร์ธก็ซื้อคุณสมบัติริเวอร์ฟร้อนท์จากผู้เผยแพร่ชิคาโกน พันโรเบิร์ต R. แมคคอร์มิค Mies พัฒนาการออกแบบในเวลานั้นที่จะรวมในงานนิทรรศการในงานของเขาใน MOMA พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กในหลังจากเสร็จสิ้นการออกแบบ โครงการถูกวางคงค้างที่รอการสืบทอดจากป้า ailing Mies ถูกทำหน้าที่เป็นผู้รับเหมาทั่วไปรวมทั้งสถาปนิก งานเริ่มขึ้นในปี 1950 และมากเสร็จสมบูรณ์ในปีค.ศ. นายคือหนึ่งเหมาะสำหรับสถาปนิกใด ๆ แต่เป็น marred โดยข้อโต้แย้งมากเผยแพร่ระหว่างฟาร์นสเวิร์ธ Mies ที่เริ่มใกล้สิ้นสุดการก่อสร้าง ต้นทุนรวมของบ้านเป็น $74,000 ในปีค.ศ. (648,000 $ ใน 2012 ดอลลาร์) มากเกินไปต้นทุนของการผ่านการอนุมัติก่อนการก่อสร้างงบประมาณ $58,400, $15,600 เนื่องจากราคาวัสดุที่เกิดจากการเก็งกำไรสินค้าโภคภัณฑ์เงินเฟ้อในความคาดหมายของความต้องการเกิดจากการเคลื่อนไหวในสงครามเกาหลีดังนั้น Mies ยื่นคดีสำหรับไม่ชำระ $28,173 ในการก่อสร้างใกล้เสร็จสิ้นการก่อสร้าง เจ้ายื่นชุดเคาน์เตอร์สำหรับความเสียหายเนื่องจาก malpractice ถูกกล่าวหาแล้ว ทนายความของ Mies พิสูจน์ว่า ฟาร์นสเวิร์ธได้อนุมัติแผนและงบประมาณเพิ่มขึ้น และศาลสั่งให้เจ้าของชำระค่าใช้จ่ายของเธอ ยกข้อกล่าวหาเป็น malpractice ของฟาร์นสเวิร์ธ unsubstantiated มันเป็นชัยชนะที่ขม และกลวงสำหรับ Mies พิจารณาประชาสัมพันธ์ที่เจ็บปวดที่ตามมา ความขัดแย้งให้เป็นเว็บไซต์ยังไม่เสร็จสิ้นและการตกแต่งภายในชั้น การก่อสร้างระบบกรอบทองหน้าจอคงที่ระเบียงดาดฟ้าและตู้เสื้อผ้าไม้สักได้เสร็จสมบูรณ์ของ Mies ออกแบบ โดยสถาปนิก William Dunlap และอดีตพนักงานของเขาและ millworker เฉพาะที่ mediated ระหว่างพวกเขา Mies ไม่เคยสื่อสารกับ Edith หรือพูดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ฉาวอีกEdith ต่อการใช้บ้านพักผ่อนวันหยุดสุดสัปดาห์ของเธอ 21 ปีถัดไป โฮสติ้งมัก notables สถาปัตยกรรมที่ต้องการเข้าพักเพื่อดูการทำงานของสถาปนิกชื่อดังของโลก ในปี 2511 กรมทางหลวงท้องถิ่นประณามส่วน 2 เอเคอร์ (8,100 m2) แห่งนี้ติดกับบ้านสะพานทางหลวงยกใหม่วิวแม่จิ้งจอก ฟาร์นสเวิร์ธนอมินีหยุดโครงการ แต่แพ้คดีศาล เธอขายบ้านในปี 1972 ออกไปห้องของเธอในอิตาลีในปี 1972 ฟาร์นสเวิร์ธบ้านถูกซื้อ โดยเจ้าสัวแห่งอังกฤษ รวบรวมศิลปะ สถาปัตยกรรม aficionado Palumbo ปีเตอร์[7] เขาเอาตู้จอทองระเบียง เครื่องปรับอากาศเพิ่ม ภูมิทัศน์อย่างละเอียด และคอลเลกชันของศิลปะเพื่อเด็ก รวมทั้งรูปปั้น โดย Andy นดีโกลด์สเวิร์ทธี Anthony Caro และริชาร์ด Serra หลังจากเป็นเจ้าของทรัพย์สินปี 31, Palumbo เอาศิลปะ และใส่คุณสมบัติสำหรับขายที่ประมูล เพิ่มความรุนแรงกังวลเกี่ยวกับอนาคตของอาคาร[8] preservationists และผู้ให้การสนับสนุนจากทั่วโลก รวมทั้งเพื่อนบ้านฟาร์นสเวิร์ธ เริ่มอนุรักษ์กันและพยายามหาทุนให้บ้านของไซต์ต้นฉบับ องค์การอนุรักษ์แห่งชาติเก็บรักษาประวัติศาสตร์และรัฐอิลลินอยส์สถานก็ไม่สามารถซื้อบ้านในเดือน 2003 ธันวาคมสำหรับรายงาน $7.5 ล้านนี้สนับสนุนทางการเงิน ตอนนี้ดำเนินการเป็นพิพิธภัณฑ์บ้าน บ้านฟาร์นสเวิร์ธได้เปิดให้ประชาชน กับทัวร์ที่ดำเนินการ โดยองค์การอนุรักษ์แห่งชาติ[9] บ้านอยู่ในทะเบียนแห่งชาติ และเป็นศาสตร์แห่งชาติกำหนด โดยสหรัฐอเมริกากรมมหาดไทย[4]ในปี 2013 สถาปัตยกรรมเลโก้ชุดผลิตแบบบ้านฟาร์นสเวิร์ธเป็นส่วนหนึ่งของชุดของแลนด์มาร์คตั้งค่าคอนฟิกลักษณะสำคัญของบ้านได้ชัดเจนทันที ใช้ล้างพื้นเพดานกระจกเปิดภายในกับธรรมชาติโดยรอบยังมีมาก สองอย่างเห็นได้ชัดแสดงแนวแผ่นคอนกรีต ซึ่งเป็นดาดฟ้าและชั้น sandwich พื้นที่ว่างสำหรับนั่งเล่น มีกำหนดขอบพื้นโดยสัมผัสเหล็กโครงสร้างทาสีขาวล้วน บ้านอยู่สูง 5 ฟุต 3 นิ้ว (1.60 เมตร) บนราบน้ำท่วมโดยแปลนเหล็กกว้างแปดแถวที่แนบกับด้านข้างของแผ่นพื้นและเพดาน ปลายของแผ่นพื้นขยายเกินสนับสนุนคอลัมน์ สร้าง cantilevers สามลอยพื้น ระเบียงแนบ ทำหน้าที่เป็นภาพระหว่างนั่งและพื้นดิน เข้าถึงบ้าน โดยทั้งตอนล่างเชื่อมต่อ กับระเบียง แล้วระเบียงสองชุดMies พบขนาดใหญ่เปิดฮอลล์แสดงสินค้าของเปิดศตวรรษที่มีมากในอักขระกับเขาความรู้สึกของยุคอุตสาหกรรม ที่นี่เขาใช้แนวคิดพื้นที่เน้นการที่มีคนใช้ ภายในดูเหมือนจะ เป็นห้องเปิด การ ebbing ของพื้นที่ และการไหลรอบสองไม้บล็อก หนึ่งตู้เสื้อผ้าตู้และอื่น ๆ บล็อกแบบห้องครัว ห้องน้ำ และเตาไฟ ("หลัก") หลักห้องครัวเตาผิงขนาดใหญ่เหมือนบ้านแยกวิวสามารถภายในบ้านขนาดใหญ่ที่กระจก อาคารเป็นหลักหนึ่งห้องใหญ่เต็มไป ด้วยองค์ประกอบลอยที่ differentiations รายละเอียดภายในพื้นที่ว่าง โซนโดยนัย แต่ไม่ บอก การนอน ทำอาหาร แต่งตัว กิน นั่ง พื้นที่ส่วนตัวเช่นห้องน้ำ ห้องเครื่องจักรกลจะอยู่ภายในแกน