ypes and Symptoms There are three t

ypes and Symptoms

There are three types of anthrax. The most common case of anthrax in humans is cutaneous anthrax . This
form of anthrax is acquired through the skin, from a cut or abrasion. The anthrax spores then enter the wound
from the soil or an infected animal body. A swollen, itchy bump will form on an area of the skin and, over a
period of few days of swelling, a black scab will form in the center of the bump. The name anthracis is derivative
of the Greek word for coal because of this black scab that it leaves on the skin. In extreme cases the bloodstream
is invaded and the disease becomes, most likely, fatal.

Another form of the disease is gastrointestinal anthrax. This form of anthrax is similar to cutaneous anthrax
in the way that it probably infects the body through an already existing intestinal lesion. It occurs when a person
ingests unproperly cooked meat of an animal that was infected or drinks contaminated water. The bacteria spread from the lesion to the lymphatic system. The symptoms are fever, severe stomach pains, nausea, vomiting, sore
throat, tongue sores, and bloody diarrhea. Although rare, this form of anthrax has an enormously high mortality
rate.

Anthrax, a highly infectious and fatal disease of mammals and humans, is caused by a relatively large spore-forming rectangular shaped bacterium called Bacillus anthracis.

Anthrax occurs on all the continents, causes acute mortality in ruminants and is a zoonosis. The bacteria produce extremely potent toxins which are responsible for the ill effects, causing a high mortality rate. While most mammals are susceptible, anthrax is typically a disease of ruminants and humans.

It does not typically spread from animal to animal nor from person to person. The bacteria produce spores on contact with oxygen.

Clinical Signs

Sudden death (often within 2 or 3 hours of being apparently normal) is by far the most common sign;
Very occasionally some animals may show trembling, a high temperature, difficulty breathing, collapse and convulsions before death. This usually occurs over a period of 24 hours;
After death blood may not clot, resulting in a small amount of bloody discharge from the nose, mouth and other openings/
Diagnosis

On the clinical signs described above;
Rod-shaped bacteria surrounded by a capsule are visible in blood smears made from surface blood vessels
Post-mortem examinations should not be undertaken on suspected anthrax cases (including any cow that has died suddenly for no apparent reason) until a blood smear has proved negative);
If a carcass is opened accidentally, the spleen is usually swollen and there is bloodstained fluid in all body cavities.
Treatment

Due to the rapidity of the disease treatment is seldom possible, although high doses of penicillin have been effective in the later stages of some outbreaks.

Prevention

Infection is usually acquired through the ingestion of contaminated soil, fodder or compound feed. Anthrax spores in the soil are very resistant and can cause disease when ingested even years after an outbreak. The spores are brought to the surface by wet weather, or by deep tilling, and when ingested or inhaled by ruminants the disease reappears.

Where an outbreak has occurred, carcases must be disposed of properly, the carcase should not be open (exposure to oxygen will allow the bacteria to form spores) and premises should be quarantined until all susceptible animals are vaccinated.

Vaccination in endemic areas is very important. Although vaccination will prevent outbreaks veterinary services sometimes fail to vaccinate when the disease has not appeared for several years. But because the spores survive for such lengthy periods, the risk is always present.

