bipolar worldIn the winter of 1884-

bipolar world

In the winter of 1884-1885, the Great Powers of the world, joined by a few smaller states, met in Berlin in an attempt to reach an agreement over trade, navigation, and boundaries in West Africa and the Congo and the principles of effective occupation in Africa more generally. In so many ways, the Berlin West Africa Conference can be seen, symbolically, as the zenith of Old Europe's period of predominance in global affairs. Japan was not a member of the conference; although modernizing swiftly, it was still regarded by the West as a quaint, backward state. The United States, by contrast, was at the Berlin Conference, since the issues of trade and navigation discussed there were seen by washington as relevant to American interests abroad; but in most other respects the United States remained off the international scene, and it was not until 1892 that the European Great Powers upgraded the rank of their in diplomatic representatives to Washington from minister to ambassador the mark of a first-division nation. Russia, too, was at the conference; but while its interests in Asia were considerable, in Africa it possessed little of note. It was, in fact, in the second list of states to be invited to the conference, and played no role other than generally giving support for France against Britain. The center of affairs was therefore the triangular relationship between London, Paris, and Berlin, with Bismarck in the all-important middle position. The fate of the planet still appeared to rest where it had seemed to rest for the preceding century or more: in the chancelleries of Europe. To be sure, if the conference had been deciding the future of the Ottoman Empire instead of the Congo basin, then countries such as Austria-Hungary and Russia would have played a larger role. But that still would not gainsay what was reckoned at the time to be an incontrovertible truth: that Europe was the center of the world. It was in this same period that the Russian general Dragimirov would declare that "Far Eastern affairs are decided in Europe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกสองขั้วในฤดูหนาวของ 1884-1885 อำนาจมากของโลก ร่วมอเมริกาเล็กน้อย พบในเบอร์ลินในความพยายามเข้าถึงข้อตกลงการค้า นำทาง และขอบเขตในแอฟริกาตะวันตก และคองโก และหลักการของอาชีพที่มีประสิทธิภาพในแอฟริกาโดยทั่วไป ในหลากหลายวิธี การประชุมเบอร์ลินแอฟริกาตะวันตกคุณจะได้ สัญลักษณ์ เป็นอัมสเตอร์ดัมเก่าของยุโรประยะความเด่นในโลก ญี่ปุ่นไม่ได้เป็นสมาชิกของการประชุม แม้ว่าที่ทันสมัยอย่างรวดเร็ว มันยังคงถือว่าทิศตะวันตกเป็นรัฐแปลกตา ย้อนหลัง สหรัฐอเมริกา โดยคมชัด ถูกที่เบอร์ลิน เนื่องจากเห็นปัญหาของการค้าและนำทางที่มีการกล่าวถึง โดยวอชิงตันเป็นที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ในต่างประเทศ อเมริกัน แต่ในที่สุดเคารพ ไทยยังคงปิดสากล และก็ไม่ได้จนกระทั่งปี 1892 ว่า อำนาจมากยุโรปอัปเกรดลำดับที่ของตัวแทนทางการทูตในวอชิงตันจากรัฐมนตรีเอกอัครราชทูตหมายของชาติกองแรก รัสเซีย เกินไป ท่านประชุม แต่ในขณะที่ความสนใจในเอเชียอย่างมาก ในแอฟริกา กินเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหมายเหตุ มัน เป็น ในความเป็นจริง ในรายการสองของอเมริกาได้รับเชิญในการประชุม และไม่มีบทบาทนอกเหนือจากทั่วไปให้การสนับสนุนสำหรับฝรั่งเศสกับอังกฤษ ศูนย์กลางของกิจการได้ดังนั้นความสัมพันธ์สามเหลี่ยม ระหว่างลอนดอน ปารีส เบอร์ลิน กับบิสมาร์คในตำแหน่งกึ่งกลางที่สำคัญทั้งหมด ชะตากรรมของโลกยังคงปรากฏต่อเหลือที่มันได้ประจักษ์ที่เหลือสำหรับศตวรรษก่อนหน้านี้ขึ้นไป: ใน chancelleries ของยุโรป เพื่อให้แน่ใจ ถ้าการประชุมมีการตัดสินใจในอนาคตของจักรวรรดิออตโตมันแทนลุ่มน้ำคองโก แล้วประเทศเช่นออสเตรีย-ฮังการีและรัสเซียจะมีบทบาทใหญ่ แต่ยังคงที่จะ gainsay อะไรถูกคาดคิดในเวลาเป็น ความจริงเป็นฐาน: ว่า ยุโรปเป็นศูนย์กลางของโลก ในเวลาเดียวกันนี้ที่การ Dragimirov ทั่วไปรัสเซียจะต้องประกาศว่า "ฝ่ายตะวันออกไกลจะตัดสินใจในยุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกสองขั้ว

