2.3 L1 Discourse InterferenceAs spe

2.3 L1 Discourse Interference
As specific differences in rhetorical organization have been examined for many non-English languages, Kaplan
(1966) also proposes the notion of contrastive rhetoric on written discourse influenced by oral, culture and social
value. As influenced by L1 acquisition, studies of non-native English writing indicated that many students use
writing conventions more differently than native-speakers do. McDaniel (1994) proposed that many Thai student
writers do not use paragraph structure in their writing. Sometimes the writers don’t build up a new paragraph for
the additional idea created. It is generally accepted that the sources of writing errors made by L2 learners are
various. Based on overall patterns of errors found in Thai EFL students’ written products (Thep-Ackraraphong,
2006), it is proposed that these deviate forms of writing can be found in both the rhetorical and typological
differences between the L1 learners and L2 learners. It is revealed that for rhetorical pattern, Asian writers seem
to have a general topic which is “loosely” (p. 95) supported in their writings. Also, the real purpose is often
found at the end of the piece. This feature contrasts with English-speaking readers who have a different
expectation from writers. They expect to find a coherent text in which each supporting sentence directly supports
the topic sentence or controlling idea.
This coincides with Sattayatham and RatanapinyowongIn (2008). It is found in students’ paragraph writing that
most students do not present “a reasonable connection or relation” (p. 30) between ideas in their paragraphs
which cause incoherence. These student writers cannot create connected thought and do not tie prose together
www.ccsenet.org/elt English Language Teaching Vol. 6, No. 7; 2013
13
and make the words and sentences in their writing unified and comprehensible for the reader. Consequently, their
paragraphs are considerably short and unclear.
Some writing problems at discourse level in Thai context can be found in paragraphs which are disunified
because the topic sentence, which contains the topic and controlling idea, are often unclear and sometimes
appear at the end of the paragraph. As a result, supporting sentences loosely support the topic sentence. However,
when compared with the concept of discourse rhetoric based on the growing evidence that different cultures and
language communities lead to different conventions and expectations about maximizing rhetorical effectiveness,
discourse error found in some EFL writings seem to be open to question. Based on Austin (1962 cited in James,
1998), he is not certain to define this difference as error, but addresses this phenomenon as “infelicity” (p. 163).
It can be seen that the deviance of writing output of L2 learners is not always wrong, but it is different from the
standard of the target language.
It can be seen that interlingual errors are normally found in EFL writing. This is because when writing in the
