“Stop! Damned Demon Sealing Scriptu

“Stop! Damned Demon Sealing Scripture and damned Demon Sealing Sect!!” A ferocious expression appeared on his face and he let out another heaven-shaking roar, then stared at Meng Hao. Meng Hao’s heart pounded as he looked back at Patriarch Reliance.

“Those bastards were too malignant,” thought Patriarch Reliance. “The seal is broken, but the sealing mark is still branded onto my spirit, forcing me to be the Dao protector of the ninth Demon Sealer. This cannot be! The Demon Sealing Sect has committed crimes against the Heavens, and was plagued by misfortune. They understood that the number nine is a preeminent, sacred number according to the Dao of the Heavens. They knew that the greatest opposition from the Heavens would come upon the ninth Demon Sealer. Therefore, they took precautions. They wanted me to be the Dao protector for the ninth Demon Sealer. But this trifling kid is of the Qi Condensation stage! How could he possibly act as my master? Those damned bastards! I changed the name from Demon Sealing Sect to Reliance Sect and created rules to pit all the disciples against each other, all in the hopes of preventing someone like Meng Hao from appearing!”

A mist began to seep out from the North Sea, which of course was part of the lands of the State of Zhao that rested on Patriarch Reliance’s back. Within the mist, a boat magically appeared. An old man and a young girl stood at the prow of the boat, looking up at Patriarch Reliance. They clasped hands and bowed to him with utmost respect.

“Guyiding Tri-rain pays respects to Patriarch,” said the young girl. Her voice, clear and melodious, echoed out with a light and spiritual tone.

“Ah, you’re the sentient rain that fell in the third month of the Yiding year of the ancient Gu calendar. You fell onto my back… and became a lake.”

The young girl smiled and nodded. Then she looked toward Meng Hao and winked.

Meng Hao took a deep breath. Now he finally understood the meaning of the girl’s strange name.

Patriarch Reliance let out a cold snort. He looked at the little girl and then stared off into the sky. Meng Hao followed his gaze and caught sight of what appeared to be an indistinct blood-colored figure.

The figure clasped hands and bowed in respect to Patriarch Reliance, then disappeared.

Patriarch Reliance lowered his head once more and looked at Meng Hao. “Very well, Meng Hao. In the future, keep your distance from me!” He blew a breath out of his mouth, causing Meng Hao to fly up into the air. Buffeted by a glowing black wind, Meng Hao was tossed out of the State of Zhao to land on the edge of the massive hole in the earth.

“Son of a bitch! I can’t even look at him. In my life, I’ll never recognize him as my master. I’m out of here. The further away the better. He’ll never find me. As for the treasures of mine that he took, fine, consider them payment. All of our debts are settled. In this way, my heart can rest at ease and I can continue to practice Cultivation.” His eyes flickered, and then his body turned. Meng Hao watched as the colossal turtle, carrying the State of Zhao on his back, transformed into a massive beam of prismatic light… and then disappeared over the horizon.

He appeared to be heading in the direction of the Milky Way Sea. Perhaps this was why legends arose of an island of Immortals. If one searched for it, it could never be found. But when it appeared, anyone who stepped foot on it would find that it was a nation inhabited by mortals.

It was, of course, the State of Zhao.

Some time passed, and eventually the skies grew calm once again. Meng Hao stood there looking down at the deep, gaping hole. Then he looked off silently in the direction in which Patriarch Reliance had disappeared.

Time passed, and rain began to fall. It fell with urgency, slowly flowing down into the massive pit left by the State of Zhao. Many years later, this area would turn into a sea.

Standing amidst the sheets of falling rain, Meng Hao let out a long sigh. Images from the past several days flashed through his mind. It all seemed virtually inconceivable. Thinking upon it all, it seemed a dream-like fantasy.

The State of Zhao was gone…. Meng Hao looked around at the rain, then up into the hazy sky. He contemplated his life during the past four years.

“I started out as a scholar…” he murmured. “My life is like snow. I can only exist in winter. I can yearn for the summer of the mortal world, but that is not my life anymore….” After a long time passed, he turned. Surrounded by the falling rain, he once again began to trod a road which led away from his roots.

He struck a lonely figure amidst the rain. Eventually, he seemed to merge into it. Even if a hot wind blew over him, it would do nothing to disperse him. Because this was his life.

