The lightning rod, which Benjamin F

The lightning rod, which Benjamin Franklin invented in 1749, is a metal pole mounted atop a building that draws lightning's electrical charge away from the structure.


The rod is attached to an aluminum or copper cable that's connected to an underground conductive grid. This allows the electricity to dissipate harmlessly.

Because lightning tends to strike the tallest object in the vicinity, lightning rods must be taller than any buildings or other objects in the area.

If installed properly, a lightning rod will carry a lightning bolt's electrical charge through the path of least resistance along the cable into the ground, reducing the risk of fire or heat damage from the strike.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายล่อฟ้าซึ่งเบนจามินแฟรงคลินประดิษฐ์ขึ้นในปี 1749 เป็นขั้วโลหะที่ติดตั้งอยู่บนยอดอาคารที่เหลือค่าใช้จ่ายไฟฟ้าของฟ้าผ่าออกไปจากโครงสร้าง. คันที่แนบมากับอลูมิเนียมหรือสายเคเบิลทองแดงที่เชื่อมต่อกับตารางนำไฟฟ้าใต้ดิน นี้จะช่วยให้การผลิตไฟฟ้าเพื่อขจัดความไม่เป็นอันตราย. เพราะฟ้าผ่ามีแนวโน้มที่จะตีวัตถุที่สูงที่สุดในบริเวณใกล้เคียง, แท่งฟ้าผ่าจะต้องสูงกว่าอาคารใด ๆ หรือวัตถุอื่น ๆ ในพื้นที่. หากติดตั้งอย่างถูกสายล่อฟ้าจะดำเนินการค่าใช้จ่ายไฟฟ้าสายฟ้าผ่าน เส้นทางของความต้านทานน้อยพร้อมสายเคเบิลลงไปในดินลดความเสี่ยงของการเกิดไฟไหม้หรือความเสียหายความร้อนจากการนัดหยุดงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สายล่อฟ้าซึ่งเบนจามินแฟรงคลินคิดค้นในปี 1749 , ขั้วโลหะติดบนยอดตึกที่วาดสายฟ้าประจุไฟฟ้าออกจากโครงสร้าง


ท่อนไม้มาเป็นอลูมิเนียมหรือทองแดงสายเคเบิลที่เชื่อมต่อกับสายส่งกระแสไฟฟ้าใต้ดิน นี้จะช่วยให้ไฟฟ้าเพื่อกระจายอย่างไม่เป็นอันตราย

เพราะฟ้าผ่ามีแนวโน้มที่จะตีเป้าหมายที่สูงที่สุดในบริเวณใกล้เคียงคันเบ็ดฟ้าแลบต้องสูงกว่าอาคารใดหรือวัตถุอื่น ๆในพื้นที่

ถ้าติดตั้งอย่างถูกต้อง สายล่อฟ้าจะมีสายฟ้าของประจุไฟฟ้าผ่านเส้นทางของความต้านทานน้อยตามสายลงไปในดิน เพื่อลดความเสี่ยงของไฟหรือความร้อนเกิดความเสียหายจากการหยุดงานประท้วง