Chen and Mohan (2002) argue that gr

Chen and Mohan (2002) argue that gross spread and underpricing are jointly
determined, and that gross spread conveys information about the quality of IPOs.
Chen and Ritter (2000) present the clustering of gross spreads at 7% for industrial
IPOs, favoring a strategic pricing explanation for the pattern. They do not find a significant trade-off between gross spreads and initial returns due to the clustering
of gross spreads at 7.0%. However, Hansen (2001) is inclined to support the efficient
contract theory that states that the 7% contract is the efficient outcome of competition
among underwriters. Although some evidence and arguments have been provided for
the clustering phenomenon that exists for industrial IPO firms, little is known about
REIT IPOs. In addition, the development of the underwriting process for REIT IPOs
has received little attention or discussion. The study of REIT IPOs provides an
opportunity to examine the learning process of underwriters and the evolution of
gross spreads.
Similar to findings in previous studies, we find a reversal of overpricing to
underpricing for REIT IPOs. Consequently, we conjecture that gross spreads in this
market may behave differently from what has been found for industrial firms. With
new financial products introduced to the market, investment banks need time to
adjust their valuation process and risk assessment technology. Thus, the gross
spread and the underpricing level of a new investment vehicle will vary and adjust
to the equilibrium over time.
Integer offer prices at either $10 or $20 were common for REIT IPOs in the
1980s. There are two potential explanations in the literature for integer offer prices.
Hanley, Lee, and Seguin (1996) suggest that closed-end fund IPOs are marketed to
less-informed individual investors, which is evidence consistent with the marketing
hypothesis. They find that underwriting fees for closed-end fund IPOs typically
range from 6 to 8%, and offer prices usually cluster at either $10 or $12.
Alternatively, Bradley, Cooney, Jordan, and Singh (2004) argue that the issuer and
the underwriter negotiate from a set of rounded prices when the expected offer price
is high and the degree of valuation uncertainty is large. Therefore, with greater
uncertainty, the extent of underpricing for integer IPOs should be higher than that of
fractional IPOs. They provide evidence consistent with the negotiation hypothesis
and find that integer IPOs associate with a higher degree of underpricing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมฮาน (2002) และเฉินโต้เถียงแพร่กระจายรวมและ underpricing ใช้ร่วมกันกำหนด และที่แพร่กระจายรวมสื่อถึงข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของ IPOsเฉินและริทเตอร์ (2000) นำคลัสเตอร์แพร่กระจายรวม 7% สำหรับอุตสาหกรรมIPOs นความคำอธิบายการกำหนดราคาเชิงกลยุทธ์สำหรับรูปแบบการ พวกเขาไม่พบ trade-off สำคัญระหว่างแพร่กระจายรวมและส่งกลับเริ่มต้นจากการคลัสเตอร์ของแพร่กระจายรวมที่ 7.0% อย่างไรก็ตาม แฮนเซ่น (2001) คืออยากสนับสนุนมีประสิทธิภาพทฤษฎีสัญญาที่ระบุว่า สัญญา 7% ผลประสิทธิภาพของการแข่งขันระหว่าง underwriters แม้ว่าหลักฐานบางอย่างและอาร์กิวเมนต์ได้ให้การปรากฏการณ์ระบบคลัสเตอร์ที่มีการเสนอขายหุ้นบริษัทอุตสาหกรรม น้อยรู้จักเกี่ยวกับIPOs REIT นอกจากนี้ การพัฒนาของการรับประกันภัยกระบวนการสำหรับ REIT IPOsได้รับความสนใจน้อยหรือสนทนา การศึกษาของ REIT IPOs ให้การโอกาสที่จะตรวจสอบการเรียนรู้ของ underwriters และวิวัฒนาการของแพร่กระจายรวมเช่นเดียวกับผลการวิจัยในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราพบของ overpricing ไปunderpricing สำหรับ REIT IPOs ดังนั้น