Life is comprised of one experience after another. Or, you could say that life is comprised of many experiences. Different experiences lead to different lives; if you experience a cold bitter wind, you will become s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"หยุด เคราะห์ร้ายคัมภีร์ปิดผนึกปีศาจ และเคราะห์ร้ายนิกายปิดผนึกปีศาจ!!" นิพจน์ที่มีความดุร้ายปรากฏบนใบหน้าของเขา และเขาให้ออกอีกสวรรค์สั่นเสียงคำราม แล้ว จ้องไปที่เฮาเมง เมงห้าวหัวใจทุบ ตามเขากลับมาดูพึ่งพระ"ไอ้นั้นก็ร้ายเกินไป ความคิดพึ่งพระ "ตราเสีย แต่ยังคงมีตราเครื่องหมายปิดผนึกลงในจิตวิญญาณของฉัน บังคับให้ฉันจะ ปกป้องดาวของการปิดผนึกปีศาจเก้า ไม่สามารถ นิกายปิดผนึกปีศาจมีความมุ่งมั่นอาชญากรรมต่อสวรรค์ และก็สามารถออกไปไหนโชคร้าย พวกเขาเข้าใจว่าเก้าโดดเด่น ศักดิ์สิทธิ์หมายเลขตามดาวแห่งฟ้าสวรรค์ พวกเขารู้ว่า ฝ่ายค้านมากที่สุดจากฟ้าสวรรค์จะมาถึงเครื่องซีลปากถุงปีศาจเก้า ดังนั้น พวกเขาเอาข้อควรระวัง พวกเขาต้องการฉันจะ ปกป้องดาวสำหรับการปิดผนึกปีศาจเก้า แต่เด็กคนนี้ trifling ของเวทีรวมตัวชิ วิธีสามารถเขาอาจจะทำหน้าที่เป็นหลักของฉัน ผู้เคราะห์ร้ายไอ้ เปลี่ยนชื่อจากนิกายปิดผนึกปีศาจไปพึ่งนิกาย และทั้งหมดในความหวังของป้องกันคนสร้างกฎหลุมสาวกทั้งหมดกับแต่ละอื่น ๆ เช่นเฮาเมงปรากฏ"หมอกเริ่มซึมจากทะเลเหนือ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนของรัฐ Zhao ที่วางบนหลังพระพึ่งแน่นอน ภายในหมอก เรืออย่างน่าอัศจรรย์ปรากฏ ชราและเด็กสาวยืนที่หัวเรือของเรือ กำลังพึ่งพระ พวกเขา clasped มือ และโค้งคำนับพระองค์ ด้วยความเคารพสูงสุด"Guyiding Tri-ฝนจ่ายเพื่อพระ กล่าวว่า เด็กสาว เสียง ชัดเจน และ ไพเราะ สะท้อนเสียงออกมา ด้วยเสียงเบา และจิตวิญญาณ"Ah คุณสายฝนที่ตกในเดือนสามของปี Yiding ปฏิทินกูโบราณ รู้สึก คุณล้มลงบนหลังของฉัน... และกลายเป็น ทะเลสาบ"เด็กสาวยิ้ม และเลยต้อง เธอมองขึ้นไปเมงเฮา แล้ว winkedเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้ เขาก็เข้าใจความหมายของชื่อแปลกของหญิงสาวพึ่งพระให้ออก snort เป็นเย็น เขามองไปที่สาวน้อย และจ้องออกสู่ท้องฟ้า เมงเฮาตามสายตาของเขา และจับสายตาของสิ่งที่ปรากฏจะ มีรูปเลือดสีไม่ชัดรูป clasped มือ และโค้งคำนับในไหว้พระพึ่ง แล้วหายไปพระพึ่งลงศีรษะของเขาอีกครั้ง และดูห้าวเมง "ดี เฮาเมง ในอนาคต รักษาระยะห่างของจากฉัน" เขาพัดลมหายใจจากปากของเขา เมงเฮาบินขึ้นไปในอากาศก่อให้เกิด ซัดกระทบกับลมดำเร่าร้อน เมงเฮาถูกจับโยนจากรัฐ Zhao ที่ดินบนขอบของหลุมขนาดใหญ่ในโลก"ลูกชายของ a เลว แม้ฉันไม่สามารถมองที่เขา ในชีวิตของฉัน ฉันจะไม่เคยรู้จักเขาเป็นหลักของฉัน ผมออกจากที่นี่ ห่างออกไปดีกว่า เขาจะไม่เคยเจอ ส่วนสมบัติของฉันที่เขาเอา ปรับ พิจารณาให้ชำระเงิน หนี้สินทั้งหมดจะถูกตัดสิน ในวิธีนี้ หัวใจของฉันก็สบายใจ และผมยังฝึกเพาะปลูก" Flickered ตาของเขา และจากนั้น ร่างกายของเขาเปิด เมงเฮาดูเป็นเต่าขนาดมหึมา รัฐ Zhao บนเขากลับ กลายเป็นลำใหญ่แสงเดอะวัน... และจากนั้น หายไปเหนือขอบฟ้าเขาดูเหมือนจะดำเนินรอยตามทิศทางของทางช้างเผือก บางทีนี่คือเหตุผลที่ตำนานการเกิดขึ้นของการเกาะอมตะ ถ้าหนึ่งค้นหามัน มันไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏตัว ทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่า มันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่ โดยปุถุชนได้ แน่นอน