ภาพวาดที่เพิ่ง เปิดเผยต่อสาธารณะ โดย MOMA ระบุว่า สถาปนิกได้ให้รายละเอียดของเพดานที่ช่วยสำหรับการเพิ่มเพลงม่านที่จะให้ประโยชน์ส่วนตัวของพื้นที่เปิดเป็นสาม "ห้อง" ผ้าม่านที่ไม่มีการติดตั้งMies ใช้แนวคิดนี้พื้นที่ มีรูป อาคารของเขาในภายหลัง ส่วนใหญ่ที่คราวน์ฮอลล์ ชิ้นเอกของเขาวิทยาเขตมุมไบ แนวคิดของห้องที่สามารถใช้ได้อย่างอิสระ หรือรับในทางใดทางหนึ่ง มีความยืดหยุ่นเพื่อรองรับการใช้งานเปลี่ยนแปลง ฟรีสนับสนุนภายใน อยู่ในแก้ว และสนับสนุนน้อยทำการถ่ายโอนโครงสร้างอยู่ภายนอก จะเหมาะสถาปัตยกรรมที่กำหนดอาชีพของ Mies อเมริกัน บ้านฟาร์นสเวิร์ธเป็นสำคัญเป็นการรับรู้ของเขาสมบูรณ์แรกของห้องนี้ เป็นภาพสำหรับวิสัยทัศน์ของเขาว่าสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ในยุคเทคโนโลยีควรสถาปัตยกรรมเป็นค่าของเวลา [แก้ไข]ดูหนาวบ้านในปี 1971 แสดงตรวจแมลงเดิมของระเบียง และโรลเลอร์เฉดสีเพิ่มเจ้าหลังม่านเสียหายจากน้ำท่วมบ้านในปี 2549บ้านฟาร์นสเวิร์ธอยู่ปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสังคมของเขา Mies ดูขับเคลื่อนเทคโนโลยียุคปัจจุบันซึ่งบุคคลธรรมดามีอยู่เป็นส่วนใหญ่นอกเหนือจากการควบคุมของเขา แต่เขาเชื่อว่า บุคคลสามารถ และควรอยู่ในความกลมกลืนกับวัฒนธรรมของเวลาของเขาเพื่อตอบสนองตัวเองเรียบร้อยแล้ว อาชีพของเขาไม่ค้นหายาวนาน และผู้ป่วยสำหรับสถาปัตยกรรมที่มีค่าความจริงของจิตวิญญาณสำคัญของยุคของเขา Holy Grail ของเยอรมันนี่ เขามองเห็นเรายุคเป็นยุคอุตสาหกรรมผลิตจำนวนมาก อารยธรรมรูป โดยกองกำลังของการพัฒนาเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว Mies อยากใช้สถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือเพื่อช่วยกระทบยอดวิญญาณแต่ละกับสังคมโดยรวมใหม่ซึ่งเขามีอยู่คำตอบของปัญหาคือการ ยอมรับต้องการกรอบเป็นระเบียบตามความจำเป็นสำหรับการดำรงอยู่ ในขณะที่พื้นที่เสรีภาพที่จำเป็นสำหรับจิตวิญญาณของมนุษย์แต่ละรำ เขาสร้างอาคารฟรี และเปิดพื้นที่ภายในกรอบงานน้อยที่สุด ใช้คอลัมน์แสดงโครงสร้าง เขาไม่เชื่อในการใช้สถาปัตยกรรมวิศวกรรมสังคมพฤติกรรมมนุษย์ modernists อื่น ๆ ได้ แต่สถาปัตยกรรมของเขาแสดงถึงอุดมคติและความปรารถนา งานออกแบบที่ผู้ใหญ่ของเขาเป็นค่าจริงของเข้าใจยุคสมัยของเขา เขามีครอบครัวของอาคารพื้นที่ยืดหยุ่น และเน้นที่จะตอบสนองตนเองเป็นรายบุคคล แม้มีสภาพแบบในวัฒนธรรมอุตสาหกรรมทันสมัย วัสดุของอาคาร อุตสาหกรรมผลิตผลิตภัณฑ์เช่นก่อตั้งโรงงานผลิตเหล็กและกระจก แสดงอักขระของยุคสมัยใหม่อย่างแน่นอน แต่เขา counterbalances ด้วยความหรูหราแบบดั้งเดิมเช่น travertine โรมันและแปลกใหม่ไม้อัดเป็นชิ้นส่วนที่ถูกต้องของชีวิตสมัยใหม่ Mies ยอมรับปัญหาของสังคมอุตสาหกรรมเป็นข้อเท็จจริงเพื่อจะได้ติดต่อกับ และนำเสนอวิสัยทัศน์ของเขา idealized ว่าเทคโนโลยีสามารถทำได้สวยงาม และสามารถสนับสนุนบุคคล เขาแนะนำว่า ไดร์ decried โดยปลายศตวรรษที่ 19 นักวิจารณ์เช่นจอห์นรัสคิ่น เทคโนโลยีสามารถแก้ไขได้ ด้วยความคิดสร้างสรรค์มนุษย์ และแสดงให้เราเห็นว่าสถาปัตยกรรมของบ้านหลังนี้เชื่อมบุคคลกับธรรมชาติเป็นหนึ่งในความท้าทายดีของสังคมมี urbanized ไซต์ชนบท (m2 ละ 240000 ซอง) 60 เอเคอร์นำเสนอโอกาสที่จะนำความสัมพันธ์ของมนุษย์กับธรรมชาติเป็นส่วนสำคัญของ Mies ที่นี่เขาเน้นของแต่ละคนเชื่อมต่อกับธรรมชาติผ่านสื่อของพักอาศัยที่มนุษย์สร้างขึ้น Mies กล่าวว่า: "เราควรพยายามให้ธรรมชาติ บ้าน และมนุษย์ที่มีความสูง" กำแพงแก้วและพื้นที่ภายในคือ คุณลักษณะที่สร้างการเชื่อมต่อที่รุนแรงกับบรรยากาศกลางแจ้ง ในขณะที่ให้กรอบลดผนังทึบภายนอกต่ำ ออกแบบเว็บไซต์ระวังการรวมสภาพแวดล้อมภายนอกหมายถึงสนุนให้แต่งงานกับบริบทธรรมชาติของสถาปัตยกรรมMies รู้สึกอาคารเป็นการ indoor-outdoor สถาปัตยกรรมกำบังกันอิสระ และเจอกับโดเมนของธรรมชาติ Mies ได้สร้างบนส่วนค่อยน้ำท่วมฟรีไซต์ เลือกแทนยั่วยวนใจธรรมชาติกองอันตราย โดยการสร้างบนราบน้ำท่วมใกล้ขอบแม่น้ำ ฟิลิป Johnson เรียกโอชนิดนี้
การแปล กรุณารอสักครู่..
History
Ludwig Mies van der Rohe was retained by Dr. Edith Farnsworth to design a weekend retreat during a dinner party in 1945. The wealthy client was highly intelligent, articulate, and intent on building a very special work of modern architecture. The program was to design the house as if it were for himself. Farnsworth had purchased the riverfront property from the publisher of the Chicago Tribune, Colonel Robert R. McCormick. Mies developed the design in time for it to be included in an exhibit on his work at MOMA, the Museum of Modern Art in New York in 1947.