ในช่วงฤดูหนาว 1884-1885 ที่พลังอันยิ่งใหญ่ของโลกเข้าร่วมโดยรัฐที่มีขนาดเล็กไม่กี่พบในกรุงเบอร์ลินในความพยายามที่จะบรรลุข้อตกลงการค้ามากกว่าการเดินเรือและขอบเขตในแอฟริกาตะวันตกและคองโกและหลักการ การประกอบอาชีพของที่มีประสิทธิภาพในแอฟริกามากขึ้นโดยทั่วไป ในหลาย ๆ แอฟริกาประชุมเบอร์ลินตะวันตกสามารถมองเห็นสัญลักษณ์ที่เป็นสุดยอดของรอบระยะเวลายุโรปเก่าของเด่นในกิจการโลก ญี่ปุ่นไม่ได้เป็นสมาชิกของการประชุม; แม้ว่าความทันสมัยอย่างรวดเร็วมันก็ยังคงได้รับการยกย่องโดยเวสต์เป็นที่แปลกตารัฐย้อนหลัง ประเทศสหรัฐอเมริกาโดยคมชัดเป็นที่ประชุมเบอร์ลินเนื่องจากปัญหาของการค้าและการเดินเรือที่กล่าวถึงมีการมองเห็นโดยวอชิงตันเป็นที่เกี่ยวข้องกับความสนใจของชาวอเมริกันในต่างประเทศ แต่ในส่วนอื่น ๆ ประการสหรัฐอเมริกายังคงปิดเวทีระหว่างประเทศและมันก็ไม่ได้จนกว่า 1892 ว่าพลังอันยิ่งใหญ่ในยุโรปอัพเกรดตำแหน่งของผู้แทนในการเจรจาต่อรองของพวกเขาไปยังกรุงวอชิงตันจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการทูตเครื่องหมายของประเทศเป็นครั้งแรกส่วน รัสเซียก็คือในที่ประชุม; แต่ในขณะที่ผลประโยชน์ของตนในเอเชียเป็นอย่างมากในทวีปแอฟริกามันมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโน้ต มันเป็นในความเป็นจริงในรายการที่สองของรัฐที่จะได้รับเชิญไปร่วมการประชุมและไม่เล่นบทบาทอื่น ๆ กว่าโดยทั่วไปให้การสนับสนุนสำหรับฝรั่งเศสกับอังกฤษ ศูนย์กลางของกิจการดังนั้นจึงเป็นความสัมพันธ์สามเหลี่ยมระหว่างกรุงลอนดอน, ปารีสและเบอร์ลินกับบิสมาร์กในตำแหน่งกลางที่สำคัญทั้งหมด ชะตากรรมของโลกยังคงปรากฏอยู่ในส่วนที่เหลือที่มันก็ดูเหมือนจะเหลือศตวรรษก่อนหน้าหรือมากกว่าใน chancelleries ของยุโรป เพื่อให้แน่ใจว่าถ้าการประชุมที่ได้รับการตัดสินใจในอนาคตของจักรวรรดิออตโตแทนลุ่มน้ำคองโกแล้วประเทศเช่นออสเตรียฮังการีและรัสเซียจะมีบทบาทที่มีขนาดใหญ่ แต่ที่ยังคงไม่คัดค้านสิ่งที่คาดคิดในเวลานั้นจะเป็นความจริงที่เถียงไม่ได้: ว่ายุโรปเป็นศูนย์กลางของโลก มันอยู่ในช่วงเวลาเดียวกันนี้ที่รัสเซียทั่วไป Dragimirov จะประกาศว่า "กิจการเอเชียตะวันออกมีการตัดสินใจในยุโรป