รัฐ Zhaoเวลาผ่านไป และในที่สุดท้องฟ้าเติบโตความสงบอีกครั้ง เมงเฮามียืนมองลงลึก หลุมที่อ้าปากค้าง แล้ว เขาดูปิดอยู่เบื้องหลังในทิศทางที่พึ่งพระหายไปเวลาผ่านไป และฝนเริ่มตกลง มันตกกับความเร่งด่วน ไหลช้าลงในหลุมใหญ่ซ้าย โดยรัฐ Zhao หลายปีต่อมา พื้นที่นี้จะเปลี่ยนเป็นทะเลยืนท่ามกลางสายฝนแผ่น เมงเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันผ่านมาประกายผ่านจิตใจของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด เหมือนจินตนาการเหมือนฝันThe State of Zhao was gone…. Meng Hao looked around at the rain, then up into the hazy sky. He contemplated his life during the past four years.“I started out as a scholar…” he murmured. “My life is like snow. I can only exist in winter. I can yearn for the summer of the mortal world, but that is not my life anymore….” After a long time passed, he turned. Surrounded by the falling rain, he once again began to trod a road which led away from his roots.He struck a lonely figure amidst the rain. Eventually, he seemed to merge into it. Even if a hot wind blew over him, it would do nothing to disperse him. Because this was his life.Life is comprised of one experience after another. Or, you could say that life is comprised of many experiences. Different experiences lead to different lives; if you experience a cold bitter wind, you will become s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หยุด! ไอ้ปีศาจซีลคัมภีร์และไอ้ปีศาจซีลนิกาย !! "นิพจน์ดุร้ายปรากฏบนใบหน้าของเขาและเขาให้ออกอีกแผดเสียงสวรรค์สั่นแล้วจ้องที่เม้งเฮา หัวใจของเม้งเฮาโขลกในขณะที่เขามองกลับมาที่พระสังฆราชพึ่ง. "ไอ้สิ่งเหล่านี้เป็นร้ายเกินไป" คิดว่าพระสังฆราชพึ่ง "ตราเสีย แต่เครื่องหมายปิดผนึกที่ยังคงตราเข้าสู่จิตวิญญาณของฉันบังคับให้ฉันเป็นผู้พิทักษ์ดาวเก้าปีศาจซีล นี้ไม่ได้! ปีศาจซีลนิกายมีความมุ่งมั่นอาชญากรรมต่อสวรรค์และถูกรบกวนด้วยความโชคร้าย พวกเขาเข้าใจว่าจำนวนเก้าเป็นที่โดดเด่นด้วยจำนวนศักดิ์สิทธิ์ตามดาวแห่งชั้นฟ้าทั้งหลาย พวกเขารู้ว่าฝ่ายค้านมากที่สุดจากสวรรค์จะมาถึงเก้าปีศาจซีล ดังนั้นพวกเขาเอาข้อควรระวัง พวกเขาต้องการให้ผมเป็นผู้พิทักษ์ดาวสำหรับเก้าปีศาจซีล แต่ตอนนี้เด็กจิ๊บจ๊อยเป็นของขั้นตอนการควบแน่นฉี! เขาอาจจะได้อาจจะทำหน้าที่เป็นนายของข้า? ผู้ไอ้พิลึก! ผมเปลี่ยนชื่อจากปีศาจซีลนิกายจะพึ่งนิกายและสร้างกฎหลุมสาวกทั้งหมดกับแต่ละอื่น ๆ ทั้งหมดในความหวังของการป้องกันไม่ให้คนที่ชอบเม้ง Hao จากปรากฏ! " หมอกเริ่มซึมออกจากทะเลเหนือซึ่ง แน่นอนเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนแห่งรัฐ Zhao ที่วางอยู่บนหลังพระสังฆราชพึ่งของ ภายในหมอกเรืออย่างน่าอัศจรรย์ปรากฏ ชายชราและเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ที่หัวเรือของเรือที่มองขึ้นไปที่พระสังฆราชพึ่ง พวกเขาประสานมือและโค้งคำนับให้กับเขาด้วยความเคารพสูงสุด. "Guyiding Tri-ฝนจ่ายเคารพพระสังฆราช" เด็กสาวกล่าวว่า เสียงที่ชัดเจนและไพเราะของเธอสะท้อนออกมาพร้อมกับแสงและเสียงทางจิตวิญญาณ. "อาคุณฝนมีชีวิตที่ลดลงในเดือนที่สามของปี Yiding ของปฏิทิน Gu โบราณ คุณตกลงไปบนหลังของฉัน ... และกลายเป็นทะเลสาบ. " เด็กสาวยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเธอก็มองไปทางเม้ง