After completion of design, the project was placed on hold awaiting an inheritance from an ailing aunt. Mies was to act as the general contractor as well as architect. Work began in 1950 and was substantially completed in 1951. The commission was an ideal one for any architect, but was marred by a very publicized dispute between Farnsworth and Mies that began near the end of construction. The total cost of the house was $74,000 in 1951 ($648,000 in 2012 dollars). A cost overrun of $15,600 over the approved pre-construction budget of $58,400, was due to escalating material prices resulting from inflationary commodities speculation in anticipation of demand arising from the mobilization for the Korean War. Near the completion of construction, Mies filed a lawsuit for non-payment of $28,173 in construction costs. The owner then filed a counter suit for damages due to alleged malpractice. Mies' attorneys proved that Farnsworth had approved the plans and budget increases, and the court ordered the owner to pay her bills. Farnsworth's malpractice accusations were dismissed as unsubstantiated. It was a bitter and hollow victory for Mies, considering the painful publicity that followed. The conflict resulted in an unfinished site and an unfurnished interior. The construction of a teak wardrobe closet and the system of bronze-framed screens to enclose the deck porch were completed to Mies' designs by his former employee and architect William Dunlap and a local millworker who mediated between them. Mies never communicated with Edith, nor spoke about their rumored relationship again.
Edith continued to use the house as her weekend retreat for the next 21 years, often hosting architectural notables visiting to see the work of the world-famous architect. In 1968, the local highway department condemned a 2-acre (8,100 m2) portion of the property adjoining the house for a new raised highway bridge over the Fox River. Farnsworth sued to stop the project but lost the court case. She sold the house in 1972, retiring to her villa in Italy.
In 1972, Farnsworth House was purchased by British property magnate, art collector, and architectural aficionado Peter Palumbo.[7] He removed the bronze screen enclosure of the porch, added air conditioning, extensive landscaping and his art collections to the grounds, including sculptures by Andy Goldsworthy, Anthony Caro, and Richard Serra. After owning the property for 31 years, Palumbo removed the art and put the property up for sale at auction, raising serious concerns about the future of the building.[8] Preservationists and contributors from around the world, including the Friends of the Farnsworth House, began a concerted preservation and fund-raising effort to keep the house on its original site. With this financial support, the National Trust for Historic Preservation and Landmarks Illinois were able to purchase the house in December 2003 for a reported $7.5 million. Now operated as a house museum, the Farnsworth House is open to the public, with tours conducted by the National Trust.[9] The house is listed in the National Register and is designated a National Historic Landmark by the United States Department of the Interior.[4]
In 2013, Lego Architecture series produced a model of the Farnsworth House as a part of their landmark series.
Configuration
The essential characteristics of the house are immediately apparent. The extensive use of clear floor-to-ceiling glass opens the interior to its natural surroundings to an extreme degree. Two distinctly expressed horizontal slabs, which form the roof and the floor, sandwich an open space for living. The slab edges are defined by exposed steel structural members painted pure white. The house is elevated 5 feet 3 inches (1.60 m) above a flood plain by eight wide flange steel columns which are attached to the sides of the floor and ceiling slabs. The slabs' ends extend beyond the column supports, creating cantilevers. A third floating slab, an attached terrace, acts as a transition between the living area and the ground. The house is accessed by two sets of wide steps connecting ground to terrace and then to porch.
Mies found the large open exhibit halls of the turn of the century to be very much in character with his sense of the industrial era. Here he applied the concept of an unobstructed space that is flexible for use by people. The interior appears to be a single open room, its space ebbing and flowing around two wood blocks; one a wardrobe cabinet and the other a kitchen, toilet, and fireplace block (the "core"). The larger fireplace-kitchen core seems like a separate house nesting within the larger glass house. The building is essentially one large room filled with freestanding elements that provide subtle differentiations within an open space, implied but not dictated, zones for sleeping, cooking, dressing, eating, and sitting. Very private areas such as toilets, and mechanical rooms are enclosed within the core. Drawings recently made public by MOMA indicate that the architect provided ceiling details that allows for the addition of curtain tracks that would allow privacy separations of the open spaces into three "rooms". The drapery was never installed.
Mies applied this space concept, with variations, to his later buildings, most notably at Crown Hall, his IIT campus masterpiece. The notion of a single room that can be freely used or zoned in any way, with flexibility to accommodate changing uses, free of interior supports, enclosed in glass and supported by a minimum of structural framing located at the exterior, is the architectural ideal that defines Mies' American career. The Farnsworth House is significant as his first complete realization of this ideal, a prototype for his vision of what modern architecture in an era of technology should be.
Architecture as an expression of the times[edit]
A winter view of the house in 1971, showing the original insect screening of the porch, and the roller shades added by the owner after the curtains were damaged by flood waters.
The house in 2006
The Farnsworth House addresses basic issues about the relationship between the individual and his society. Mies viewed the technology-driven modern era in which an ordinary individual exists as largely beyond his control. But he believed the individual can and should exist in harmony with the culture of his time to successfully fulfill himself. His career was a long and patient search for an architecture that would be a true expression of the essential soul of his epoch, the Holy Grail of German Modernism. He perceived our epoch as the era of industrial mass production, a civilization shaped by the forces of rapid technological development. Mies wanted to use architecture as a tool to help reconcile the individual spirit with the new mass society in which he exists.
His answer to the issue is to accept the need for an orderly framework as necessary for existence, while making space for the freedom needed by the individual human spirit to flourish. He created buildings with free and open space within a minimal framework, using expressed structural columns. He did not believe in the use of architecture for social engineering of human behavior as many other modernists did, but his architecture does represent ideals and aspirations. His mature design work is a physical expression of his understanding of the modern epoch. He provides the occupants of his buildings flexible and unobstructed space in which to fulfill themselves as individuals, despite their anonymous condition in the modern industrial culture. The materials of his buildings, industrial manufactured products like mill-formed steel and plate glass, certainly represent the character of the modern era, but he counterbalances these with traditional luxuries such as Roman travertine and exotic wood veneers as valid parts of modern life. Mies accepted the problems of industrial society as facts to be dealt with, and offered his idealized vision of how technology can be made beautiful and can support the individual. He suggests that the downsides of technology decried by late 19th century critics such as John Ruskin, can be solved with human creativity, and shows us how in the architecture of this house.
Reconnecting the individual with nature is one of the great challenges of an urbanized society. The 60-acre (240,000 m2) rural site offered Mies an opportunity to bring man's relationship to nature into the forefront. Here he highlights the individual's connection to nature through the medium of a man-made shelter. Mies said: "We should attempt to bring nature, houses, and the human being to a higher unity". Glass walls and open interior space are the features that create an intense connection with the outdoor environment, while providing a framework reduces opaque exterior walls to a minimum. The careful site design and integration of the exterior environment represents a concerted effort to achieve an architecture wedded to its natural context.
Mies conceived the building as an indoor-outdoor architectural shelter simultaneously independent of and intertwined with the domain of nature. Mies did not build on the flood-free upland portions of the site, choosing instead to tempt the dangerous forces nature by building directly on the flood plain near the rivers edge. Philip Johnson referred to this type o
Ludwig Mies van der Rohe was retained by Dr. Edith Farnsworth to design a weekend retreat during a dinner party in 1945. The wealthy client was highly intelligent, articulate, and intent on building a very special work of modern architecture. The program was to design the house as if it were for himself. Farnsworth had purchased the riverfront property from the publisher of the Chicago Tribune, Colonel Robert R. McCormick. Mies developed the design in time for it to be included in an exhibit on his work at MOMA, the Museum of Modern Art in New York in 1947.
After completion of design, the project was placed on hold awaiting an inheritance from an ailing aunt. Mies was to act as the general contractor as well as architect. Work began in 1950 and was substantially completed in 1951. The commission was an ideal one for any architect, but was marred by a very publicized dispute between Farnsworth and Mies that began near the end of construction. The total cost of the house was $74,000 in 1951 ($648,000 in 2012 dollars). A cost overrun of $15,600 over the approved pre-construction budget of $58,400, was due to escalating material prices resulting from inflationary commodities speculation in anticipation of demand arising from the mobilization for the Korean War. Near the completion of construction, Mies filed a lawsuit for non-payment of $28,173 in construction costs. The owner then filed a counter suit for damages due to alleged malpractice. Mies' attorneys proved that Farnsworth had approved the plans and budget increases, and the court ordered the owner to pay her bills. Farnsworth's malpractice accusations were dismissed as unsubstantiated. It was a bitter and hollow victory for Mies, considering the painful publicity that followed. The conflict resulted in an unfinished site and an unfurnished interior. The construction of a teak wardrobe closet and the system of bronze-framed screens to enclose the deck porch were completed to Mies' designs by his former employee and architect William Dunlap and a local millworker who mediated between them. Mies never communicated with Edith, nor spoke about their rumored relationship again.