เรานึกที่รวมแพร่กระจายในตลาดอาจทำงานแตกต่างจากที่พบในบริษัทอุตสาหกรรม ด้วยการเงินสินค้าใหม่แนะนำสู่ตลาด ธนาคารการลงทุนต้องใช้เวลาปรับปรุงการประเมินค่าความเสี่ยงและกระบวนการประเมินเทคโนโลยี ดังนั้น รวมแพร่กระจายและระดับ underpricing รถลงทุนใหม่จะแตกต่างกันไป และปรับปรุงการสมดุลเวลาจำนวนเต็มมีราคาที่ $10 หรือ $20 ได้ทั่วไป IPOs REIT ในการทศวรรษที่ 1980 มีสองเป็นคำอธิบายในวรรณคดีราคาเสนอจำนวนเต็มได้Hanley, Lee และ Seguin (1996) แนะนำว่า IPOs กองทุนสุดเป็นเด็ดขาดไปไม่ทราบแต่ละนักลงทุน ซึ่งเป็นหลักฐานที่สอดคล้องกับตลาดสมมติฐาน พวกเขาพบว่า การรับประกันภัยค่าธรรมเนียมสำหรับกองทุนปิดท้าย IPOs โดยทั่วไปช่วงตั้งแต่ 6 ถึง 8% และเสนอราคาปกติคลัสเตอร์ที่ $10 หรือ $12โต้เถียงที่หรือ Bradley, Cooney, Jordan และสิงห์ (2004) ผู้ออกแบบ และทุนกลุ่มการเจรจาจากราคาโดยประมาณเมื่อราคาเสนอที่คาดไว้สูงและระดับของการประเมินค่า ความไม่แน่นอนมีขนาดใหญ่ ดังนั้น ด้วยมากกว่าความไม่แน่นอน ขอบเขตของ underpricing สำหรับ IPOs เต็มควรจะสูงกว่าIPOs เศษ พวกเขามีหลักฐานสอดคล้องกับสมมติฐานการเจรจาและพบว่า IPOs เต็มที่เชื่อมโยงกับระดับที่สูง underpricing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินและโมฮัน (2002) ยืนยันว่าการแพร่กระจายขั้นต้นและ underpricing จะร่วมกัน
กำหนดและการแพร่กระจายขั้นต้นที่บ่งบอกถึงข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของหุ้นไอพีโอ.
เฉินและริท (2000) นำเสนอการจัดกลุ่มของส่วนต่างราคาขั้นต้นที่ 7% สำหรับอุตสาหกรรม
การทำ IPO นิยมเชิงกลยุทธ์ คำอธิบายรูปแบบการกำหนดราคาสำหรับ พวกเขาจะไม่พบการออกที่สำคัญระหว่างการกระจายขั้นต้นและผลตอบแทนที่เริ่มต้นเกิดจากการจัดกลุ่ม
ของการแพร่กระจายขั้นต้นอยู่ที่ 7.0% อย่างไรก็ตามแฮนเซน (2001) มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนที่มีประสิทธิภาพ
ทฤษฎีสัญญาที่ระบุว่าสัญญา 7% เป็นผลที่มีประสิทธิภาพของการแข่งขัน
ในหมู่ผู้จัดจำหน่ายหลักทรัพย์ แม้ว่าบางหลักฐานและข้อโต้แย้งได้รับการให้สำหรับ
ปรากฏการณ์การจัดกลุ่มที่มีอยู่สำหรับ บริษัท เสนอขายหุ้น IPO อุตสาหกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับการ
ทำ IPO REIT นอกจากนี้การพัฒนากระบวนการการจัดจำหน่ายสำหรับ REIT หุ้นไอพีโอ
ได้รับความสนใจน้อยหรือการอภิปราย การศึกษาของหุ้นไอพีโอ REIT มี
โอกาสที่จะตรวจสอบกระบวนการเรียนรู้ของผู้จัดการการจัดจำหน่ายและวิวัฒนาการของ
การแพร่กระจายขั้นต้น.
คล้ายกับผลการวิจัยในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่เราพบการพลิกกลับของ overpricing เพื่อ
underpricing สำหรับหุ้นไอพีโอ REIT ดังนั้นเราคาดว่าส่วนต่างราคาขั้นต้นใน
ตลาดอาจทำงานที่แตกต่างจากสิ่งที่ได้รับพบว่า บริษัท อุตสาหกรรม ด้วย
ผลิตภัณฑ์ทางการเงินใหม่ที่นำออกสู่ตลาด, ธนาคารเพื่อการลงทุนต้องใช้เวลาใน
การปรับกระบวนการการประเมินมูลค่าของพวกเขาและเทคโนโลยีการประเมินความเสี่ยง ดังนั้นขั้นต้น
และการแพร่กระจายในระดับ underpricing ของยานพาหนะการลงทุนใหม่จะแตกต่างกันไปและปรับ
สมดุลในช่วงเวลา.
จำนวนเต็มเสนอราคาที่ทั้ง $ 10 หรือ $ 20 เป็นเรื่องปกติสำหรับ REIT หุ้นไอพีโอใน
ปี 1980 มีสองคำอธิบายที่มีศักยภาพในวรรณคดีสำหรับราคาที่เสนอเป็นจำนวนเต็ม.
แฮนลีย์ลีและซีกีน (1996) ชี้ให้เห็นว่าปิดท้ายหุ้นไอพีโอกองทุนจะวางตลาดไป
น้อยแจ้งนักลงทุนรายย่อยซึ่งเป็นหลักฐานที่สอดคล้องกับการตลาด
สมมติฐาน พวกเขาพบว่าการจัดจำหน่ายค่าใช้จ่ายสำหรับกองทุนปิดท้ายหุ้นไอพีโอมักจะ
อยู่ในช่วง 6-8% และราคาเสนอขายมักจะเป็นกลุ่มที่ทั้ง $ 10 หรือ $ 12.
อีกวิธีหนึ่งคือแบรดลีย์ Cooney จอร์แดนและซิงห์ (2004) ยืนยันว่า บริษัท ผู้ออกหลักทรัพย์และ
ผู้จัดการการจัดจำหน่าย เจรจาต่อรองจากชุดของราคากลมเมื่อราคาเสนอซื้อที่คาดว่าจะ
อยู่ในระดับสูงและระดับของความไม่แน่นอนของการประเมินมูลค่าที่มีขนาดใหญ่ จึงมีมากขึ้น
ความไม่แน่นอนขอบเขตของ underpricing สำหรับหุ้นไอพีโอจำนวนเต็มควรจะสูงกว่าที่ของ
หุ้นไอพีโอที่เป็นเศษส่วน พวกเขาให้หลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐานการเจรจาต่อรอง
และพบว่าหุ้นไอพีโอจำนวนเต็มเชื่อมโยงกับระดับที่สูงขึ้นของ underpricing