Hao และเชื่อมโยง. เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของชื่อแปลกของหญิงสาว. พระสังฆราชพึ่งให้ออก Snort เย็น เขามองไปที่สาวน้อยแล้วจ้องมองออกไปบนท้องฟ้า เม้งเฮาตามสายตาของเขาและจับสายตาของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นรูปเลือดสีไม่ชัด. ร่างประสานมือและโค้งคำนับในส่วนที่เกี่ยวกับพระสังฆราชพึ่งหายไปแล้ว. พระสังฆราชพึ่งลดลงหัวของเขาอีกครั้งและมองไปที่เม้งเฮา "ดีมากเม้งเฮา ในอนาคตการรักษาระยะห่างของคุณจากฉัน! "เขาพ่นลมออกมาจากปากของเขาก่อให้เกิดเม้งเฮาจะบินขึ้นไปในอากาศ buffeted โดยลมสีดำแจ่มเม้งเฮาก็ถูกโยนออกมาจากรัฐ Zhao ไปยังดินแดนบนขอบของหลุมขนาดใหญ่ในแผ่นดินโลก. "ไอ้บ้า! ฉันจะไม่ได้มองไปที่เขา ในชีวิตของฉันฉันจะไม่รู้จักเขาในฐานะเจ้านายของฉัน ฉันออกไปจากที่นี่ ห่างไกลที่ดีกว่า เขาจะไม่เคยพบฉัน ในฐานะที่เป็นสมบัติของฉันว่าเขาเอามาปรับพิจารณาให้การชำระเงิน ทั้งหมดของหนี้ของเราจะตัดสิน ด้วยวิธีนี้หัวใจของฉันสามารถพักผ่อนได้อย่างสะดวกสบายและฉันยังคงสามารถที่จะฝึกการเพาะปลูก. "ดวงตาของเขา flickered และแล้วร่างกายของเขาหัน เม้งเฮาดูเป็นเต่าขนาดมหึมาแบกรัฐ Zhao บนหลังของเขากลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ของแสงรุ้ง ... และแล้วก็หายไปเหนือเส้นขอบฟ้า. เขาดูเหมือนจะมุ่งไปในทิศทางของทางช้างเผือกทะเล บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เกิดขึ้นตำนานของเกาะอมตะ หากหนึ่งในการค้นหามันอาจจะไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏตัวทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่ามันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่โดยปุถุชน. มันเป็นของหลักสูตรรัฐ Zhao. บางเวลาที่ผ่านไปและในที่สุดท้องฟ้าเติบโตสงบอีกครั้ง เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นมองลงมาที่ลึกหลุมเหวอะ จากนั้นเขาก็มองออกไปเงียบ ๆ ในทิศทางที่พระสังฆราชพึ่งได้หายไป. เวลาผ่านไปและมีฝนเริ่มตก มันลดลงอย่างเร่งด่วนช้าไหลลงไปในหลุมขนาดใหญ่ที่เหลือจากรัฐ Zhao หลายปีต่อมาบริเวณนี้จะกลายเป็นทะเล. ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นฝนตกเม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมาผ่านประกายความคิดของเขา ทุกอย่างดูเหมือนแทบไม่น่าเชื่อ คิดกับมันทุกอย่างที่มันดูเหมือนจินตนาการเหมือนฝัน. รัฐ Zhao ก็หายไป ... เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ที่ฝนตกแล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าสลัว เขาครุ่นคิดชีวิตของเขาในช่วงที่ผ่านมาสี่ปีที่ผ่านมา. "ผมเริ่มต้นจากการเป็นนักวิชาการ ... " เขาบ่นอยู่ "ชีวิตของฉันเหมือนหิมะที่โปรยปราย ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันจะโหยหาช่วงฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่ที่ไม่ได้เป็นชีวิตของฉันอีกต่อไป ... . "หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหัน ล้อมรอบไปด้วยฝนตกเขาอีกครั้งเริ่มที่จะเหยียบถนนซึ่งนำออกไปจากรากของเขา. เขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุดเขาก็ดูเหมือนจะผสานเข้ากับมัน แม้ว่าลมร้อนพัดมากกว่าเขาก็จะทำอะไรเขาจะแยกย้ายกันไป เพราะนี่คือชีวิตของเขา. ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือคุณอาจจะบอกว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสกับลมหนาวคุณจะกลายเป็น s