Edith continued to use the house as her weekend retreat for the next 21 years, often hosting architectural notables visiting to see the work of the world-famous architect. In 1968, the local highway department condemned a 2-acre (8,100 m2) portion of the property adjoining the house for a new raised highway bridge over the Fox River. Farnsworth sued to stop the project but lost the court case. She sold the house in 1972, retiring to her villa in Italy.
In 1972, Farnsworth House was purchased by British property magnate, art collector, and architectural aficionado Peter Palumbo.[7] He removed the bronze screen enclosure of the porch, added air conditioning, extensive landscaping and his art collections to the grounds, including sculptures by Andy Goldsworthy, Anthony Caro, and Richard Serra. After owning the property for 31 years, Palumbo removed the art and put the property up for sale at auction, raising serious concerns about the future of the building.[8] Preservationists and contributors from around the world, including the Friends of the Farnsworth House, began a concerted preservation and fund-raising effort to keep the house on its original site. With this financial support, the National Trust for Historic Preservation and Landmarks Illinois were able to purchase the house in December 2003 for a reported $7.5 million. Now operated as a house museum, the Farnsworth House is open to the public, with tours conducted by the National Trust.[9] The house is listed in the National Register and is designated a National Historic Landmark by the United States Department of the Interior.[4]
In 2013, Lego Architecture series produced a model of the Farnsworth House as a part of their landmark series.
Configuration
The essential characteristics of the house are immediately apparent. The extensive use of clear floor-to-ceiling glass opens the interior to its natural surroundings to an extreme degree. Two distinctly expressed horizontal slabs, which form the roof and the floor, sandwich an open space for living. The slab edges are defined by exposed steel structural members painted pure white. The house is elevated 5 feet 3 inches (1.60 m) above a flood plain by eight wide flange steel columns which are attached to the sides of the floor and ceiling slabs. The slabs' ends extend beyond the column supports, creating cantilevers. A third floating slab, an attached terrace, acts as a transition between the living area and the ground. The house is accessed by two sets of wide steps connecting ground to terrace and then to porch.
Mies found the large open exhibit halls of the turn of the century to be very much in character with his sense of the industrial era. Here he applied the concept of an unobstructed space that is flexible for use by people. The interior appears to be a single open room, its space ebbing and flowing around two wood blocks; one a wardrobe cabinet and the other a kitchen, toilet, and fireplace block (the "core"). The larger fireplace-kitchen core seems like a separate house nesting within the larger glass house. The building is essentially one large room filled with freestanding elements that provide subtle differentiations within an open space, implied but not dictated, zones for sleeping, cooking, dressing, eating, and sitting. Very private areas such as toilets, and mechanical rooms are enclosed within the core. Drawings recently made public by MOMA indicate that the architect provided ceiling details that allows for the addition of curtain tracks that would allow privacy separations of the open spaces into three "rooms". The drapery was never installed.
Mies applied this space concept, with variations, to his later buildings, most notably at Crown Hall, his IIT campus masterpiece. The notion of a single room that can be freely used or zoned in any way, with flexibility to accommodate changing uses, free of interior supports, enclosed in glass and supported by a minimum of structural framing located at the exterior, is the architectural ideal that defines Mies' American career. The Farnsworth House is significant as his first complete realization of this ideal, a prototype for his vision of what modern architecture in an era of technology should be.
Architecture as an expression of the times[edit]
A winter view of the house in 1971, showing the original insect screening of the porch, and the roller shades added by the owner after the curtains were damaged by flood waters.
The house in 2006
The Farnsworth House addresses basic issues about the relationship between the individual and his society. Mies viewed the technology-driven modern era in which an ordinary individual exists as largely beyond his control. But he believed the individual can and should exist in harmony with the culture of his time to successfully fulfill himself. His career was a long and patient search for an architecture that would be a true expression of the essential soul of his epoch, the Holy Grail of German Modernism. He perceived our epoch as the era of industrial mass production, a civilization shaped by the forces of rapid technological development. Mies wanted to use architecture as a tool to help reconcile the individual spirit with the new mass society in which he exists.
His answer to the issue is to accept the need for an orderly framework as necessary for existence, while making space for the freedom needed by the individual human spirit to flourish. He created buildings with free and open space within a minimal framework, using expressed structural columns. He did not believe in the use of architecture for social engineering of human behavior as many other modernists did, but his architecture does represent ideals and aspirations. His mature design work is a physical expression of his understanding of the modern epoch. He provides the occupants of his buildings flexible and unobstructed space in which to fulfill themselves as individuals, despite their anonymous condition in the modern industrial culture. The materials of his buildings, industrial manufactured products like mill-formed steel and plate glass, certainly represent the character of the modern era, but he counterbalances these with traditional luxuries such as Roman travertine and exotic wood veneers as valid parts of modern life. Mies accepted the problems of industrial society as facts to be dealt with, and offered his idealized vision of how technology can be made beautiful and can support the individual. He suggests that the downsides of technology decried by late 19th century critics such as John Ruskin, can be solved with human creativity, and shows us how in the architecture of this house.
Reconnecting the individual with nature is one of the great challenges of an urbanized society. The 60-acre (240,000 m2) rural site offered Mies an opportunity to bring man's relationship to nature into the forefront. Here he highlights the individual's connection to nature through the medium of a man-made shelter. Mies said: "We should attempt to bring nature, houses, and the human being to a higher unity". Glass walls and open interior space are the features that create an intense connection with the outdoor environment, while providing a framework reduces opaque exterior walls to a minimum. The careful site design and integration of the exterior environment represents a concerted effort to achieve an architecture wedded to its natural context.
Mies conceived the building as an indoor-outdoor architectural shelter simultaneously independent of and intertwined with the domain of nature. Mies did not build on the flood-free upland portions of the site, choosing instead to tempt the dangerous forces nature by building directly on the flood plain near the rivers edge. Philip Johnson referred to this type o
การแปล กรุณารอสักครู่..