target language, the writers rely on their native language structures to produce their written tasks. As the
structures of L1 and L2 have differences, there is a relatively high frequency of errors occurring in the target
language, therefore, indicating an interference of the native language on the lexis, syntax and discourse of the
target language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3 L1 รบกวนวาทกรรมมีความแตกต่างเฉพาะในองค์กรย่อย ผ่านการตรวจสอบหลายภาษา-อังกฤษ Kaplan(1966) เสนอความคิดของร้านสำนวนในวาทกรรมเป็นลายลักษณ์อักษรที่ได้รับอิทธิพลจากสังคม และวัฒนธรรม ทางปากค่า ตามที่ได้รับอิทธิพล โดยการซื้อ L1 ศึกษาการเขียนภาษาอังกฤษไม่ใช่ native ระบุว่า นักเรียนหลายคนใช้เขียนแบบแผนแตกต่างกว่าภาษา- McDaniel (1994) เสนอให้นักเรียนผู้เขียนไม่สามารถใช้ย่อหน้าโครงสร้างในการเขียนของพวกเขา บางตัวเขียนไม่สร้างย่อหน้าใหม่สำหรับความคิดเพิ่มเติมที่สร้างขึ้น โดยทั่วไปยอมรับว่า เป็นแหล่งที่มาของการเขียนข้อผิดพลาดที่ทำ โดยผู้เรียน L2ต่าง ๆ ตามรูปแบบโดยรวมของข้อผิดพลาดที่พบในไทยเรานักเขียนผลิตภัณฑ์ (เทพ-Ackraraphong2006), จะมีเสนอว่า เหล่า deviate เขียนพบฟอร์มทั้งย่อย และเฉพาะความแตกต่างระหว่างผู้เรียน L1 และ L2 ผู้เรียน มันจะเปิดเผยว่า สำหรับรูปแบบย่อย นักเขียนเอเชียดูเหมือนจะมีหัวข้อทั่วไปซึ่งเป็น "หลวม" (p. 95) ได้รับการสนับสนุนในงานเขียนของพวกเขา ยัง วัตถุประสงค์แท้จริงมักจะเป็นพบที่สุดของชิ้น คุณสมบัตินี้ควบคุมภาษาอังกฤษที่มีที่แตกต่างกันความคาดหวังจากนักเขียน พวกเขาจะพบข้อความเชื่อมโยงกันซึ่งแต่ละประโยคสนับสนุนโดยตรงรองรับประโยคหัวข้อหรือความคิดที่ควบคุมนี้เกิดขึ้นพร้อมกับ Sattayatham และ RatanapinyowongIn (2008) พบในนักเขียนที่นักเรียนส่วนใหญ่นำเสนอ "การเชื่อมต่อที่เหมาะสมหรือความสัมพันธ์" (หนา 30) ระหว่างความคิดในย่อหน้าซึ่งทำให้ incoherence นักเขียนเหล่านี้ไม่สามารถสร้างการเชื่อมต่อความคิด และไม่ผูกร้อยแก้ว www.ccsenet.org/elt ภาษาอังกฤษภาษาสอนฉบับ 6 ฉบับที่ 7 201313และทำให้คำและประโยคในการเขียนของพวกเขารวม และเข้าใจสำหรับผู้อ่าน ดังนั้น พวกเขาย่อหน้าสั้นมาก และไม่ชัดเจนปัญหาบางอย่างการเขียนในระดับวาทกรรมในบริบทไทยที่สามารถพบได้ในย่อหน้าซึ่งมี disunifiedเนื่องจากประโยคหัวข้อ ซึ่งประกอบด้วยหัวข้อและควบคุมความคิด มักไม่ชัดเจน และบางครั้งปรากฏในตอนท้ายของย่อหน้า เป็นผล ประโยคสนับสนุนสนับสนุนประโยคหัวข้อหลวม อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับแนวคิดของวาทกรรมสำนวนตามการเจริญเติบโต หลักฐานวัฒนธรรมที่แตกต่าง และชุมชนภาษานำไปสู่แบบแผนแตกต่างกันและความคาดหวังเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพย่อยวาทกรรมข้อผิดพลาดที่พบในงานเขียนบางอย่างเราอาจจะเปิดคำถาม อิงจากออสติน (1962 อ้างถึงใน Jamesปี 1998), เขาไม่แน่ใจในการกำหนดความแตกต่างนี้เป็นข้อผิดพลาด แต่เน้นปรากฏการณ์นี้เป็น "infelicity" (p. 163)จะเห็นได้ว่า deviance เขียนผลลัพธ์ของผู้เรียน L2 ไม่เสมอผิด แต่แตกต่างจากการมาตรฐานของภาษาเป้าหมายจะเห็นได้ว่า ข้อผิดพลาด interlingual เป็นปกติพบใน EFL เขียน ทั้งนี้เนื่องจากเมื่อเขียนในการภาษาเป้าหมาย ตัวเขียนพึ่งโครงสร้างภาษาของพวกเขาในการผลิตงานเขียน เป็นการโครงสร้างของ L1 และ L2 มีความแตกต่าง มีความถี่ค่อนข้างสูงของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเป้าหมายภาษา ดังนั้น แสดงการรบกวนของภาษาในดิค ไวยากรณ์ และวาทกรรมของการภาษาเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 L1 วาทการรบกวน