Anthrax is a disease listed in the World Organisation for Animal Health (OIE) Terrestrial Animal Health Code, 2011, (Article 1.2.3) and must be reported to the OIE (Chapter 1.1.2 – Notification of Diseases and Epidemiological Information).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ypes และอาการ มีสามชนิดของแอนแทรกซ์ กรณีทั่วไปของแอนแทรกซ์ในมนุษย์คือ แอนแทรกซ์ที่ผิวหนัง นี้ รูปแบบของแอนแทรกซ์จะได้มาผ่านทางผิวหนัง ตัดหรือรอยขีดข่วน นอกจากนี้สปอร์แอนแทรกซ์แล้วใส่แผล จากดินหรือเนื้อสัตว์ติดเชื้อ A บวม คันชนจะสร้างบนพื้นที่ ของผิว และ ผ่านการ ระยะเวลาไม่กี่วันอาการบวม scab ดำจะฟอร์มของมติชน Anthracis ชื่อเป็นอนุพันธ์ ของคำกรีกถ่านหินเนื่องจาก scab นี้ดำที่มันออกบนผิวหนัง มากในกรณีที่กระแสเลือด จะบุก และกลาย เป็นโรค ร้ายแรง มากที่สุด รูปแบบของการเกิดโรคแอนแทรกซ์ที่ระบบทางเดินอาหารได้ รูปแบบของแอนแทรกซ์นี้จะคล้ายกับแอนแทรกซ์ที่ผิวหนัง ในลักษณะ ที่มันอาจจะติดเชื้อร่างกายทางแผลลำไส้ที่มีอยู่แล้ว มันเกิดขึ้นเมื่อบุคคล ingests สุก unproperly ของสัตว์ที่มีการติดเชื้อ หรือดื่มน้ำที่ปนเปื้อน เชื้อแบคทีเรียแพร่กระจายจากรอยแผลให้ระบบน้ำเหลือง จะไม่มีอาการไข้ ปวดท้องรุนแรง คลื่น ไส้ อาเจียน เจ็บ คอ แผลที่ลิ้น และเลือด หายาก รูปแบบของแอนแทรกซ์มีการตายสูงอย่างมาก อัตรา แอนแทรกซ์ โรคติดเชื้อ และมีความร้ายแรงสูงของการเลี้ยงลูกด้วยนมและมนุษย์ มีสาเหตุใหญ่ค่อนข้างสปอร์รูปสี่เหลี่ยมรูปแบคทีเรียที่เป็นเรียกว่า Bacillus anthracis แอนแทรกซ์เกิดขึ้นในทุกทวีป สาเหตุการตายเฉียบพลันในสัตว์เคี้ยวเอื้อง และเป็นเป็น zoonosis แบคทีเรียผลิตสารพิษที่มีศักยภาพอย่างมากซึ่งผลร้าย ก่อให้เกิดอัตราการตายสูง ในขณะที่เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่อ่อนแอ แอนแทรกซ์โรคของมนุษย์และสัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นปกติมันไม่มักแพร่กระจายจากคนสู่คน หรือจากสัตว์สัตว์ แบคทีเรียสร้างสปอร์เมื่อสัมผัสกับออกซิเจนอาการทางคลินิกเสียชีวิตอย่างกะทันหัน (มักจะภายใน 2 หรือ 3 ชั่วโมงเป็นปกติเห็นได้ชัด) เป็นโดยทั่วไปสัตว์บางมากบางครั้งอาจแสดงสั่น อุณหภูมิสูง หายใจลำบาก ยุบ และชักก่อนเสียชีวิต นี้มักจะเกิดขึ้นในช่วง 24 ชั่วโมงหลังจากตายเลือดอาจไม่แข็งตัว ผลเล็กน้อยเลือดออกจากจมูก ปาก และช่องเปิดอื่น ๆ /การวินิจฉัยจากอาการทางคลินิกที่อธิบายข้างต้นแบคทีเรียรูปก้านโอบแคปซูลจะปรากฏในคราบเลือดจากหลอดเลือดพื้นผิวไม่ควรจะดำเนิน Post-mortem ตรวจในกรณีสงสัยว่าแอนแทรกซ์ (รวมใด ๆ วัวที่ตายอย่างฉับพลันไม่ทราบสาเหตุ) จนเลอะเปื้อนเลือดได้พิสูจน์แล้วว่าลบ);ถ้าเปิดซากตั้งใจ ม้ามมักจะบวม และมีของเหลว bloodstained ในโพรงของร่างกายทั้งหมดรักษาเนื่องจาก rapidity ของโรครักษาได้แทบไม่ แม้ว่าปริมาณที่สูงของยาเพนนิซิลลินมีประสิทธิภาพในระยะหลังของการระบาดบางการป้องกันการมักจะมีการได้รับเชื้อผ่านกินดินปนเปื้อน อาหารสัตว์ หรือสารอาหาร แอนแทรกซ์สปอร์ในดินมีความทนทานมาก และสามารถทำให้เกิดโรคเมื่อกินแม้กระทั่งปีหลังจากมีการระบาด สปอร์จะมาถึงพื้นผิว โดยสภาพอากาศที่เปียก หรือทางด้านการเกษตรลึก และเมื่อกิน หรือสูดดม โดยสัตว์เคี้ยวเอื้อง โรคปรากฏมีการระบาดเกิดขึ้น carcases ต้องถูกทิ้งอย่างถูกต้อง carcase ไม่ควรเปิด (สัมผัสกับออกซิเจนจะทำให้เชื้อแบคทีเรียที่จะฟอร์มสปอร์) และสถานควรกักไว้จนกว่าจะมีการฉีดวัคซีนทั้งหมดไวต่อสัตว์ ฉีดวัคซีนในพื้นที่ถิ่นเป็นสิ่งสำคัญมาก แม้ว่าวัคซีนจะป้องกันการระบาดของโรคสัตว์บางครั้งอาจปลูกฝีเมื่อโรคได้ไม่ปรากฏหลายปี แต่เนื่องจากสปอร์เอาตัวรอดสำหรับรอบระยะเวลาที่ยาวนานดังกล่าว ความเสี่ยงมีอยู่เสมอแอนแทรกซ์เป็นโรคที่ระบุในองค์การโลกสำหรับสัตว์สุขภาพต้องบกสัตว์สุขภาพรหัส 2011, (บทความ 1.2.3) และต้องรายงานต้อง (บท 1.1.2 – แจ้งเตือนโรคและระบาดวิทยาข้อมูล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ypes และอาการ