ประวัติศาสตร์
Ludwig Mies van der โรห์ถูกเก็บไว้โดย ดร. อีดิธ ฟาร์นสเวิร์ธการออกแบบพักผ่อนสุดสัปดาห์ในระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำใน 1945 ลูกค้ารวยฉลาด ตรงไปตรงมา และความตั้งใจในการสร้างผลงานที่พิเศษมากของสถาปัตยกรรมที่ทันสมัย โปรแกรมออกแบบบ้านเหมือนสำหรับตัวเองฟาร์นเวิร์ธได้ซื้อทรัพย์สิน Riverfront จากผู้เผยแพร่ของชิคาโก ทริบูน ผู้พันโรเบิร์ต อาร์ แม็คคอร์มิค มีส พัฒนาออกแบบในเวลาสำหรับมันที่จะรวมอยู่ในการจัดแสดงในงานของเขาที่ MoMA , พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กในปี 1947
หลังจากเสร็จสิ้นการออกแบบ โครงการที่วางไว้ในรอรับมรดกจากไม่สบายน้ามีส คือ แสดงเป็น ผู้รับเหมาทั่วไปรวมทั้งสถาปนิก งานเริ่มขึ้นในปี 1950 และเสร็จสมบูรณ์ในปี 1951 . คณะกรรมการเป็นหนึ่งเหมาะสำหรับสถาปนิก แต่ถูก marred โดยมากเผยแพร่และข้อพิพาทระหว่างเว่อ Mies ที่เริ่มใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการก่อสร้าง ต้นทุนรวมของบ้านเป็น $ 74 , 000 ในปี 1951 ( $ 648000 2012 ดอลลาร์ ) ข้อมูลค่าใช้จ่ายของ $ 15600 กว่าก่อนอนุมัติงบประมาณการก่อสร้าง $ 58400 ได้เนื่องจากราคาวัตถุดิบที่เพิ่มขึ้นเป็นผลจากการเก็งกำไรในสินค้าโภคภัณฑ์ ขณะที่ในความคาดหมายของอุปสงค์ที่เกิดขึ้นจากการชุมนุมเพื่อสงครามเกาหลี ใกล้เสร็จสิ้นการก่อสร้างมีส ยื่นฟ้องสำหรับการชำระเงินของ $ 28173 ไม่ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างเจ้าของแล้วยื่นที่เคาน์เตอร์ชุดค่าเสียหายเนื่องจากถูกกล่าวหาว่าทุจริตต่อหน้าที่ . Mies ' ทนายความพิสูจน์ว่าเว่อได้มีมติอนุมัติแผน และเพิ่มงบประมาณ และศาลสั่งให้เจ้าของจ่ายตั๋วของเธอ ฟาร์นเวิร์ธ malpractice กล่าวหา unsubstantiated ไล่เป็น . มันเป็นชัยชนะที่ขมขื่นและเจ็บปวด Mies กลวง , พิจารณาชื่อเสียงที่ตามมาความขัดแย้งที่ส่งผลในเว็บไซต์ยังไม่เสร็จและตกแต่งภายในพร้อมเฟอร์นิเจอร์ . การก่อสร้างของไม้สัก ตู้เสื้อผ้า และระบบของบรอนซ์กรอบจอ ( ดาดฟ้าระเบียงเสร็จให้มีส ออกแบบโดยอดีตพนักงานของเขาและสถาปนิกวิลเลียม ดันล็อปและท้องถิ่นช่างไม้ที่ผ่านระหว่างพวกเขา มีส ไม่เคยติดต่อกับอีดิธหรือพูดเกี่ยวกับข่าวลือความสัมพันธ์อีกครั้ง
อีดิทยังคงใช้บ้านเป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ถัดไป 21 ปี มักจะจัดการสั่งสมสถาปัตยกรรมเข้าเยี่ยมชมเพื่อดูผลงานของสถาปนิกชื่อก้องโลก ในปี 1968 , กรมทางหลวงท้องถิ่นว่าเป็น 2-acre ( 8 , 100 ตารางเมตร ) ส่วนของที่ดินติดกับบ้านใหม่ยกถนนสะพานข้ามแม่น้ำฟอกซ์ฟาร์นเวิร์ธ ฟ้อง ให้หยุดโครงการ แต่แพ้ในศาล เธอขายบ้านในปี 1972 ครบวิลล่าของเธอในอิตาลี .
ในปี 1972 ฟานสเวิร์ธบ้านถูกซื้อโดยเจ้าสัวทรัพย์สินที่สะสมศิลปะอังกฤษ aficionado สถาปัตยกรรม และ ปีเตอร์ ปาลัมโบ [ 7 ] เขาออกบรอนซ์หน้าจอด้านนอกของระเบียงเพิ่มเครื่องปรับอากาศ , ภูมิทัศน์ที่กว้างขวางของเขาและศิลปะคอลเลกชันที่ลานรวมทั้งประติมากรรมโดยแอนดี โกลด์สเวิร์ทธี แอนโธนี่ คาโร และ Richard Serra . หลังจากเป็นเจ้าของทรัพย์สินสำหรับ 31 ปี พาลัมโบเอาศิลปะและใส่คุณสมบัติสำหรับการขายในการประมูล , เพิ่มความกังวลอย่างจริงจังเกี่ยวกับอนาคตของอาคาร [ 8 ] และ preservationists ผู้สนับสนุนจากทั่วโลกรวมทั้งเพื่อนของบ้านฟาร์นเวิร์ธเริ่มการรักษาร่วมกันและการระดมทุนความพยายามเพื่อให้บ้านบนของเว็บไซต์เดิม ด้วยการสนับสนุนทางการเงินนี้ เชื่อเพื่อรักษาประวัติศาสตร์และแหล่งท่องเที่ยว อิลลินอยส์แห่งชาติสามารถที่จะซื้อบ้านในเดือนธันวาคม 2003 สําหรับรายงาน $ 7.5 ล้าน ตอนนี้ทำงานเป็นบ้านของพิพิธภัณฑ์ บ้านเว่อ เปิดให้สาธารณะ กับทัวร์ที่จัดโดยความน่าเชื่อถือแห่งชาติ[ 9 ] บ้านเป็น บริษัท จดทะเบียนในทะเบียนแห่งชาติและเขตเป็นประวัติศาสตร์ชาติแลนด์มาร์คโดยสหรัฐอเมริกากรมมหาดไทย [ 4 ]
ใน 2013 , สถาปัตยกรรมชุดเลโก้ผลิตรูปแบบของบ้านเว่อเป็นส่วนหนึ่งของชุดสถานที่สำคัญของพวกเขา ค่า
ลักษณะสำคัญของบ้านเป็น แจ่มแจ้งทันทีการใช้ที่กว้างขวางของล้างพื้นกับเพดานแก้วเปิดภายในสภาพแวดล้อมของธรรมชาติในระดับที่รุนแรง สองอย่างเห็นได้ชัดแสดงแนวนอนพื้น ซึ่งรูปแบบของหลังคาและพื้น แซนวิช การเปิดพื้นที่เพื่อการใช้ชีวิต พื้นขอบถูกกำหนดโดยเปิดรับสมาชิกทาสีโครงสร้างเหล็กสีขาวบริสุทธิ์ บ้านจะสูง 5 ฟุต 3 นิ้ว ( 160 เมตร ) เหนือน้ำท่วม , ไวด์แฟรงค์ เหล็กเสาซึ่งติดอยู่กับด้านข้างของแผ่นพื้น และเพดาน จบแผ่น ' ขยายเกินคอลัมน์สนับสนุนสร้าง cantilevers . ที่สามลอยพื้นระเบียงที่แนบมาทำหน้าที่เป็นเปลี่ยนแปลงระหว่างห้องนั่งเล่นและพื้นดิน บ้านสามารถเข้าถึงได้โดยสองชุดกว้างขั้นตอนการเชื่อมต่อพื้นระเบียงแล้ว
มุข