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินและ Mohan ( 2002 ) ยืนยันว่ากระจายรายได้และนักลงทุนจะร่วมกัน
กำหนด และรวมกระจายสื่อข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของประชาชน .
เฉินและ ริตเตอร์ ( 2000 ) แสดงการแบ่งกลุ่มของกระจายรวม 7% สำหรับกิจการอุตสาหกรรม
, นิยมคำอธิบายกลยุทธ์ราคาเพื่อรูปแบบพวกเขาไม่พบการแลกเปลี่ยนแบบกระจายรายได้และผลตอบแทนจากการแบ่งกลุ่ม
ของกระจายรวม 7.0 % อย่างไรก็ตาม แฮนเซ่น ( 2001 ) มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนสัญญามีประสิทธิภาพ
ทฤษฎีที่ระบุว่า ร้อยละ 7 สัญญาที่มีผลการแข่งขัน
ในราคา . แม้ว่าหลักฐานและข้อโต้แย้งได้ถูกจัดเตรียม
เป็นปรากฏการณ์ที่มีอยู่สำหรับ บริษัท มหาชนอุตสาหกรรม , น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับ
REIT วัน . นอกจากนี้ การพัฒนาอย่างเพียงพอสำหรับ REIT วัน
ได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยหรือการอภิปราย ศึกษาหลักของ REIT ให้
โอกาสเพื่อศึกษากระบวนการเรียนรู้ของมูลค่าและวิวัฒนาการของ

กระจายรวม คล้ายกับการค้นพบในการศึกษาเราพบการพลิกกลับของนักลงทุนสำหรับ REIT overpricing

วัน . ดังนั้นเราคาดการณ์ยอดกระจายในตลาดนี้
อาจทำตัวแตกต่างจากสิ่งที่ได้พบ บริษัท อุตสาหกรรม กับ
ใหม่ผลิตภัณฑ์ทางการเงินแนะนำสู่ตลาด ธนาคารเพื่อการลงทุนต้องใช้เวลา

ปรับกระบวนการมูลค่าของพวกเขาและด้านการประเมินความเสี่ยง ดังนั้น , รวม
การแพร่กระจายและนักลงทุนระดับของยานพาหนะการลงทุนใหม่จะแตกต่างกันและปรับให้สมดุลมากกว่า
.
จำนวนเต็มเสนอราคาที่ $ 10 หรือ $ 20 เป็นหลักทั่วไปสำหรับ REIT ใน
ไฟต์ มี สอง อาจอธิบายในวรรณกรรมสำหรับจำนวนเต็มเสนอราคา .
แฮนลีย์ , ลี และ Seguin ( 1996 ) ชี้ให้เห็นว่ากองทุนปิดวันเด็ดขาด

แจ้งน้อยกว่าบุคคล นักลงทุนซึ่งหลักฐานที่สอดคล้องกับการตลาด
สมมติฐาน พวกเขาพบว่า จะมีค่ากองทุนปิดช่วงวันปกติ
จาก 6 ถึง 8 เปอร์เซ็นต์ และเสนอราคาปกติกลุ่มที่ $ 10 หรือ $ 12 .
อีกวิธีหนึ่งคือ แบรดลีย์ cooney จอร์แดน และ ซิงห์ ( 2004 ) ยืนยันว่าผู้ออกและ
ผู้เจรจาจากชุดราคากลมเมื่อคาดเสนอ
ราคาสูงและระดับของความไม่แน่นอนของมูลค่าเป็นจำนวนมาก ดังนั้น เมื่อ
ความไม่แน่นอน ขอบเขตของนักลงทุนสำหรับจำนวนเต็มหลักน่าจะสูงกว่าของ
เป็นหลัก . พวกเขามีหลักฐานที่สอดคล้องกับการเจรจาสมมติฐาน
และพบว่าจำนวนเต็มหลักเชื่อมโยงกับระดับที่สูงขึ้นของนักลงทุน .