มีสามประเภทของโรคระบาดอยู่ กรณีที่พบบ่อยที่สุดของโรคระบาดในมนุษย์เป็นโรคระบาดผิวหนัง นี้
รูปแบบของโรคระบาดจะได้รับผ่านทางผิวหนังจากการตัดหรือรอยขีดข่วน สปอร์แอนแทรกซ์แล้วใส่แผล
จากดินหรือร่างกายสัตว์ที่ติดเชื้อ บวมชนคันจะฟอร์มบนพื้นที่ผิวและกว่า
ระยะเวลาไม่กี่วันของการบวมตกสะเก็ดสีดำจะฟอร์มในใจกลางของชนที่ ชื่อ anthracis เป็นอนุพันธ์
ของภาษากรีกคำว่าถ่านหินเพราะตกสะเก็ดสีดำนี้ว่าใบบนผิวหนัง ในกรณีที่รุนแรงในกระแสเลือด
จะบุกและโรคจะกลายเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มร้ายแรง

รูปแบบของโรคก็คือโรคระบาดทางเดินอาหาร รูปแบบของโรคระบาดนี้จะคล้ายกับโรคระบาดผิวหนัง
ในทางที่ว่ามันอาจจะติดเชื้อในร่างกายผ่านแผลในลำไส้ที่มีอยู่แล้ว มันเกิดขึ้นเมื่อคน
ingests สุก unproperly เนื้อของสัตว์ที่ติดเชื้อหรือเครื่องดื่มที่ปนเปื้อนน้ำ เชื้อแบคทีเรียที่แพร่กระจายจากแผลกับระบบน้ำเหลือง จะมีอาการไข้ปวดท้องอย่างรุนแรงคลื่นไส้อาเจียนเจ็บ
คอลิ้นแผลและถ่ายเป็นเลือด แม้ว่าจะหายากในรูปแบบของโรคระบาดนี้มีอัตราการตายสูงมหาศาล
อัตรา

โรคระบาดโรคสูงติดเชื้อและอันตรายถึงชีวิตของสัตว์และมนุษย์เกิดจากการสร้างสปอร์ที่ค่อนข้างใหญ่รูปทรงสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าแบคทีเรีย Bacillus anthracis

โรคระบาดที่เกิดขึ้นในทุกทวีปที่เป็นสาเหตุของการเสียชีวิตเฉียบพลันในสัตว์เคี้ยวเอื้องและเป็น zoonosis แบคทีเรียที่ผลิตสารพิษที่มีศักยภาพมากที่มีความรับผิดชอบสำหรับผลร้ายที่ก่อให้เกิดอัตราการตายสูง ในขณะที่เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่มีความอ่อนไหวต่อโรคระบาดโดยปกติจะเป็นโรคของสัตว์เคี้ยวเอื้องและมนุษย์