มีส พบห้องโถงขนาดใหญ่ เปิดนิทรรศการของศตวรรษที่จะมากในตัวละคร กับความรู้สึกของเขาของยุคอุตสาหกรรม ที่นี่เขาใช้แนวคิดของพื้นที่ซึ่งมีความยืดหยุ่นสามารถใช้โดยคน ภายใน ปรากฏเป็น เดี่ยว เปิดห้อง เนื้อที่ของไหลและไหลรอบสองบล็อกไม้ ตู้เสื้อผ้าตู้หนึ่ง และ อื่น ๆ , ห้องครัวห้องน้ำเตาผิงและบล็อก ( " หลัก " ) ขนาดใหญ่เตาผิงห้องครัวหลักดูเหมือนแยกบ้านทำรังภายในกระจกที่ใหญ่กว่าบ้าน อาคารเป็นหลัก หนึ่งห้องใหญ่ที่เต็มไปด้วยอิสระองค์ประกอบที่ให้ละเอียด differentiations ภายในพื้นที่เปิด ) แต่ไม่ได้กำหนด , โซนสำหรับนอน ทำอาหาร แต่งตัว กินข้าว นั่งเล่น พื้นที่ที่เป็นส่วนตัวมากๆ เช่น ห้องน้ำและห้องพักทางกลที่แนบอยู่ภายในแกนกลาง วาดเมื่อเร็ว ๆนี้เผยแพร่โดย MoMA บ่งชี้ว่าสถาปนิกให้เพดานรายละเอียดที่ช่วยให้เพิ่มม่านแทร็คที่จะให้ความเป็นส่วนตัวสำหรับของพื้นที่เปิดเป็น 3 " บุหรี่ " ผ้าแขวนไม่เคยติดตั้ง
มีส ใช้พื้นที่นี้แนวคิด ด้วยรูปแบบอาคารต่อมาของเขาส่วนใหญ่ยวดที่หอประชุมวิทยาเขตมงกุฎของเขามันชิ้นเอก ความคิดของห้องเดียวที่สามารถใช้อิสระหรือส่วนใด ๆที่มีความยืดหยุ่นเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงในการใช้ฟรีสนับสนุนภายใน อยู่ในแก้ว และ ได้รับการสนับสนุน โดยต่ำสุดของกรอบโครงสร้างอยู่ที่ภายนอกเป็นสถาปัตยกรรมที่เหมาะสมที่สุดที่กำหนดอาชีพมีส ' อเมริกันบ้านฟาร์นเวิร์ธเป็นสำคัญเป็นครั้งแรกของการรับรู้ที่สมบูรณ์ของเขานี้เหมาะ ต้นแบบสำหรับวิสัยทัศน์ของเขาที่ทันสมัยสถาปัตยกรรมในยุคของเทคโนโลยีควร
สถาปัตยกรรมการแสดงออกของเวลา [ แก้ไข ]
ฤดูหนาวทิวทัศน์ของบ้านในปี 1971 แสดงแมลงคัดกรองต้นฉบับของซุ้มประตูและสีลูกกลิ้งเพิ่มโดยเจ้าของหลังม่านที่ได้รับความเสียหายจากน้ำท่วม
บ้านในปี 2006
บ้านเว่อเน้นปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสังคมของเขา มีส ดูเทคโนโลยียุคใหม่ที่เป็นบุคคลสามัญส่วนใหญ่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาแต่เขาเชื่อว่า บุคคลที่สามารถและควรจะอยู่ในความกลมกลืนกับวัฒนธรรมของเวลาของเขาไปเรียบร้อยแล้ว เติมเต็มตัวเอง อาชีพของเขายาวกับผู้ป่วยค้นหาสถาปัตยกรรมที่น่าจะเป็นการแสดงออกที่แท้จริงของจิตวิญญาณที่สำคัญของยุคของเขา จอกศักดิ์สิทธิ์แห่งความทันสมัยของเยอรมัน เขารับรู้ยุคสมัยของเราเป็นยุคของการผลิตอุตสาหกรรมอารยธรรมรูปโดยกองกำลังของการพัฒนาเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว มีส ต้องการใช้สถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือในการช่วยไกล่เกลี่ยวิญญาณแต่ละตัวกับใหม่ มวลชนในสังคมที่เขามีอยู่
คำตอบกับปัญหา คือ การยอมรับ ต้องการกรอบระเบียบที่จำเป็นสำหรับการมีชีวิตอยู่ ในขณะที่ให้พื้นที่อิสระที่จำเป็นโดยจิตวิญญาณของมนุษย์แต่ละบุคคลรุ่งเรืองเขาสร้างอาคารฟรีและเปิดพื้นที่ภายในกรอบที่น้อยที่สุด ใช้แสดงคอลัมน์โครงสร้าง เขาไม่เชื่อในการใช้สถาปัตยกรรมวิศวกรรมทางสังคมของพฤติกรรมมนุษย์เป็นคนสมัยใหม่อื่นๆทำ แต่สถาปัตยกรรมของเขาไม่แสดงอุดมคติและแรงบันดาลใจ เขาเป็นผู้ใหญ่ งานออกแบบคือการแสดงออกทางกายภาพของความเข้าใจของเขาในยุคทันสมัยเขาให้ผู้โดยสารของอาคารมีความยืดหยุ่นและพื้นที่ที่ชัดเจนของเขาที่จะตอบสนองตัวเองเป็นบุคคล แม้สภาวะนิรนามของพวกเขาในสังคมอุตสาหกรรมสมัยใหม่ วัสดุของอาคารของเขา อุตสาหกรรมผลิตผลิตภัณฑ์เช่นเหล็กและโรงงานขึ้น จาน แก้ว แน่นอน แสดงลักษณะของยุคทันสมัยแต่เขา counterbalances เหล่านี้กับความหรูหราแบบดั้งเดิมเช่น travertine โรมันและวีเนียร์ไม้แปลกใหม่เป็นส่วนที่ถูกต้องของชีวิตสมัยใหม่ มีส ยอมรับปัญหาของสังคมอุตสาหกรรมเป็นข้อเท็จจริงที่จะได้รับ และเสนอวิสัยทัศน์ในอุดมคติของเขาว่าเทคโนโลยีสามารถทำให้สวยงาม และสามารถสนับสนุนบุคคลเขาแนะนำว่า คือเทคโนโลยี decried โดยนักวิจารณ์สายศตวรรษที่ 19 เช่นจอห์นรัสกิน , สามารถแก้ไขได้ด้วยการสร้างสรรค์ของมนุษย์ และแสดงให้เห็นว่าในสถาปัตยกรรมของบ้านหลังนี้
เชื่อมต่อบุคคลกับธรรมชาติเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ของเมืองสังคม 60 เอเคอร์ ( 240 ,000 ตารางเมตร ) เว็บไซต์ชนบทเสนอ Mies โอกาสพาความสัมพันธ์ของมนุษย์กับธรรมชาติในหน้า ที่นี่เขาเน้นความสัมพันธ์ของบุคคลกับธรรมชาติผ่านสื่อของที่หลบภัยธรรมชาติ มีส กล่าวว่า " เราพยายามที่จะทำให้ธรรมชาติ , บ้าน , และมนุษย์เพื่อความสามัคคี " สูงผนังกระจกและพื้นที่ภายในเปิดเป็นคุณลักษณะที่สร้างการเชื่อมต่อที่รุนแรงกับสิ่งแวดล้อมภายนอก ในขณะที่การให้กรอบลดผนังด้านนอกทึบให้น้อยที่สุด ออกแบบเว็บไซต์ระมัดระวังและบูรณาการของสภาพแวดล้อมภายนอกที่แสดงถึงความพยายามร่วมกันเพื่อให้บรรลุสถาปัตยกรรมได้หรือไม่ในบริบทของธรรมชาติ
มีส รู้สึกตึกเป็น Indoor Outdoor สถาปัตยกรรมที่อยู่อาศัยพร้อมกันอิสระหาโดเมนของธรรมชาติ มีส ไม่ได้สร้างบนที่ดอนน้ำท่วมฟรี บางส่วนของเว็บไซต์ที่เลือกแทนเพื่อหลอกล่อทหารอันตรายธรรมชาติโดยการสร้างโดยตรงในน้ำท่วมใกล้แม่น้ำขอบ ฟิลิปจอห์นสันเรียกว่าชนิดนี้ โอ
Ludwig Mies van der โรห์ถูกเก็บไว้โดย ดร. อีดิธ ฟาร์นสเวิร์ธการออกแบบพักผ่อนสุดสัปดาห์ในระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำใน 1945 ลูกค้ารวยฉลาด ตรงไปตรงมา และความตั้งใจในการสร้างผลงานที่พิเศษมากของสถาปัตยกรรมที่ทันสมัย โปรแกรมออกแบบบ้านเหมือนสำหรับตัวเองฟาร์นเวิร์ธได้ซื้อทรัพย์สิน Riverfront จากผู้เผยแพร่ของชิคาโก ทริบูน ผู้พันโรเบิร์ต อาร์ แม็คคอร์มิค มีส พัฒนาออกแบบในเวลาสำหรับมันที่จะรวมอยู่ในการจัดแสดงในงานของเขาที่ MoMA , พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กในปี 1947