เป็นความแตกต่างที่เฉพาะเจาะจงในองค์กรซ่อนเงื่อนได้รับการตรวจสอบสำหรับภาษาที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษหลาย Kaplan
(1966) นอกจากนี้ยังนำเสนอความคิดของสำนวนเปรียบในวาทกรรมที่เขียนได้รับอิทธิพลจากปากวัฒนธรรมและสังคม
ค่า ในฐานะที่ได้รับอิทธิพลจากการเข้าซื้อกิจการ L1 การศึกษาของการเขียนภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาชี้ให้เห็นว่านักเรียนจำนวนมากใช้
การเขียนการประชุมอื่น ๆ ที่แตกต่างกว่าลำโพงพื้นเมืองทำ McDaniel (1994) เสนอว่าหลายนักเรียนไทย
นักเขียนไม่ได้ใช้โครงสร้างวรรคในการเขียนของพวกเขา บางครั้งผู้เขียนไม่ได้สร้างขึ้นย่อหน้าใหม่สำหรับ
ความคิดที่สร้างเพิ่มเติม เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าแหล่งที่มาของการเขียนข้อผิดพลาดที่ทำโดยผู้เรียนที่มี L2
ต่างๆ
ขึ้นอยู่กับรูปแบบโดยรวมของข้อผิดพลาดที่พบในนักเรียนไทย EFL ผลิตภัณฑ์เขียน (เทพ Ackraraphong, 2006) จะเสนอว่าสิ่งเหล่านี้เบี่ยงเบนไปในรูปแบบของการเขียนสามารถพบได้ทั้งในเชิงโวหารและ typological
ความแตกต่างระหว่างผู้เรียนและผู้เรียน L1 L2 มันถูกเปิดเผยว่าสำหรับรูปแบบวาทศิลป์นักเขียนเอเชียดูเหมือน
จะมีหัวข้อทั่วไปซึ่งก็คือ "หลวม" (พี. 95) ได้รับการสนับสนุนในงานเขียนของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีวัตถุประสงค์ที่แท้จริงมักจะ
พบในตอนท้ายของชิ้น คุณลักษณะนี้จะแตกต่างกับผู้อ่านที่พูดภาษาอังกฤษที่มีความแตกต่างกัน
ความคาดหวังจากนักเขียน พวกเขาคาดหวังจะพบข้อความที่เชื่อมโยงกันซึ่งในแต่ละประโยคสนับสนุนสนับสนุนโดยตรง
ประโยคหัวข้อหรือความคิดในการควบคุม
นี้เกิดขึ้นพร้อมกับ Sattayatham และ RatanapinyowongIn (2008)
มันถูกพบในการเขียนวรรคนักเรียนว่า นักเรียนส่วนใหญ่ทำไม่ปัจจุบัน "การเชื่อมต่อที่เหมาะสมหรือความสัมพันธ์" (พี. 30) ระหว่างความคิดของพวกเขาในวรรค
ที่ทำให้เกิดการเชื่อมโยงกัน เหล่านักเขียนของนักเรียนไม่สามารถสร้างความคิดที่เกี่ยวโยงกันและไม่ได้ผูกร้อยแก้วร่วมกัน
www.ccsenet.org/elt การสอนภาษาอังกฤษฉบับ 6, ฉบับที่ 7; 2013
13
และให้คำและประโยคในการเขียนของพวกเขาแบบครบวงจรและเข้าใจสำหรับผู้อ่าน ดังนั้นพวกเขา
ย่อหน้ามีมากในระยะสั้นและชัดเจน
บางปัญหาในการเขียนในระดับวาทกรรมในบริบทของสังคมไทยสามารถพบได้ในย่อหน้าที่ disunified
เพราะประโยคหัวข้อซึ่งมีหัวข้อและความคิดควบคุมมักจะมีความชัดเจนและบางครั้ง
ปรากฏที่ส่วนท้ายของย่อหน้า ผลที่ตามมา, ประโยคสนับสนุนหลวมสนับสนุนประโยคหัวข้อ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับแนวคิดของสำนวนวาทกรรมขึ้นอยู่กับหลักฐานการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันและวัฒนธรรม
ชุมชนภาษานำไปสู่การประชุมที่แตกต่างกันและความคาดหวังเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพเชิงโวหาร
ข้อผิดพลาดที่พบในวาทกรรมบางเขียน EFL ดูเหมือนจะเปิดให้คำถาม ขึ้นอยู่กับออสติน (1962 อ้างถึงในเจมส์,
1998) เขาไม่ได้เป็นบางอย่างที่จะกำหนดความแตกต่างนี้เป็นข้อผิดพลาด แต่อยู่ปรากฏการณ์นี้ว่า "คราวเคราะห์" (พี. 163)
มันจะเห็นได้ว่าการเบี่ยงเบนของการเขียนการส่งออกของผู้เรียน L2 คือไม่ผิดเสมอ แต่มันจะแตกต่างจาก
มาตรฐานของภาษาเป้าหมาย
จะเห็นได้ว่าข้อผิดพลาด interlingual จะพบได้ตามปกติในการเขียน EFL
ทั้งนี้เพราะเมื่อเขียนใน ภาษาเป้าหมายนักเขียนพึ่งพาโครงสร้างภาษาพื้นเมืองของพวกเขาในการผลิตงานเขียนของพวกเขา ในฐานะที่เป็น
โครงสร้างของ L1 และ L2 มีความแตกต่างมีความถี่ค่อนข้างสูงของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเป้าหมาย