มันไม่ได้มักจะแพร่กระจายจากสัตว์สัตว์หรือจากคนสู่คน แบคทีเรียที่สร้างสปอร์เมื่อสัมผัสกับออกซิเจน

อาการทางคลินิก

เสียชีวิตอย่างกะทันหัน (มักภายใน 2 หรือ 3 ชั่วโมงของการเป็นปกติเห็นได้ชัด) คือไกลโดยสัญญาณที่พบมากที่สุด;
มากบางครั้งสัตว์บางชนิดอาจแสดงตัวสั่นอุณหภูมิสูงหายใจลำบากการล่มสลายและชักก่อนที่จะตาย ซึ่งมักเกิดขึ้นในช่วง 24 ชั่วโมง;
หลังจากการตายของเลือดอาจจะไม่จับตัวเป็นก้อนส่งผลให้ในปริมาณเล็กน้อยของการปล่อยเลือดออกจากจมูกปากและช่องอื่น ๆ /
การวินิจฉัย

เกี่ยวกับอาการทางคลินิกที่อธิบายไว้ข้างต้น
เชื้อแบคทีเรียรูปแท่งล้อมรอบด้วยแคปซูลมองเห็นได้ในรอยเปื้อนเลือดที่ทำจากเลือดพื้นผิวภาชนะ
สอบชันสูตรศพไม่ควรจะดำเนินการในกรณีที่โรคระบาดที่น่าสงสัย (รวมทั้งวัวใด ๆ ที่เสียชีวิตทันทีด้วยเหตุผลไม่ชัดเจน) จนกว่าจะมีการละเลงเลือดได้พิสูจน์เชิงลบ );
หากซากเปิดตั้งใจม้ามมักจะบวมและมีรอยเลือดเป็นของเหลวในทุกหลุมศพ
การรักษา

เนื่องจากความรวดเร็วของการรักษาโรคเป็นไปได้ไม่ค่อยแม้ว่าปริมาณสูงได้รับยาปฏิชีวนะที่มีประสิทธิภาพในขั้นตอนต่อมาของการระบาดของโรคบางอย่าง

การป้องกัน

การติดเชื้อมักจะได้มาจากการบริโภคของดินที่ปนเปื้อนอาหารสัตว์หรือฟีดสารประกอบ สปอร์ระบาดในดินมีความทนทานมากและสามารถก่อให้เกิดโรคเมื่อกินแม้กระทั่งปีหลังจากที่มีการระบาด สปอร์จะถูกนำไปยังพื้นผิวจากสภาพอากาศที่เปียกหรือโดยการไถพรวนลึกและเมื่อกลืนกินหรือสูดดมโดยสัตว์เคี้ยวเอื้องโรคปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในกรณีที่มีการระบาดเกิดขึ้นศพต้องกำจัดอย่างถูกต้องศพนั้นไม่ควรจะเปิด (สัมผัสกับออกซิเจนจะช่วยให้แบคทีเรียที่จะสร้างสปอร์) และสถานที่ควรได้รับการกักกันสัตว์อ่อนแอจนกว่าทุกคนจะได้รับการฉีดวัคซีน

การฉีดวัคซีนในพื้นที่ถิ่นเป็นสิ่งสำคัญมาก แม้ว่าการฉีดวัคซีนจะป้องกันไม่ให้เกิดการระบาดบริการสัตวแพทย์บางครั้งล้มเหลวในการฉีดวัคซีนเมื่อโรคไม่ได้ปรากฏตัวเป็นเวลาหลายปี แต่เนื่องจากสปอร์อยู่รอดได้เป็นระยะเวลานานเช่นความเสี่ยงเป็นปัจจุบันอยู่เสมอ

โรคระบาดสัตว์เป็นโรคที่ระบุไว้ในโลกองค์การเพื่อสุขภาพสัตว์ (OIE) บกสุขภาพสัตว์รหัส 2011 (มาตรา 1.2.3) และจะต้องไปรายงานตัวที่ OIE (บทที่ 1.1.2 - ประกาศของโรคและข้อมูลทางระบาดวิทยา)