หลังจากเสร็จสิ้นการออกแบบ โครงการที่วางไว้ในรอรับมรดกจากไม่สบายน้ามีส คือ แสดงเป็น ผู้รับเหมาทั่วไปรวมทั้งสถาปนิก งานเริ่มขึ้นในปี 1950 และเสร็จสมบูรณ์ในปี 1951 . คณะกรรมการเป็นหนึ่งเหมาะสำหรับสถาปนิก แต่ถูก marred โดยมากเผยแพร่และข้อพิพาทระหว่างเว่อ Mies ที่เริ่มใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการก่อสร้าง ต้นทุนรวมของบ้านเป็น $ 74 , 000 ในปี 1951 ( $ 648000 2012 ดอลลาร์ ) ข้อมูลค่าใช้จ่ายของ $ 15600 กว่าก่อนอนุมัติงบประมาณการก่อสร้าง $ 58400 ได้เนื่องจากราคาวัตถุดิบที่เพิ่มขึ้นเป็นผลจากการเก็งกำไรในสินค้าโภคภัณฑ์ ขณะที่ในความคาดหมายของอุปสงค์ที่เกิดขึ้นจากการชุมนุมเพื่อสงครามเกาหลี ใกล้เสร็จสิ้นการก่อสร้างมีส ยื่นฟ้องสำหรับการชำระเงินของ $ 28173 ไม่ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างเจ้าของแล้วยื่นที่เคาน์เตอร์ชุดค่าเสียหายเนื่องจากถูกกล่าวหาว่าทุจริตต่อหน้าที่ . Mies ' ทนายความพิสูจน์ว่าเว่อได้มีมติอนุมัติแผน และเพิ่มงบประมาณ และศาลสั่งให้เจ้าของจ่ายตั๋วของเธอ ฟาร์นเวิร์ธ malpractice กล่าวหา unsubstantiated ไล่เป็น . มันเป็นชัยชนะที่ขมขื่นและเจ็บปวด Mies กลวง , พิจารณาชื่อเสียงที่ตามมาความขัดแย้งที่ส่งผลในเว็บไซต์ยังไม่เสร็จและตกแต่งภายในพร้อมเฟอร์นิเจอร์ . การก่อสร้างของไม้สัก ตู้เสื้อผ้า และระบบของบรอนซ์กรอบจอ ( ดาดฟ้าระเบียงเสร็จให้มีส ออกแบบโดยอดีตพนักงานของเขาและสถาปนิกวิลเลียม ดันล็อปและท้องถิ่นช่างไม้ที่ผ่านระหว่างพวกเขา มีส ไม่เคยติดต่อกับอีดิธหรือพูดเกี่ยวกับข่าวลือความสัมพันธ์อีกครั้ง
อีดิทยังคงใช้บ้านเป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ถัดไป 21 ปี มักจะจัดการสั่งสมสถาปัตยกรรมเข้าเยี่ยมชมเพื่อดูผลงานของสถาปนิกชื่อก้องโลก ในปี 1968 , กรมทางหลวงท้องถิ่นว่าเป็น 2-acre ( 8 , 100 ตารางเมตร ) ส่วนของที่ดินติดกับบ้านใหม่ยกถนนสะพานข้ามแม่น้ำฟอกซ์ฟาร์นเวิร์ธ ฟ้อง ให้หยุดโครงการ แต่แพ้ในศาล เธอขายบ้านในปี 1972 ครบวิลล่าของเธอในอิตาลี .
ในปี 1972 ฟานสเวิร์ธบ้านถูกซื้อโดยเจ้าสัวทรัพย์สินที่สะสมศิลปะอังกฤษ aficionado สถาปัตยกรรม และ ปีเตอร์ ปาลัมโบ [ 7 ] เขาออกบรอนซ์หน้าจอด้านนอกของระเบียงเพิ่มเครื่องปรับอากาศ , ภูมิทัศน์ที่กว้างขวางของเขาและศิลปะคอลเลกชันที่ลานรวมทั้งประติมากรรมโดยแอนดี โกลด์สเวิร์ทธี แอนโธนี่ คาโร และ Richard Serra . หลังจากเป็นเจ้าของทรัพย์สินสำหรับ 31 ปี พาลัมโบเอาศิลปะและใส่คุณสมบัติสำหรับการขายในการประมูล , เพิ่มความกังวลอย่างจริงจังเกี่ยวกับอนาคตของอาคาร [ 8 ] และ preservationists ผู้สนับสนุนจากทั่วโลกรวมทั้งเพื่อนของบ้านฟาร์นเวิร์ธเริ่มการรักษาร่วมกันและการระดมทุนความพยายามเพื่อให้บ้านบนของเว็บไซต์เดิม ด้วยการสนับสนุนทางการเงินนี้ เชื่อเพื่อรักษาประวัติศาสตร์และแหล่งท่องเที่ยว อิลลินอยส์แห่งชาติสามารถที่จะซื้อบ้านในเดือนธันวาคม 2003 สําหรับรายงาน $ 7.5 ล้าน ตอนนี้ทำงานเป็นบ้านของพิพิธภัณฑ์ บ้านเว่อ เปิดให้สาธารณะ กับทัวร์ที่จัดโดยความน่าเชื่อถือแห่งชาติ[ 9 ] บ้านเป็น บริษัท จดทะเบียนในทะเบียนแห่งชาติและเขตเป็นประวัติศาสตร์ชาติแลนด์มาร์คโดยสหรัฐอเมริกากรมมหาดไทย [ 4 ]
ใน 2013 , สถาปัตยกรรมชุดเลโก้ผลิตรูปแบบของบ้านเว่อเป็นส่วนหนึ่งของชุดสถานที่สำคัญของพวกเขา ค่า
ลักษณะสำคัญของบ้านเป็น แจ่มแจ้งทันทีการใช้ที่กว้างขวางของล้างพื้นกับเพดานแก้วเปิดภายในสภาพแวดล้อมของธรรมชาติในระดับที่รุนแรง สองอย่างเห็นได้ชัดแสดงแนวนอนพื้น ซึ่งรูปแบบของหลังคาและพื้น แซนวิช การเปิดพื้นที่เพื่อการใช้ชีวิต พื้นขอบถูกกำหนดโดยเปิดรับสมาชิกทาสีโครงสร้างเหล็กสีขาวบริสุทธิ์ บ้านจะสูง 5 ฟุต 3 นิ้ว ( 160 เมตร ) เหนือน้ำท่วม , ไวด์แฟรงค์ เหล็กเสาซึ่งติดอยู่กับด้านข้างของแผ่นพื้น และเพดาน จบแผ่น ' ขยายเกินคอลัมน์สนับสนุนสร้าง cantilevers . ที่สามลอยพื้นระเบียงที่แนบมาทำหน้าที่เป็นเปลี่ยนแปลงระหว่างห้องนั่งเล่นและพื้นดิน บ้านสามารถเข้าถึงได้โดยสองชุดกว้างขั้นตอนการเชื่อมต่อพื้นระเบียงแล้ว
มุข
มีส พบห้องโถงขนาดใหญ่ เปิดนิทรรศการของศตวรรษที่จะมากในตัวละคร กับความรู้สึกของเขาของยุคอุตสาหกรรม ที่นี่เขาใช้แนวคิดของพื้นที่ซึ่งมีความยืดหยุ่นสามารถใช้โดยคน ภายใน ปรากฏเป็น เดี่ยว เปิดห้อง เนื้อที่ของไหลและไหลรอบสองบล็อกไม้ ตู้เสื้อผ้าตู้หนึ่ง และ อื่น ๆ , ห้องครัวห้องน้ำเตาผิงและบล็อก ( " หลัก " ) ขนาดใหญ่เตาผิงห้องครัวหลักดูเหมือนแยกบ้านทำรังภายในกระจกที่ใหญ่กว่าบ้าน อาคารเป็นหลัก หนึ่งห้องใหญ่ที่เต็มไปด้วยอิสระองค์ประกอบที่ให้ละเอียด differentiations ภายในพื้นที่เปิด ) แต่ไม่ได้กำหนด , โซนสำหรับนอน ทำอาหาร แต่งตัว กินข้าว นั่งเล่น พื้นที่ที่เป็นส่วนตัวมากๆ เช่น ห้องน้ำและห้องพักทางกลที่แนบอยู่ภายในแกนกลาง วาดเมื่อเร็ว ๆนี้เผยแพร่โดย MoMA บ่งชี้ว่าสถาปนิกให้เพดานรายละเอียดที่ช่วยให้เพิ่มม่านแทร็คที่จะให้ความเป็นส่วนตัวสำหรับของพื้นที่เปิดเป็น 3 " บุหรี่ " ผ้าแขวนไม่เคยติดตั้ง