ภาษาจึงแสดงให้เห็นการแทรกแซงของภาษาพื้นเมืองบน Lexis ไวยากรณ์และวาทกรรมของ
ภาษาเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 L1 วาทกรรมการแทรกแซงที่แตกต่างกันที่เฉพาะเจาะจงในองค์กรและได้รับการตรวจสอบหลายที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ Kaplan ,( 1966 ) ยังได้เสนอความคิดในการเขียนโวหารเปรียบเทียบวาทกรรมโดยได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมและสังคมค่า อิทธิพลโดยการเขียนภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา L1 , การศึกษาพบว่า นักศึกษาหลายคนใช้การเขียนแบบแผนมากขึ้น แตกต่างจากเจ้าของภาษา ระดม ( 1994 ) ได้เสนอว่า นักเรียนไทยผู้เขียนไม่ใช้โครงสร้างของย่อหน้าในการเขียนของพวกเขา บางครั้งผู้เขียนไม่ได้สร้างย่อหน้าใหม่เพิ่มเติมที่คิดสร้างขึ้น เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดที่ทำโดยผู้เรียน L2 จะเขียนต่าง ๆ ตามรูปแบบโดยรวมของข้อผิดพลาดที่พบในนักเรียนไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ ( เทพ ackraraphong ผลิตภัณฑ์ , เขียน2006 ) ได้เสนอรูปแบบของการเขียนไปที่เหล่านี้สามารถพบได้ทั้งในสถานที่เฉพาะความแตกต่างระหว่างผู้เรียน และผู้เรียน L1 L2 . มันเป็นเปิดเผยว่าสำหรับการดูรูปแบบ นักเขียนชาวเอเชียจะมีหัวข้อทั่วไปซึ่งเป็น " หลวม " ( หน้า 95 ) ได้รับการสนับสนุนในงานเขียนของตนเอง นอกจากนี้ วัตถุประสงค์ที่แท้จริงมักจะเป็นพบได้ในตอนท้ายของเพลง คุณลักษณะนี้แตกต่างกับการพูดภาษาอังกฤษผู้อ่านที่แตกต่างกันความคาดหวังจากนักเขียน พวกเขาคาดหวังที่จะพบความข้อความซึ่งในแต่ละประโยคสนับสนุนสนับสนุนโดยตรงหัวข้อประโยค หรือการควบคุมความคิดนี้ตรงกับสัตยธรรม และ ratanapinyowongin ( 2008 ) มันถูกพบในย่อหน้าที่นักศึกษาเขียนว่านักเรียนส่วนใหญ่ไม่ได้นำเสนอ " การเชื่อมต่อที่เหมาะสมหรือสัมพันธ์ " ( 30 หน้า ) ระหว่างความคิดของพวกเขาในย่อหน้าซึ่งก่อให้เกิดความไม่เชื่อมโยงกัน . นักเขียนนักศึกษาเหล่านี้ไม่สามารถสร้างการเชื่อมต่อความคิดและไม่ผูกร้อยแก้วด้วยกันwww.ccsenet.org/elt สอนภาษา เล่มที่ 6 , หมายเลข 7 ; 201313 .และให้คำและประโยคในการเขียนรวม และเข้าใจสำหรับผู้อ่าน ดังนั้นพวกเขาย่อหน้าที่ค่อนข้างสั้นและชัดเจนบางคนเขียนปัญหาในระดับวาทกรรมในบริบทของสังคมไทย สามารถพบได้ในย่อหน้าที่ disunifiedเพราะหัวข้อประโยค ซึ่งประกอบด้วยหัวข้อและการควบคุมความคิด มักไม่ชัดเจนและบางครั้งปรากฏในตอนท้ายของย่อหน้า เป็นผลให้สนับสนุนประโยคอย่างหลวม ๆสนับสนุนหัวข้อประโยค อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับแนวคิดของวาทกรรมวาทศิลป์ ตามหลักฐานที่ต่างวัฒนธรรมและเติบโตชุมชนภาษานำไปสู่การประชุมที่แตกต่างกันและความคาดหวังเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพข้อผิดพลาดที่พบในงานเขียนภาษาอังกฤษวาทกรรมบางอย่างดูเหมือนจะเปิดให้คำถาม อยู่ในออสติน ( 1962 citedin เจมส์1998 ) เขาไม่ได้เป็นหนึ่งที่จะกำหนดความแตกต่างนี้เป็นข้อผิดพลาด แต่ที่อยู่ ปรากฏการณ์นี้เป็น " ความไม่เป็นสุข " ( หน้า 163 )จะเห็นได้ว่า เบี่ยงเบนของการเขียนออกของผู้เรียน L2 ไม่ผิดเสมอ แต่จะแตกต่างจากมาตรฐานของภาษาเป้าหมายจะเห็นได้ว่าข้อผิดพลาด interlingual โดยปกติจะพบอยู่ในภาษาอังกฤษเขียน นี้เป็นเพราะเมื่อเขียนในภาษาเป้าหมาย นักเขียนต้องอาศัยโครงสร้างภาษาพื้นเมืองของพวกเขาเพื่อผลิตงานเขียน เป็นโครงสร้างของ L1 และ L2 มีความแตกต่าง มีความถี่ค่อนข้างสูงของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเป้าหมายภาษา ดังนั้น แสดงการแทรกแซงของภาษาใน lexis ไวยากรณ์และความหมายของภาษาเป้าหมาย