มีส ใช้พื้นที่นี้แนวคิด ด้วยรูปแบบอาคารต่อมาของเขาส่วนใหญ่ยวดที่หอประชุมวิทยาเขตมงกุฎของเขามันชิ้นเอก ความคิดของห้องเดียวที่สามารถใช้อิสระหรือส่วนใด ๆที่มีความยืดหยุ่นเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงในการใช้ฟรีสนับสนุนภายใน อยู่ในแก้ว และ ได้รับการสนับสนุน โดยต่ำสุดของกรอบโครงสร้างอยู่ที่ภายนอกเป็นสถาปัตยกรรมที่เหมาะสมที่สุดที่กำหนดอาชีพมีส ' อเมริกันบ้านฟาร์นเวิร์ธเป็นสำคัญเป็นครั้งแรกของการรับรู้ที่สมบูรณ์ของเขานี้เหมาะ ต้นแบบสำหรับวิสัยทัศน์ของเขาที่ทันสมัยสถาปัตยกรรมในยุคของเทคโนโลยีควร
สถาปัตยกรรมการแสดงออกของเวลา [ แก้ไข ]
ฤดูหนาวทิวทัศน์ของบ้านในปี 1971 แสดงแมลงคัดกรองต้นฉบับของซุ้มประตูและสีลูกกลิ้งเพิ่มโดยเจ้าของหลังม่านที่ได้รับความเสียหายจากน้ำท่วม
บ้านในปี 2006
บ้านเว่อเน้นปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและสังคมของเขา มีส ดูเทคโนโลยียุคใหม่ที่เป็นบุคคลสามัญส่วนใหญ่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาแต่เขาเชื่อว่า บุคคลที่สามารถและควรจะอยู่ในความกลมกลืนกับวัฒนธรรมของเวลาของเขาไปเรียบร้อยแล้ว เติมเต็มตัวเอง อาชีพของเขายาวกับผู้ป่วยค้นหาสถาปัตยกรรมที่น่าจะเป็นการแสดงออกที่แท้จริงของจิตวิญญาณที่สำคัญของยุคของเขา จอกศักดิ์สิทธิ์แห่งความทันสมัยของเยอรมัน เขารับรู้ยุคสมัยของเราเป็นยุคของการผลิตอุตสาหกรรมอารยธรรมรูปโดยกองกำลังของการพัฒนาเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว มีส ต้องการใช้สถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือในการช่วยไกล่เกลี่ยวิญญาณแต่ละตัวกับใหม่ มวลชนในสังคมที่เขามีอยู่
คำตอบกับปัญหา คือ การยอมรับ ต้องการกรอบระเบียบที่จำเป็นสำหรับการมีชีวิตอยู่ ในขณะที่ให้พื้นที่อิสระที่จำเป็นโดยจิตวิญญาณของมนุษย์แต่ละบุคคลรุ่งเรืองเขาสร้างอาคารฟรีและเปิดพื้นที่ภายในกรอบที่น้อยที่สุด ใช้แสดงคอลัมน์โครงสร้าง เขาไม่เชื่อในการใช้สถาปัตยกรรมวิศวกรรมทางสังคมของพฤติกรรมมนุษย์เป็นคนสมัยใหม่อื่นๆทำ แต่สถาปัตยกรรมของเขาไม่แสดงอุดมคติและแรงบันดาลใจ เขาเป็นผู้ใหญ่ งานออกแบบคือการแสดงออกทางกายภาพของความเข้าใจของเขาในยุคทันสมัยเขาให้ผู้โดยสารของอาคารมีความยืดหยุ่นและพื้นที่ที่ชัดเจนของเขาที่จะตอบสนองตัวเองเป็นบุคคล แม้สภาวะนิรนามของพวกเขาในสังคมอุตสาหกรรมสมัยใหม่ วัสดุของอาคารของเขา อุตสาหกรรมผลิตผลิตภัณฑ์เช่นเหล็กและโรงงานขึ้น จาน แก้ว แน่นอน แสดงลักษณะของยุคทันสมัยแต่เขา counterbalances เหล่านี้กับความหรูหราแบบดั้งเดิมเช่น travertine โรมันและวีเนียร์ไม้แปลกใหม่เป็นส่วนที่ถูกต้องของชีวิตสมัยใหม่ มีส ยอมรับปัญหาของสังคมอุตสาหกรรมเป็นข้อเท็จจริงที่จะได้รับ และเสนอวิสัยทัศน์ในอุดมคติของเขาว่าเทคโนโลยีสามารถทำให้สวยงาม และสามารถสนับสนุนบุคคลเขาแนะนำว่า คือเทคโนโลยี decried โดยนักวิจารณ์สายศตวรรษที่ 19 เช่นจอห์นรัสกิน , สามารถแก้ไขได้ด้วยการสร้างสรรค์ของมนุษย์ และแสดงให้เห็นว่าในสถาปัตยกรรมของบ้านหลังนี้
เชื่อมต่อบุคคลกับธรรมชาติเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ของเมืองสังคม 60 เอเคอร์ ( 240 ,000 ตารางเมตร ) เว็บไซต์ชนบทเสนอ Mies โอกาสพาความสัมพันธ์ของมนุษย์กับธรรมชาติในหน้า ที่นี่เขาเน้นความสัมพันธ์ของบุคคลกับธรรมชาติผ่านสื่อของที่หลบภัยธรรมชาติ มีส กล่าวว่า " เราพยายามที่จะทำให้ธรรมชาติ , บ้าน , และมนุษย์เพื่อความสามัคคี " สูงผนังกระจกและพื้นที่ภายในเปิดเป็นคุณลักษณะที่สร้างการเชื่อมต่อที่รุนแรงกับสิ่งแวดล้อมภายนอก ในขณะที่การให้กรอบลดผนังด้านนอกทึบให้น้อยที่สุด ออกแบบเว็บไซต์ระมัดระวังและบูรณาการของสภาพแวดล้อมภายนอกที่แสดงถึงความพยายามร่วมกันเพื่อให้บรรลุสถาปัตยกรรมได้หรือไม่ในบริบทของธรรมชาติ
มีส รู้สึกตึกเป็น Indoor Outdoor สถาปัตยกรรมที่อยู่อาศัยพร้อมกันอิสระหาโดเมนของธรรมชาติ มีส ไม่ได้สร้างบนที่ดอนน้ำท่วมฟรี บางส่วนของเว็บไซต์ที่เลือกแทนเพื่อหลอกล่อทหารอันตรายธรรมชาติโดยการสร้างโดยตรงในน้ำท่วมใกล้แม่น้ำขอบ ฟิลิปจอห์นสันเรียกว่าชนิดนี้ โอ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ได้เรียนรู้การ
- ฉันมันใจ ฉันมีพลังวิเศษทำให้คุณสนใจฉัน
- ฉันกำลังค้นหาคอร์สเรียนภาษาอังกฤษอยู่มอง
- การฝึกช่วงเย็นเป็นการฝึกแบบง่ายๆและเริ่ม
- กลับมาและถ่ายรูปอีกครั้ง
- But something was clearly eating this sp
- ปัญหาทะเลาะวิวาทของเด็กวัยรุ่นในสังคมไทย
- คุณทานอะไรหรือยัง
- ฉันมั่นใจ ฉันมีพลังวิเศษทำให้คุณสนใจฉัน
- So How u know they not angry only short
- ประชาชนคนไทยต้องขนทรายเข้าวัด
- we love together
- The page you like coffee now.
- เร็วๆนี้
- ว่าไง
- ฉันไม่เก่งภาษาอังกฤษ
- i see you?
- suspension
- ผัดกระเพา
- seminal
- เอานิ้วแย่หีได้ไหม
- review
- ลดเครื่องจักรอย่างละหนึ่งชุด
- ไม่ตรงตามธรรมเนียมหรือผิดวัฒนธรรม
